Het was nog even spannend tot donderdagnamiddag de nieuwste Europese kaart een update zou krijgen in verband met de kleurencodes om te reizen. Daar zou veel van afhangen of we bij aankomst in België in quarantaine moesten gaan of niet.
Omdat de besmettingen op Zakynthos deze maand de hoogte ingingen waren we er niet gerust in. De laatste dagen kwamen er niet zoveel nieuwe meer bij, maar het was toch afwachten en alsof het met opzet gebeurde, werd er gewacht tot bijna middernacht vooraleer het op de Belgische Overheid aangepast werd.
Tot onze opluchting ging Zakynthos maar van groen naar oranje en niet naar rood, we kregen ook geen sms om ons te verwittigen dat we in quarantaine moesten.
Vrijdagmorgen was het moment van onze terugkeer aangebroken. Ik vulde de voederpijp voor onze Rosseman nog tot bovenaan bij, maar hij was op ronde en we hebben jammer genoeg geen afscheid meer kunnen nemen. Ik heb nog wel een extra kattensnoepje voor hem achtergelaten bij zijn slaapplaatsje.
We zijn onze Belgische vrienden heel erg dankbaar dat ze, iedere week als ze gaan winkelen, willen langsrijden om het bij te vullen. Nu maar hopen dat ons vriendje er nog is als we - wie weet wanneer - weer terug bij ons huisje komen.
Om 9.00 kwam de taxi die ons naar de luchthaven bracht. Zo rustig en verlaten hebben we het nog nooit geweten, we zaten met drie personen te wachten op het inchecken dat om half tien zou beginnen. Eens door de douane konden we naar de gate waar maar om de andere stoel mocht plaats genomen worden.
De jonge dame die samen met ons in de inkomhall op het inchecken gewacht had nam doodleuk plaats op een stoel met een verbodsteken, ook al waren er een 500-tal plaatsen, waarvan de helft zonder verbodsteken. Dan vraag je je toch af, gebeurt het met opzet om te rebelleren omdat men denkt "ik ga toch zitten waar ik wil zeker" of ziet men echt niet dat er een grote sticker ophangt met een verbodsteken?
Het boarden ging snel en dan nog even de bus op tot aan één van de kleinste vliegtuigjes die Olympic ter beschikking heeft. We zaten mooi verdeeld en dus veilig, de snack en een flesje water werden in 1 papieren zak aangeboden. Het was de eerste keer dat we overdag zo laag over de Peloponnesos vlogen en alles mooi konden zien, als we richting Zakynthos vliegen is het altijd donker.
Een goed half uur later landden we in Athene waar we een kleine twee uur later onze aansluitende vlucht met Aegean hadden. Om onze koffer moesten we ons niet bekommeren want die ging rechtstreeks naar het aansluitende vliegtuig. Een groot pluspunt waarom we een rechtstreekse vlucht boeken ook al is er nog een overstap in Athene.
Het boarden ging gereglementeerd, eerst de families die bij elkaar zaten waaronder wij dus. We moesten opnieuw onze papieren tonen, de PLF met de QR-code, alsook het formulier op eer met onze handtekening dat aanduidde dat we naar België mochten vliegen.
Na de families mochten de mensen met een plaats aan het raam instappen en dan pas die aan de gang zaten, zodat niemand voor de andere door moest om naar zijn plaats te gaan. De middelste stoel was overal vrijgelaten. Op verschillende rijen was alleen de plaats aan het raam bezet of er zat zelfs niemand, zo was alles rondom ons vrij uitgezonderd 1 persoon in de rij voor ons. We hebben ons gedurende de volledige vlucht veilig gevoeld en ook op deze vlucht werd het eten en een flesje water in 1 papieren zak aangereikt, een koffie was later nog te krijgen.
Na aankomst op Zaventem waren we wel verbaasd van wat we op de luchthaven zagen. Ook al is er een vliegverbod en komen er verschillende vliegtuigen uit rode zones, nergens was er iets te merken van testen of controles. Op weg naar de uitgang kwamen we langs verschillende koffieshops waar mensen gewoon aan tafeltjes zaten te babbelen bij een drankje, was de horeca in België niet gesloten?
Onze taxi stond klaar en we hadden geen enkel oponthoud onderweg ook al was het vrijdagavond. Het was een dag die heel goed is meegevallen, onze Matia liet zich van gans de reis niet horen, maar we zijn het al gewend dat hij zich voorbeeldig gedraagt.
Thuis gekomen voelden we voor het eerst hoe koud het wel was, een groter verschil met de bijna 20° op ons eiland kan je je niet voorstellen.
Eindelijk waren we dan in ons appartementje dat we bijna een jaar geleden achtergelaten hebben nadat we er amper één maandje gewoond hadden. De verwarming werd aangezet en dan gingen we op zoek naar eten. Dankzij onze dochter - die de dag ervoor een voorraad eten bracht - moesten we niet naar de frituur zoals andere jaren bij gebrek aan iets eetbaars.
De koffer is ondertussen uitgepakt en ik heb al oppervlakkig gepoetst, al zag alles er nog heel netjes uit. Gisterenavond hebben we eten laten brengen van het Egyptische restaurant waar we vroeger ook al eens iets besteld hebben, zo hebben we meteen al de Belgische horeca gesteund die al zolang gesloten is.
We gaan het de eerste dagen nog rustig aan doen en thuis blijven. We moeten niet in quarantaine maar we blijven toch nog even aan huis. Voor mij moet eerst alle sneeuw weg zijn vooraleer ik mijn fiets neem om te gaan winkelen en of de auto nog start moeten we ook nog afwachten. Ik heb vijf minuten mijn neus buiten gestoken aan de achterdeur en was vliegensvlug terug binnen bij de verwarming. Matia zag de sneeuw ook niet zitten, hij wilde wel snuffelen aan die witte massa, maar de kou van de tegels aan zijn pootjes was al genoeg om niet verder te gaan.
De twee nachten die we hier al doorbrachten heb ik geslapen als een roos, zonder ook maar één keer wakker te worden. Echt niet te geloven als ik aan de afgelopen tijd denk met heel veel slapeloze nachten. De stress van alle problemen die we de afgelopen maanden hadden in verband met ons verlengde verblijf zijn nu van ons afgevallen en dat is al te merken. We werden wel iedere morgen een uur vroeger wakker dan op ons eilandje, aan het uurverschil met Zakynthos moeten we nog even wennen.
Nu nog even goed navragen hoe de regels hier zijn want iedere gemeente heeft voor een deel zijn eigen aangepaste regels. Nadat we vanaf de zomer overal met een masker moesten lopen, zag ik hier in de straat nog geen enkele persoon fietsen of wandelen met een masker. Ook de man van het restaurant droeg geen masker bij het brengen van onze bestelling.
Voor ons is het dragen van een masker geen probleem, we zijn het al zo erg gewend dat we zelfs niet meer merken dat we het dragen. Vrijdag hebben we het constant gedragen van 9.00 tot 20.00 en vergaten het zelfs als we in het vliegtuig gingen eten of drinken. Pas toen we merkten dat er iets in de weg zat hadden we het door.
Wanneer we terug naar ons eilandje vertrekken is nog een groot vraagteken. We zullen al zeker de lente en de mooie wilde bloemen met onze favoriete mini orchideetjes en vele andere moeten missen...
Het kleine vliegtuig van Zakynthos naar Athene
We zitten op onze plaats voor onze vlucht naar Brussel
Op weg naar de startbaan
De eerste besneeuwde bergen
Nog meer sneeuw
We vliegen boven Brussel, bijna thuis
