23 november 2019 - Slecht weer

Wij brengen de winter in Belgïe door maar ons hart is toch voor een groot deel op ons eilandje gebleven, het nieuws uit Zakynthos blijft dan ook een bijna dagelijks gevolgd item.
De afgelopen week kwamen er veel berichten en foto's van het zware weer dat er gepasseerd is. Vooral het zuiden van het eiland - waar ons huisje staat - kreeg het hard te verduren door de hevige regenval, de zware storm beschadigde dan weer veel daken en ontwortelde vele bomen.
Modder in de stad, overstroomde gebieden in ons buurdorpje Kalamaki en in Keri, een ontwortelde boom op een wagen... 

De zware bosbrand die half september in Keri en omgeving woedde heeft waarschijnlijk veel bijgedragen aan de wateroverlast in het dorp en bij Keri Lake. Doordat de grote bomen en struiken verwoest zijn door de brand kunnen ze de regen niet meer opvangen, die stroomt dan van de bergen naar lager gelegen delen.
Dat hebben we twee jaar geleden ook gezien tijdens onze wandelingen langs de bergen aan de oostkant van het eiland, daar waren de zomer voordien ook zware bosbranden. Op onze wandelingen zagen we toen massa's stenen en rotsen die door de zware regens mee naar beneden gesleurd werden.

Goed nieuws kwam van onze Belgische vriend in Keri. Hij was langs ons huisje gereden en liet ons weten dat het er van buiten allemaal in orde uitzag. Bedankt lieve vriend voor alle moeite en laat ons hopen dat het hierbij blijft.
Op het internet voorspelt men vanaf zondagavond opnieuw zwaar weer voor de Ionische eilanden en we kunnen alleen maar op een foute voorspelling hopen. 
De afgelopen twee jaar was er bijna iedere maand wel iets uitzonderlijks met het weer aan de hand ten opzichte van de jaren daarvoor. En dan beweren sommigen nog dat er met het klimaat niets aan de hand is...

Modder in de stad

Keri

Een vader met zijn 2 kinderen op weg naar school raakten als bij wonder slechts lichtgewond

Foto van het Ermis News

17 november 2019 - De legende van de Damianos Cave

We hebben al enkele keren in Agalas de Damianos Cave bezocht evenals de Adronios Wells die zich in de buurt bevinden, een heel mooie omgeving voor ons om te wandelen. 
Vorige zomer zag ik een legende van de Damianos Cave en het wordt tijd dat ik die even op mijn blog zet. 

Damianos was de goede heerser en beschermer van het dorp Agalas, die in gevecht ging met de 300 meter lange slechte draak Andronios en hem versloeg. Als straf liet hij hem 12 putten bouwen, één voor elke maand van het jaar, voor het welzijn van de dorpelingen.
Vanuit zijn grot keek Damianos toe terwijl Andronios zijn straf uitvoerde door de putten te bouwen in de vallei tegenover de grot. De 12 bronnen van Andronios... en de dorpsbewoners hadden daarna water.
Maar toen Andronios opnieuw tegen de dorpelingen rebelleerde, doodde Damianos hem. Zijn fossiel, zo wordt gezegd, werd gevonden in de grot die nu Damianos Cave wordt genoemd.
De grot ligt op een heuvel en bestaat uit twee verdiepingen, gevuld met stalactieten en stalagmieten.

Elf putten zijn zichtbaar op de grondvlakte terwijl de twaalfde onder de aarde is begraven. Ze zijn particulier bezit en bevinden zich net buiten het dorp Agalas, tussen wijngaarden en olijfbomen. Ze worden tegenwoordig nog gebruikt voor de watervoorziening van de bewoners - hun eigenaren - wiens namen op elke put staan.
Tegenover de putten kan men de grot van Damianos zien.

Wanneer we nog eens bij de cave of de waterputten komen tijdens een wandeling gaan we die zeker met andere ogen bekijken nu we de legende kennen...

Het pad naar de Damianos Cave

Bij de Cave

Het pad naar de Andronios Wells, gelegen tussen olijfbomen en wijngaarden

Enkele van de Andronios Wells

De Damianos Cave gezien vanaf de Adronios Wells

2 november 2019 - Protest tegen olieboringen

Toen we in de zomer van vorig jaar in ons huurhuisje in Marathia woonden, hebben we met eigen ogen kunnen zien dat een vrachtschip een klein drijvend olieplatform naar de kust voor Marathia sleepte. Gedurende twee dagen en twee nachten hoorden we het geluid van boringen of andere activiteiten voor het weer werd weggesleept.

Er is al langer sprake dat Griekenland delen van hun zee wil "verkopen" aan olieraffinaderijen voor olieboringen.
Tussen 20 en 22 juli lag het zeilschip van WWF - de Blue Panda - aangemeerd in de haven van Zakynthos omdat men ook bij ons eilandje wil gaan boren. Tijdens die dagen wilden ze de aandacht trekken van de lokale bevolking en de toeristen en informatie geven over de nadelige gevolgen van de boringen voor het milieu en de dieren die in zee leven. Sommige stranden van Zakynthos zijn beschermd gebied voor de Careta Careta zeeschildpadden, die ongetwijfeld bedreigd worden door de boringen. 
Men kon er een petitie ondertekenen om de regering te vragen niet in te gaan op de vraag van de olieraffinaderijen. Ook wij hebben toen een bezoek gebracht aan het zeilschip en we hebben de petitie ondertekend.

Ergens aan het einde van oktober werd gemeld dat de toestemming voor proefboringen getekend was door de regering en dat lokte vanzelfsprekend boze reacties uit in Zakynthos. Er werd op het Solomosplein een protestactie gevoerd tegen de boringen.
Er werden olievaten en zwarte doeken gelegd die een olielek op zee moest voorstellen. Zwartgemaakte nepschildpadden en andere dieren moesten de schade aantonen die het boren kan meebrengen voor fauna en flora...

Onderstaande foto's komen van de nieuwssites van het eiland, de twee laatste foto's zijn van de zeilboot van het WWF die wij bezochten. 

16 oktober 2019 - Terug naar België

Zondag gingen we de laatste keer eten in de taverne bij onze vrienden en tegelijk afscheid nemen.
Maandag werden de laatste zaken nog geregeld in de stad en gingen we bij de dierenarts langs om onze Matia gezond te laten verklaren voor de reis. De overige tijd hielden we ons nog bezig met onze koffers en het winterklaar maken van ons huisje en de tuin.
Ook hielden we rekening met een mogelijke zwaardere aardbeving tijdens onze afwezigheid. Na die van oktober vorig jaar hebben we extra nagekeken of er dingen waren die konden vallen. De keukenkasten met breekbare zaken werden ook uit voorzorg dichtgebonden. De laatste dagen zijn er nog verschillende voelbare bevingen geweest en je weet toch maar nooit.
In een gesprek met de radio merkte een seismoloog en tevens directeur van het Geodynamisch Instituut op dat de seismische opwinding in de baai van Laganas, op geen enkele manier verband houdt met de grote aardbeving van 26 oktober 2018. Hij sprak over een aanzienlijk aantal kleine naschokken die nog een tijdje zullen doorgaan, terwijl deze trillingen vooral worden gevoeld in Zakynthos omdat het epicentrum heel dicht bij het eiland ligt.
Afgezien van het bestaande netwerk in het gebied, is het Geodynamisch Instituut versterkt met 25 nieuwe seismografen die zijn geïnstalleerd om onderzoek naar koolwaterstoffen te volgen.

Het weer is de laatste week zeer mooi en warm geweest en we zijn sinds begin juni echt verwend door de weergoden. Het gaat aanpassen worden om weer aan het koude en natte weer in België gewoon te kunnen worden.

Nu is het tijd om onze Matia in zijn reismandje te stoppen en de koffers buiten te dragen want om kwart voor negen wordt de taxi voor onze deur verwacht. Als hij even voor negen uur nog niet aangekomen is belt mijn man even om te horen of hij ons niet vergeten is.
Groot is onze verbazing als de man antwoordt dat zijn auto een technisch probleem heeft en we best een andere taxi kunnen bellen. We vragen ons af of hij ons niet even had kunnen verwittigen zodat we tenminste op tijd een andere konden bellen?
De andere taxi kan gelukkig in een paar minuten bij ons zijn, al worden dat wel de gekende Griekse minuten. Gelukkig zorgen we altijd voor voldoende reserve vóór het vertrekuur van het vliegtuig en zo arriveren we na een korte rit nog ruim op tijd op de luchthaven en dan kunnen we gaan aanschuiven om in te checken.

Het inchecken, de douane en het boarden verlopen vlot en het vliegtuig vertrekt met een kwartier vertraging richting Schiphol. Na een eveneens vlotte vlucht arriveren we in Amsterdam en dan gaan we onze bagage ophalen.
Daar verloopt het veel minder vlot en het duurt eindeloos voor de bagage uit Zakynthos op de band verschijnt. We hebben iets meer dan een half uur om onze trein te halen in het station onder de luchthaven, maar het vertrekuur schuift voorbij zonder dat de bagage in zicht komt.
Het geeft ons wel de gelegenheid om nog een tijdje met onze Nederlandse vrienden te praten die met hetzelfde vliegtuig mee naar huis vlogen, in het vliegtuig zaten we te ver van elkaar om contact te hebben. Als we onze bagage hebben wordt er hartelijk afscheid genomen en na een "tot volgend jaar" gaan we elk onze weg.

We kopen iets om onze honger te stillen en begeven ons naar het perron waar we onze snack opeten terwijl we op de trein wachten.
Wanneer die aankomt hebben we gelukkig voldoende plaats om te zitten en onze bagage te plaatsen. Amper vijf minuten later stopt de trein in een donkere tunnel en roept de machinist door de intercom dat er een technisch probleem is en hij hoopt dat het snel kan opgelost worden.
Vijftien minuten later begint hij opnieuw te rijden maar door het oponthoud moet hij onderweg nog enkele keren stoppen om een andere trein door te laten. In Berchem hebben we nog juist genoeg tijd om na het uitstappen van perron te veranderen en de aansluitende trein te nemen.
In het thuisstation aangekomen nemen we een taxi en vijf minuten later zit onze lange reis erop. Wat zijn we blij dat we voor onze terugkomst volgend jaar tickets naar Eindhoven geboekt hebben.

Na het maandenlange mooie weer op ons eilandje valt de regen in ons Belgenlandje wel tegen, gelukkig is het niet echt koud.
Op ons appartement gekomen krijgt onze Matia zijn vrijheid terug na meer dan elf uur in zijn reismandje te hebben gezeten. Wat hebben wij geluk dat Matia zo gemakkelijk is om mee te reizen, gedurende al die uren in het vliegtuig en in de trein heeft hij geen kik gegeven.
Hij gaat dadelijk op verkenning naar zijn gekende plekjes, het lijkt wel alsof hij niet is weggeweest.
Ik fiets tot bij de frituur, naar iets eetbaars moeten we in de kasten na acht maanden niet meer op zoek gaan en een Belgisch frietje gaat bijzonder goed smaken.
Morgen zal het grootste deel van de dag gevuld zijn met winkelen en de kasten en diepvriezer weer behoorlijk aan te vullen...

We hebben ook afscheid genomen van Achilles,

de geadopteerde zwerfkat van onze vrienden van Marathia Star

Marathonisi spiegelt zich in de zee, gezien vanaf het terras van Marathia Star

12 oktober 2019 - Zeer heftig wakker geschud

Onze laatste dagen op ons eilandje eindigen zoals het in het voorjaar begon... met veel schudden en beven!
Vorige nacht om 1.43 werden we hevig wakker geschud door een aardbeving van 4.5 Richter, het ganse huis werd meer dan vijf seconden lang door elkaar geschud. We hoorden alles rammelen en kraken en de lamp aan het plafond ging heen en weer. Alle honden in de buurt begonnen luid te blaffen en de hanen te kraaien.

Sinds we hier in het voorjaar aangekomen zijn, hebben we al ontelbare bevingen meegemaakt. Allemaal naschokken van de zware beving op 26 oktober van vorig jaar vertelden de seismologen. Met wat we toen ervaren hebben leek deze veel zwaarder dan de aangegeven 4.5 omdat het epicentrum vlak bij ons lag en maar 2 km diep.
Daarna voelden we nog enkele bevingen en deze voormiddag opnieuw eentje van 4.5. Maar geen paniek... wij zijn dat hier gewoon!
Of deze bevingen nog altijd het gevolg zijn van die zware - nu bijna een jaar geleden - weet ik niet, toen werd gezegd dat het meer dan een jaar kon duren. Hopelijk zijn deze bevingen geen voorbode van een nieuwe zware die nog moet komen.

Van onze vriendin in Kythira kreeg ik een foto doorgestuurd van de bevingen die de laatste 24 uur hier rond ons eilandje waren, het is de moeite...
Ik moet dringend naar een andere aardbevingssite overschakelen, de mijne geeft lang niet iedere beving door.

Update van ZanteTimes Greece:  Seismoloog, de heer Gerasimos Chouliaras, leek gerustgesteld na de aardbeving met een kracht van 4.4 Richter die Zakynthos zaterdag vroeg in de morgen op zijn kop zette.
Hij publiceerde op sociale media dat de aardbeving plaatsvond in de context van de aardbeving van 6.8 Richter van 26 oktober vorig jaar.
Zijn bericht op Facebook:
“De 4.4 Richter die om 13.43 uur in Zakynthos werd gevoeld, is niet van belang en maakt deel uit van de 6,8 Richter aardbeving (26/10/2018). De naschok was vooral merkbaar omdat het slechts 7 kilometer van Zakynthos lag en ondiep was met een brandpuntsafstand van 9 kilometer. "

De gegevens van de aardbeving van vorige nacht

En deze van vanmorgen

Dit zegt mijn site over de bevingen in de Ionion Sea

Dit kreeg ik van een vriendin in Kythira, 

ieder rood bolletje is een beving tijdens de laatste 24 uur 

11 oktober 2019 - Kort wandelen op zoek naar bloemenzaadjes

Al sinds enkele jaren vinden wij een bepaalde bloemensoort heel mooi en dat is de Mirabilis Jalapa of Nachtschone. Ze zijn er in allerlei kleuren en de bloemen gaan hier pas open na het heetste deel van de dag, als de zon al veel van haar warmte verloren heeft.
Het is niet echt een plant die hier in de tuincenters te koop is en wordt door de mensen meer als onkruid aanzien. Als de bloemen verwelkt zijn komt er een mooi rond zaadje en naar die zaadjes gaan wij op zoek.
Tijdens onze wandelingen met mijn broer en schoonzus hebben we de bloemen veel aangetroffen, maar voor de zaadjes was het nog te vroeg.

We vertrekken thuis en wandelen richting Agios Sostis waar we de bloemen op veel plaatsen hebben gezien. Ondertussen genieten we van het mooie weer en voor de tijd van het jaar is het nog heel warm. Na het minder goede weer dat we regelmatig kregen gedurende de voorbije week, schijnt de zon volop en stijgt de temperatuur tot bijna 30°.
Onderweg kijken we uit naar de planten, maar van zaadjes is nog altijd geen sprake. We zijn vooral op zoek naar de gele, de witte en de roze met witte stippen, maar als we volgend voorjaar terugkomen zijn die waarschijnlijk al weer verdwenen.
Van de felroze en de gewone roze hebben we een aantal weken terug enkele zaadjes gevonden.

Bijna thuis komen we voorbij het kerkje van Agrilia. Vlakbij de toren staat een grote Eucalyptus en daaraan beginnen de bloemetjes stilaan vorm te krijgen.
Op foto's van een Nederlandse vriendin zag ik deze morgen toevallig de bloemen van een Eucalyptus, waarvan ik nooit vermoedde dat die bomen ook bloemen kregen. Blijkbaar bloeien de bomen in Kythira vroeger dan hier bij ons, want hier staan ze nog niet open zoals daar wel het geval is.
Het koude voorjaar heeft hier wel meer invloed gehad op de bloei en de groei. Vorig jaar toen we in Marathia woonden hebben we daar op 23 september onze eerste kaki gegeten. Toen we een paar dagen geleden langs het huisje wandelden waren de kaki's aan diezelfde boom nog niet eens rijp.
Thuis gekomen is het stilaan tijd om het avondeten te bereiden...

Met dank aan onze vriendin in Kythira omdat ik haar foto's van de Eucalyptusbloemen mocht gebruiken om hier te plaatsen, ze zijn prachtig.

Naar de zaden van deze gele nachtschone gaan we op zoek

En dit is de wit/roze variant 

Onderweg zien we en schattige kitten verstopt achter grassprieten

Eén van de laatste bloemen van de Geranium Sanguineum of Bloedooievaarsbek?

Ze zouden bloeien van juni tot september

Plumbago Auriculata of Mannentrouw, hier ook blauwe jasmijn genoemd

De toren van de kerk in Agrilia met de grote Eucalyptus Globulus 

Van een andere kant gezien

Het eerste begin van de bloemen van de Eucalyptus onderaan links

Bovenaan bloemen die bijna open komen

In Kythira staan de bloemen van de Eucalyptus al open

Hier een bloem in Kythira van heel dichtbij 

10 oktober 2019 - Onze tickets zijn compleet

Twee dagen geleden boekten we onze tickets die ons volgend jaar van Zakynthos weer naar huis moeten brengen, zonder dat we tickets voor de heenreis in ons bezit hadden. Daar hebben we vandaag dan meteen ook maar voor gezorgd.
Met de goedkoopste prijs konden we deze keer geen rekening houden want die staat op februari, wat volgend jaar voor ons niet mogelijk is.

Mijn cardiologe vertrok voor een half jaar naar het buitenland voor haar beroep, waardoor ik mijn controle - die ik voor eind oktober gepland had - verzet heb naar eind februari. Gezien mijn uiterst slechte ervaringen met mijn vorige cardioloog wil ik alleen nog met mijn huidige te maken hebben. Zij was 10 jaar geleden zo'n beetje mijn reddende engel en heeft me veel leed bespaard, vandaar mijn grote vertrouwen in haar.
Op de vraag van de secretaresse, of ze mij een afspraak bij één van de andere cardiologen mocht geven, had ik geen seconde nodig om ontkennend te antwoorden. Ik voel me zo goed dat die paar maanden uitstel vast geen probleem zullen zijn.

Onze vertrekdatum staat dus vast, zonder onverwachte problemen vliegen we op zes maart met Aegean naar Athene, waar we met een aansluitende vlucht van Olympic verder naar ons eilandje zullen vliegen... 

9 oktober 2019 - Uitgenodigd door vrienden

Sinds enkele jaren hebben we een zeer goed contact met een Nederlands echtpaar dat iedere keer wanneer ze hier verblijven even langskomt. Ik leerde hen kennen via een Facebook groep van Zakynthos waar we beiden lid van zijn.
Omdat ze plannen hebben om na hun pensioen ieder jaar voor langere tijd hier te komen wonen, hadden ze mij enkele jaren geleden gevraagd of ze eens mochten komen praten over onze ervaringen. Natuurlijk mocht dat en sindsdien zien we elkaar meerdere keren per jaar en werden we goede vrienden.
Tot nu toe waren ze altijd bij ons langs geweest en omdat we hen altijd ontvangen hebben met een hapje en een drankje wilden ze iets terug doen voor ons. Ook al zeggen we altijd dat het echt niet nodig is, ze stonden erop dat we met hen iets gingen eten bij onze vrienden van Marathia Star. Ze waren er vorig najaar met hun tweetjes gaan eten en nu wilden ze graag dat wij met hen meegingen.

Het weer zit voor hen niet echt mee tijdens hun vakantie, ze hebben de laatste week al heel wat regen te verwerken gekregen. Ook maandag regende en onweerde het de ganse dag en gisteren waren er nog veel wolken. Maar voor vandaag kondigt men mooi weer aan en daar maken we gebruik van om met hen bij onze vrienden te gaan eten.
We hebben om 14.00 afgesproken in de taverne en we nemen de tijd om rustig te eten terwijl we honderduit babbelen over van alles en nog wat.
Na het eten willen ze met ons Marathia nog wat verkennen. Ze waren al eens bij ons op bezoek toen we vorig jaar in Marathia woonden en ze waren toen zo onder de indruk van dit mooie plekje, dat ze het wat beter willen leren kennen.

We lopen eerst met hen naar de rotskust beneden aan de taverne en kijken er uitgebreid rond. Dan gaan we de weg op en wandelen rustig naar Marathia Beach waar het zeer stil is nu er geen toeristen zijn. Onze vrienden kijken hun ogen uit en delen onze mening dat Marathia met al die mooie uitzichten het mooiste plekje van het eiland is.
Vervolgens lopen we tot het einde van de straat en komen voorbij het huisje waar we vorig jaar gewoond hebben, toevallig passeerde op weg ernaartoe onze huisbaas van toen ons met zijn auto. Onder bij het huisje worden de herinneringen opgehaald van toen ze ons daar bezocht hebben, ze herhalen nog maar eens hoe schitterend het toch wel gelegen is. Ik mis dat prachtige uitzicht nog altijd en dat zal altijd zo blijven.
Aan het einde van de weg gekomen keren we om en wandelen rustig terug naar de taverne waar we afscheid van elkaar nemen. Volgende week zien we mekaar zeker terug want we vliegen met hetzelfde vliegtuig terug naar Schiphol.

Wij nemen nog afscheid van onze vrienden van de taverne en rijden dan ook huiswaarts. Wanneer we thuiskomen is het zo goed als donker wat in deze tijd van het jaar al om half acht het geval is. We genieten daarna nog een tijdje op ons terras van een zeer geslaagde en gezellige namiddag...

In de verte zicht op Cape Marathia

Onderaan de taverne

Nog onderaan de taverne, heel in de verte Agios Sostis, Laganas en Kalamaki

De rotsen onderaan de taverne

Marathonisi, het vaakst door ons gefotografeerd

En nog eens

Marathia Beach met zijn kristalhelder water

Foto van enkele jaren geleden

Nog eens Marathia Beach

Foto van enkele jaren geleden

8 oktober 2019 - Tickets voor volgend jaar

Ook al hebben we nog geen tickets om volgend jaar naar ons eilandje te komen... onze tickets om terug naar huis te vliegen zijn zojuist geboekt. Misschien de omgekeerde volgorde maar de andere tickets volgen nog wel wanneer we ze aan een gunstige prijs kunnen kopen.
Deze voor de "naar huis" vlucht op 22 oktober werden aangeboden voor de laagste prijs die we ook de vorige twee jaren en dit jaar betaald hebben, lager gaan ze beslist niet meer gaan.

De vorige twee jaren - en dat is ook volgende week het geval - vlogen we met Transavia naar Schiphol omdat de Belgische maatschappijen zo laat niet meer vliegen. Dat is een heel eind van huis en er volgt dan nog altijd een treinreis vanuit Amsterdam, met overstappen onderweg, waardoor we bijna een ganse dag onderweg zijn. Een heel lange reis ook voor onze Matia die de ganse tijd in zijn reismandje opgesloten zit.
Voor volgend jaar hebben we eveneens tickets met Transavia geboekt, maar deze keer vliegen we op Eindhoven en dat is een pak dichter bij huis. We vertrekken hier in Zakynthos rond 20.00 en landen om 22.00 in Eindhoven, een vlucht van 3 uren want Zakynthos zit met een uur tijdsverschil.
Dan nog een taxirit van een goed half uur en het zal voor ons en onze Matia een minder vermoeiende dag worden dan de vorige jaren. Ook volgende week staat ons dat nog te wachten.

Nu nog op zoek gaan naar de tickets voor volgend voorjaar bij Aegean...

6 oktober 2019 - Herfst op ons eilandje

Het kon niet blijven duren... Aan alle mooie liedjes komt een einde, dus ook aan het prachtige weer dat we sinds 5 juni al gehad hebben. Sinds donderdag komen regen- en onweersbuien regelmatig op bezoek en brengen soms ook zware wind mee.
Volgens de nieuwsberichten veroorzaakte de storm van vrijdag niet al te veel problemen voor het eiland. In Anafonitria waaide een grote pijnboom om en sleurde in zijn val elektrische kabels mee naar beneden. Andere berggebieden zoals Mariés hadden ook een paar problemen, een golfplaten dak slingerde over de elektrische kabels en veroorzaakte schade. Terwijl in Agios Dimitrios de wind sommige graven op het kerkhof beschadigde.
De storm leek alleen door sommige berggebieden te zijn geraasd, gelukkig was er geen ernstige schade en werden er geen bewoners gewond.

Door de regen zien we onze tuin herleven en het gras - dat door de droogte bruin was geworden - begint terug groen te worden. Stilaan begint alles te bekomen van de droogte die we de afgelopen vier maanden kenden.
De zon is ook nog van de partij en daar moeten we van profiteren, wat we dan ook zoveel mogelijk proberen te doen.
Omdat het gisteren droog was en er voor vandaag ook nog regen werd aangekondigd, namen we het zekere voor het onzekere en reden gisterenavond al naar onze vrienden van de taverne voor ons wekelijkse etentje.
Tijdens het eten konden we genieten van een prachtige zonsondergang die het schildpadeiland Marathonisi in een gouden gloed hulde.
Het was één van onze laatste etentjes en we gaan ze missen wanneer we weer in ons koude België zijn...

Een pijnboom in Anafonitria nam de elektriciteitskabels mee in zijn val

Foto: Imera Zante

Een dak in Mariés belandde op de elektrische kabels

Foto: Imera Zante

In Agios Dimitrios werden graven beschadigd door de storm

Foto: Imera Zante

De eerste bloem van onze vetplant (Cotyledon Orbiculata of Varkensoor) in onze tuin komt open

Dezelfde bloem, helemaal onderaan op de foto drinken mieren van de regendruppels

Marathonisi gehuld in een gouden gloed door de ondergaande zon

Vanaf het terras van Taverna Marathia Star

1 oktober 2019 - Rondwandelen in Keri

Zondagmorgen heel vroeg heeft mijn man onze familie naar de luchthaven gebracht na een mooie maand die we samen met hen mochten doorbrengen. Een septembermaand om niet snel te vergeten. Sinds 2007 zijn we ieder jaar in september hier geweest en nog geen enkel jaar was het weer gedurende de ganse maand zo mooi.
Sinds onze gasten terug naar huis zijn vertrokken hebben de normale bezigheden zich weer aangediend. Er werd opgeruimd, gewassen, gestreken en gepoetst en mijn man nam de tuin voor zijn rekening.

Vandaag is mijn man jarig en omdat het weer vanaf donderdag heel wat minder goed zou worden, laten we het werk even voor wat het is en gaan we een wandeling maken.
We rijden tot aan het kerkhof in Keri, waar we de auto op ons vertrouwde plekje achterlaten. Het is voor het eerst sinds de zware brand van half september dat we bij het dorp komen en nu merken we pas hoe dicht de brand bij de huizen kwam.
Via de waterputten lopen we tot in het centrum van het dorp en beginnen aan onze wandeling die in het niet-verbrande deel ligt. Het eerste deel gaat flink omhoog en de weg loopt boven de olijf- en wijngaarden die in het dal onder ons liggen.
Hoe hoger we komen hoe beter we zien wat een schade de brand heeft aangericht. We zien in de verte de wandelpaden - die we zo goed kennen - tussen al het zwart, daar hebben we zo vaak genoten van de mooie natuur tijdens onze vele wandelingen.

Wanneer we aan het punt komen waar we terug naar het dorp zouden wandelen, merken we dat het nog veel te vroeg is voor onze afspraak met onze Belgische vriend hier in Keri. Daarom besluiten we om een andere weg te nemen die via Mizithres gaat en onze wandeling minstens tot het dubbele maakt van wat we gepland hadden.
Zo komen we ook in de buurt van taverne Lighthouse waar we enkele weken geleden iets gingen drinken om naar de rots Mizithres te kunnen kijken. Helaas voor veel toeristen is de taverne al gesloten, het seizoen zit er op daar.
In de buurt van het dorp gekomen nemen we de smalle weg naar boven en lopen tussen de oude huizen tot we bij taverne Allegro komen. Hier hebben we afgesproken met onze Belgische vriend die hier vlakbij woont en in deze taverne werkt.
We worden heel hartelijk begroet door de eigenares die door hem op de hoogte werd gebracht van onze komst. Zoals beloofd stuur ik hem een berichtje dat we gearriveerd zijn, maar dat hij het rustig aan mag doen, we zijn vroeger dan verwacht aangekomen en drinken eerst wel iets in afwachting van zijn komst.

Een kwartiertje later komt hij aan en we maken er een gezellig onderonsje van. En dan bestellen we onze maaltijd, voor de mannen wordt het konijn met Ladotiri (kaas) en tomatensaus. Ik kies voor gehaktballen in tomatensaus omdat ik hoorde van mijn Facebook vriendin - die pas nog bij ons op bezoek was - dat zij dit hier altijd neemt omdat ze het zo lekker vindt.
Ik moet bekennen dat ik het nog nooit gegeten heb hier op het eiland, al is het toch een gekend gerecht bij de Grieken. Maar het bevalt mij zeer goed en ik ga het in de toekomst zeker nog meer eten.
Dan wordt het tijd om verder te gaan, we nemen afscheid van onze vriend en van de eigenares en lopen terug naar onze auto om weer huiswaarts te rijden.

Vanaf morgen wordt het weer verder gaan met het werk. Over twee weken vliegen we terug naar ons Belgenlandje, het huis en de tuin moeten weer winterklaar worden gemaakt en daar kruipt nog heel wat tijd in...

Een deel van de zwartgeblakerde heuvels door de zware brand die ook Keri trof

Zo dicht zat de brand bij het dorp

De wandelpaden in de mooie groene natuur zitten nu helemaal tussen het zwart

Hier is het gelukkig nog groen

Even achterom kijken

Het pad richting Mizithres

Mizithres

Een lieve poes in het dorp