~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 21 juli 2019 - Bezoek aan de Blue Panda van het WWF

Een tweetal weken geleden zag ik op het Zante news de vermelding dat de "Blue Panda", de zeilboot van het WWF, naar Zakynthos zou komen.
Sinds gisteren ligt die Blue Panda bij ons in de haven en hij is daar nog tot morgenavond te bezoeken. Sinds we het nieuws zagen stond het al vast dat we er naartoe willen en het werd dadelijk op de kalender geschreven.

Omdat we dit jaar nog zo weinig gedaan hebben en ook weinig uit eten zijn geweest, beslisten we gisteren dat we - voor ons bezoek aan de haven - naar de taverne in Mariés zouden rijden.
We vertrekken goed op tijd via Macherado, om in Loucha de weg naar Exo Chora te nemen en vervolgens in het dorp van Mariés te komen. Die weg is steil en met veel bochten, maar zo heerlijk rustig om te rijden. In het dorp parkeren we onze auto en gaan het kleine stukje te voet tegen de steile helling op tot aan de taverne.
Groot is onze teleurstelling als we voor een gesloten deur staan, ook de poort naast het huis is gesloten. Hier is men zo te zien niet thuis, ook al staan de tafeltjes op de terrassen. Dan maar terug richting huis rijden en onderweg een andere taverne opzoeken, de taverne van onze vrienden ligt te ver uit de buurt om langs daar te rijden.

Als Kampi in zicht komt stelt mijn man voor om bij Kampi Cross iets te gaan eten, daar hebben we enkele jaren geleden met onze dochter en haar gezinnetje lekker gegeten. Daar boven aangekomen is er geen enkele plaats meer vrij om onze auto te parkeren. Met zoveel auto's op de parking zal het er beslist heel druk zijn en ons daar ergens tussen wringen om te eten is echt niet ons ding.
We rijden dan maar terug naar de hoofdbaan en als we Agios Leon voorbij zijn besluiten we om in Kiliomenos bij Ampelostrates langs te gaan, daar is het in het weekend open vanaf 16.00. De auto laten we aan het kerkhof achter en lopen door de smalle straatjes. Als we vlakbij zijn zien we dat er geen enkele auto op de parking staat en dat gebeurt niet vaak. Het zal hier toch ook niet gesloten zijn zeker?
Bij de taverne gekomen staat de baas bij de tafeltjes in de tuin en wanneer we vragen of we iets kunnen eten zegt hij dat het pas over een uur open gaat. De openingstijden zijn blijkbaar veranderd en zolang kunnen we niet wachten want we willen op tijd aan de haven zijn.

Terug in de auto stel ik voor om dan maar naar Kanalos te rijden, tussen Kalamaki en Argassi. Dat is niet zover van de haven en we zijn er bijna zeker van dat het daar wel open zal zijn. Het lijkt vandaag wel de tour van de tavernes te worden. Zoveel kilometers rijden en zoveel omwegen maken, om dan uiteindelijk in een taverne vlakbij huis te belanden...
Zoals ik verwacht had is het er inderdaad open en we worden vriendelijk verwelkomt door de eigenaar die ons al heel goed kent. Voor mij wordt het een glas versgeperst sinaasappelsap en de Chef Salad, waarbij de eigenaar moet lachen omdat hij dat al wel vermoed had.

Na het eten rijden we richting haven en parkeren de auto bij de scheepswerf. Het is nog altijd heel warm - vandaag werd het 35° - en de zon schijnt nog volop. We wandelen langs het water dat weer zijn mooi groen-blauwe kleur heeft en kijken of we de zeilboot ergens zien liggen. Het is heel druk in de haven, we hebben er nog nooit zoveel zeilboten en jachten bij elkaar gezien. Ze liggen letterlijk tegen elkaar aan, gelukkig hebben ze stootkussens langs hun flanken zodat ze elkaar niet kunnen beschadigen. Maar de Blue Panda zien we nergens, we vragen ons af of we voor niets naar hier zijn gekomen...
Wanneer we in de richting van de aanlegsteiger met de bogen lopen, zien we een paar masten boven de kademuur, van een zeilboot die de haven gaat binnenvaren en die zeilboot heeft de vlag met de panda. Hij heeft waarschijnlijk een rondvaart gemaakt en komt nu met wat vertraging terug binnen. We kijken even waar hij gaat aanleggen en lopen er dan naartoe.
Het is nog even wachten tot de mensen van WWF hun spulletjes voor de campagne opgezet hebben en dan beginnen ze hun informatie te geven:

Met de zeilboot - die vaart op recycleerbare energie, wat blijkt uit de hoge zeilen om de wind op te vangen - varen ze o.a. langs de eilanden in de Ionische zee.
Daar willen grote olieraffinaderijen in de toekomst gaan boren naar koolwaterstoffen, die komen voor in de vorm van fossiele grondstoffen zoals aardolie en aardgas. In sommige gebieden hebben ze daarvoor al toestemming gekregen, in de omgeving van Ithaka, Kefalonia en Zakynthos staat men op het punt om hun toestemming te geven.
Het boren naar koolwaterstoffen heeft heel wat nadelen voor de natuur.
De Ionische zee vormt een ecosysteem van wereldwijde ecologische waarde. Dat wordt bedreigd vanaf de allereerste fase van seismisch onderzee-onderzoek, omdat dit wordt gedaan door massaal luide geluiden te veroorzaken. Daardoor worden de mariene wezens in het gebied gedesoriënteerd en belemmerd en dat leidt vaak tot hun dood. Dit gebeurt o.a. bij zeedieren met blaasgaten zoals walvissen, dolfijnen, schildpadden enz.
Om nog maar te zwijgen van eventuele ongelukken die enorme milieuschade meebrengt met alle gevolgen voor de mensen en het toerisme.
Een andere bedreiging zijn de aardverschuivingen met bijkomende aardbevingen die de drilboringen teweeg brengen en daar heeft men in de Ionische zee al genoeg mee te maken. Bijna iedere dag worden we wel door elkaar geschud wanneer de aarde beeft, nog meer hoeft echt niet.

Na de informatie krijgen we een stoffen boodschappentas met de beroemde panda en een kalender. We zijn dan ook vrij om onze handtekening te zetten onder de petitie, om de politici te vragen om niet in te gaan op het verzoek om drilboringen uit te voeren.
Met de begeleider kunnen we dan aan boord gaan, maar de bemanning laat weten dat ze nog niet klaar zijn met poetsen. Om 21.00 zouden we aan boord kunnen, dat is nog anderhalf uur wachten en om hier nog zolang rond te lopen hebben we geen zin.
We wandelen dan maar terug naar de auto en rijden huiswaarts...