31 maart 2018 - Wandelen in Agrilia

Na twee mooie dagen is het bij het ontwaken alweer zwaar bewolkt, de bergen zitten onder een dik wolkenpak en er staat een stevige wind.
Voor vandaag hadden we een nieuw uitgestippelde wandeling op de planning staan, eentje van een veertiental kilometer, maar daar gaan we niet aan beginnen. Met dit weer gaan veel bloemen niet open en het donkere weer is zeker niet ideaal voor mooie foto's, wat toch de bedoeling is van deze wandeling.
We houden ons binnen wat bezig met dingen die ook moeten gebeuren en wachten af wat het weer voor vandaag nog in petto heeft. Naargelang het moment van beterschap kunnen we nog een kortere wandeling maken.

Rond drie uur in de namiddag klaart het eindelijk op en wordt de hemel stralend blauw. Tijd om op pad te gaan, al schiet er enkel maar een wandeling in het dorp meer over. Het waait nog altijd fel en we kiezen ervoor om toch onze fleecejassen aan te trekken. Even later wanneer we meer tussen de huizen wandelen is de wind niet meer zo goed te voelen en is het aangenaam warm, onze fleece is dan al snel overbodig.
Bij het kerkje van Agrilia staat de Mimosa weer mooi in bloei. We wandelen een tweetal uren rond en zijn tevreden dat we toch nog een beetje beweging gehad hebben en nog een paar mooie foto's konden maken.
Thuis gekomen is het nog juist warm genoeg voor een frappe. Voor mijn man maak ik een lemonada van enkele citroenen uit de zak die we donderdag kregen uit de tuin van onze vrienden uit Chartata.
Toch nog een geslaagde dag...

In het dorp

De mimosa bloeit aan het dorpskerkje

Het kerkje van Agrilia

Een bloementapijt in een olijfgaard

Zo vertederend die lammetjes 

Een Anacamptis Laxiflora of ijle moerasorchis dicht bij ons huis

Even een ijle moerasorchis van dichterbij gezien

30 maart 2018 - Het meer van Limni Keriou en Marathia

Eindelijk gaat het met het weer de goede kant op. Gisteren was de eerste dag volop zon sinds lange tijd en daar hebben we van genoten.
Onze Nederlandse vrienden uit Chartata kwamen op bezoek en we konden weer heerlijk op het terras zitten, wees maar zeker dat we er een gezellige namiddag van gemaakt hebben. Er was weer heel wat bij te praten sinds ons laatste samenzijn vóór ons vertrek naar België in de herfst van vorig jaar.
We spraken af om eens met ons vieren samen te gaan wandelen op zoek naar mooie bloemen, zodat ook zij in de toekomst weten waarop te letten om die piepkleine mini orchideetjes en andere mini exemplaartjes te vinden. Eén van de volgende dagen gaan we dat beslist doen.
Vandaag gaan we nog eens met ons tweetjes op bloemenjacht. We maken er tegelijkertijd een wandeling van naar onze vrienden van de taverne in Marathia. We brachten geschenkjes voor hen mee uit België en willen hen die gaan geven vóór de taverne open is. De dochter des huizes let op ons huisje wanneer wij in België zijn en omdat ze daar geen vergoeding voor wil, brengen wij in ruil enkele geliefde geschenkjes mee.

In de voormiddag is het bewolkt en zoals meestal klaart het tegen de middag op en komt de zon te voorschijn. Na het middageten rijden we naar de parking aan het meer van Limni Keriou en laten onze auto daar achter.
Mijn man wil eerst rond het meer wandelen om te kijken of er nog ontbrekende bloemen te vinden zijn en we vinden inderdaad één klein bloempje dat hij nog niet gefotografeerd heeft. Tijdens onze zoektocht kan ik op het nippertje verhinderen dat hij een piepklein schildpadje plat trapt. Het diertje is waarschijnlijk uit de nabij gelegen rivier gekropen en bevindt zich tussen het gras op enkele centimeters van mijn man zijn voet. Heel voorzichtig neemt hij het op en brengt het terug in veiligheid bij de rivier.

Na onze ronde langs het meer lopen we nog even langs het verlaten strand en de haven. Alles is hier nog uitgestorven behalve een taverne die ook in de wintermaanden geopend is. De toeristenboten staan op het droge, alleen enkele vissersboten liggen in de haven aangemeerd. Voor de zeldzame toeristen die we tegenkomen moet het een saaie bedoening zijn.
We lopen langs de super steile weg aan de haven omhoog en gezien mijn conditie nog ondermaats is ben ik blij om langs de weg zoveel bloemen te zien. Zo kan ik regelmatig wat uitrusten terwijl we ze bewonderen. Een helling van dit kaliber aan het begin van een wandeling is altijd wat moeilijker, naar de Skopos van Keri is ook zo'n beruchte helling bij het begin. De volgende hellingen neem ik zonder problemen.
Langs de weg naar Marathia zijn de bloemen talrijk aanwezig. Er staan er zoveel dat mijn man er mij op wijst dat ik de door ons gezochte mini orchideetjes zomaar voorbij loop. En inderdaad, we zien er op meerdere plaatsen, een goed teken voor onze geplande wandeling met onze vrienden.

Bij de taverne gekomen worden we enthousiast verwelkomt, we moeten dadelijk binnenkomen bij hen in huis en er wordt een drankje en koekjes op tafel gezet. Na een tijdje nemen we afscheid, de heer des huizes is gisteren geopereerd en we gunnen hem zijn broodnodige rust. Hopelijk verloopt zijn herstel vlot zodat hij in mei weer zonder problemen voor de lekkere grillgerechten kan zorgen.
We lopen terug via de langere weg en genieten nog van de vele bloemen tot we bij de auto aankomen. Dan is het weer tijd om huiswaarts te rijden waar Matia ongeduldig op ons wacht...

Het verlaten strand van Limni Keriou

De rivier langs het meer

Op het nippertje gered

Een gele Iris aan het meer

Mimosa langs de weg naar Marathia

Crepis Rubra

Allium Subhirsutum of Harig Knoflook

Een geel mini orchideetje dat ik niet opgemerkt had, het is amper 1 cm. groot 

Nog een witte Iris aan het einde van onze wandeling

 

25 maart 2018 - Feest in Zakynthos en de eerste toeristen

Vandaag wordt in Zakynthos feest gevierd, net zoals in de rest van Griekenland trouwens, 25 maart is voor de Grieken een dubbele feestdag.
De zeer religieuze Grieks Orthodoxen vieren de dag dat de Aartsengel Michael tot Maria kwam met de boodschap dat ze moeder zou worden. Maar de Grieken vieren ook - net zoals de Belgen op 21 juli - hun Nationale Feestdag.
In bijna elke stad wordt een vlaggenparade gehouden en in Athene is er net zoals in Brussel ieder jaar een traditionele militaire parade. Ook in veel andere steden vieren de Grieken deze dag met militaire eer. Zelfs in landen waar veel uitgeweken Grieken wonen komen de landgenoten samen om hun nationale feestdag te vieren.
Op 25 maart 1821 verklaarde Griekenland zich onafhankelijk van het Ottomaanse Rijk. Het was het begin van de opstand tegen de Turken, die het land meer dan 400 jaar in hun greep hielden.

De Griekse onafhankelijkheidsoorlog woedde tussen de Grieken en de Turken, vanaf de Griekse onafhankelijkheidsverklaring van het Ottomaanse Rijk op 25 maart 1821, tot de erkenning van het moderne Griekenland in juli 1832.
Tijdens de negentiende eeuw nam in Griekenland het verzet tegen de Turkse overheersers toe, naarmate het Ottomaanse Rijk meer tekenen van verzwakking vertoonde. Vele boeren vluchtten de bergen in toen hun land geplunderd werd of wanneer ze een Turks garnizoen moesten herbergen.
In onherbergzame gebieden hielden deze 'kleften' stand als ondergrondse strijders voor de vrijheid.

Het streven van de Grieken om los te komen van het Turkse Rijk werd door de grote mogendheden besproken in 1815. Maar Groot Brittanië voelde er niet veel voor omdat het de veroverde Ionische Eilanden - waaronder Zakynthos - voor zichzelf wenste te behouden.
De drang naar Onafhankelijkheid had echter succes, in 1821 brak de opstand tegen de Turken uit. Het geschiedde volgens een plan, een door de filhellenen gefinancierd leger zou vanuit Rusland Moldavië binnenvallen dat onder Turks bestuur stond.
Dit veroorzaakte een golf van instabiliteit, wat de Grieken de kans zou geven om een opstand te beginnen, die jaren later door hen zou gewonnen worden en de Grieken hun onafhankelijkheid verkregen.

Uitgebreider ga ik hier niet op ingaan, want als ik alle interessante dingen moet schrijven die ik hierover gevonden heb, ben ik deze avond nog bezig.
Zoals o.a. over Bouboulina - de heldin van de onafhankelijkheidsoorlog - is er nog zoveel interessants te vertellen. Zij was zo gekend en geliefd dat haar portret jarenlang op de munt van 1 Griekse drachme heeft gestaan.

Zakynthos heeft dit jaar pech met het weer op hun 197ste Nationale Feestdag. Sinds gisteren is het erg aan het regenen en waaien, alweer... Op dit moment kunnen we hier bij ons van een heuse storm spreken. Wij blijven veilig binnen waar het warm is en laten het feestgedruis aan ons voorbij gaan. Feestvierders zijn we nooit geweest en met dit weer zeker niet.
Ondertussen heb ik vernomen dat de schoolparade niet heeft plaatsgevonden omdat studenten niet konden 'paraderen' vanwege de regen. De viering deze voormiddag in de Agios Dionysiuskerk ging wel door, evenals de parade en het neerleggen van de krans aan het monument van de gesneuvelden.

Zojuist hoorden we het eerste vliegtuig met toeristen uit Engeland landen. Ze komen ieder jaar wat vroeger, naar onze mening zelfs veel te vroeg voor toeristen. De meeste tavernes, winkeltjes met souvenirs en andere dingen waar toeristen naar uitkijken zijn nog gesloten. Hotels die uitzonderlijk zo vroeg geopend zijn hebben rond deze tijd hun zwembaden nog zonder water staan. Wat moet dit een ontgoocheling zijn voor die mensen. De hotels hier in de buurt die de vorige jaren rond half mei openden, vulden hun zwembaden pas na enkele weken.
Aankomen met dit stormweer als begin van hun vakantie zullen ze ook niet snel vergeten, arme toeristen...

23 maart 2018 - Slecht weer en woestijnstof

Het weer zit niet echt mee.
Behalve een tweetal mooie en warme dagen, was er voor de rest van zon niet veel sprake. Het merendeel was het grijs en bewolkt met regelmatig regen, veel wind en vandaag kregen we ook hagel en een paar keer onweer in de verte.
De zon schijnt tussendoor wel, maar wanneer ze achter de wolken kruipt voelt het dadelijk fris aan door de wind. In tegenstelling tot België vallen de temperaturen best mee, wanneer het tussen 16 en 19° is mogen we helemaal niet klagen. Al zou het zonder wind wel een pak aangenamer aanvoelen.

Gisteren was het een rare situatie. Toen we na het ontwaken buiten kwamen, leek het alsof er mist hing, de bergen rondom ons leken niet te meer te bestaan. Het was warm en in het begin windstil, maar ook nadat de wind aanwakkerde bleef de mist hangen. De zon raakte niet door de dikke laag.
Het leek zo anders dan een gewone mist, de kleur was niet normaal en er leek een waas te hangen. Binnen de kortste keren lag alles onder een laag bruin stof, van de terrasvloer tot de auto, de tafel en de stoelen.
Net als twee weken geleden ook al het geval was, hadden we te maken met Sahara stof dat door de atmosfeer tot bij ons werd gedreven. 's Avonds vernam ik dat we er nog goed vanaf gekomen zijn, in Kreta daarentegen was het nog een pak erger. Het ligt zuidelijker dan ons eilandje en dus ook dichter bij Afrika waar al het zand vandaan kwam. Zij kregen de volle laag en de dokters deelden aan sommige mensen zelfs stofmaskers uit.
Vandaag werd al dat stof door de felle regenbuien weer weggespoeld.

Griekenland werd de voorbije dagen echt in 2 gesplitst, het ging van het ene uiterste in het andere. In het noorden viel een laag sneeuw van bijna 10 centimeter en kregen ze vriestemperaturen, in Kreta was dan weer een mini-hittegolf tot 32°. Wij zaten er middenin met gemiddeld 17° en regen.
We kunnen alleen maar hopen dat het nu stilaan beter wordt, al zijn de voorspellingen tot en met dinsdag niet al te best...

Enkele foto's van de stad en de haven onder het stof

18 maart 2018 - Bloemenwandeling naar Agios Sostis

Bij het ontwaken is het grijs met heel donkere wolken, deze nacht heeft het geregend.
Volgens de weersvoorspelling wordt het in de namiddag zonnig en zoals wij Zakynthos ondertussen al kennen, blijft het meestal geen ganse dag slecht. We wachten even af!
Nog voor het middag is breekt de zon al door de wolken en even later is de lucht weer stralend blauw.
Na het middageten vertrekken we richting Agios Sostis voor onze eerste echte bloemenwandeling dit jaar. Mijn man wandelde gisteren al naar de duinen om foto's van bloemen te maken, maar de stevige wind en het grijze weer weerhielden mij ervan om met hem mee te gaan. Ik knapte ondertussen liever wat werk op in huis.

We lopen achter het centrum van Laganas door en nemen zoals altijd de rustige paden tussen de olijfgaarden, daar vinden we ook de meeste bloemen. Wat is het allemaal weer mooi groen geworden na de hete zomer, gelukkig krijgt men hier in de winter nog wat regen om alles weer op te frissen.
Onderweg komen we nog enkele bloemen tegen die we nog niet op foto hebben. We houden dan ook regelmatig halt om foto's te nemen en dat komt mij goed uit, mijn conditie is nog niet op peil na de natte Belgische winter en het is toch een wandeling van ongeveer 13 km.
De zon schijnt volop en al heel snel gaat mijn fleecejasje uit, wat een verschil met het weer in België, waar het vriest en men dit weekend nog een laagje sneeuw kreeg.

Wanneer we even voor Agios Sostis aan het strand van Laganas komen, merken we dat de zee behoorlijk ruw is. Ons plan om langs het strand naar Cameo Island te gaan valt hiermee in duigen, de golven komen tot tegen de rotsen. Dan maar langs het asfalt verder lopen, waar men overal ijverig aan het werk is om alles opgeknapt te krijgen tegen dat de toeristen komen.
Bij Cameo Island gekomen zien we dat de brug er naartoe verwijderd is, werkmannen zijn bezig om de houten planken te reinigen. Om de veiligheid van de toeristen te garanderen moet de brug natuurlijk goed onderhouden worden. Op 25 maart komt het eerste vliegtuig met toeristen al aan en er is dus nog veel werk voor de boeg om alles op tijd klaar te krijgen.
Grote golven zorgen er ook hier voor dat we onze plannen moeten wijzigen. De golven doen het water zo hoog opspatten, dat we riskeren om flink nat te worden wanneer we het pad langs de zee zouden volgen.
We maken dan maar rechts ommekeer en lopen nogmaals langs het asfalt, tot we via andere wegen door olijfgaarden weer terug richting huis wandelen.

Thuis gekomen maak ik mij een eerste frappe. Maar ook al was het vandaag behoorlijk warm in de zon, voor een frappe is het toch nog wat te vroeg. De zon verdwijnt stilaan achter de bergen en het koelt snel af op ons terras, een warme cappuccino zou me veel beter gesmaakt hebben...

Allium Subhirsutum of Harig Knoflook

Bovenop een muur

Oxalis of Klaverzuring in de waterafvoerpijp van diezelfde muur

Aan de trappen van een hotel

Cameo Island zonder en met brug

Het strand bij Laganas 

Gazania Linearis of Middaggoud

Bloesems zijn altijd even mooi

Ook dit zijn bloemen. Arisarum Vulgare of Gekapperde Kalfsvoet

Wandelen tussen de olijfgaarden

17 maart 2018 - Een bloementapijt in onze tuin

Na onze reis hebben we genoten van een goede nachtrust en zijn we donderdagmorgen uitgerust opgestaan. Helemaal klaar om erin te vliegen en te beginnen werken in de tuin en het huis.
Van bij het ontwaken straalde de zon aan de hemel in een mooie blauwe lucht, met slechts hier en daar een wolk. Dan begin je toch met plezier aan al dat werk, zeker nu we de zon deze winter in ons Belgenlandje zoveel hebben moeten missen.
Andere jaren begonnen we dadelijk met het gras te maaien en het onkruid te verwijderen. Deze keer viel het best mee, het gras heeft een mooie lengte en onkruid was er niet zoveel. Wat een verschil met vier jaar geleden, toen het onkruid hoger stond dan onze auto. Al het werk dat mijn man de vorige jaren in de tuin heeft gestopt, heeft de moeite geloond.

Overal tussen het gras stonden bloemen, zeker duizend, sommige daarvan zagen we pas voor het eerst. We zijn dit jaar vroeger naar hier gekomen om nog wat meer van de lente en de bloemen te genieten. Dat we ook door de bloemen in onze tuin verrast zouden worden hadden we niet verwacht.
We konden dat mooie bloementapijt toch niet zomaar vernietigen door er met de grasmachine over te rijden... Het gevolg is dat we daarmee wachten tot de bloemen uitgebloeid zijn.
Het beetje onkruid tussen de bloemperken werd verwijderd en de planten gesnoeid waar nodig was. Onze Matia heeft zijn baasje flink geholpen door overal bij aanwezig te zijn en wat heeft hij zich daarbij geamuseerd. Hij heeft in het gras rondgesprongen, de vliegende diertjes achterna en in de olijfbomen geklommen dat het een lieve lust was.
Bij een aangename temperatuur van 18° in de schaduw, kon er met gemak in een T-shirt gewerkt worden. Zoiets konden wij ons moeilijk voorstellen met al de koude en de regen die we de voorbije maanden achter de rug hebben. Maar we hebben er met volle teugen van genoten.

Vrijdagmorgen was het minder goed, geen zon bij het ontwaken en een grijs wolkendek. Tegen de middag kwam de zon er wel door maar er stond een matige wind.
Na nog wat in de tuin te hebben gewerkt vond mijn man het tijd om de mooie bloemen tussen het gras op foto te zetten. Spijtig van de wind want daardoor was het moeilijk om heel scherpe foto's te maken. De bloemen gaan niet luisteren wanneer je vraagt om zich even stil te houden tot de foto gemaakt is.

Deze morgen was het nóg minder goed, zwaar bewolkt en een stevige wind. Ach ja, we moesten toch naar de boerenmarkt aan de haven en naar Lidl en AB Market om een voorraad in te slaan.
Op de boerenmarkt hebben we zoals ieder jaar een flinke voorraad fruit gekocht. De pompelmoezen zijn hier veel zoeter dan wij het thuis gewoon zijn, we eten ze hier uit de hand zoals een sinaasappel. Ze zijn ook veel dikker dan bij ons. Ook sinaasappelen, citroenen, rozijnen, honing en wijn evenals lekkere zoete Griekse tomaten verdwenen in onze tassen.
Dan nog even langs de supermarkten en we konden weer naar huis.

We hebben vandaag ondervonden dat Matia geen liefhebber is van stevige wind. De ganse dag heeft hij geen voet buiten gezet, hij ging tot in de deuropening en besloot dan om maar terug binnen te gaan.
Wat wil je, het verwende nest heeft de eerste maanden van zijn leven in de hitte van dit eiland doorgebracht. De daaropvolgende vijf maanden zat hij bij de verwarming op ons appartement. Geen wonder dat hij niet houdt van slecht weer, dat heeft hij dan gemeen met zijn bazinnetje... 
Voor de volgende 8 dagen wordt er regelmatig minder goed weer voorspelt, we kunnen alleen maar hopen dat men het bij het verkeerde eind heeft.

Een Crepis Commutata of Streepzaad (gele) en een Muscari Commutatum of Druifhyacint (paarse) tussen het gras langs het tuinpad

Deze Romulea Bulbocodium van de lissenfamilie kregen we voor het eerst te zien

Een Geranium Molle of Zachte Ooievaarsbek

Een Sisyrinchium of Dwergiris

Ornithogalum Collinum of Vogelmelk

Vicia Angustifolia of Voederwikke

Asphodelus Ramosus of Affodill

Deze Sherardia Arvensis of Blauw Walstro zagen we ook voor het eerst

Bellis Annua of Zuiders madeliefje

 

14 maart 2018 - Naar Zakynthos

Na een paar drukke weken om alles voor te bereiden voor ons verblijf op ons droomeilandje, is het vandaag eindelijk zover.
In tegenstelling tot de vorige keren vertrekken we niet midden in de nacht, maar komt de taxi ons deze keer pas om 8.00 afhalen.

Ondanks een paar files onderweg raken we nog net twee uur voor ons vertrek op de luchthaven.
Aan de incheckbalie moeten we nog een ticket kopen voor onze Matia, want onze kleine vondeling vliegt met ons mee naar zijn geboorteplaats. Bij Aegean kan dat niet op voorhand en het duurt even voor het in orde is.
Het vliegtuig vertrekt stipt op tijd en tot onze verbazing krijgen we even later een maaltijd aangeboden, bij andere maatschappijen is dat niet meer het geval. Bij een Griekse maatschappij hoort Grieks eten en de Pastitio - een soort lasagna maar dan met macaroni - smaakt lekker. Ook een drankje wordt ons tot drie maal toe aangeboden, van service gesproken!
Na een probleemloze vlucht landen we drie uur later op de luchthaven van Athene en met een bus worden we naar een ingang gebracht aan de B-Gates. Heel gemakkelijk want van hieruit is het maar een kleine afstand tot aan Gate B-20 waar het vliegtuig van Olympic een uur later naar Zakynthos vertrekt. Onze bagage gaat rechtstreeks van het ene vliegtuig naar het andere.

Ook Olympic vertrekt stipt op tijd. Deze keer vliegen we met een klein toestel voor 48 passagiers, de vorige keren was het een maatje groter. Ook al duurt de vlucht maar 45 minuten, we krijgen toch nog een drankje en een koekje.
Met de onverwachte maaltijd op het vorige vliegtuig en dit koekje er nog bij hebben we meer dan genoeg gegeten. We hadden niet gerekend op een maaltijd en daarom hadden we na het inchecken in Zaventem al enkele sandwiches gegeten. Maar die lekkere Pastitio konden we toch niet onaangeroerd mee teruggeven. We zullen deze avond niet veel eten meer nodig hebben.
Onze Matia heeft zich voorbeeldig gedragen tijdens de reis, alhoewel hij sinds deze morgen in zijn reismandje zit.
Enkel op het moment dat de geur van de Pastitio zich in het vliegtuig verspreidde, liet hij van zich horen. Onze arme Matia had - volgens de regels van het dierenvervoer - sinds gisterenavond niet meer gegeten en die lekkere geur moet hem zeker extra hongerig hebben gemaakt. Ik heb hem uit medelijden maar een paar kattenkorreltjes gegeven, daarna hebben we hem niet meer gehoord.

Aangekomen op de luchthaven van Zakynthos gaan we nog even naar de bagageband om onze koffers op te halen. Het is heel rustig in de luchthaven, in deze periode is Olympic de enige vlucht die landt en weer vertrekt. Volgende maand beginnen ook de chartervluchten weer met de toeristen.
We nemen een taxi naar ons huisje, waar we even na 18.00 aankomen. Het was een lange dag en we gaan het niet laat maken vanavond.
Voor het donker wordt gaat Matia nog op verkenning in de tuin, waar ontelbaar veel bloemetjes tussen het gras staan. Wat moet hij gelukkig zijn na vijf maanden op ons appartement te hebben verbleven. De volgende maanden zal hij zich volop kunnen uitleven...
Wij kunnen morgen meteen aan de slag om de tuin en ons huisje onder handen te nemen.

Het vliegtuig ter ere van de Rode Duivels staat vertrekkensklaar voor onze gate in Zaventem.

Aegean op de luchthaven van Athene

Het toestel dat ons naar Zakynthos brengt