~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: juni 2023

Voor het eerst sinds we voor lange tijd op ons eilandje verblijven zijn we voor een vakantie naar een andere plek in Griekenkand gevlogen. We maakten enkele jaren geleden al eens een uitstap voor een paar dagen naar de historische sites van Olympia op de Peloponnesos. Ook bleven we na onze tussenlanding op Athene, al eens enkele nachten daar in de buurt in Porto Rafti voor we verder vlogen naar ons eilandje. Maar een echte vakantie hadden we nog nooit in al die jaren, daar kwam nu dus verandering in.

We hebben de laatste jaren al heel wat over Kythira gehoord en gelezen, twee van mijn Facebook-vriendinnen wonen er permanent. Eentje van hen, Irene, draagt er zelfs zorg voor de vele zwerfkatten op het eiland en ik lever af en toe ook een bijdrage voor die verzorging.
Het feit dat het een klein en vooral een heel rustig eilandje is heeft onze interesse gewekt. Door foto’s van mijn FB-vriendin weten we dat er ook zeer mooie bloemen bloeien, zelfs enkele die we op ons eilandje nog niet zagen.
Wat de natuur betreft hadden we niet teveel verwachtingen, we gingen ervan uit dat het eilandje niet die mooie plekjes ging hebben die ons eilandje heeft. We wilden gewoon wandelen in alle rust en hopelijk nog wat mooie wilde bloemen zien.

Onze aankomst was al heel anders dan op ons eilandje, de luchthaven is te vergelijken met de oude luchthaven van Zakynthos tijdens onze eerste vakantie in 2007. Alle vliegtuigen kunnen er zelfs niet landen want sinds Transavia met grotere toestellen vliegt, kunnen ze daar niet meer landen.
We hadden een huurauto geregeld en onze GPS meegenomen, tot onze verwondering sloeg die helemaal tilt en wist niet waarheen hij ons moest sturen. De autoverhuurder had ons al verwittigd dat we best de wegwijzers konden volgen, maar we dachten dat hij vermoedde dat we geen goede GPS hadden, een foute gedachte van ons.
Bij onze aankomst in Avlemonas - een piepkleine dorpje - waar we tien dagen zouden verblijven keken we onze ogen uit, zo’n mooi plekje hadden we op ons eilandje nog niet gezien. We zetten onze koffers in de studio die we gehuurd hadden voor de duur van ons verblijf en gingen dadelijk op verkenning in de prachtige omgeving.

Voor ons vertrek hadden we onze bedenkingen of onze eerste vakantie er zou meevallen. We kenden er niets en we wisten nog van onze eerste vakantie op ons eilandje dat het wel eens kan tegenvallen als je naar alles op zoek moet gaan.
Mijn man had voor iedere dag een wandeling uitgestippeld, maar dan was het nog de vraag of die ook de moeite waard zouden zijn. Gelukkig kreeg ik van mijn vriendinnen enkele tips waar het de moeite was om te gaan kijken en meestal had mijn man daar in de buurt ook een wandeling gepland.
Zoals de voorspellingen het vermeld hadden zat het weer niet echt mee, bijna iedere dag wolken en wind. Die wind zou normaal zijn voor het eiland, ook ons eilandje heeft bijna altijd wel wind, maar toch iets minder dan op Kythira. Gelukkig hebben we maar twee regenbuien gehad in de tien dagen dat we er waren.
Om te wandelen en te klimmen waren de wolken welkom, maar voor de foto’s had de zon meer van de partij mogen zijn. De laatste dagen kwam de zon erdoor en konden we toch nog foto’s maken met een mooie blauwe zee erbij.
Al bij al viel het weer best mee want ons eilandje kreeg slechter weer te verwerken terwijl wij op Kythira waren.

We beleefden een prachtige vakantie en de tien dagen waren veel te snel voorbij. We wandelden iedere dag en ontdekten plekjes die zoveel mooier zijn dan we verwacht hadden.
We hebben op onze wandelingen prachtige stranden gezien in Kaladi en bij de Lagada-kloof. We hebben geitenpaadjes bewandeld langs de berghellingen in Mylopotamos en op weg naar Paleochora.
Door de bedding van een opgedroogde rivier wandelden we op weg van Paleochora naar Potamos en dat deed ons terugdenken aan vroegere vakanties in de Klein Zwitserland-omgeving in Luxemburg. Daarbij werd mijn wens om ooit nog eens in Klein Zwitserland te kunnen wandelen meteen op Kythira al vervuld.
We hebben mooie haventjes gezien in Kapsali, Diakofti en bij onze verblijfplaats in Avlemonas. We bezochten de ruïnes van oude dorpjes en kastelen in Mylopotamos, Paleochora en Chora (Kythira-stad).
En we zagen inderdaad wilde bloemen die op ons eilandje niet groeien.

Kortom, we vonden plekjes en rust waar ons eilandje niet aan kan tippen. Eigenlijk hebben we spijt dat we dit eilandje niet ontdekt hebben voor we ons eilandje leerden kennen, want dan hadden we wellicht op Kythira gezeten en niet op Zakynthos.
Men moet wel echt van rust houden om er te kunnen verblijven, bars, discotheken en uitgaansgelegenheden zijn er niet. Kafineons en restaurantjes waar op zomeravonden de lokale bevolking al eens een traditionele dans beoefend, zal zowat het enige vertier zijn op het eiland, behalve de festiviteiten op feestdagen.
Maar dat is ook niet ons ding, ons vind je nooit op festiviteiten of in bars. Laat ons maar wandelen en eens uit eten gaan en dan zijn we heel tevreden.
Het is ook veel minder toeristisch dan ons eilandje, quads en scooters hebben we niet gezien, nog een pluspunt voor ons. En er zijn nog meer pluspunten, zo zie je nergens afval liggen langs de wegen of rond de afvalbakken. We zagen tijdens onze wandelingen ook nergens bouwafval en ander groot huisvuil dat langs de hellingen in de valleien gedumpt is. De huizen en tuinen worden zeer netjes gehouden, waardoor de dorpjes er heel mooi en verzorgd uitzien. De bevolking houdt duidelijk van netheid en draagt zorg voor hun mooie natuur, wat je van de Zakynthians niet kan zeggen.

Als we geen tegenslagen krijgen zullen ze ons daar heel zeker nog terugzien en hopelijk voor langer dan tien dagen. Tot dan zijn er de vele foto’s die we gemaakt hebben om ons aan een prachtige vakantie te herinneren...
Een kleine greep uit die foto's, - sommige gemaakt met grijs weer - die jammer genoeg nooit de werkelijkheid benaderen, ze laten niet zien hoe het er in het echt uitziet...