Eind mei - een week na onze vakantie op Kythira - veranderde het slechte weer van het voorjaar in zeer warm en mooi, droog zomerweer en dat bleef duren tot we half oktober terug naar België vlogen, regen hebben we amper gehad.
Na Kythira gingen we werk maken van onze plannen die we na het vorige seizoen al gemaakt hadden, namelijk de verkoop van ons huisje op enkele facebook-sites van het eiland zetten.
We hadden op het einde van het vorige seizoen reeds een bord met te koop aan onze omheining bevestigd, maar dat was natuurlijk alleen maar te zien voor wie er in de buurt kwam. Omdat we de ganse winter in België verbleven, konden we toch weinig regelen en was het daarom ook niet aan te raden om er al veel ruchtbaarheid aan te geven.
We voelden ons de laatste seizoenen alsmaar minder gelukkig op ons eilandje. Toen we het in 2010 kochten was het nog een rustig eiland en woonden we op een rustig plekje tussen de weiden en de olijfgaarden.
De laatste jaren is het eiland over-toeristisch geworden en rond ons huisje werden meer en meer vakantiewoningen gebouwd. Ze worden meestal geboekt door Engelse jongeren, die er vooral op uit zijn om heel veel lawaai te maken, zowel overdag als 's nachts.
Vanop ons terras kijken we uit op een grote weide en ik heb altijd gezegd dat ik er niet meer wilde wonen als ook daar woningen zouden gebouwd worden. Toen de weide verkaveld werd voor een 12-tal huizen, was het ogenblik aangebroken om ons huisje te koop te zetten.
Half juni zegde een Grieks echtpaar al dadelijk toe om het te kopen en de bureaucratie-molen werd opgestart. We spraken af dat we tot onze geplande terugvlucht op 15 oktober in ons huisje konden blijven.
In Griekenland is men altijd heel slordig omgesprongen met het opmeten van percelen en met het bouwen van huizen. Vanwege hun toetreding bij Europa zijn hun strengere regels opgelegd en dat hebben wij en nog vele anderen geweten.
Daardoor moet iedereen die een perceel of huis wil verkopen een landmeter inschakelen om alles opnieuw te laten opmeten. Vroeger werd alles - zoals ze zelf zeggen - met de 'meter' opgemeten, maar nu gaat het via satelliet. Daardoor zijn de opmetingen nooit exact dezelfde, met alle gevolgen van dien.
De Griekse overheid heeft er niets beter op gevonden dan te verplichten om alle registraties en aktes te laten aanpassen bij de minste afwijking. De nieuwe opmetingen moeten voor het einde van het lopende jaar opnieuw geregistreerd worden en de notaris moet het op de oude akte aanpassen - natuurlijk met de nodige kosten - op straffe van gerechtelijke vervolging als het niet binnen de opgegeven tijd gebeurd is.
Wij waren niet de eigenaars op het ogenblik van de eerste opmetingen, maar door de nieuwe wet van 2011 werden ons zelfs boetes aangerekend omdat de opmetingen niet dezelfde zijn dan de allereerste. Omdat ons perceel nu iets groter blijkt te zijn, rekenden ze ons ook de belastingen aan die we al die jaren te weinig betaald hebben, dat kunnen ze voor de laatste vijf jaar aanrekenen.
Alles is goed bij de Grieken om hun noodlijdende kassa's te vullen.
Op de oorspronkelijke bouwgrond werden 2 huisjes gebouwd, die bouwgrond werd vlak na de bouw van de huisjes in 2 gedeeld en netjes afgescheiden met een muurtje. Voor die 2 aparte delen werden zoals de wet voorschrijft aparte verkoopaktes opgemaakt bij de notaris en ze werden apart geregistreerd bij het kadaster.
Met de nieuwe wet van 2011 en de verplichting om opnieuw te laten opmeten, moest de oorspronkelijke bouwgrond opgemeten worden, dus ook het deel van onze buren. De aanpassingen van de registratie en de akte plus alle kosten en boetes moesten bijgevolg ook door onze buren gedaan worden, voor wij tot de verkoop of zelfs verhuur van ons huisje konden overgaan, zelfs al zijn onze buren niet van plan om hun eigendom te verkopen of officieel te verhuren.
Sinds enkele jaren moet er ook een EPC attest opgemaakt worden bij verkoop of verhuur van een woning. We kregen te horen dat we ook een EPC attest van het huisje van onze buren moesten hebben. Dat huisje staat meters ver verwijderd van het onze, wat heeft het dan met ons huisje te maken of hun huis goed of slecht geïsoleerd is en de elektriciteit reglementair is?
Een ongelofelijk verhaal als je het ons vraagt, maar helaas wel de waarheid...
Natuurlijk wilden onze buren niet aan die eisen tegemoet komen. Door de lakse werkwijze van de Grieken kregen wij als verkopers zelfs pas na 7 weken te horen dat het ook voor onze buren van toepassing was en dat ze dat geweigerd hadden. De eerste 7 verloren weken waren een feit.
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor ze wilden meewerken, zelfs toen we voorstelden dat wij hun kosten zouden betalen, bleven ze de eerste maanden in alles tegenwerken.
Al die tegenwerking en de siga, siga (rustig, rustig) mentaliteit van de Griekse instanties zorgden er voor dat we na maanden kapot waren van de stress. Er was een deadline voor de lening van de koper en die kwam akelig dichtbij zonder dat de paperassen in orde raakten. Er werd door de koper uitstel gevraagd bij de bank en het werd bang afwachten.
De laatste weken voor ons vertrek naar België kwam onze Duitse familie nog een laatste keer bij ons logeren en konden we even onze gedachten verzetten door hun aanwezigheid. We gingen nog enkele wandelingen en uitstapjes maken, we gingen samen uit eten en we genoten nog van hen en van het mooie weer.
Ze maakten tijdens hun verblijf nog enkele van die ongelofelijke dingen mee in verband met onze verkoop. Mijn schoonzus zei bij hun terugkeer naar huis, dat niemand hen zou geloven, als ze bij hun thuiskomst zouden vertellen wat zij in die 3 weken gehoord en zelf meegemaakt hadden van de verkoopperikelen.
Na hun vertrek hadden we nog 1 week om al onze persoonlijke spullen in te pakken. Tussendoor moesten we onverwacht nog 2 keer naar de notaris om een volmacht te geven voor de ondertekening van de aanpassing van de oorspronkelijke aktes van 20 jaar geleden. Die zouden ironisch genoeg de dag na onze terugvlucht ondertekend worden...
Daar hoorden we dat deze problemen er niet alleen voor buitenlanders zijn, maar voor iedereen die voor 2011 iets gekocht of gebouwd hebben en nu willen verkopen.
Onze auto werd verkocht en bij ons vertrek op de luchthaven aan de nieuwe eigenaars afgeleverd en wij vlogen terug naar België.
Behalve onze wandelingen in het voorjaar, onze vakantie op Kythira en het bezoek van onze Duitse familie, was het voor ons een rotseizoen. We hadden zoveel stress en maakten ons terecht zoveel zorgen dat we geen moment meer konden genieten. Voor het eerst telden we de dagen af tot we terug naar huis konden.
Door de lakse Griekse bureaucratie en een lange staking van de Griekse notarissen werd het half januari vooraleer de ondertekening van de aktes, wat op 16 oktober voorzien was, eindelijk ook gebeurde. Ondertussen kwam er nog eens een tweede aanvraag tot uitstel van de lening bij de bank aan te pas.
Zeven maanden nadat we een koper vonden hebben we nog altijd geen zekerheid of en wanneer de definitieve verkoopakte zal doorgaan en blijft er nog altijd stress. Als de bank de lening weigert staan we terug op nul...
Als alles in orde komt staan we nog voor een vlucht naar ons eilandje om de definitieve akte te gaan ondertekenen. We gaan dan een paar dagen in een hotel verblijven omdat we in oktober alles in ons huisje al in orde gemaakt hebben voor de nieuwe eigenaars.
Eind december boekten we een vakantie op Kythira, we gaan in juni nog eens 2 weken verblijven in het mooie Avlemonas. Toch iets positief om naar uit te kijken.
We hebben ook plannen om in september voor een paar weken naar Zakynthos met vakantie te gaan, maar daarvoor is nog niets vastgelegd.
Eerst nog ongeduldig wachten op het sein dat alles klaar is en we de definitieve akte kunnen gaan tekenen...
