29 december 2024 - Een afgesloten hoofdstuk van wat eens onze droom was

De rust is stilaan teruggekeerd in ons leven na nog vele maanden van stress door de verkoop van ons huisje. De ophoping van de stress was zo groot dat ik begin maart op spoed belandde met zware hartproblemen. Onze geplande vakantie naar Kythira in juni werd daardoor geannuleerd.

In mijn vorige post schreef ik nog over de verkoopovereenkomst die eindelijk half januari ondertekend werd, niet dus. Achteraf hoorden we dat ze alleen maar samen kwamen om nogmaals over de nodige formulieren te praten.

Half april hoorden we dat de officiële akte bij de notaris vóór eind april zou ondertekend worden, zonder dat er in al die maanden een verkoopovereenkomst was, dat hadden ze handig omzeild. We moesten in een zeer korte tijdspanne nog tickets boeken en voor hotelovernachting zorgen. Voor de zekerheid boekten we een verblijf van 4 dagen en 3 nachten.
Een geluk dat we daarvoor gekozen hadden want had je gedacht dat dit wel vlot zou verlopen? Neen dus.
Er kon nog niet getekend worden omdat er eerst nog een heleboel nodig was vooraleer wij het geld van de verkoop op onze Griekse rekening konden zien verschijnen, het geld op onze Belgische rekening overmaken werd vanaf het begin geweigerd.
De bank had nog eens 2 dagen nodig om alles in orde te brengen vooraleer de akte kon doorgaan, waardoor wij het gevoel kregen dat men er alles voor over had om het geld in Griekenland te houden. Alweer kwamen de meest ongeloofwaardige bankverplichtingen aan bod vooraleer tot de ondertekening van de akte kon overgegaan worden.
Gelukkig hadden wij onze Griekse advocaat die ons in deze dagen heel goed heeft bijgestaan, zonder hem hadden we dit nooit tot een goed einde kunnen brengen. 

We hadden nog een reden om voor een verblijf van 4 dagen te kiezen, we wilden nog enkele kleine wandelingen maken als we toch daar waren. We hebben gewandeld... van de ene instantie naar de andere en weer terug, maar niet de wandelingen waar we naar verlangden, onze wandelkleding en wandelschoenen bleven in de koffer zitten.

De voorlaatste dag van ons verblijf zouden we eindelijk de akte kunnen ondertekenen. Toen de notaris de akte ter plaatse nog moest opmaken kwam er een grote verassing uit de bus. De kopers zouden op dat moment een voorschot van 10% van de koopsom betalen, de rest zouden ze tegen 1 januari 2025 betalen, 8 maanden nadat ze officieel eigenaars werden en de sleutels kregen en anderhalf jaar na hun toezegging om te kopen... We geloofden onze eigen oren niet.
Daar konden we echt niet mee akkoord gaan en wilden de verkoop dan maar stopzetten, waar onze advocaat ook op aandrong als ze niet akkoord gingen met de betaling uiterlijk 2 maanden na de ondertekening. Zelfs een betaling 2 maanden na ondertekening van de akte met bijhorende overdracht van eigendom en sleutels is naar Belgische normen volkomen ongeloofwaardig.

We kwamen toen ook te weten dat de kopers, bij wie we altijd zo'n goed gevoel hadden, ons vanaf het eerste moment bewust misleid hadden. Ze hadden ons in het begin verteld dat ze het huis kochten voor hun zoon, hij zou een speciale lening aanvragen om jonge mensen te helpen om goedkoop een eerste eigendom te kunnen kopen.
Ze verzwegen wel dat het een speciale lening van Europa was en dat die anders verliep dan een normale lening. Voor deze lening was de ondertekening van de officiële akte bij de notaris nodig, daarna zou die akte doorgestuurd worden naar bevoegde diensten van Europa en zouden die bepalen wanneer het geld zou overgemaakt worden aan de kopers, die het dan op hun beurt aan ons zouden overmaken. 
Het kon 2 maanden duren voor ze het geld kregen en ze wilden op zeker spelen door de datum van betaling aan ons, op het einde van het jaar te zetten.
Door ons besluit om de verkoop stop te zetten zijn ze dan toch ingegaan op de kortere betalingstermijn, bij de termijn van 2 maanden kwam wettelijk nog een maand reserve voor noodgevallen.

Het voorschot en de rest van het geld zou met cheques persoonlijk overhandigd worden, in beide gevallen één aan elk van ons omdat we beiden eigenaar waren. Die cheques moesten we persoonlijk aanbieden op onze bank en dan werd het geld op onze Griekse rekening gezet.
Bij de cheques van het voorschot was het geen probleem omdat we daar waren, maar om niet nog eens met ons beiden terug naar Zakynthos te moeten voor de rest van het geld, hebben we onze advocaat volmacht gegeven om het in onze plaats te doen.
De morgen van onze terugreis naar België werd eindelijk de akte ondertekend en hebben we het voorschot ontvangen, net op het nippertje. De rest werd zoals afgesproken na 2 maanden betaald. Om het geld van Griekenland naar onze Belgische rekening te krijgen waren verschillende overschrijvingen nodig door de limieten. 
Een groter bedrag dat door een bankbediende in één keer wordt overgeschreven, zoals op Belgische banken gebeurd, kent men daar niet. Of was het slechte wil van de bank omdat we het geld niet in Griekenland wilden laten? Wie zal het zeggen...

Wij hebben altijd gedacht dat we goed af waren met Griekse kopers omdat ze de Griekse wetten kennen en weten hoe alles daar verloopt. 
Het hele kostenplaatje om ons huisje te kunnen verkopen, heeft ons een pak geld gekost, omdat we dat op voorhand niet wisten hebben we uiteindelijk met flink wat verlies verkocht.

Net voor onze terugvlucht naar België hebben we afscheid genomen van de dochter van onze Griekse vrienden van de taverne in Marathia. Ze wilde ons tot elke prijs nog zien voor we we vertrokken en kwam naar het hotel omdat wij geen auto hadden om tot bij hen te rijden. Het afscheid was heel emotioneel aan beide zijden, de vraag of we mekaar nog gaan terugzien blijft open.

Onze geplande reis naar Zakynthos in september, werd al voor de ondertekening in april verwisseld met Kythira. Maar die reis werd spijtig genoeg even voor het vertrek geannuleerd door Transavia. Geen vakantie dit jaar voor ons...
Om de vouchers van onze geannuleerde vakanties niet te laten vervallen, hebben we vorige maand een vakantie geboekt naar Kythira voor het voorjaar van 2025. We vertrekken 25 april en omdat we geen aansluitende vlucht hebben op dezelfde dag, hebben we voor 2 nachten een hotel in Porto Rafti, aan de Atheense Rivièra geboekt.
In maart 2017 verbleven we al eens 2 nachten in Porto Rafti op doortocht naar Zakynthos en het was er heel mooi, dat willen we nog wel eens overdoen.
Op 27 april vliegen we dan verder naar Kythira tot 14 mei. We hebben opnieuw een appartementje in Avlemonas geboekt, een mooier plekje om te verblijven kunnen we niet bedenken. Nu maar hopen op wat meer zon dan onze vorige vakantie op het eilandje en we hopen natuurlijk dat we nog heel wat bloemen gaan zien. 

Als het van mij afhangt gaan we in september nog voor een weekje ofzo naar Zakynthos, maar dat zien we nog wel.
We sluiten hiermee een hoofdstuk in ons leven af en tegelijk stopt hiermee ook mijn blog... 
Ik heb aan deze blog vele uren besteed, maar het blijft een pak aan herinneringen aan alle avonturen die we op ons eilandje beleefd hebben. Ik ga hem zeker nog herlezen en alles in gedachten terug herbeleven...   

21 januari 2024 - Verslag van een stresserend zomerseizoen

Eind mei - een week na onze vakantie op Kythira - veranderde het slechte weer van het voorjaar in zeer warm en mooi, droog zomerweer en dat bleef duren tot we half oktober terug naar België vlogen, regen hebben we amper gehad.
Na Kythira gingen we werk maken van onze plannen die we na het vorige seizoen al gemaakt hadden, namelijk de verkoop van ons huisje op enkele facebook-sites van het eiland zetten.
We hadden op het einde van het vorige seizoen reeds een bord met te koop aan onze omheining bevestigd, maar dat was natuurlijk alleen maar te zien voor wie er in de buurt kwam. Omdat we de ganse winter in België verbleven, konden we toch weinig regelen en was het daarom ook niet aan te raden om er al veel ruchtbaarheid aan te geven.  

We voelden ons de laatste seizoenen alsmaar minder gelukkig op ons eilandje. Toen we het in 2010 kochten was het nog een rustig eiland en woonden we op een rustig plekje tussen de weiden en de olijfgaarden.
De laatste jaren is het eiland over-toeristisch geworden en rond ons huisje werden meer en meer vakantiewoningen gebouwd. Ze worden meestal geboekt door Engelse jongeren, die er vooral op uit zijn om heel veel lawaai te maken, zowel overdag als 's nachts. 
Vanop ons terras kijken we uit op een grote weide en ik heb altijd gezegd dat ik er niet meer wilde wonen als ook daar woningen zouden gebouwd worden. Toen de weide verkaveld werd voor een 12-tal huizen, was het ogenblik aangebroken om ons huisje te koop te zetten. 

Half juni zegde een Grieks echtpaar al dadelijk toe om het te kopen en de bureaucratie-molen werd opgestart. We spraken af dat we tot onze geplande terugvlucht op 15 oktober in ons huisje konden blijven. 
In Griekenland is men altijd heel slordig omgesprongen met het opmeten van percelen en met het bouwen van huizen. Vanwege hun toetreding bij Europa zijn hun strengere regels opgelegd en dat hebben wij en nog vele anderen geweten.
Daardoor moet iedereen die een perceel of huis wil verkopen een landmeter inschakelen om alles opnieuw te laten opmeten. Vroeger werd alles - zoals ze zelf zeggen - met de 'meter' opgemeten, maar nu gaat het via satelliet. Daardoor zijn de opmetingen nooit exact dezelfde, met alle gevolgen van dien.
De Griekse overheid heeft er niets beter op gevonden dan te verplichten om alle registraties en aktes te laten aanpassen bij de minste afwijking. De nieuwe opmetingen moeten voor het einde van het lopende jaar opnieuw geregistreerd worden en de notaris moet het op de oude akte aanpassen - natuurlijk met de nodige kosten - op straffe van gerechtelijke vervolging als het niet binnen de opgegeven tijd gebeurd is.
Wij waren niet de eigenaars op het ogenblik van de eerste opmetingen, maar door de nieuwe wet van 2011 werden ons zelfs boetes aangerekend omdat de opmetingen niet dezelfde zijn dan de allereerste. Omdat ons perceel nu iets groter blijkt te zijn, rekenden ze ons ook de belastingen aan die we al die jaren te weinig betaald hebben, dat kunnen ze voor de laatste vijf jaar aanrekenen.
Alles is goed bij de Grieken om hun noodlijdende kassa's te vullen.

Op de oorspronkelijke bouwgrond werden 2 huisjes gebouwd, die bouwgrond werd vlak na de bouw van de huisjes in 2 gedeeld en netjes afgescheiden met een muurtje. Voor die 2 aparte delen werden zoals de wet voorschrijft aparte verkoopaktes opgemaakt bij de notaris en ze werden apart geregistreerd bij het kadaster.
Met de nieuwe wet van 2011 en de verplichting om opnieuw te laten opmeten, moest de oorspronkelijke bouwgrond opgemeten worden, dus ook het deel van onze buren. De aanpassingen van de registratie en de akte plus alle kosten en boetes moesten bijgevolg ook door onze buren gedaan worden, voor wij tot de verkoop of zelfs verhuur van ons huisje konden overgaan, zelfs al zijn onze buren niet van plan om hun eigendom te verkopen of officieel te verhuren. 
Sinds enkele jaren moet er ook een EPC attest opgemaakt worden bij verkoop of verhuur van een woning. We kregen te horen dat we ook een EPC attest van het huisje van onze buren moesten hebben. Dat huisje staat meters ver verwijderd van het onze, wat heeft het dan met ons huisje te maken of hun huis goed of slecht geïsoleerd is en de elektriciteit reglementair is? 
Een ongelofelijk verhaal als je het ons vraagt, maar helaas wel de waarheid...

Natuurlijk wilden onze buren niet aan die eisen tegemoet komen. Door de lakse werkwijze van de Grieken kregen wij als verkopers zelfs pas na 7 weken te horen dat het ook voor onze buren van toepassing was en dat ze dat geweigerd hadden. De eerste 7 verloren weken waren een feit.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor ze wilden meewerken, zelfs toen we voorstelden dat wij hun kosten zouden betalen, bleven ze de eerste maanden in alles tegenwerken.
Al die tegenwerking en de siga, siga (rustig, rustig) mentaliteit van de Griekse instanties zorgden er voor dat we na maanden kapot waren van de stress. Er was een deadline voor de lening van de koper en die kwam akelig dichtbij zonder dat de paperassen in orde raakten. Er werd door de koper uitstel gevraagd bij de bank en het werd bang afwachten. 

De laatste weken voor ons vertrek naar België kwam onze Duitse familie nog een laatste keer bij ons logeren en konden we even onze gedachten verzetten door hun aanwezigheid. We gingen nog enkele wandelingen en uitstapjes maken, we gingen samen uit eten en we genoten nog van hen en van het mooie weer.
Ze maakten tijdens hun verblijf nog enkele van die ongelofelijke dingen mee in verband met onze verkoop. Mijn schoonzus zei bij hun terugkeer naar huis, dat niemand hen zou geloven, als ze bij hun thuiskomst zouden vertellen wat zij in die 3 weken gehoord en zelf meegemaakt hadden van de verkoopperikelen.

Na hun vertrek hadden we nog 1 week om al onze persoonlijke spullen in te pakken. Tussendoor moesten we onverwacht nog 2 keer naar de notaris om een volmacht te geven voor de ondertekening van de aanpassing van de oorspronkelijke aktes van 20 jaar geleden. Die zouden ironisch genoeg de dag na onze terugvlucht ondertekend worden...
Daar hoorden we dat deze problemen er niet alleen voor buitenlanders zijn, maar voor iedereen die voor 2011 iets gekocht of gebouwd hebben en nu willen verkopen.
Onze auto werd verkocht en bij ons vertrek op de luchthaven aan de nieuwe eigenaars afgeleverd en wij vlogen terug naar België. 
Behalve onze wandelingen in het voorjaar, onze vakantie op Kythira en het bezoek van onze Duitse familie, was het voor ons een rotseizoen. We hadden zoveel stress en maakten ons terecht zoveel zorgen dat we geen moment meer konden genieten. Voor het eerst telden we de dagen af tot we terug naar huis konden. 

Door de lakse Griekse bureaucratie en een lange staking van de Griekse notarissen werd het half januari vooraleer de ondertekening van de aktes, wat op 16 oktober voorzien was, eindelijk ook gebeurde. Ondertussen kwam er nog eens een tweede aanvraag tot uitstel van de lening bij de bank aan te pas. 
Zeven maanden nadat we een koper vonden hebben we nog altijd geen zekerheid of en wanneer de definitieve verkoopakte zal doorgaan en blijft er nog altijd stress. Als de bank de lening weigert staan we terug op nul...

Als alles in orde komt staan we nog voor een vlucht naar ons eilandje om de definitieve akte te gaan ondertekenen. We gaan dan een paar dagen in een hotel verblijven omdat we in oktober alles in ons huisje al in orde gemaakt hebben voor de nieuwe eigenaars.
Eind december boekten we een vakantie op Kythira, we gaan in juni nog eens 2 weken verblijven in het mooie Avlemonas. Toch iets positief om naar uit te kijken.
We hebben ook plannen om in september voor een paar weken naar Zakynthos met vakantie te gaan, maar daarvoor is nog niets vastgelegd.
Eerst nog ongeduldig wachten op het sein dat alles klaar is en we de definitieve akte kunnen gaan tekenen...