~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 4 september 2016

Het is de tijd dat de wilde druiven rijp zijn en mijn man komt met het idee om naar Loucha te rijden. Daar hebben we vorig jaar langs het wandelpad naar Kiliomenos lekkere druiven geplukt die zomaar langs de kant van het pad hangen. Ze worden door niemand geplukt en na een tijdje beginnen ze gewoon te rotten. Ze zijn zo lekker en zoet, zoals ik ze nog nooit in de winkel gekocht heb.

We rijden tot dicht bij de kiosk in Loucha en vinden daar een open plek waar we de auto kunnen achterlaten. Via het smalle paadje naast de kiosk dalen we af naar het dal waarin het dorpje gelegen is. Wanneer we aan het vroegere café Loucha komen, ontmoeten we de oude eigenaar die juist naar buiten komt. We begroeten elkaar en vragen of alles goed gaat, na een positieve bevestiging nemen we afscheid en lopen door. Het spijt ons nog altijd heel erg dat het gezellige café - waar we menige keren zo lekker gegeten en gedronken hebben - sinds dit jaar gesloten is.
We wandelen tussen de velden en de wijngaarden en zien onderweg overal trossen kleine druiven die liggen te drogen in de zon. Zakynthos is gekend voor zijn rozijnen en daar dienen de kleine druiven voor. Duizenden druiventrossen liggen heel dicht naast elkaar uitgespreid te genieten in de zon...
Even verder komen we op de plaats waar de wilde druiven hangen, maar dit jaar zien we er heel weinig. Niet omdat er niet veel druiven zijn, maar omdat men de struiken langsheen de wegkant flink gesnoeid heeft. Het is hier anders zo mooi met het frisse groen langs het pad maar door het snoeien met de grijparmen van de bulldozers heeft men heel veel struiken en bomen kapot gemaakt.
Hier en daar zien we nog een paar wilde trossen hangen, bij sommige is de ene helft van de tros door de bulldozer weggerukt. We plukken geen druiven omdat we nog een beetje door willen wandelen in de richting van het klooster in Kiliomenos. We zijn nieuwsgierig of we daar kunnen zien of de brand van de vorige dagen dicht bij het klooster is gekomen, maar tot onze opluchting is de natuur hier nog gespaard gebleven. De bergen achter de bergkammen aan het klooster kunnen we van hieruit niet zien.
Even rusten terwijl we onze boterhammetjes opeten en dan keren we terug. Onderweg plukken we een aantal mooie druiventrossen, waarna we via dezelfde weg terug naar de auto wandelen.

Dan rijden we door naar Gyri, het kleine dorpje met de oude huizen dat even voorbij Loucha ligt. We parkeren de auto naast de steenkapperij en wandelen door het dorpje. Ook al komen we hier regelmatig, we blijven het altijd even mooi vinden en de stilte is zo rustgevend.
Eigenlijk hebben we niet echt een doel om naartoe te wandelen, het is hier overal even mooi. We nemen het pad langs de prachtige dennenboom en lopen nog een eindje door. Daar waar het pad naar de Chagioti Cave afslaat, lopen we rechtdoor omdat we dit pad nog niet gelopen hebben.
En dan komen we na een tijdje op een heel smalle asfaltweg tussen lichtgroene dennen. Dit is zo mooi met het jonge frisse groen, dat ik beslist nog wat verder wil doorlopen. Het is typisch dat de dennen hier op het eiland tegen september zo mooi groen worden. Tussen al het bruin van de - door de zon en de hitte - verdroogde planten en grassen, oogt dit altijd zo mooi dat het een lust is om er door te lopen.
We blijven maar lopen en de weg daalt tussen twee bergkammen, tot we opeens voor ons uit, heel diep beneden de huizen van de oostkust zien. Verrast door de schoonheid van het laatste deel van onze wandeling, stel ik voor om morgen terug te komen om dit deel opnieuw te doen en dan helemaal tot beneden te gaan. Vandaag hebben we al heel wat gewandeld en we moeten nog een flinke klim terug naar Gyri maken. Die steile afdaling naar beneden en dan het hele eind terug naar boven kunnen er voor mij echt niet meer bij.

Rustig wandelen we langs het pad terug naar boven en wanneer we terug in het dorpje komen, neemt mijn man nog een paar scheuten ' Diosmos' of Pepermint mee. Die zijn in het zand dat op de asfaltweg ligt uitgeschoten, ze hebben al kleine worteltjes en zouden in onze tuin moeten kunnen verder groeien.
Vorig jaar hebben we bij het tuincenter Diosmosplanten gekocht, maar die hebben het niet overleefd. Ik herinner me nog dat onze Griekse advokate - die de aankoop van ons huisje geregeld heeft - ons de raad gaf om geen planten bij een tuincenter te kopen. Ze zei ons dat die niet goed groeien, we konden beter onderweg scheuten of stekken meenemen en die planten.
En gelijk heeft ze, de planten in onze tuin die uit het tuincenter komen, hebben het ofwel niet overleefd, ofwel hebben ze een paar jaren nodig gehad om in de groei te geraken. Wat we daarentegen gestekt hebben van onze oude planten, is heel snel gegroeid. De gekweekte planten kunnen zich niet zo snel aanpassen aan de hevige zon en de extreem warme temperaturen.

Daarna rijden we richting Marathia, een etentje bij onze vrienden van MarathiaStar hebben we zeker verdiend. De Lamb Kleftico smaakt ons dan ook heel goed.
Wanneer we thuiskomen leggen we onze druiven op een schaal en de Diosmos gaat in een pot met water om te bekomen tot hij in de tuin kan. Het was een zeer geslaagde dag...