27 juli 2014 - Naar Tsilivi

Zoals we ons vorige zondag hadden voorgenomen wandelen we vandaag terug naar Tsilivi. Gelukkig wordt het niet zo warm dan de afgelopen dagen toen de thermometer circa 36° aangaf.
We nemen voldoende water mee en een picknick voor onderweg. En dan rijden we tot aan een parking net buiten Zakynthos stad. Van daaruit vertrekt onze wandeling.

In het begin zien we dezelfde dingen die we vorige zondag ook al zagen. Het Venetiaanse aquaduct en het Byzantijns kerkje van St. Andreas krijgen opnieuw onze volle aandacht. Terwijl we onderweg genieten van het mooie uitzicht gaat het verder richting Tsilivi. De wandeling gaat voornamelijk langs de asfaltweg en ondanks dat het zondag is komt er toch heel wat verkeer voorbij. Normaal gezien zijn wij geen liefhebbers van asfaltwegen maar er loopt hier geen pad langs het water.
Wanneer we bijna in Tsilivi zijn, is er aan de kant van de weg een bank gemaakt in de rotsen. Een ideaal plaatsje om aan onze picknick te beginnen en we hebben tegelijk een mooi uitzicht over het strand van Tsilivi... en in de verte het eiland Kefalonia.

In Tsilivi gekomen is het - zoals verwacht - bijzonder druk en we lopen er dan ook zo snel mogelijk doorheen, we houden helemaal niet van drukte. Hier komen we op bekend terrein want onze allereerste vakantie in Zakynthos brachten we toen in deze omgeving door. In september 2007 logeerden we hier net voorbij in Planos in het 'Iberostar Louis Plagos Beach' hotel.

Eigenlijk was het de bedoeling om tot in Tragaki te wandelen maar de drukte is er teveel aan. Daarom besluiten we om terug te keren en langs een rustige weg weer richting Zakynthos te wandelen.
We slaan zomaar een weg in bij een wegwijzer naar Zakynthos stad en we zien wel waar we uitkomen. Verloren lopen zullen we niet doen want we hebben de GPS bij ons. Het is een hele opluchting om terug rustig te kunnen wandelen en genietend van de stilte en de natuur naderen we de heuvelrug waarachter we onze auto hebben geparkeerd. Maar dan zien we op de GPS dat er geen pad over de heuvels gaat en dat we er helemaal omheen zullen moeten lopen. Dat is een flinke tegenvaller maar niet getreuzeld... vol goede moed zetten we onze wandeling verder. We kopen eerst nog een frisse Mythos en een Fanta die we onderweg opdrinken. Met een flinke omweg komen we dan uiteindelijk terug bij onze auto en rijden voldaan naar huis.

Onderweg naar huis bemerken we veel rook in de omgeving van Mount Skopos van Vassilikos. Dichter bij huis gekomen zien we dat er een bosbrand is in de heuvels waar wij vanuit onze tuin direct op uitkijken. Even later komen twee blusvliegtuigen en een helikopter de brandweerwagens versterken.

Voor het avondeten rijden we dit keer naar Kalamaki en nemen daar de laatste weg die naar het strand leidt. We hebben er vorig jaar 'Family Taverne Contessina' ontdekt en willen er graag nog eens gaan eten. De eigenaar herkent ons nog van toen en we krijgen een hartelijke verwelkoming. Net zoals vorig jaar is het eten er bijzonder lekker en ze zullen ons hier in de toekomst zeker nog wel een keer terugzien.
Later op ons terras breien we dan nog een einde aan de dag... en zijn weer heel tevreden.

Links het Venetiaans Aquaduct

Zicht op het strand van Tsilivi... en een vergezicht op Kefalonia

Het Byzantijnse kerkje in Akrotiri... en taverne Contessina

Onze wandeling

Brand op de Skopos... met hulp van een blusvliegtuig

20 juli 2014 - De andere kant van de haven

Er worden alweer hoge temperaturen voorspeld. Gisteren hebben we heerlijk genoten onder de parasol en een fris drankje bij 33°...  en verder lekker niets doen. Vandaag wordt het nog warmer maar toch willen we een kleine wandeling maken. We hebben nog nooit het gedeelte voorbij de haven verkend en dat willen we nu gaan doen.

We rijden naar een parking in de buurt van de haven. Dat we dit vandaag doen heeft een goede reden. Op zondag is er meestal weinig verkeer in de stad en aan de haven en daar houden we wel van. We nemen geen grote watervoorraad mee want we lopen alleen maar een eindje langs het water.
Wat we zien bevalt ons wel en waar het enigszins kan wandelen we langs de waterlijn. Soms moeten we wel even via de weg om terug bij het water te kunnen. Langs deze weg ligt Krioneri Beach achter een lange rij palmbomen. Er zijn veel mensen die zich hier komen verkoelen in het water.
Een beetje verder zien we een Venetiaans Aquaduct uit de 16de eeuw. Het was voor zijn tijd een vernuftig bouwwerk want het voorzag Zakynthos stad in die tijd al van water.

Aan het einde van de weg staat er een Byzantijns kerkje zoals er op het eiland wel meerdere zijn. De bocht om gaat de weg dan verder omhoog richting Tsilivi.
We zetten ons even op een bank op het pleintje rechtover de kerk. Van hieruit hebben we een heel mooi uitzicht op de zee en de kustlijn van Peloponnesos. En we zien de haven vanuit een andere hoek dan we tot nu toe gewoon waren.
Er is nog geen sprake van vermoeidheid en alvorens terug te wandelen besluiten we de weg nog even verder te volgen. We zien nog heel wat mooie dingen en blijven ondertussen steeds maar verder lopen ... tot er een bord verschijnt wat aangeeft dat we bijna in Tsilivi zijn. Omdat we niet voorzien zijn om een echt lange wandeling te maken vinden we het dan toch maar beter om hier rechtsomkeer te maken. Het is ondertussen 34° geworden en we hebben nog een hele afstand voor de boeg. Dan vatten we het plan op om de volgende zondag terug te komen voor een fikse wandeling naar Tsilivi.

We wandelen terug tot bij de auto en keren huiswaarts. Na een fris bad rijden we richting Marathia voor een etentje in taverna Marathia Star. Onze vrienden vragen belangstellend wat we zoal gedaan hebben. We vertellen over onze wandeling en dan is het tijd om te bestellen. Ik wil wel eens 'Lamb Kleftico' proberen en mijn man gaat voor de gekende 'Chicken Souvlaki'. Mijn keuze was een uitstekende gok want het smaakt voortreffelijk. Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik dit bestel.
Na het eten gaan we nog even naar 'the beach' onderaan de taverne. Mijn man wil nog even gaan snorkelen terwijl ik vanop de rotsen geniet van al het moois.

Links een Venetiaans Aquaduct uit de 16de eeuw

Een Byzantijns kerkje... en aan de overkant een rustbank met heel in de verte de haven

Akrotiri, op weg naar Tsilivi

The beach in Marathia

13 juli 2014 - Skopos via een andere weg.

Ons plan voor vandaag is een wandeling te maken naar de Skopos van Keri en die start in Marathia. Deze wandeling loopt voor een deel via een pad waar we nog nooit gewandeld hebben. Het leidt ons tot bijna op de top die ca. 350 meter hoog is.
We parkeren onze auto bij de taverne van onze vrienden en begeven ons gepakt en gezakt naar het beginpunt van de wandeling.

Ze vangt al meteen aan met een zware en steile klim en er zullen nog moeilijke stukken komen. Het pad leidt alsmaar hoger in de mooie groene natuur. Aan de ene zijde de rotswand die voor het grootste deel begroeit is met dennenbomen. De andere zijde geeft ons een zicht over Marathia en de zee met het schildpaddeneiland Marathonissi. Met daar achter de baai van Laganas en de luchthaven.
Hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht over alles wat ver beneden ons ligt. Van alle wandelingen op deze Skopos is dit één van de mooiste. Iedere keer hebben we een adembenemend zicht, telkens weer van een andere hoogte gezien. Wanneer we al aardig wat geklommen hebben zien we in de verte zelfs het eiland Kefalonia dat op een aantal kilometers van Zakynthos gelegen is.
Dan wijkt het pad wat af en we wandelen nu langs olijfboomgaarden en zien hier en daar een kleine boerderij. Tijd om ons even aan de kant van de weg op een steen te zetten en even uit te rusten. Het meegebrachte fruit wordt uit de rugzak gehaald en opgegeten. Ondertussen genieten we van de absolute stilte. In het jachtige leven thuis kunnen we ons deze stilte moeilijk voorstellen. Het is alsof we de volumeknop op nul hebben gezet. Dit is gewoon zalig genieten.

Voor we verder gaan maken we een 'torenmannetje' (torentje of hoopje van stenen). De broer van mijn man vertelde ons bij onze wandeling langs de Vrachionas, dat wandelaars het achterlaten om aan andere wandelaars een teken te geven dat ze daar ook zijn geweest. Dat leek ons wel leuk en nu laten we hier ook een teken achter. 

We zetten onze wandeling verder en komen via een binnenweg terug op het pad waarlangs we naar boven kwamen. Van hieruit dalen we terug af en is het uitkijken waar we lopen. Met de losse steentjes op de paden is uitglijden op de hellingen vlug gebeurd.
Dan komt taverna Marathia Star weer in zicht en een stevige maaltijd is heel erg welkom na deze inspannende wandeling. Onze vrienden van de taverne vragen hoe de wandeling was en begrijpen niet dat wij bij 30° zo'n wandeling kunnen maken. Omdat we het graag doen zeker...
Na het eten is het tijd om terug te keren naar ons huisje in Agrilia. Op ons terras genieten we nog na van een zeer geslaagde dag.

Zicht op Marathia Beach... en op Marathonissi en de baai van Laganas 

De wandelwegen op de Skopos

Een olijfboomgaard... en uitkijken hoog boven de zee

Onze wandeling

12 juli 2014 - De haven

De voorbije week hebben we nog in de tuin gewerkt maar ook veel genoten van het mooie weer. De temperaturen liepen op tot 34° en de zon scheen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Wij kunnen ons dat in België niet voorstellen. Van eind mei tot minstens half september geen druppel regen en altijd een blauwe lucht. Dat is één van de redenen waarom wij hier zo graag verblijven.

Vandaag rijden we nog eens naar de plaatselijke boerenmarkt om een voorraad fruit en groenten in te slaan. Het is de tijd dat de meloenen en vijgen beginnen rijpen. Het fruit blijft hangen tot het volledig rijp is en het is dan veel zoeter dan wij het gewoon zijn. Sinds we hier het overheerlijke zongerijpte zomerfruit geproefd hebben, smaakt het ons in België veel minder. We doen hier in de zomer dan ook gretig onze portie vitamientjes binnen via de diverse soorten 'meloni', 'peponi', (meloensoorten) 'rodakina', (perziken) 'carpusia', (watermeloen) 'staffilia', (druiven) ...

Nu we toch op de markt zijn lopen we nog eens langs de nabijgelegen haven. Hoe verder de zomer vordert, des te groter worden de boten en jachten.
Het is extreem helder weer en we kunnen de Peloponnesos heel goed zien aan de overkant van de haven. Het is voor het eerst dat we zien dat er achter de kustlijn heel hoge bergen zijn. Ze tekenen torenhoog af tegen de staalblauwe hemel.

In de haven ligt een Belgische boot aangemeerd, de 'Tartaruga'. Nog een landgenoot die Zakynthos blijkbaar ontdekt heeft. Er ligt ook een reuzegrote zeilboot uit Luxemburg en daarmee vergeleken verdwijnen de andere zeilboten in het niets.
Voor we terug naar de auto wandelen springen we nog even in de Spar binnen voor onder andere de overheerlijke sinaasappelconfituur. Ook mijn geliefde Frozen Yoghurt mag niet ontbreken. Op een bank in de zon aan het water smaakt die o zo heerlijk.
  

Zin in een rit met de koets?   en ... een Belg op doortocht

Op de achtergrond de hoge bergen van Peloponnesos... en een reuzegroot jacht

6 juli 2014 - Keri Skopos

Gisterenavond was er een zware brand op de 'Skopos' van Vasillikos. Vanaf ons huisje kijken wij rechtstreeks op de heuvels en merkten zo het begin van de brand op. Al snel breidde die zich erg uit en de brandweerwagens hebben de ganse nacht aan en afgereden om te blussen. Het resultaat deze morgen was één grote zwarte vlakte tegen de bergkam. Alweer een mooi stuk natuur dat in de vlammen opging. Het zal minstens 2 tot 3 jaar duren alvorens deze vlek weer mooi groen kleurt.

Vandaag hebben we een wandeling gepland naar de andere 'Skopos', die van Keri. We hebben hem al meerdere keren beklommen maar nog nooit vanuit Keri dorp. Dat gaan we dus vandaag doen.
We rijden tegen de middag naar Marathia om te gaan eten in taverna Marathia Star. Met de wandeling in gedachten besteld mijn man een Grieks slaatje. Ik denk er anders over en wil juist krachten opdoen met een stevige maaltijd.

Daarna rijden we met de auto richting Keri en parkeren hem even voor we het dorp inrijden, op een vrije plaats naast de weg. De rugzakken met water en wat snoepgoed worden omgehangen en we vertrekken. Het wordt vandaag 32° maar de hellingen zijn niet zo zwaar en het zal dus best meevallen met de temperatuur. In het dorp ontmoeten we de huisbaas van 'Argastares Villa's', ons eerste huurhuisje in Marathia in mei 2008. Hij herkent ons dadelijk want we ontmoeten hem soms nog in taverna Marathia Star, die rechtover 'Argastares Villa's' gelegen is.

Een paar meter verder verlaten we de hoofdstraat en nemen we de weg die naar de Skopos leidt. Deze gaat tussen de olijfboomgaarden en wat je met moeite boerderijen kan noemen, naar boven. Hier zie je goed hoe primitief de mensen nog leven. We gaan niet naar de top maar blijven langs de flank rond het dorp wandelen. Wat verderop zien we een aantal grote huizen en villa's. Hier wonen duidelijk geen arme mensen... meestal zijn het geen 'Zakynthians' die hier vertoeven.

Daar nemen we het pad dat ons langs Mizithres voert. Dit is een rots in de zee vlakbij Cape Keri. Er is een plaatsje waar je van achter de struiken een prachtig zicht hebt op Myzithres. Aan de kale plek tussen de struiken te zien komen hier wel meer toeristen een kijkje nemen, maar het is niet zonder gevaar. Je staat dan letterlijk op de rand van de afgrond en één verkeerde beweging is genoeg om in de dieperik te storten. We blijven er dan ook niet langer staan dan nodig is om een paar foto's te nemen.

Een eindje verder zien we op de rand van een steile klif taverne "Lighthouse". Ze is vlakbij Cape Keri gelegen en op de parking van deze taverne staat de grootste Griekse vlag ter wereld. Die is zelfs goed te zien vanop zee. We besluiten om in de taverne iets fris te bestellen. Tot onze verbazing hebben we vanop het terras echt wel een heel mooi zicht op Myzithres. Alweer wat nieuws ontdekt.
Na een frisse 'Mythos' voor mijn man en een heerlijk ijsje voor mij wandelen we terug door het dorp naar de auto en rijden huiswaarts.

Het binnenland... met zicht op de rotsen van Keri

Myzithres vanaf de rand van de afgrond... en het wandelpad langs de zee

De grootste vlag aan de taverne... en zicht op Myzithres vanaf de taverne

Taverne Lighthouse

Onze wandeling

2 juli 2014 - Zakynthos beeft

Deze nacht rond 10 minuten voor 2 word ik wakker en het voelt alsof het bed zweeft. Ik hoor de kast en de deur rammelen en ben direct klaarwakker. Dit is een aardbeving ... en een paar seconden later is alles weer voorbij.
Het gebeurt hier wel meer en ik heb dat al een aantal keren meegemaakt. Het voelt raar en toch zeker 's nachts maar angst heb ik niet. Mijn man slaapt rustig door en hij valt uit de lucht als ik het hem 's morgens vertel. Ik zet me aan de laptop en ga naar de site van  CSEM-EMSC en vind het volgende:

  ~ Magnitude : ML 3.1
  ~ Region : SOUTHERN GREECE
  ~ Location : 37.75 N ; 21.14 E
  ~ Depth : 2 km
  ~ Distances :
                 228 km W of Athens, Greece /  local time: 01:51:09.5 2014-07-02
                 76 km SW of Pátra, Greece /  local time: 01:51:09.5 2014-07-02
                 22 km E of Zákynthos, Greece /  local time: 01:51:09.5 2014-07-02
                 11 km S of Áyios Nikólaos, Greece /  local time: 01:51:09.5 2014-07-02

Het kleine eilandje links is Zakynthos

Dit bevestigd dat het wel degelijk een aardbeving was die mij gewekt heeft. Met een kracht van 3.1 op de schaal van Richter en dat is niet zó zwaar maar toch genoeg om het te voelen.

Zakynthos ligt op een breuklijn die hier vlak voor de kust ligt waardoor er regelmatig aardbevingen zijn. Er zijn al enkele grote geweest waarvan de laatste in 1953 was en sommigen verwachten dat er nog eens een zware zal komen. De zwaarste die wij meemaakten was een paar jaar geleden, eentje van 5.1 en toen waren in de kasten een paar tassen en glazen omver gevallen. Niet zo erg dus want de huizen zouden beschermt zijn tot 9 op de schaal van Richter.
Na een aardbeving sijpelt er onder water olie uit die breuklijn en soms ruik je dat als je je dicht bij de zee bevindt. Toen wij het de eerste keer opgemerkt hebben dachten we dat een motorbootje olie verloren had. Ondertussen kennen we de echte reden hiervoor.