Als allereerste moesten er inkopen gedaan worden, want na zes maanden afwezigheid lagen de muizen dood in huis... figuurlijk natuurlijk. De kasten, ijskast en diepvriezer werden terug aangevuld zodat we weer konden koken en eten.
De binnenkant van het appartement liet niet vermoeden dat we een half jaar waren weggeweest. Buiten een paar spinnen die van onze afwezigheid gebruik hadden gemaakt om zich hier te vestigen, was alles nog netjes en niet stoffig.
Aan de buitenkant was er meer werk. De ramen hadden na al die maanden een grondige poetsbeurt nodig, al hebben de vele regenbuien in de voorbije zes maanden flink geholpen om ze redelijk proper te houden.
Vandaag heb ik zin om even naar onze foto's van de voorbije zes maanden te kijken en ze een beetje te ordenen. Ik voel me heel even weer op ons eilandje en kom tussen de bloemen bij de mooie Cyclamen terecht, die we tijdens één van onze laatste wandelingen gefotografeerd hebben.
Toeval wil dat ik enkele dagen geleden op de facebook-groep van Zakynthos vernam dat deze in Griekenland ' Kopeloules' of 'jonge meisjes' genoemd worden. Mijn man is nieuwsgierig en gaat op zoek naar de oorsprong waarom de Grieken hen die naam gegeven hebben.
Tot onze verwondering hangt er een heel mooie maar trieste legende aan vast.
Een dorpspriester had als enig kind, een zeer mooi maar tezelfdertijd ook verlegen meisje, toen in haar pre-puberteitsjaren.
Op een dag ontmoette de Venetiaanse gouverneur van het eiland - bekend om zijn losbandig leven - haar en werd bevangen door haar schoonheid. Hij stuurde één van zijn knechten achter het meisje aan om zo te kunnen achterhalen wie zij wel mocht zijn en waar ze woonde. Vervolgens werden zij en haar vader uitgenodigd in de residentie van de gouverneur voor een feestmaal.
In eerste instantie was de priester wel wat achterdochtig maar ging uiteindelijk dan toch in op de gastvrijheid van de gouverneur. Tijdens het gastmaal genoot de priester van een te grote hoeveelheid wijn, werd dronken en viel vervolgens op de tafel in een diepe slaap. Dit was het ogenblik waarop de gouverneur had gewacht.
Hij stelde het jonge meisje voor om haar in zijn residentie rond te leiden maar - ook in de wind van teveel wijn - kon hij zijn handen niet van haar afhouden. Het meisje kon zich van hem losrukken en rende doodsbang door diverse gangen en kamers op zoek naar een uitweg... met de gouverneur zwaar hijgend achter zich aan.
Plots gleed het arme kind uit op de gladde stenen van het terras en viel van de steile omwalling van de residentie, ettelijke meters naar beneden waar ze de dood vond.
Wanneer ze door één van de knechten van de gouverneur werd meegenomen zag deze onder haar lichaam een grote plas bloed die de aarde indrong. Hij dekte de plas toe met wat stenen en plaatste een zelfgemaakt kruisje op die plaats.
Een jaar later toen de dienstknecht toevallig weer op de plaats van het ongeval kwam, merkte hij een heleboel lichtroze- tot karmijnkleurige bloempjes, bloempjes die tot dusver nog nooit eerder in de omgeving waren gevonden.
Hij gaf hen de naam ' Bloemen van het jonge meisje' - of Kopeloules - en vanaf dat ogenblik wordt de naam ' Kopeloules' door iedereen gebruikt.
Cyclamen of Kopeloules
Even van heel dicht bekijken
