In België herdenken we vandaag het einde van de eerste wereldoorlog nu exact honderd jaar geleden en er worden overal in het land plechtigheden gehouden. Het weer treurt mee over de dood van de honderdduizenden soldaten en burgers die er toen gevallen zijn, het is grijs, nat en winderig.
Op ons eilandje zijn er meer dan twee weken na de zware aardbeving nog dagelijks vele naschokken waarvan enkele nog altijd tot dicht bij de 5.0 Richter komen. Er zijn in die tijd al honderden naschokken geregistreerd.
De onderzoeken van de gebouwen gaan verder en in de loop van deze week waren er al meer dan tweehonderd onbewoonbaar verklaard. Door de redelijk zware naschokken komen er nog beschadigingen bij of wordt de eerder gemaakte schade nog wat groter.
Vooral in het vlakke deel van het eiland zijn de naschokken nog heel erg te voelen, de ondergrond is er heel anders dan in de bergen. Dat zal ook de reden zijn waarom wij in het verleden de aardbevingen in ons eigen huisje op de kleigrond in Agrilia, altijd veel beter voelden dan in ons huurhuisje in Marathia dat op een rotsachtige berghelling is gebouwd.
In Lithakia zijn de bewoners van het dorp er niet gerust in. Ze horen sinds de zware beving gerommel en andere geluiden onder de grond. Volgens de wetenschappers die het kwamen onderzoeken is het hetzelfde fenomeen dat er ook was na de aardbeving in 1997, die van vergelijkbare zwaarte was dan die van twee weken geleden. Toen was er op dezelfde plaats ook wekenlang hetzelfde te horen.
Het zouden ondergrondse instortingen van rotsblokken zijn door het verschuiven van de tektonische platen. Als ik eerlijk mag zijn zou ik er ook niet gerust op zijn en evenals de inwoners vrezen dat er op een dag zinkgaten ontstaan. Ze hopen nu maar dat zo'n zinkgat dan niet onder een huis of gebouw gaat ontstaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten