Wandelen ... en verder alleen maar puur genieten

Pagina's

donderdag 25 juni 2020

25 juni 2020 - De schilderwerken zijn klaar

Hoed af voor de schilder die in deze hitte ons huisje in het nieuw heeft gestoken. 
Sinds vrijdag stond hij iedere morgen heel vroeg paraat - ook op zondag - en werkte eerst alles nauwkeurig bij. Als laatste kwam het schilderwerk en dat werd tot in de puntjes verzorgd en geen verf waar ze niet moest hangen zoals bij veel anderen die we bezig zagen.    
Hij deed veel meer dan we van hem verwachtten en was niet snel tevreden van zijn werk, alles wilde hij tot in de puntjes hebben.

Even voor de middag zat zijn werk erop en we hebben hem uitvoerig bedankt voor zijn prima werk. Zoals we van plan waren hebben we hem meer betaald dan hij berekend had en hij was zichtbaar ontroerd.
Als het goed is mag het gezegd worden en dan mag het ook in verhouding verloond worden.
In de namiddag hebben we alles opgeruimd, de plantenpotten terug gezet en alles wat we van de muren verwijderd hadden terug gehangen. Ons huisje ziet er als nieuw uit en ik heb het dan ook dadelijk op foto's vastgelegd. 

Morgenvroeg staan we beslist niet zo vroeg op dan de laatste week het geval was. 
Het voortuintje moet nog wat heraangelegd worden, sommige planten werden flink gesnoeid om het schilderen niet te hinderen. Ook onze bougainvillea's opzij en achteraan zullen nog flink mogen groeien, want ook die kregen een fikse snoeibeurt.
Voor mij wacht nog heel wat werk vooraleer de slagvensters alsook de ramen en deuren van hun stoflaag verlost zijn. Maar we zijn hier in Griekenland en met de hitte van nu zeggen ook wij siga, siga of in het Nederlands langzaam, langzaam...

De voorzijde

De voorzijde van de andere kant gezien


Het voortuintje waar nog wat werk aan is

De muur van de berging en het terrasmuurtje,
ze zijn bijna onherkenbaar geworden door het prima pleisterwerk van de schilder




dinsdag 23 juni 2020

23 juni 2020 - Bijna klaar met de schilderwerken

Er werd hier de laatste dagen heel hard gewerkt aan ons huisje, ondertussen is de zijkant en de achterkant klaar. De schilder komt al om zeven uur in de morgen om toch nog een paar koele uren te hebben bij zijn werk. Met temperaturen tussen 28 en 30° is het geen lachertje om de ganse dag in de zon te staan werken.
Ondanks de hitte werkt hij ijverig verder en levert prima werk af, het overtreft onze stoutste verwachtingen. Met wat we in het verleden al gezien hebben waren onze verwachtingen niet erg hoog.

Hij heeft het niet makkelijk in deze corona-tijd. Normaal gezien is zijn voorjaar gevuld met schilderwerken aan hotels en andere toeristische accommodaties, maar omdat velen dit jaar gesloten blijven is er weinig werk. Voor ons komt het goed uit want nu heeft hij tijd om bij ons te werken maar voor hem is het een ramp. 
In de twee heetste maanden - wanneer schilderen niet meer mogelijk is - verdiend hij zijn brood door aan de grill te staan in een hotel, laat dat hotel nu juist dicht blijven dit jaar. Door de vele aanpassingen en regels in verband met het virus, zijn twee à drie maanden niet voldoende om uit de kosten te komen en dus besloot het hotel om niet open te gaan.

Voor velen hier op het eiland wordt het een zware dobber om het hoofd boven water te houden en hoe erg het is hebben we deze namiddag gezien.
De afspraak voor het schilderen was dat wij het materiaal dadelijk betaalden en zijn loon als de werken klaar zijn, dat had hijzelf zo voorgesteld. Toen hij in de late namiddag stopte met werken, vroeg hij of we er iets om gaven om een deeltje van de werkuren vandaag al te betalen. Zijn zoontje wordt vandaag twaalf jaar en er zou vanavond bezoek komen, dan kon hij nog naar de winkel om wat in huis te halen. 
Dat gaat dan door merg en been als je met zo'n schrijnende toestand geconfronteerd wordt. Toen hij vertrokken was vroegen we ons af hoe hij en zijn gezin de winter gaan doorkomen. En hij is lang niet de enige die in die toestand verkeerd. 
De lonen zijn hier véél lager dan bij ons en toch kost alles in de winkels evenveel, wij begrijpen al lang niet meer hoe dat mogelijk is en hoe de mensen hier kunnen leven. Als er dan een tegenslag komt staat het water tot aan hun lippen.
We hadden al heel snel gezien dat het een uitstekende werker is en waren al van plan om hem meer te betalen dan hij gevraagd heeft, na wat we vandaag ervaren hebben zijn we daar nog vaster van overtuigd. Hijzelf weet het nog niet, dat zal dan een verrassing zijn als de werken gedaan zijn en we de rekening betalen... 

Gisteren tijdens de werken

Het resultaat gezien aan de zijkant

De achterkant

Het terras, het houtwerk is niet gedaan 




zaterdag 20 juni 2020

20 juni 2020 - Schilderwerken

Ons huisje had al langer een nieuwe verflaag nodig, maar omdat we het twee jaar geleden wilden verkopen - toen we dachten ons droomhuisje in Marathia te hebben gevonden - is het er niet meer van gekomen. 
Na onze mislukte droom - door toedoen van een oneerlijke huisbaas - kwamen we vorig jaar terug naar ons eigen huisje, dat gelukkig voor ons nog niet verkocht was. Na twee keer verhuizen hadden we toen echt geen zin meer om ook nog eens al het schilderwerk erbij te nemen.
Door de hoge luchtvochtigheid in de winter met daarin een zeer hoog zoutgehalte, krijgen de buitenmuren en de verflaag het hard te verduren. We hebben in België onze schilderwerken altijd zelf gedaan, maar met deze problematiek hebben wij geen ervaring. Het is niet zomaar even een nieuwe laag verf erover zetten, eerst moeten de aangevreten delen behandeld worden en daar weten wij niets van.
Komt daarbij nog dat we een jaartje ouder worden en ook niet het nodige materiaal hebben om alles perfect te doen. Daarom hebben we besloten om het te laten doen door iemand die er zijn beroep van gemaakt heeft.

We hoorden bij enkele van onze vrienden of zij een aannemer kenden die heel goed werk levert. Met wat we al meer gezien hebben op andere plaatsen, weten we dat er ook knoeiers zijn die evenveel verf smeren op dingen waar geen verf moet hangen, dan op de muren. Dat wilden we dus echt niet, we wilden kwaliteitswerk ook al kost ons dat wat meer.
Toeval wil dat we vanop twee plaatsen gelijk iemand doorkregen en we kenden geen van beide schilders, we zouden dus een keuze moeten maken. De ene had het huis van vrienden binnenshuis geschilderd, de andere had het huis van een dochter buitenshuis gedaan en in zéér goede staat afgeleverd. Omdat het bij ons om de buitenkant te doen was hebben we die laatste schilder eerst even laten langskomen. 
Hij vertelde ons wat hij zou doen aan de muren en dat beviel ons zo goed dat we het maar meteen bij die schilder gehouden hebben en een afspraak met hem gemaakt hebben.

Gisterenmorgen om acht uur stond hij met zijn materialen aan onze deur. We hebben gekozen voor de kwaliteitsverf van Sigma, ze is wat duurder maar we hebben er in België heel goede ervaringen mee. 
Hij begon als eerste met de muur van de berging onder handen te nemen. Die berging heeft de vorige eigenaar laten aanbouwen en is altijd een doorn in ons oog geweest, de structuur is veel ruwer dan die van het huisje. De muur ligt aan de straatkant en is altijd een afzicht geweest ten opzichte van de rest. Door de zware aardbeving van eind oktober 2018 was de berging ook wat afgescheurd van het huis en ontstond er een barst.
Al heel snel zagen we dat hij goed werk leverde. Er werd een soort gaas tegen de muur van de berging aangebracht en daarover kwam een nieuwe pleisterlaag. Toen ik toevallig in de berging moest zijn zag ik hoe goed en nauwkeurig hij alles deed. Ik stelde mijn man voor om te vragen of hij het muurtje vóór de berging - tegen een meerprijs natuurlijk - ook niet wou bepleisteren en schilderen. Dat wou hij wel doen en wij waren natuurlijk heel tevreden.

Ook vandaag werkt hij weer verder en ik moet zeggen dat hij voor de vraagprijs - die veel lager uitviel dan verwacht - heel ons huisje zeer grondig aanpakt. 
De temperaturen gaan sinds meer dan een week van 28 tot 31°. Het moet beslist niet aangenaam zijn voor de man om daar de ganse dag in te werken, maar zij zijn die temperaturen natuurlijk gewend. Wij zorgen er op onze beurt voor dat hij altijd een fles gekoeld water bij zich heeft en hij mag zijn tijd nemen om het werk af te maken, een dag meer of minder maakt voor ons echt niet uit.
Om half drie besluit hij toch om ermee te stoppen. Hij wil het werk goed doen en dat is niet mogelijk met de brandende zon die nu op het muurtje staat dat hij aan het bepleisteren is. Ook voor het schilderwerk is het te heet.
Hij vraagt of het voor ons goed is dat hij morgen - zondag - om 7.00 terugkomt en stelt voor om dan drie of vier uur te werken, daarna naar huis te gaan en in de latere namiddag terug te komen tot de avond. Natuurlijk gaan wij daarmee akkoord want wij begrijpen best dat er met die hitte geen goed werk kan geleverd worden. 
Op weg naar huis wil hij ook nog bij een marmerverdeler langsrijden voor marmeren tegels voor op de palen van het muurtje. Het is een vriend van hem en hij kan ze daar voor een goedkoop prijsje op maat laten zagen uit afvalstukken. Dat is weer de Griekse gastvrijheid en voor ons is het mooi meegenomen.
En zo raakt ons muurtje onverwacht nog sneller klaar dan we gedacht hadden, het mag ook al eens meezitten...

Alles netjes uit de weg gezet

Een frappe drinken tussen de verfpotten moet ook kunnen




zaterdag 13 juni 2020

13 juni 2020 - Alweer brand

Bijna op hetzelfde tijdstip dat de brand gisteren vlakbij Skopiotissa begon, kwam er ook nu weer een melding van een nieuwe brand. Deze keer brandde het in het noorden, in de bergen boven Agios Nicholaos.
Al heel snel hoorden we het bekende zware geluid van de blusvliegtuigen. Vandaag waren het niet de kleine uit Kefalonia, maar de gebruikelijke gele Canadairs die over ons huisje kwamen om water te scheppen in de baai van Laganas. 
De ganse dag stond er een zeer sterke wind en dat was niet goed voor de brand. Met de hulp van de zes blustoestellen hadden de brandweermannen het toch sneller dan verwacht onder controle. Na het blussen bleef de brandweer ter plaatse, door de felle wind is er gevaar voor heropflakkering.

Even later kwam een bericht dat de brand in de Askos omgeving gewoed heeft. Hij zou ontstaan zijn langs de weg van Askos naar Volimes en tot op honderd meter van de huizen genaderd zijn, gelukkig werden die nooit bedreigd. 
Voor de volgende dagen wordt nog altijd zeer warm en droog weer voorspeld. Het lijkt erop dat het wandelen in de bossen en op verlaten paden voor ons voorbij is. Wij willen niet het risico lopen om met een brand als ratten in de val te zitten...

De melding door een lid van de FB-groep

Een Canadair vlak voor ons huisje op weg om water te scheppen

En met een volle tank naar de brand

Een blusvliegtuig lost zijn lading over de laatste rookpluimen
Foto van Ermis News




vrijdag 12 juni 2020

12 juni 2020 - Brand op de Skopos

Een paar minuten na vier uur komt mijn man binnen om te vertellen dat er brand is op de Skopos vlakbij Skopiotissa. Buiten gekomen zie ik een rookpluim net onder de antennes op de top, de vlammen zijn tot op ons terras te zien.
Met de verrekijker kunnen we het goed volgen, het lijkt alsof het aan de overkant van de straat gebeurd. Met de wind rukt de brand snel op want veel om te verbranden is er niet. Volgende maand is het twee jaar geleden dat alles daar volledig is afgebrand en nu rest er enkel het jonge groen dat sindsdien terug is opgeschoten.

Twintig minuten later zie ik een brandweerwagen van de top langs het wandelpad tot bij de brand rijden, maar die is ondertussen al zo goed als vanzelf uitgedoofd. Bijna op hetzelfde moment komen twee kleine blusvliegtuigen uit Kefalonia aan en maken een rondje over de top. Veel is er niet meer te blussen, er is alleen nog wat rook waar ze hun meegebrachte water over loslaten.
Even later komt ook een tweede brandweerwagen aangereden. Eenzelfde derde blusvliegtuig komt aangevlogen en kan ook alleen nog maar zijn lading lossen vooraleer ze met hun drieën terug naar hun thuisbasis vliegen.
Eén brandweerwagen blijft nog lange tijd staan, waarschijnlijk om aanwezig te zijn mocht het vuur herop flakkeren.
Gelukkig voor de natuur is de brand beperkt gebleven, wat overblijft is een zwarte vlek boven tegen de berghelling...

Het begin van de brand

Van dichtbij gezien

Het derde blusvliegtuig komt aan





zaterdag 6 juni 2020

6 juni 2020 - De eerste zware brand

Vandaag kwamen nieuwsberichten binnen met de melding van de eerste zware brand van de zomer op ons eilandje. Ook een Belgische vriend die in de omgeving van Athene woont had het op de radio gehoord en informeerde of ik er meer van wist.
Net zoals bij de zeer zware brand van bijna drie jaar geleden, toen eind augustus het dorpje Mariés op het nippertje aan een ramp ontsnapte, stonden ook nu de bussen klaar om hun dorpje te evacueren.

Om half elf gisterenavond ontstond er brand in de bosrijke omgeving tussen Exo Chora en Mariés. De zeer zware wind zorgde ervoor dat het vuur razendsnel richting Mariés ging.
De klokken van het dorp werden geluid en men ging van huis tot huis aankloppen om de mensen te verwittigen. Net als drie jaar geleden keken de ongeveer driehonderd inwoners vol angst toe hoe het vuur alsmaar dichter naar hun dorp kwam en hielden zich klaar om het dorp te verlaten. De ganse nacht deden de brandweermannen hun uiterste best om het dorp te beschermen en kregen tegen de morgenuren een beetje hulp van de regen. Ook de wind hielp mee door net op tijd van richting te veranderen, het dorpje was gered.
Bij zonsopgang kwamen een blushelikopter en de Super Puma van de brandweer helpen en samen met het brandweerkorps streden ze de hele zaterdagochtend en kregen ze de brand onder controle.

Nu blijft alleen een zwart geblakerd deel in de mooie natuur van Mariés over, honderden hectaren bos en gewassen werden alweer verwoest. Wij wandelden dinsdag nog in dat gebied en hebben het er toen nog met mekaar over gehad hoe mooi het er wel is. Zo gaat de één na de andere mooie wandelomgeving in vlammen op.
Deze brand wijst ons er ook op dat het risico op zware bosbranden weer is aangebroken en dat we onze wandelingen moeten aanpassen aan deze gevaarlijke periode.
Volgens de burgemeester is er zeker sprake van brandstichting. Het late aanvangsuur wanneer er geen hulp vanuit de lucht mogelijk is en de zeer sterke wind duiden daar op. Een ideaal moment voor brandstichters om toe te slaan en ze er zeker van kunnen zijn dat het niet snel gedoofd wordt...

Foto van de brand bij het dorp door een inwoner gemaakt

De bussen stonden klaar voor een mogelijke evacuatie

Na de brand (foto Imera Zante) 



Deze foto maakte ik dinsdag nog in de omgeving




donderdag 4 juni 2020

4 juni 2020 - Wandeling Pantokratoras - Mouzaki

Er wordt weer gewandeld vandaag want het beloofd een mooie dag te worden. We gaan niet zover bij ons vandaan een wandeling maken die we al meerdere keren gedaan hebben.
We rijden tot aan het kerkhof van Pantokratoras - op de weg naar Macherado - en laten onze auto daar in de buurt achter. Rechtover ons parkeerplekje begint onze wandelweg.
Vanaf het begin is het flink klimmen en de zon schijnt er al lustig op los. Schaduw is er amper en er zal dus gezweet worden. We moeten op korte afstand een heel hoogteverschil overbruggen, maar het uitzicht is de moeite waard.

Even voor het middag is komen we bij een huisje dat op dit moment nog verlaten is. Naast de weg staan drie bankjes onder evenveel moerbeibomen en we vinden dit een uitstekende plek om onze boterhammetjes boven te halen. Tijdens het eten genieten we van de stilte en het mooie uitzicht dat we van hierboven hebben.
Daarna gaan we langs de berghelling verder en wandelen de hele tijd tussen ontelbaar veel vlinders in alle kleuren, zoveel zagen we er nog nooit bij elkaar. Jammer dat ze altijd op z'n mooist zijn tijdens het vliegen en ze hun vleugels dichtdoen als ze zich op een bloem zetten. Met een beetje geluk is er eentje op het juiste moment op de foto te krijgen.

Het pad loopt nog veel verder door maar wij nemen een afslag die naar beneden gaat en in het dorpje Mouzaki uitkomt, hier hebben we nog een leuke herinnering. Bij onze eerste wandeling namen we enkele foto's van bloemen bij een huis in het dorp. Toen we verder gingen kwam de lieve Griekse bewoonster ons nagelopen met twee stukken karidopita of walnootcake die ze zelf gebakken had. Een mooi staaltje van de zo geroemde Griekse gastvrijheid en de cake smaakte heerlijk! Het voorval zijn we nooit meer vergeten.
Als we nu bij het huis komen staan er ook mooie bloemen, maar we wandelen verder zonder foto's te maken. Stel je voor dat ze denkt dat we het erom doen om nog eens cake te krijgen...

Er zijn veel smalle paadjes en we kijken niet op de wandel-gps omdat we hier al vaak geweest zijn. We gaan op ons gevoel af maar als we bij een kerk komen die we op onze eerdere wandelingen niet zagen, weten we dat we een verkeerd paadje genomen hebben.
Maar geen nood, dan hebben we deze omgeving ook gelijk gezien. Even op de gps kijken en dan merken we dat we een eindje verder eveneens op de baan naar Macherado komen. Alleen moeten we nu wat langer over die asfaltbaan lopen op weg naar de auto en onze wandeling zal een beetje langer worden.
We hebben de route nu niet opgenomen omdat we dat de vorige keer al gedaan hebben. Onze route van vandaag zal dus niet kloppen met degene die we op foto hebben. Bij de auto gekomen rijden we terug naar ons huisje in Agrilia...

Ons picknickplekje onder de moerbeibomen

Het uitzicht terwijl we onze boterhammetjes eten

En dan weer verder wandelen

Een koninginnenpage op het juiste moment op foto gezet

Scolymus Hispanicus of Gouden Distel of Spaanse Oesterdistel

Ononis Spinoza of Kattendoorn

Nog eentje van de Ononis familie

Even achterom kijken langs de berghellingen

Onopordum Tauricum of Ezelsdistel

Onderweg naar het dorp lopen we door de olijfgaarden

De kerk waar we onverwacht langs kwamen

En de toren die in Griekenland altijd naast de kerk staat

Foto van een vorige wandeling,
 het laatste kleine stukje van vandaag klopt niet met deze foto

De hoogtemeter en afstand
Vanaf het dieptepunt op 5 km. klopt deze hoogtemeter niet meer 




dinsdag 2 juni 2020

2 juni 2020 - Wandelen in Exo Chora en Mariés

De voorspellingen voor zondag zijn uitgekomen, bijna de hele dag door waren er regelmatig buien met lichte regen. Alleen in de namiddag scheen de zon tussen de buien door. Ook maandag was een twijfelgeval volgens de weersites en dus bleven we nog maar eens een dag thuis.
Er was nog kleding te wassen en in de tuin is altijd wel wat te doen. En ook toen viel er een bui en was er zelfs een licht onweer.
In de vroege namiddag werden we verrast door onze Belgische vriend uit Keri, hij kwam na het winkelen langs om ons even goedendag te zeggen. Het was fijn om mekaar nog eens te zien en wat te kunnen praten. Door het virus mochten we verschillende weken met geen van onze vrienden hier contact hebben.

Voor vandaag zijn de weergoden gunstiger gezind en trekken we onze wandelschoenen nog eens aan. Deze keer kiezen we niet voor mooie uitzichten maar voor het binnenland van Exo Chora en Mariés.
We rijden tot in Exo Chora en zetten onze auto naast de weg vlakbij de bekende eeuwenoude olijfboom. We nemen de smalle weg aan de kerk en volgen die tot we het dorp door zijn. De weg slingert omhoog tussen velden en olijfgaarden en hogerop komen er nog dennenbossen bij.
Bij onze vorige wandelingen hier, hebben we een pad genomen dat begon via een olijfgaard en verderop langs een oude en vervallen molen ging. Nu blijven we het asfalt volgen en wanneer we bijna bij de weg naar Mariés komen, nemen we een korte kiezelweg die binnendoor naar die weg loopt.

In het dorp van Mariés gekomen lopen we naast de taverne waar we regelmatig gaan eten, net als zovelen is ook deze nog gesloten. De zoon des huizes is buiten aan het werken en ik vraag of zijn moeder misschien thuis is. Die komt dadelijk blij verrast naar ons toe maar we blijven allen op een veilige afstand zoals het hoort, zo heel anders dan de knuffel van onze vorige ontmoetingen.
Ze nodigt ons uit voor een glaasje wijn of een koffie, maar dat slaan we vriendelijk af en vertellen dat we alleen even goedendag komen zeggen en dadelijk weer verder gaan wandelen. Er wordt heen en weer gevraagd hoe het gaat met ons en haar en met de familie. Ze informeert ook hoe onze Duitse familie het maakt want ook met hen heeft ze een heel goede band.
Natuurlijk wordt er even gepraat over wat er allemaal gebeurd door dat stomme virus en wat de gevolgen daarvan zijn. Net als alle tavernes waar we graag eten, weet ook zij nog niet wanneer ze de deuren opent. Misschien in juli, maar ze weet ook niet wat er nog gaat gebeuren en daar zal veel van afhangen.
Met de belofte om binnenkort nog langs te komen nemen we afscheid en wandelen we verder.

Aan de overzijde van de hoofdbaan nemen we een asfaltweg en wandelen van het dorp weg. Bij een kerkje zetten we ons op de bank en halen onze boterhammen uit de rugzak.
Wat later stappen we verder en lopen eerst tussen de dennen om daarna bij de olijf- en wijngaarden te komen. Die zien er allemaal heel netjes en verzorgd uit, zou men ook hier extra veel gewerkt hebben doordat men toch niet veel anders mocht doen door de complete lockdown?
Daarna moet er weer flink geklommen worden om terug in het dorp van Exo Chora aan te komen. Ook dit dorpje is stil en verlaten, net zoals alle andere dorpjes die we naar en tijdens onze wandelingen gepasseerd zijn.       
We rijden huiswaarts en de ganse weg tot in Lithakia zien we geen tien auto's. Zalig toch die rust die hier nu op ons eilandje heerst...

Een smal straatje in Exo Chora

Tussen de olijfgaarden op weg naar Mariés

Een hadegis koestert zich in de zon

Bijna in Mariés

Een vijgencactus in bloei 

Ons picknickplekje onder de boom bij de kerk

De kerk

Zicht op Mariés

Verder wandelen tussen dennen...

Olijfgaarden...

En wijngaarden

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand