~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 2 juni 2020 - Wandelen in Exo Chora en Mariés

De voorspellingen voor zondag zijn uitgekomen, bijna de hele dag door waren er regelmatig buien met lichte regen. Alleen in de namiddag scheen de zon tussen de buien door. Ook maandag was een twijfelgeval volgens de weersites en dus bleven we nog maar eens een dag thuis.
Er was nog kleding te wassen en in de tuin is altijd wel wat te doen. En ook toen viel er een bui en was er zelfs een licht onweer.
In de vroege namiddag werden we verrast door onze Belgische vriend uit Keri, hij kwam na het winkelen langs om ons even goedendag te zeggen. Het was fijn om mekaar nog eens te zien en wat te kunnen praten. Door het virus mochten we verschillende weken met geen van onze vrienden hier contact hebben.

Voor vandaag zijn de weergoden gunstiger gezind en trekken we onze wandelschoenen nog eens aan. Deze keer kiezen we niet voor mooie uitzichten maar voor het binnenland van Exo Chora en Mariés.
We rijden tot in Exo Chora en zetten onze auto naast de weg vlakbij de bekende eeuwenoude olijfboom. We nemen de smalle weg aan de kerk en volgen die tot we het dorp door zijn. De weg slingert omhoog tussen velden en olijfgaarden en hogerop komen er nog dennenbossen bij.
Bij onze vorige wandelingen hier, hebben we een pad genomen dat begon via een olijfgaard en verderop langs een oude en vervallen molen ging. Nu blijven we het asfalt volgen en wanneer we bijna bij de weg naar Mariés komen, nemen we een korte kiezelweg die binnendoor naar die weg loopt.

In het dorp van Mariés gekomen lopen we naast de taverne waar we regelmatig gaan eten, net als zovelen is ook deze nog gesloten. De zoon des huizes is buiten aan het werken en ik vraag of zijn moeder misschien thuis is. Die komt dadelijk blij verrast naar ons toe maar we blijven allen op een veilige afstand zoals het hoort, zo heel anders dan de knuffel van onze vorige ontmoetingen.
Ze nodigt ons uit voor een glaasje wijn of een koffie, maar dat slaan we vriendelijk af en vertellen dat we alleen even goedendag komen zeggen en dadelijk weer verder gaan wandelen. Er wordt heen en weer gevraagd hoe het gaat met ons en haar en met de familie. Ze informeert ook hoe onze Duitse familie het maakt want ook met hen heeft ze een heel goede band.
Natuurlijk wordt er even gepraat over wat er allemaal gebeurd door dat stomme virus en wat de gevolgen daarvan zijn. Net als alle tavernes waar we graag eten, weet ook zij nog niet wanneer ze de deuren opent. Misschien in juli, maar ze weet ook niet wat er nog gaat gebeuren en daar zal veel van afhangen.
Met de belofte om binnenkort nog langs te komen nemen we afscheid en wandelen we verder.

Aan de overzijde van de hoofdbaan nemen we een asfaltweg en wandelen van het dorp weg. Bij een kerkje zetten we ons op de bank en halen onze boterhammen uit de rugzak.
Wat later stappen we verder en lopen eerst tussen de dennen om daarna bij de olijf- en wijngaarden te komen. Die zien er allemaal heel netjes en verzorgd uit, zou men ook hier extra veel gewerkt hebben doordat men toch niet veel anders mocht doen door de complete lockdown?
Daarna moet er weer flink geklommen worden om terug in het dorp van Exo Chora aan te komen. Ook dit dorpje is stil en verlaten, net zoals alle andere dorpjes die we naar en tijdens onze wandelingen gepasseerd zijn.
We rijden huiswaarts en de ganse weg tot in Lithakia zien we geen tien auto's. Zalig toch die rust die hier nu op ons eilandje heerst...