29 juni 2014 - Bezoek aan de haven

We hebben een paar dagen zwaar werk achter de rug in onze tuin. In de zomer wordt de kleigrond door de droogte keihard. We kochten nog een aantal planten en de gaten maken valt niet mee, het is alsof je in de rotsen staat te graven. Met temperaturen van boven de 30° wordt er dan heel wat af gezweet. Maar het resultaat achteraf mag er wel zijn, dus nu weer even wat rustiger aan.

Een rustige wandeling langs de haven zien we wel zitten. Tijdens onze eerste vakanties in Zakynthos trok de haven ons niet echt aan. We maakten liever lange wandelingen naar plaatsen die we nog niet gezien hadden. We waren dan ook maar een tweetal weekjes hier op het eiland en moesten op die korte tijd zoveel mogelijk ontdekken.
Nu zijn we hier voor een lange tijd en we hebben ondertussen al heel wat gezien. We hebben sinds vorig jaar de charme van de haven ontdekt en weten dat die er nooit hetzelfde uitziet. De kleur van het water veranderd naargelang de zon niet of wel schijnt. Er liggen altijd andere zeilboten en jachten aangemeerd. De ferry's wisselen af en er duikt regelmatig zelfs een cruiseschip op.

We wandelen overal wat langs het water. In de kom liggen verschillende boten om te herstellen. Kleine oude bootjes die men nog wat oplapt, jachten en ook grote boten waarmee men eiland rondvaarten organiseert.
Aan de haven zelf is het rustig op zondag en wij verkiezen het dan ook om op die dagen wat rond te wandelen. We zijn weer even zoet eer we overal wat rondgekeken hebben. Op de terugweg naar onze auto komen we voorbij het ijssalon met z'n lekkere 'frozen yoghurt' en ik kan er niet aan weerstaan. We zetten ons op ons gebruikelijke plaatsje op de bank bij het water. Ik geniet van mijn 'frozen yoghurt' en mijn man van een 'mythos' terwijl we uitkijken over de haven. Meer moet dat echt niet zijn...

  

24 juni 2014 - Naar Marathia

Het is mijn zestigste verjaardag en dat gaan we vieren met een etentje in taverna Marathia Star.
Onze vrienden van de taverne wensen mij een gemeende proficiat en dan doen we ons weer tegoed aan al het lekkere eten. Ik hoop dat ik hier nog dikwijls mijn verjaardag kan vieren. Dat zou betekenen dat we dan nog lang van ons droomeilandje mogen genieten.

Na het eten wandelen we nog even naar Marathia Beach. Het is er rustig en we genieten van de stilte en de prachtige omgeving. Hier zou ik een ganse dag kunnen zitten en alleen maar kijken naar de visjes in het glasheldere water of over het wateroppervlak.
Dan is het tijd om naar huis te gaan. We wandelen terug naar de taverne om onze auto op te halen en rijden richting Agrilia.
Deze dag is ook alweer bijna voorbij. We blijven nog op het terras zitten tot het slaaptijd is.

Marathia Beach

22 juni 2014 - Terug naar Zakynthos

Gisteren hebben we afscheid genomen van mijn schoonvader. Het was een mooie dienst met ontroerende teksten die gebracht werden door onze kinderen en onze kleinzoon.
In de namiddag hebben we nog samen gezeten met de broer van mijn man en zijn gezin, ze kwamen over uit Duitsland voor de begrafenis. Nooit gedacht dat we hen na hun verblijf bij ons in Zakynthos en de trouw van onze dochter zo snel nog eens zouden weerzien. Maar het leven gaat verder en wij vertrekken terug naar ons droomeilandje.

Het was een heel korte nacht, onze wekker staat op 2.00 want om 2.30 staat de taxi voor onze deur.
Op dit uur is de snelweg zo goed als verlaten en het is zondag. We komen zonder problemen en goed op tijd in Zaventem aan. Het inchecken is al begonnen en alles verloopt heel vlot.
We begeven ons dadelijk naar de gate en voelen ons terug in vakantiesfeer. Zakynthos here we come!

Om 5.30 begint het boarden en even na 6.00 gaan we de lucht in. Het begint gewoon te worden voor ons, voor de zesde keer in twee maanden nemen we het vliegtuig. Gelukkig zijn de tickets goedkoop. Na een kleine drie uur landen we op ons eilandje, het is 30° en volop zon. Op de luchthaven merken we een voor ons zeer bekend vliegtuig op dat ons herinnert aan onze vlucht een week geleden. Het is een Sata van de Emiraten, het vervangvliegtuig waarmee we na een chaotische dag terug naar België vlogen.
Waarschijnlijk is een vliegtuig weer in de problemen geraakt want deze maatschappij vliegt niet op Zakynthos. Gelukkig hadden wij het deze keer niet nodig.

Via de bagageband begeven we ons naar de uitgang en gaan we naar onze auto op de parking. Dan rijden we naar ons huisje en hopen dat de rest van ons verblijf zonder verdere problemen zal verlopen.
We kregen een mail van Zante Strays. Rex onze lieve vondeling is eergisteren met het vliegtuig naar Engeland vertrokken. Hij werd geadopteerd door mensen in Engeland en we hopen dat hij daar een goede thuis vindt. Het voelt goed dat we hem kunnen redden hebben van een vreselijk leven langs de straten van Zakynthos, of eerder zelfs van de dood. In de toestand waarin mijn man hem gevonden heeft had hij een wonder nodig gehad om te overleven.

15 juni 2014 - Een rotdag

We staan vroeg op en maken ons klaar om naar de luchthaven te rijden. Om 8.20 vertrekken we en laten onze auto voor een week achter op de parking van de luchthaven. Hoewel we ruim op tijd zijn staan er toch al heel wat mensen in de rij om in te checken. Op de borden staat 11.00 als vertrekuur aangegeven.
Onze koffers worden gewogen en de boarding passen afgedrukt en dan krijgen we een woordje uitleg van de vrouw achter de incheckbalie.
Met het vertrekuur op onze instapkaart moeten we geen rekening houden. Het vliegtuig heeft technische problemen en we zullen waarschijnlijk niet voor 15.30 vertrekken. Onze koffers moeten wel door de controlemachine, maar wij krijgen het verbod om door de douane te gaan. We mogen de inkomhal niet verlaten en moeten daar wachten op verder nieuws. Van zodra er een vervangvliegtuig is worden we opgeroepen. Het is mogelijk dat er over 2 uur een ander toestel is en dan moet het onmiddellijk kunnen vertrekken. Gelukkig zijn we vroeg en zijn er nog enkele zitplaatsen vrij.

Een paar uur later neemt iemand van Neckermann een microfoon om te vertellen dat we om 12.00 iets om te eten en te drinken zullen krijgen. Het vervangvliegtuig zal pas rond 17.00 aankomen en we moeten in de inkomhal blijven.
Tegen 12.00 wordt er inderdaad een tafel klaargezet en dan begint men de voorraad uit te laden. We moeten in de rij gaan staan en bij het tonen van onze instapkaart krijgen we een muffin, een zak chips en water of frisdrank. Gelukkig hebben wij 's morgens wat boterhammen gemaakt voor in het vliegtuig want met een muffin als middagmaal is onze honger niet gestild.
En dan begint het wachten opnieuw. Voor onze gasten is het een geluk dat wij onverwachts met hen meevliegen. Hoe zouden zij zich nu gevoeld hebben met zoveel problemen, de eerste keer dat ze alleen zouden vliegen?

De verantwoordelijke van Neckermann komt vertellen dat we om 16.00 nog iets te eten zullen krijgen. Het vertrekuur is nog maar eens met meer dan een uur uitgesteld en staat nu op 18.30.
Wanneer we dit op voorhand geweten hadden, waren we terug naar ons huisje gereden. We hadden daar rustig op ons terras kunnen wachten tot het tijd was om te vertrekken. De zon schijnt, het is 30° en wij zitten bijna een ganse dag op een harde stoel in de inkomhal van de luchthaven!
Het is al 16.00 voorbij en geen sprake van het beloofde eten. Drie kwartier later komt die van Neckerman zeggen dat we door de douane moeten. Boven bij de Tax Free zal er een tafel klaar staan waar we het beloofde eten kunnen afhalen. We krijgen er een broodje met kaas of hesp en water of frisdrank.

Even voor 19.00 zien we een onbekend vliegtuig landen en wat later komt het bericht dat we kunnen boarden. We stappen in maar als het vliegtuig klaar is om te vertrekken komt er een oproep van de piloot. We zijn klaar om te vertrekken maar we moeten nog wachten op een paar passagiers van wie de bagage aanwezig is maar zijzelf ontbreken nog.
Na een half uur komen een man en een vrouw al lachend het vliegtuig opgestapt. De man toont de bikini die ze nog gekocht hebben zodat ze nog wat konden zwemmen in plaats van in de inkomhal te zitten wachten. Tot onze grote verbazing krijgen ze nog applaus ook van veel passagiers. Men had hen beter een boete gegeven omdat ze het vertrek van het vliegtuig verhinderd hebben.
Het is bijna 20.00 plaatselijke tijd wanneer we eindelijk vertrekken. De hoop dat we onze laatste trein naar huis nog halen wordt alsmaar kleiner.
Na een verder probleemloze vlucht landen we in Zaventem. We hebben nog 20 minuten om onze bagage op te pikken en naar het treinstation te rennen. Alsof het zo moest zijn komt onze bagage als laatste op de band.
We begeven ons zo snel als we kunnen naar het station, bovenaan de roltrap zie ik dat we nog 2 minuten hebben. De trein staat klaar en we stappen vliegensvlug op, achter de rug van mijn schoonbroer sluiten de deuren. Er ontsnapt een diepe zucht als we zien dat we alle vier op de trein zitten. We hebben het op een haar na gehaald.
Om middernacht komen we dan doodmoe thuis aan.

Ons vervangvliegtuig

    

14 juni 2014 - Afscheid nemen in onze favoriete taverne

Onze gasten pakken hun koffers en ook wij zoeken wat spulletjes bij elkaar die we willen meenemen naar België.
Tegen de middag rijden we naar Marathia, we gaan eten in taverna Marathia Star. Dat waren we enkele dagen geleden al overeen gekomen, want mijn zus en schoonbroer willen er ons nog trakteren op een etentje.
Na het eten wandelen we tot waar de weg van Marathia stopt en genieten nog even van de prachtige uitzichten die Marathia te bieden heeft. Daarna wandelen we terug naar de taverne en eten er nog een ijsje. We nemen voor even afscheid van onze goede vrienden en vertellen hen dat we na een week of zo terug komen.

Het is de laatste vakantiedag van onze gasten en ze zijn erg tevreden dat ze die bij ons in Zakynthos doorgebracht hebben. Als ze geluk hebben met hun gezondheid willen ze beslist nog wel eens terugkomen. Dat horen we graag want het betekent dat we hen goed ontvangen hebben.
We gaan op tijd slapen want morgenochtend moeten we vroeg uit de veren.

Marathia...

... en nog eens Marathia

13 juni 2014 - Slecht nieuws uit België

Om 8.00 krijg ik telefoon van mijn schoonzus, mijn schoonvader is een uur geleden overleden na een hersenbloeding. Hij is bijna 85 jaar mogen worden, maar we zijn toch even van de kaart. Hij blijft de vader van mijn man en mijn schoonvader ondanks zijn mooie ouderdom.

Onze gasten begrijpen dat er vandaag geen uitstap meer gemaakt wordt. We kijken op het internet of er nog vliegtuigtickets zijn, want we willen zo snel mogelijk naar huis vertrekken. Bij Thomas Cook zijn er nog beschikbaar op dezelfde vlucht die onze gasten terug naar België brengt. We besluiten om samen met hen terug te vliegen. De tickets worden geboekt en tegelijk ook die voor de trein van Zaventem naar huis.
Voor de rest van de dag bereiden we ons voor op het vertrek. Deze onverwachte wending gooit heel onze planning overhoop.

12 juni 2014 - Boottocht naar de Keri Caves

Zoals gepland rijden we in de voormiddag naar Limni Keriou oftewel Keri Lake.
Wanneer we onze auto geparkeerd hebben gaan we eerst informeren wanneer de boot vertrekt. We krijgen te horen dat we nog anderhalf uur moeten wachten en kopen alvast onze tickets. Er is nog genoeg tijd om Limni Keriou te verkennen en dat gaan we ook doen.
Het is vooral een kleine vissershaven, Limni Keriou is Grieks voor 'Meer van Keri'. In de zomer is er van een meer geen sprake, het ziet er eerder uit als een heel groot rietveld. In het meer liggen natuurlijke pek bronnen, hiermee werden vroeger de houten boten ingesmeerd om het rotten van het hout te voorkomen.
We wandelen wat rond het meer en daarna gaan we op zoek naar een bakker. Daar kopen we lekkere bladerdeeg gebakjes met hartige vullingen die we op een bank in de schaduw gaan opeten. Dan wandelen we stilaan terug naar de aanlegsteiger. We bekijken onderweg de souvenirs winkeltjes en de verschillende bars en tavernes.

Bij de boot gekomen worden we door de kapitein geholpen bij het instappen en niet veel later vertrekken we. We varen de haven uit en zien zo het mooie Marathia langs ons heen glijden. Als we de bocht om zijn beginnen de rotskusten met hun verschillende kleuren en vormen.
De kapitein vaart tussen de rotsformaties en bogen door en geeft ons de gelegenheid om al dat prachtige van heel dichtbij te bekijken. Het water is glashelder en ieder steentje op de bodem is te zien. Zo komen we op een plaats waar de boot in een grote witte grot vaart met smaragdgroen water.
Voor de grot legt hij de boot voor anker en wie wil kan hier een kwartiertje gaan zwemmen. De kapitein waarschuwt om niet in de grot te gaan zwemmen omdat er kwallen zouden rondzwemmen.
Wij blijven alle vier op de boot, samen met nog anderen die niet gaan zwemmen.
Na een kwartier geeft de kapitein het sein dat we stilaan gaan vertrekken. Dan varen we terug en aan de bocht van Marathia zetten we koers richting het schildpaddeneiland Marathonissi. Ook daar legt de boot aan en krijgen we een half uur de tijd om op het strand te gaan of te zwemmen. Wij blijven gezellig op de boot zitten en genieten van het mooie wat we vanuit de boot kunnen aanschouwen.
Marathoniisi ziet er van dichtbij heel anders uit en we maken dan ook gebruik om het aandachtig te bekijken.
Na een half uur varen we terug naar de haven van Limni Keriou, onze gasten zijn heel tevreden dat ze alles ook eens van deze zijde gezien hebben. Mijn man heeft al heel lang zin om zelf eens een bootje te huren en op verkenning te gaan. Op weg naar de auto vraagt hij dan ook wat prijzen maar ik weet niet of het er ooit zal van komen want ik zie mij met mijn angst daar nog niet instappen.

We rijden terug richting Zakynthos en als we het gebied van Keri uit zijn stoppen we bij taverne Anemomilos. We hadden eerder al eens het plan opgevat om er te gaan eten en nu gaan we ons plan uitvoeren. Mijn man neemt de Grill Mix, mijn schoonbroer Beef Steak en mijn zus en ik kiezen Porc Steak. We hebben een goede keuze gemaakt want we zijn allemaal tevreden met wat we op ons bord krijgen. De taverne krijgt goede punten van ons en hier willen we nog wel eens terugkomen.
We hebben alweer een zeer geslaagde dag achter de rug.

Een vuurlibel en een water schildpadje in Limni Keriou  

Enkele rotsen vanop de boot

Het smaragdblauwe water van de Keri Caves

Zicht op Limni Keriou vanuit taverne Anemomilos... en een poesje in de taverne

  

11 juni 2014 - Rustdag

Gelukkig hebben we voor vandaag een rustdag gepland.  Het is heel erg warm, 34° en omdat we de vorige dagen constant onderweg zijn geweest, hebben we nood aan wat rust.
We maken plannen voor de laatste dagen dat onze gasten nog bij ons zijn. Morgen willen we vanuit Limni Keriou een boottocht maken naar de Keri Caves. Het eiland eens bekijken vanaf de zee.
Voor de rest van de dag trotseren we de warmte en houden we ons koel met frisse drankjes en een lekker ijsje.
Ook van zalig niets doen kunnen we genieten...

10 juni 2014 - Naar Gerakas

Na de vorige dagen naar het noorden te zijn gereden, trekken we vandaag naar het uiterste zuiden van het eiland.
We rijden via Kalamaki richting Zakynthos en komen verder langs Argassi en Vassilikos. Daar tonen we onze gasten de huisjes van 'Logothetis Farm' waar we in september 2008 het 'Yellow House' huurden voor onze vakantie. We slaan 100 meter verder rechtsaf naar Gerakas en parkeren onze auto.
Bij de mensen van Archelon nemen we een kijkje in hun blokhut. We krijgen er te zien wat ze allemaal voor de bedreigde Caretta Caretta waterschildpadden doen. Deze maand komen de schildpadden naar de stranden om er hun eieren te leggen. De nesten worden extra beschermd tegen toeristen die op de stranden komen.

Daarna gaan we langs de waterlijn die richting uit waar er geen nesten zijn omdat het voor het grote deel een keienstrand is. Er is daar een formatie van krijtrotsen die door de regen doorheen de vele jaren een speciale vorm heeft gekregen. Deze kant van het strand wordt de laatste tijd meer en meer gebruikt door nudisten die het wandelen er minder aantrekkelijk maken. Ze vergeten de mensen die voor de mooie rotsformaties naar hier komen en verknallen hun plezier in de mooie natuur.
Vrij snel begeven we ons terug naar de ingang van het strand en nemen het zandpad naar de heuvels van Gerakas. Van hierboven krijgen we ook een mooi zicht op de krijtrotsen en het uitzicht over het strand van Gerakas is prachtig.

Terug aan de parking gekomen gaan we aan de overkant even naar het schildpadden 'Rescue Center'. Daar heeft men aquariums gezet om in tijd van nood gewonde schildpadden op te vangen en te verzorgen. Momenteel zijn de aquariums leeg, maar er worden regelmatig schildpadden verwond of gedood door bijvoorbeeld de schroeven van de bootjes of in vissersnetten.
We begeven ons daarna naar de taverne van het complex voor een fris drankje. Sinds we hier met onze vorige gasten waren, weet ik dat men hier - tot nu althans - de lekkerste frappe van het eiland maakt. Het wordt stilaan een gewoonte, voor mij een frappe, de anderen verkiezen een biertje.

Dan is het tijd om naar Porto Roma te rijden. Het is een klein haventje met vooral vissersbootjes. Er is ook een klein strand maar wij gaan meestal de andere kant op. We moeten dan eerst wel over rotsen lopen tot we de hoek om zijn, maar daar liggen prachtige rotsen in het water. Het is er heerlijk rustig en heel mooi om te snorkelen. Vandaag gaan we maar tot waar de rotsen beginnen, maar ook daar kunnen we van al het mooie genieten.

Voor de zoveelste dag op rij hebben we genoten van het vele moois dat Zakynthos te bieden heeft.
Morgen lassen we een rustdag in.  

Het strand van Gerakas... en de heuvels

De krijtrotsen van Gerakas

Het Rescue Center

De taverne naast het Rescue Center

Porto Roma

9 juni 2014 - Kalamaki

In de voormiddag rij ik met de fiets naar de bakker om brood voor het middageten. Hier kennen ze mij ondertussen want ik ben vaste klant en wordt zoals steeds vriendelijk begroet.

Daarna rijden we naar Kalamaki en parkeren de auto langs een zijweg naar het strand. We nemen onze rugzakken met het nodige drinkwater want het is voor de derde dag op rij 31°. Dan wandelen we richting strand en volgen de waterlijn tot het einde van Kalamaki strand. Soms kan je hier in zee een schildpad zien die even met z'n kop boven water komt om lucht te happen. Vandaag hebben we geen geluk.
We nemen het laatste pad dat vanaf het strand terug naar de hoofdbaan loopt. Overal genieten toeristen van een drankje op de terrassen van de tavernes en bars. Ook in de hoofdstraat van Kalamaki zijn zowel de winkeltjes als de eet- en drankgelegenheden klaar voor de toeristen. Vanaf juni komt het toeristisch seizoen goed op gang met meestal oudere mensen of gezinnen met kleine kindjes.

In de omgeving van waar we onze auto achter lieten, wandelen we een zijstraat in. We willen gaan eten in taverne Escape maar die opent pas op 18.00 uur en we zijn nog wat te vroeg. Dan besluiten we om eerst in Bar Iguana iets te gaan drinken. Het is er heel rustig, wij zijn de enige bezoekers. Mijn zus en schoonbroer bestellen een Carlsberg, mijn echtgenoot een witte wijn en ik natuurlijk een frappe.
Het is een grote bar, speciaal voor mensen die van voetbal houden. Er hangen verschillende TV toestellen en voetbaltruitjes van clubs van diverse landen.
Daarna wandelen we verder de straat in naar taverne Escape en ook hier begint men ons al te kennen.
We bestellen alle vier een mixed grill schotel, maar om eerlijk te zijn valt die dit keer minder in onze smaak dan het voortreffelijke eten dat we hier gewoon zijn. Na het eten neem ik nog een cappuccino, mijn zus en schoonbroer kiezen voor een ijsje. Als afsluiter krijgen we nog een zoet, alcoholisch drankje van het huis aangeboden.

Alweer is er bijna een dag voorbij.

Het strand van Kalamaki

Taverne Escape

8 juni 2014 - We zetten onze eiland rondrit verder

Gisteren hebben we onze gasten al een paar mooie plekjes laten zien, vandaag zetten we onze rondrit verder. We rijden eerst naar Gyri en wandelen er door het kleine, oude dorpje. Het verbaasd ons iedere keer opnieuw hoe muisstil het hier is.

Daarna rijden we naar Exo Chora met zijn meer dan 1000 jaar oude olijfboom. Na wat door het dorpje gewandeld te hebben begeven we ons naar een kraampje met streekproducten. Het zijn twee super lieve vrouwen die hun producten verkopen. Ik schaf me een keukenschort aan en honing.
We brengen ook nog een bezoekje aan Lakos Watchtower, een ruïne van een oude wachttoren uit de Venetiaanse tijd.

En dan zetten we onze weg verder naar het noorden. In Anafonitria nemen we eerst de weg naar Porto Vromi. In de ganse omgeving heeft het water een ongelooflijk diep blauwe kleur en we bewonderen het keer op keer opnieuw.
Vervolgens rijden we terug naar Anafonitria en nemen we een andere weg die naar Navagio leidt. Als we bijna onze bestemming bereikt hebben merken we dat het een probleem zal worden om onze auto te parkeren. Daarom profiteren we van een geschikt plaatsje naast de weg en zetten onze tocht te voet verder.
Aan het uitzichtpunt waar foto's van het scheepswrak te nemen zijn is het aanschuiven. Maar weggaan zonder het beroemde wrak te zien is ook geen optie, dus schuiven we geduldig aan zodat onze gasten het even kunnen bewonderen. Dan wandelen we terug naar de auto en rijden weer richting Zakynthos.

Even voorbij Exo Chora slaan we de weg af naar Kampi, het is er de moeite waard om even te gaan kijken. Je kan er een blik werpen in de diepte van Shiza Bay en je ziet op één van de bergkammen in de verte, Lakos Watchtower die we eerder vandaag reeds bezochten.
Op het terras van taverne Porto Shiza wordt door de drie anderen een frisse Mythos gedronken en ik kies voor mijn favoriete frappe. Stilaan begin ik te weten waar men de beste frappe bereidt.
Als onze dorst gelest is rijden we nog even de helling op naar Kampi Hill, ook daar zijn mooie uitzichten.

Daarna gaat het terug richting ons huisje, we hebben weer heerlijk genoten van ons droomeilandje.

Exo Chora met zijn beroemde olijfboom... en enkele streekproducten in een kraampje langs de weg

De omgeving van Porto Vromi 

Navagio

De omgeving van Navagio 

Shiza Bay in Kampi... en Kampi Hill

7 juni 2014 - Naar het noorden

In de voormiddag stappen we in onze auto en gaan een beetje de toerist uithangen. We gaan enkele bekende plaatsen bezoeken die onze gasten wel zullen bevallen en wat foto's maken.
We rijden naar Lithakia en slaan daar rechtsaf richting Kiliomenos. Daar nemen we de baan naar Agios Leon tot de wegwijzer naar Korakonissi. We volgen de weg met veel bochten, helling op en helling af, tot we op de plaats komen waar we altijd parkeren. De rest doen we al wandelend omdat de asfaltweg een beetje verder overgaat in een heel slecht pad. Korakonissi blijft ons betoveren, ook al zijn wij hier al dikwijls geweest en ook onze gasten vinden het mooi. Na de geplande foto's wandelen we terug naar de auto en rijden naar onze volgende bestemming.

De tocht gaat verder naar Agios Leon en in het dorp nemen we de afslag naar Limnionas. Deze weg heeft nog meer haarspeldbochten en ik ben altijd blij als we die achter de rug hebben. De parking van Limnionas staat al aardig vol met huurwagens van de vele toeristen.
Na al het mooie te hebben gezien willen we verder naar Porto Roxa. Met onze vorige gasten zijn we daar naartoe gewandeld, maar dat willen we mijn zus niet aandoen en rijden er met de auto naartoe.
Daarna rijden we terug naar Limnionas en zetten ons op het terras van taverne Porto Limnionas om iets fris te drinken. De anderen nemen een Mythos maar ik hou het bij een frappe, het is 31° en die frisse dranken smaken goed.

Daarna rijden we terug naar Kiliomenos en vandaar richting Zakynthos. Aan de afslag naar Agalas besluiten we om daar ook eens een kijkje te nemen. Even voorbij het dorpje stoppen we bij de eeuwenoude Adronios Wells, dat is een groep waterputten te midden van de druiven.
We vertellen onze gasten dat we van hieruit naar Kentinaria kunnen wandelen over zandpaden tussen de olijfbomen en druivelaars. Wij hebben die wandeling al een paar keer gedaan en na een tijdje kom je dan weer op de asfaltweg naar Kentinaria. De weg die we met de auto kunnen doen kennen we niet en voor mijn zus is het niet mogelijk om tot daar te wandelen.
Het is de eerste keer dat we met de auto naar de Adronios Wells gereden zijn en we besluiten de weg te volgen, volgens mijn man komen we dan wel op de weg naar Zakynthos. Het is een smalle weg in de groene natuur met veel bochten en stilaan merken we dat we op bekend terrein komen. Tot onze verbazing rijden we naar Kentinaria, zonder het te weten hebben we de weg gevonden. Ook wij kennen Zakynthos nog niet helemaal, we ontdekken nog altijd nieuwe plaatsen.

We parkeren onze auto naast de weg en doen het laatste stuk al wandelend. Het is er heel mooi en daar kan je vanuit de auto niet van genieten. We blijven regelmatig staan om van het schitterend uitzicht te genieten en zo komen we bij de rots van Kentinaria.
Op de terugweg is het klimmen tot aan de auto en met 31° halen we regelmatig onze flessen water boven. Maar het is de moeite waard om dit stuk weg al wandelend te doen.
Aan de auto gekomen rijden we terug naar huis, tevreden om weer zoveel moois te hebben gezien.

Korakonissi

Limnionas

Porto Roxa

Adronios wells tussen de druiven... en Kentinaria

   

6 juni 2014 - Keri en Marathia

Na het ontbijt maken we ons stilaan klaar om richting Keri te rijden.
De zon is weer van de partij en de zonnecrème wordt voor de zekerheid uitgesmeerd. Volgens de voorspellingen wordt het 29° en voor hier lijkt dat nog weinig, maar de zon is verraderlijk. Gisteren kregen we dezelfde temperatuur en het resultaat was na onze korte wandeling al te merken.

We rijden via Lithakia en door de super smalle straatjes in het dorp van Keri naar Cape Keri. Tot vorig jaar was het hier nog heel mooi met zijn ongerepte natuur. We konden dan vrij tussen de struiken een stuk naar beneden gaan, tot we vanaf de rand van de hoge kliffen een adembenemend zicht hadden op de steile rotsen van Cape Keri en de zee.
Nu heeft iemand het in zijn hoofd gehaald, om hier een caravan neer te zetten waar drank en  kleine snacks verkocht worden. Er zijn palen gezet met een koord, zodat je alleen via een ingang aan de caravan naar beneden kan. Balen hooi met een deken op dienen om wat te rusten en ondertussen wat te eten of drinken. Iedereen wil een graantje meepikken van het toerisme, maar hier verpest men op die manier de mooie natuur.

Daarna rijden we via Keri dorp terug naar Limni Keriou of Keri Lake. We wandelen wat rond in het kleine haventje en vertellen onze gasten wat hier de mogelijkheden zijn. We bekijken de boten waarmee je een tocht kan maken naar de Keri Caves en het strand van het schildpaddeneiland Marathonissi. Onze gasten hebben wel zin in een boottocht en we maken plannen om volgende week zo'n tochtje te maken.
We willen in de taverne bij onze goede vrienden in Marathia gaan eten. Omdat mijn zus minder goed te been is, gaan we deze keer niet te voet want er zijn toch een paar steile hellingen bij. Met de auto gaat het dan naar Taverna Marathia Star en zoals altijd worden we er heel hartelijk begroet.
Zoals we vermoed hadden valt het hier heel erg in de smaak van mijn zus en schoonbroer. Het uitzicht is er schitterend, het eten is heel lekker en de uitbaters horen bij de vriendelijkste mensen van het eiland.
Vanaf de taverne loopt een padje naar 'the beach'. Er is geen zandstrand, alleen rotsen maar wel geliefd bij de toeristen. Na het eten brengen wij ook een bezoekje aan 'the beach'. Zo vroeg in het toeristisch seizoen is het hier nog heel kalm en we zijn de enige bezoekers.
Daarna wandelen we nog een stukje over de weg en we tonen onze gasten de 2 huisjes die we bij vroegere vakanties huurden. We bewaren er mooie herinneringen aan.
Voor vandaag is het genoeg geweest en als we terug bij de taverne komen stappen we in onze auto en rijden we terug naar huis.

Cape Keri

Limni Keriou

Marathia  /  Marathiastar

The Beach

5 juni 2014 - Naar het strand

Vandaag maken we met z'n allen een wandeling naar het strand.
We gaan tot het einde van onze straat en daar steken we de grote baan over van Kalamaki naar Laganas. Aan de overkant ligt het domein van Hotel Louis Zante Beach. De rivier die achter ons huisje loopt, scheidt het domein van het hotel en de weg naar het strand. Die weg nemen we om bij het strand te komen.
In onze straat zien we jong leven, de paarden van de manege staan er met hun veulens in de wei, een poes heeft een nestje kittens... We maken foto's want de meeste bloemen gaan stilaan verdwijnen, het droge seizoen is aangebroken.

Aan het strand gekomen is het verschil met een paar weken geleden te merken. Er zijn al meer toeristen en bij 29° en volop zon gaan er al velen het water in. Wij wandelen wat over het strand en genieten van het prachtige uitzicht. Van hieruit kijken we uit op het eilandje Pelouzo, voor de kust van Gerakas en op het eilandje Marathonissi dat voor Marathia ligt. We zien ook het ganse strand van Laganas en de bergen van Keri en Marathia. Daar willen we morgen naartoe.
Op de terugweg nemen we op het einde van onze straat een binnenpad langs weiden en olijfboomgaarden, hier is het heel rustig om te wandelen. We houden regelmatig halt om een bloem of ander moois te bewonderen op onze weg naar huis.
Het is maar een korte wandeling maar we genieten en dat komt voor ons op de eerste plaats.

Paarden langs de weg... en een distel

Het strand 

Een mooie vlinder... en een passieflora

2 juni 2014 - Bezoek aan de haven en de stad

Ik stap uitgerust uit bed en ben verlost van mijn misselijkheid. Gelukkig maar want het is de bedoeling dat we het onze gasten naar hun zin maken tijdens hun 2 weken vakantie. Het zal een rustige vakantie worden want onze gasten zijn zeventigers en mijn zus is een beetje minder goed te been. We passen onze uitstapjes dus een beetje aan en willen hen het mooie eilandje op hun tempo laten zien.

Vandaag doen we eerst de haven aan en de stad. We parkeren onze auto aan de plaatselijke boerenmarkt en slaan daar onze voorraad fruit, groenten en wijn in voor een paar dagen.
Daarna beginnen we aan onze wandeling langs de haven. Stilaan beginnen de jachten aan te meren, de ene al wat groter en mooier dan de andere. Het toeristisch seizoen komt op gang en het is al heel wat drukker dan tijdens het bezoek van onze vorige gasten.
Vanaf nu zal de zon ook altijd van de partij zijn en regen komt er normaal gezien niet meer tot het september wordt. Dat is Zakynthos in de zomer...

Na de haven gaan we over het Solomosplein via het St. Marcosplein naar de winkelstraten. Ook hier is het een pak drukker dan een paar weken geleden en de uitbaters van de eet- en drankgelegenheden zijn daar niet rouwig om. We zetten ons in één van de kleine tavernes om iets fris te drinken en besluiten om ook maar een kleinigheid te eten.
Wanneer we alles gezien hebben wat we willen zien, wandelen we langs de haven terug naar onze auto en rijden terug naar huis. Er staat alleen nog eten koken op ons programma, voor de rest wordt het een rustige namiddag en avond.

Enkele Catamarans in de haven

Jachten in alle maten

Het Solomosplein

Bougainvillea... en een terrasje in de stad  

1 juni 2014 - Terug naar Zakynthos

Eergisteren trouwde onze dochter en vandaag gaan we terug genieten van ons droomeilandje. Mijn zus en schoonbroer vergezellen ons deze keer, zij gaan 2 weken bij ons logeren en ons mooie eilandje leren kennen.
Onze dag begint heel vroeg want om 2.30 staat de taxi voor onze deur om ons naar Zaventem te brengen. Het is de eerste keer dat onze gasten een verre vliegreis maken en ze verkiezen om samen vanaf ons thuis mee te reizen. We zijn ruim op tijd aan de luchthaven en nemen rustig de tijd om hen vertrouwd te maken met alles wat bij een vliegreis hoort.
Om 5.30 mogen we door de boarding en kunnen we aan boord van de Airbus 320-200 van Thomas Cook. Onze plaatsen zijn snel gevonden en de vliegreis verloopt zonder problemen. Ook mijn zus en schoonbroer zijn zeer tevreden over hun eerste vlucht.
Tijdens de landing voel ik me voor de eerste keer heel misselijk en het blijft een raadsel voor mij waarom het deze keer misloopt. Maar als we uitgestapt zijn en ik de zon volop zie schijnen, wil ik dit zo snel mogelijk vergeten.
Onze auto staat op de parking op ons te wachten. Mijn man brengt mij en de bagage naar ons huisje wat verderop en rijdt dan terug naar de luchthaven om onze gasten op te halen. Spijtig genoeg is onze auto te klein om het in 1 keer te doen.

We maken onze gasten een beetje wegwijs in ons huisje en dan is het tijd om wat te eten want het is ondertussen middag geworden. Ik voel me nog altijd misselijk en we besluiten om het vandaag rustig te houden. Onze gasten pakken hun koffers uit en we zorgen zelf voor het avondeten in plaats van - zoals gepland was - naar onze geliefde taverne te gaan eten.
We gaan op tijd slapen want na de korte nacht hebben we daar wel behoefte aan.