20 juni 2023 - Even met vakantie naar Kythira van 8 tot 17 mei

Voor het eerst sinds we voor lange tijd op ons eilandje verblijven zijn we voor een vakantie naar een andere plek in Griekenkand gevlogen. We maakten enkele jaren geleden al eens een uitstap voor een paar dagen naar de historische sites van Olympia op de Peloponnesos. Ook bleven we na onze tussenlanding op Athene, al eens enkele nachten daar in de buurt in Porto Rafti voor we verder vlogen naar ons eilandje. Maar een echte vakantie hadden we nog nooit in al die jaren, daar kwam nu dus verandering in.

We hebben de laatste jaren al heel wat over Kythira gehoord en gelezen, twee van mijn Facebook-vriendinnen wonen er permanent. Eentje van hen, Irene, draagt er zelfs zorg voor de vele zwerfkatten op het eiland en ik lever af en toe ook een bijdrage voor die verzorging.
Het feit dat het een klein en vooral een heel rustig eilandje is heeft onze interesse gewekt. Door foto’s van mijn FB-vriendin weten we dat er ook zeer mooie bloemen bloeien, zelfs enkele die we op ons eilandje nog niet zagen. 
Wat de natuur betreft hadden we niet teveel verwachtingen, we gingen ervan uit dat het eilandje niet die mooie plekjes ging hebben die ons eilandje heeft. We wilden gewoon wandelen in alle rust en hopelijk nog wat mooie wilde bloemen zien.

Onze aankomst was al heel anders dan op ons eilandje, de luchthaven is te vergelijken met de oude luchthaven van Zakynthos tijdens onze eerste vakantie in 2007. Alle vliegtuigen kunnen er zelfs niet landen want sinds Transavia met grotere toestellen vliegt, kunnen ze daar niet meer landen.
We hadden een huurauto geregeld en onze GPS meegenomen, tot onze verwondering sloeg die helemaal tilt en wist niet waarheen hij ons moest sturen. De autoverhuurder had ons al verwittigd dat we best de wegwijzers konden volgen, maar we dachten dat hij vermoedde dat we geen goede GPS hadden, een foute gedachte van ons.
Bij onze aankomst in Avlemonas - een piepkleine dorpje - waar we tien dagen zouden verblijven keken we onze ogen uit, zo’n mooi plekje hadden we op ons eilandje nog niet gezien. We zetten onze koffers in de studio die we gehuurd hadden voor de duur van ons verblijf en gingen dadelijk op verkenning in de prachtige omgeving.

Voor ons vertrek hadden we onze bedenkingen of onze eerste vakantie er zou meevallen. We kenden er niets en we wisten nog van onze eerste vakantie op ons eilandje dat het wel eens kan tegenvallen als je naar alles op zoek moet gaan.
Mijn man had voor iedere dag een wandeling uitgestippeld, maar dan was het nog de vraag of die ook de moeite waard zouden zijn. Gelukkig kreeg ik van mijn vriendinnen enkele tips waar het de moeite was om te gaan kijken en meestal had mijn man daar in de buurt ook een wandeling gepland.
Zoals de voorspellingen het vermeld hadden zat het weer niet echt mee, bijna iedere dag wolken en wind. Die wind zou normaal zijn voor het eiland, ook ons eilandje heeft bijna altijd wel wind, maar toch iets minder dan op Kythira. Gelukkig hebben we maar twee regenbuien gehad in de tien dagen dat we er waren.
Om te wandelen en te klimmen waren de wolken welkom, maar voor de foto’s had de zon meer van de partij mogen zijn. De laatste dagen kwam de zon erdoor en konden we toch nog foto’s maken met een mooie blauwe zee erbij.
Al bij al viel het weer best mee want ons eilandje kreeg slechter weer te verwerken terwijl wij op Kythira waren.

We beleefden een prachtige vakantie en de tien dagen waren veel te snel voorbij. We wandelden iedere dag en ontdekten plekjes die zoveel mooier zijn dan we verwacht hadden.
We hebben op onze wandelingen prachtige stranden gezien in Kaladi en bij de Lagada-kloof. We hebben geitenpaadjes bewandeld langs de berghellingen in Mylopotamos en op weg naar Paleochora.
Door de bedding van een opgedroogde rivier wandelden we op weg van Paleochora naar Potamos en dat deed ons terugdenken aan  vroegere vakanties in de Klein Zwitserland-omgeving in Luxemburg. Daarbij werd mijn wens om ooit nog eens in Klein Zwitserland te kunnen wandelen meteen op Kythira al vervuld.
We hebben mooie haventjes gezien in Kapsali, Diakofti en bij onze verblijfplaats in Avlemonas. We bezochten de ruïnes van oude dorpjes en kastelen in Mylopotamos, Paleochora en Chora (Kythira-stad).
En we zagen inderdaad wilde bloemen die op ons eilandje niet groeien.    

Kortom, we vonden plekjes en rust waar ons eilandje niet aan kan tippen. Eigenlijk hebben we spijt dat we dit eilandje niet ontdekt hebben voor we ons eilandje leerden kennen, want dan hadden we wellicht op Kythira gezeten en niet op Zakynthos.
Men moet wel echt van rust houden om er te kunnen verblijven, bars, discotheken en uitgaansgelegenheden zijn er niet. Kafineons en restaurantjes waar op zomeravonden de lokale bevolking al eens een traditionele dans beoefend, zal zowat het enige vertier zijn op het eiland, behalve de festiviteiten op feestdagen.
Maar dat is ook niet ons ding, ons vind je nooit op festiviteiten of in bars. Laat ons maar wandelen en eens uit eten gaan en dan zijn we heel tevreden.
Het is ook veel minder toeristisch dan ons eilandje, quads en scooters hebben we niet gezien, nog een pluspunt voor ons. En er zijn nog meer pluspunten, zo zie je nergens afval liggen langs de wegen of rond de afvalbakken. We zagen tijdens onze wandelingen ook nergens bouwafval en ander groot huisvuil dat langs de hellingen in de valleien gedumpt is. De huizen en tuinen worden zeer netjes gehouden, waardoor de dorpjes er heel mooi en verzorgd uitzien. De bevolking houdt duidelijk van netheid en draagt zorg voor hun mooie natuur, wat je van de Zakynthians niet kan zeggen.

Als we geen tegenslagen krijgen zullen ze ons daar heel zeker nog terugzien en hopelijk voor langer dan tien dagen. Tot dan zijn er de vele foto’s die we gemaakt hebben om ons aan een prachtige vakantie te herinneren...
Een kleine greep uit die foto's,  - sommige gemaakt met grijs weer - die jammer genoeg nooit de werkelijkheid benaderen, ze laten niet zien hoe het er in het echt uitziet... 

Avlemonas, het kleine dorpje waar we verbleven

De baai van Avlemonas

Tijdens een avondwandeling aan de baai van Avlemonas

Het strand van Kaladi van bovenaf gezien

Het strand van Kaladi

Het strand van Kaladi

De ruïnes van het kasteel van Chora hoog boven de stad

Het haventje van Kapsali van bovenaf gezien 

Het oude dorp van Mylopotamos

Mylopotamos

Op weg naar de waterval van Mylopotamos

Het oude dorp van Paleochora

Het oude dorp van Paleochora

Van Paleochora langs rotsen en bomen terug omhoog naar Potamos

Zicht op Agia Pelagia

Het pad langs de zee van Agia Pelagia naar de Lagadakloof 

De Lagadakloof, als ze droog staat kan men tussen de hoge rotsen door lopen

Het strand van Agia Pelagia

7 mei 2023 - De eerste weken dit jaar in onze tweede thuis

Op 24 maart keerden we terug naar ons eilandje na een slechte herfst en winter in België. We kregen sneeuw, veel regen, wind en maar enkele straaltjes zon, waardoor we niet snel genoeg konden vertrekken naar ons huisje en het mooiere weer.
Het was een lange dag maar de reis verliep vlot en de uren die we in Athene moesten wachten op onze aansluitende vlucht gingen sneller voorbij dan verwacht. Het was wel wennen om met ons tweetjes te vliegen zonder het gezelschap van onze kleine vriend.
Zoals verwacht was het even slikken toen we ons huisje binnengingen waar alles nog wachtte op de komst van Matia. Rosseman, zijn vriendje kwam dadelijk naar de terrasdeur toen hij ons hoorde en ging op zoek naar Matia.
Hij is nog lange tijd naar de plekjes gegaan waar hij hem altijd kon vinden, overal ging hij zoeken en het was goed te merken dat hij hem miste.
Na enkele dagen ben ik stilaan begonnen met de spulletjes van Matia op te ruimen en in gedachten zag ik hem lopen of ergens liggen op één van zijn favoriete plekjes. Ons huisje is niet meer hetzelfde zonder hem, maar een deeltje van hem is met ons meegekomen, zo rust hij nu nog steeds in zijn nestje en blijft hij ook hier heel dicht bij ons.

De eerste week was het mooi en zonnig weer en kregen we temperaturen rond 21°, zalig in vergelijking met de voorbije maanden in België. We konden de dag na onze aankomst al heerlijk buiten op het terras eten.
Twee dagen na onze aankomst begonnen we dan ook meteen te wandelen, de eerste wandeling was naar de duinen en het strand om langzaam te wennen. Dan volgde Agios Leon omdat we wisten dat we daar orchideetjes gingen vinden en daarna schakelden we dadelijk over naar het zwaardere werk.
We kozen om van Kalamaki naar de top van de Skopos van Vasilikos te wandelen en te zien hoe dat klimmen zou meevallen en hoever we zouden geraken. We wisten van de vorige keren dat het pad na de steengroeve voor een deel zéér slecht kon zijn, maar tot onze verbazing was het beter dan de laatste keer. Bij de oude fabriek, aan het begin van de kiezelweg naar de top, hebben we onze picknick gehouden.
Daarna besloten we om toch maar niet verder te gaan, we wilden niet overdrijven tijdens onze eerste wandelingen. We hadden al drie vierde van de bijna 500 meter hoogte gedaan en ik wilde mijn hart niet tot het uiterste belasten. Met mijn zware hartproblemen vorig jaar in gedachte, was ik al heel gelukkig dat ik zo hoog geraakt was zonder problemen en daarom keerden we maar terug.

Toen kwam er een einde aan het mooie weer en kregen we een drietal weken zoals april volgens de lokale bevolking nooit geweest is. Wij hebben het in ieder geval nooit zo koud en nat geweten in de tien jaar dat we voor lange tijd hier verbleven. Pasen – het grootste feest voor de Grieken – is voor het eerst dat wij weten in de regen verlopen.
Als er tussendoor toch eens een mooiere dag tussenzat, trokken we onze wandelschoenen aan om op zoek te gaan naar de wilde bloemen en vooral de orchideeën. Zo wandelden we in Gyri, in Loucha en in Agios Leon.

De laatste week van april werd het opnieuw wat warmer en droger - op enkele fikse buien na – en we trokken er weer op uit om te wandelen in Porto Roxa, Limnionas, Katevasma, Keri en in de omgeving van Pantocratoras en Mouzaki. Alle wandelingen die we sinds onze aankomst deden, hebben we al eens gedaan en staan uitvoerig vermeld in deze blog, vandaar dat ik niet alles opnieuw en opnieuw wil herhalen.
We hebben op onze 14 wandelingen die we sinds onze aankomst gedaan hebben, miljoenen bloemen gezien. Nooit zagen we zoveel orchideeën, vooral mini orchideetjes als dit jaar en daar zijn we dankbaar voor. Want orchideeën blijven toch één van onze favoriete bloemen omdat de meesten in België niet te vinden zijn.
Iemand van mijn Facebook bloemengroep gaf ze de passende naam 'Juweeltjes op steeltjes'.

Samen met de laatste dag van april werden ook de eerste dagen van mei weer slechter. Opnieuw zware regenbuien, onweer en wind, zelfs een dag storm zat erbij.
We hebben de eerste week van mei dan maar besteed aan de voorbereiding voor onze al eerder geplande vakantie op een ander Grieks eiland, we vliegen van hieruit voor tien dagen naar Kythira. Morgen is het zover en we kijken er heel erg naar uit, we willen ook daar zoveel mogelijk gaan wandelen en van de natuur gaan genieten.
Kythira is kleiner dan Zakynthos en zuidelijker gelegen tussen de Peloponnesos en Kreta, in vogelvlucht om de hoek bij ons eilandje zou je kunnen zeggen. Het zou er veel rustiger zijn en vooral dat laatste staat ons wel aan en dat willen we nu gaan ontdekken, samen met de hopelijk mooie natuur.
We moeten eerst met een kleiner vliegtuig van bij ons naar Athene en enkele uren later met eenzelfde kleiner vliegtuig naar Kythira.
Nu alleen maar hopen dat de voorspellingen niet uitkomen, want vanaf woensdag wordt ook daar minder goed weer verwacht en vooral veel wind. Wat is er toch met het weer in Griekenland aan de hand? 
We kunnen alleen maar hopen dat de voorspellers fout zitten en de weergoden ons gunstig zijn. Wij zijn in ieder geval vol verwachting naar al dat nieuwe...

Op weg naar de top van de Skopos in Kalamaki met bergen vol Ulex Europaeus of Gaspeldoorn, maar ook veel wolken

Zicht op Kalamaki met rechts Ulex Europaeus of Gaspeldoorn

Overal bloementapijten op onze wandelingen
Hier een wit in Agios Leon

Een overwegend roze op weg van Loucha naar het klooster Yperagathou

En een geel op weg van Agios Leon naar Katevasma Bay

Ook daar zagen we Ophrys Apifera of Bijenorchis

En Ophrys Ferrum Equinum of Hoefijzerorchis

Bij Katevasma Bay zagen we Anacamptis Pyramidalis of Hondskruid

En ook Serapias Cordigera of Brede Tongorchis

Katevasma Bay

Katevasma Bay

Cape Keri

Cape Keri, dit plekje kreeg door de zware aardbeving in oktober 2018 een strand

Myzithres in Keri, ook dit plekje kreeg een strand door dezelfde aardbeving

Porto Roxa

Limnionas

Mini orchideetjes overal op onze wandelingen, ook in Loucha: Ophrys Tenthredinifera of Bladwesporchidee

Mijn favoriete mini orchideetje, het lijkt een klein beertje van 1 cm: Ophrys Bombyliflora of Hommelorchis

Vorig jaar ontdekten we dit mini orchideetje voor het eerst. Op dezelfde plaats nu alleen deze met slechts één fris bloemetje: Ophrys speculum of Spiegelorchis  

En ook paddenstoelen stonden er nog, hier een zeldzame Clathus Ruber of Traliestinkzwam

14 maart 2023 - Bedankt voor de lieve reacties bij het verlies van Matia

We missen onze kleine vriend na bijna vier maanden nog verschrikkelijk erg, maar we vonden veel troost in de lieve reacties hier op mijn blog en daar willen we jullie heel erg voor bedanken.
Matia werd gecremeerd en enkele dagen later kregen we onze kleine vriend terug en kreeg de urne een plaatsje in zijn nestje op zijn krabpaal. Daar lag hij graag en kon vandaar de poezen op straat goed volgen, iedere dag kwam een 'vriendinnetje' hem even bezoeken aan de andere kant van het raam.
Soms zie ik haar op het voetpad naar het raam zitten kijken, maar haar 'vriendje' komt niet meer. Ik vraag me dan af of ze hem ook mist...

Ons vertrek naar ons eilandje staat voor de deur en we zijn volop bezig met de voorbereidingen. Het zal wennen zijn om met ons tweetjes te vliegen zonder Matia en het zal nog eventjes zwaar worden bij onze aankomst. Alles staat in ons huisje nog klaar voor zijn komst en dat moet nog allemaal weggedaan worden, daar zie ik wel wat tegenop.
Maar toch kijken we uit naar ons eilandje en hopen vooral op mooier weer dan we hier in België in het najaar en de winter kregen. Regen hebben we voldoende gekregen en de zon was jammer genoeg maar weinig te zien.

Ik denk eraan om af en toe toch terug in mijn blog te schrijven, niet zoveel als vroeger, want de meeste wandelingen en uitstappen heb ik al eens beschreven. Maar wanneer er iets te vertellen valt, wil ik me daarvoor nog wel eens achter mijn laptop zetten.
Het vorige jaar was niet zo bijzonder, we hebben weinig gewandeld. In het begin na onze aankomst door hartproblemen bij mij en later door te warme temperaturen. We zijn beiden bijna 70 jaar en dat laat zich stilaan voelen.
Juli en augustus hebben we voor het eerst in België doorgebracht, het was er die twee maanden fantastisch weer, maar toch niet voor herhaling vatbaar. Het extra op en neer reizen is ons toch niet zo goed bevallen en dit jaar blijven we in de zomer weer op ons eilandje.

Na onze vrienden in mei, is ook onze Duitse familie in september terug drie weken bij ons komen logeren. Door corona was het drie jaar geleden sinds we hen gezien hadden en we waren dan ook zeer blij om hen terug te zien en opnieuw van hun gezelschap te kunnen genieten.
We hebben mooie uitstappen met hen gemaakt en heerlijk gezwommen. De twee broers hebben ook de kajak bovengehaald voor een tochtje met een Belgische vriend die ook op ons eilandje verbleef. Lekker uit eten gaan was er vaak ook bij, maar door het zeer warme weer in september hebben we veel onder de grote parasol in onze tuin doorgebracht. 
We hopen nu heel erg dat we hen in september opnieuw bij ons mogen verwelkomen.

Voor de rest hopen we dit jaar weer flink te kunnen wandelen, vooral wandelingen waarbij we op zoek gaan naar de wilde bloemen die nu volop gaan bloeien.
In mei willen we vanuit Zakynthos voor tien dagen naar het eiland Kythira vliegen, onze tickets en verblijfplaats zijn alvast geboekt. We willen er wandelen en van de rust en de natuur gaan genieten.

We zien wel wat er dit jaar nog meer op ons afkomt...

Met het 'vriendinnetje' dat hem altijd kwam bezoeken

Op zijn favoriete plekje

Zijn urne in zijn nestje met zijn pootafdruk dichtbij zijn slaapknuffel