We wandelen het pad op en niet veel verder komen we aan een zwartgeblakerde heuvel. De brand dateert al van een paar weken geleden en is gestopt op een paar meters van de ' woonplaats' van een plaatselijke boer. Een huis kan je het moeilijk noemen want het is er zó vuil dat wij er zelfs onze dieren nog niet zouden in onderbrengen. Maar de boer zit er wel dikwijls 'gezellig' aan de tafel wanneer wij er passeren.
Even verderop zijn er dan weer vandalen aan het werk geweest. Iemand had hier in het voorjaar een herdenkingskapelletje neergezet. Waarschijnlijk voor een geliefde die er verongelukt is. Toen we in mei met onze Duitse gasten langs wandelden vonden we nog dat het wel op een mooie plaats stond, aan de rand van de afgrond, met de zee en de blauwe lucht op de achtergrond. Nu is het bovenste gedeelte er af gebroken en staan de kaarsjes nog op de voet van het kapelletje, ... zo triest voor de rouwende familie.
We wandelen verder de heuvels op en komen aan een tweede zwarte vlek, hier brandde het zondag nog maar men heeft het gelukkig snel onder controle gekregen.
Het wandelpad is verschrikkelijk stoffig. Men heeft het tegen het toeristische seizoen weer van een nieuwe laag grind en zand voorzien. Door de lange droogte is het veranderd in een dikke laag wit stof en bij elke stap stuift het omhoog.
Wanneer we boven bij de asfaltweg aankomen zitten onze schoenen en wandelbroeken onder het witte stof, gelukkig moeten we niet door een dorp of woonwijk wandelen. In de toekomst een kleren- en schoenenborstel meenemen in de rugzak is misschien nog wel een optie.
Wanneer we voorbij Taverna Kanalos lopen worden we vriendelijk begroet maar we wandelen verder, de lunch zit in onze rugzak.
En dan begint onze zoektocht naar een overblijfsel van wat ooit eens een kerk moet geweest zijn. Toen ik zondagavond op het internet opzocht waar de brand hier achter Argassi ergens moest zijn geweest - en ik de naam van de plaats intypte - kwam ik met die naam bij foto's terecht die iemand hier zou gemaakt hebben. De foto's vielen bij ons zo erg in de smaak dat we besloten om naar deze plaats op zoek te gaan. En hier zijn we dan en nu maar hopen dat we de plaats kunnen vinden...
Op onze wandel-GPS staat de plaatsnaam oorspronkelijk vermeld en we volgen een paadje dat op het eerste zicht er naartoe loopt. Even later staan we volgens de GPS pal op de plaats, maar de overblijfselen van een kerk zien we niet.
We lopen nog wat verder en staan dan tussen de bomen, aan de rand van een berghelling waar we uitkijken over Kalamaki en omgeving, en de luchthaven met daarachter ons huisje. Helemaal achteraan zien we de bergen van Keri tot bijna in het noorden, daar waar we gisteren waren. De bomen geven veel schaduw en het is zo rustig dat we besluiten om onze boterhammetjes hier maar op te eten. Enkele stenen dienen als zitplaats...
Na het eten wandelen we terug naar de asfaltweg en volgen die nog een eindje. Onderweg zien we ook de plaats van de brand van zondagavond. Aan onze kant van de bergkam valt het nog wel mee, misschien was het op de andere helling erger aan het branden.
Even later keren we op onze stappen terug en na nog even een kijkje te nemen bij de wilde druiven aan een oude klokkentoren, wandelen we terug tot aan Kanalos. Van wolken is al lang geen sprake meer en we hebben al enkele uren door de zon gelopen. Een fris drankje zal ons bijgevolg wel smaken. Wij zijn hier vaste klant wanneer we voorbij wandelen en hun 'Chef Salad' smaakt heerlijk, maar onze lunch is nog niet verteerd en dus bestellen we alleen maar een drankje. Daarna wandelen we terug naar de auto.
Wanneer we thuis aankomen merken we dat er tijdens onze afwezigheid een regenbui is geweest. Wij hebben de goede kant gekozen om te wandelen want wij hebben geen druppel gevoeld.
Bijna gelijktijdig met onze thuiskomst begint het in Lithakia te branden. Even later vliegen de blusvliegtuigen over ons huisje wanneer ze hier vlakbij komen water scheppen in zee. Soms vliegen ze zó laag over dat we de piloot kunnen zien. Op een bepaald moment vliegen er zelfs 5 blusvliegtuigen rond.
Enkele uren later is de brand zo goed als geblust en vliegen ze weer weg.
Een zwaar bewolkte start
Gaan zwemmen met de paarden kan men hier ook
Deze distel groeit alleen tussen dorre planten
Zo was het herdenkingskapelletje einde mei...
... en zo is het nu na het vandalisme
Dit was eens mooi groen
De donkere wolken verdwijnen
En we blijven maar zoeken
Het uitzicht op onze lunchplaats
De brand in Lithakia
Deze komt even over ons huis vliegen op weg om weer water te tanken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten