30 september 2020 - Weer gefietst en kort wandelen naar Marathia

Sinds ik me een week geleden - op aanraden van mijn man - een E-bike heb aangeschaft heb ik er al enkele fietstochtjes opzitten. Mijn eerste ritje was van de plaats van aankoop naar huis en daarna nog even tot bij de apotheker in Kalamaki voor de medicamenten voor mijn hart. Nu we volgende maand niet naar België vliegen, moet ik ervoor zorgen dat ik hier op tijd aan mijn medicamenten geraak.
Eergisteren maakte ik een ritje naar de stad want mijn haren hadden dringend een knipbeurt nodig en mijn nieuwste aanwinst is daarbij volledig goedgekeurd. Met mijn gewone fiets zou ik door de strakke tegenwind helemaal kapot thuis aangekomen zijn, mijn hartproblemen laten die zware inspanning bij tegenwind niet meer toe.
Waar ik ook heel blij om ben is het feit dat ik mijn man nu niet meer voor ieder ritje moet lastigvallen, hij moet dan niet meer zitten wachten tot ik klaar ben. De kleine boodschappen en de bakker kan ik ook weer voor mijn rekening nemen.

Gisteren zijn we nog eens van Limni Keri naar Marathia gewandeld voor een etentje bij onze vrienden. We liepen weer zoals vroeger van de parking bij het strand via de steile weg aan het haventje naar boven. Onderweg zagen we de eerste wilde cyclamen, de regen heeft weer heel veel groen terug doen groeien en de eerste herfstbloemen zijn weer paraat. Het was heerlijk wandelen nu de temperaturen tot rond de 27° gezakt zijn.
Of er nog een volgende keer komt om bij onze vrienden te gaan eten hangt af van het toekomstige weer en de nodige toeristen. Voor ons mag het nog even doorgaan want we gaan het lekkere eten heel erg missen...

Mijn nieuwste aanwinst

De eerste wilde cyclamen die we dit jaar gezien hebben

Nog meer cyclamen

Allium chamaesphatum, de ui-soort die als eerste in de herfst de kop opsteekt

Wolken boven Marathonisi, gezien vanaf het terras van de taverne

Een zeldzame toeristenboot die nog uitvaart

Een kleine schattige kitten bij de taverne

Onderweg

Avondzon over Limni Keri

20 september 2020 – Ianos kwam langs

 

Men had al een paar dagen voorspeld dat er een cycloon zou langskomen die men een Medicane noemt, het is de samentrekking van Mediteranian Sea en Hurricane. Een cycloon die zich vormt boven het warme water van de Middellandse Zee en zeer hoge windsnelheden kan halen. In Griekenland gaf men hem de naam Ianos.
Donderdagmorgen begon het al te stormen en vanaf de middag nam die in kracht toe om ’s avonds al serieuze windsnelheden te bereiken. Alles werd in veiligheid gebracht en de luiken werden goed afgesloten.
Het bulderende geluid van de wind gaf echt geen aangenaam gevoel in huis en ik maakte me toch wel zorgen voor wat er ons die nacht te wachten stond. Er was gezegd dat de piek tussen drie uur in de nacht en negen uur ‘s morgens zou bereikt worden.
Mijn man ging al naar bed terwijl ik toch nog wat wou afwachten wat het zou worden. Met die stormgeluiden wist ik op voorhand dat er voor mij - als zeer lichte slaper - niet veel van slapen zou komen. Mijn man is een vaste slaper en heeft nooit problemen met wind of zelfs onweer, hij slaapt meestal overal doorheen.

Naarmate de nacht kwam werd de storm alsmaar zwaarder en bij momenten was het echt beangstigend. Omdat ik toch niet de ganse nacht kon opblijven heb ik om half drie maar besloten om ook naar bed te gaan.
In de loop van de nacht viel de elektriciteit uit maar dat was geen verrassing want gedurende de avond kwamen er al berichten van plaatsen waar de elektriciteit was uitgevallen. ’s Morgens was de storm in kracht afgenomen maar het regende nog steeds.
Bij een inspectie leek alles zo goed als in orde, de satellietschotel was losgekomen en de tuin lag bezaaid met takjes van de planten en de olijfbomen. Bij onze Zwitserse buurman waren een deel van de dakpannen van zijn berging weggewaaid. Ook bij een buurman die wat verder woont zagen we een gat in het dak van zijn huis waar de pannen ontbraken. Zo te zien zijn wij er heel goed vanaf gekomen.

Zonder elektriciteit merkt men pas dat men die eigenlijk niet kan missen. Gelukkig heb ik een klein gasbrandertje waarmee ik mijn Griekse koffie maak zodat ik in een kookpan water kon koken om koffie te zetten. Toen er ’s avonds nog altijd geen elektriciteit was werd een doos soep uit de vriezer gehaald en ook op het brandertje opgewarmd, met wat brood erbij hadden we een maaltijd.
We begonnen ons toen wel zorgen te maken over wat in de vriezer zat, het mocht echt niet lang meer duren voor alles zou ontdooit zijn.
Van onze Griekse vrienden hoorden we dat er grote schade op het eiland was en een groot deel van het eiland nog altijd geen stroom had, bij hen was het ondertussen in orde gekomen. Er werd voorgesteld dat we de volgende morgen de inhoud van onze vriezer naar hen zouden brengen, maar helaas was de volgende morgen alles te erg ontdooit om terug in te vriezen.
Ik kwam op de gedachte om mijn gasbrandertje te gebruiken om het ontdooide vlees en de vis te bakken, daarna konden we het dan naar Marathia brengen om terug in te vriezen. Het was een heel werk om alles met één klein vuurtje te bakken maar beter dat dan alles weggooien. Toen ik daarmee bijna klaar was kregen we terug stroom en kon alles in onze eigen vriezer.

Van onze Belgische vrienden in Keri kregen we vlak daarna bericht dat zij terug zonder stroom zaten en toen ik deze morgen hoorde dat ze nog altijd geen stroom hadden, heb ik voorgesteld om hun diepvriesinhoud bij ons in de vriezer te stoppen, wat ze ook deden. We vernamen achteraf dat er in hun buurt een houten elektriciteitspaal was afgebrand door een kortsluiting.
Maar ook elders op het eiland zitten ze nu al drie volle dagen zonder stroom, dan komen wij er al bij al nog goed vanaf.
Deze namiddag reden we even naar de stad om de verjaardagskaarten voor een tante en onze kleindochter bij het hoofdpostkantoor te posten. Dat was al gepland voor woensdag, maar door de onverwachte druivenpluk uitgesteld naar de volgende dag en door de schuld van Medicane Ianos nog altijd niet uitgevoerd. Nu maar hopen dat ze nog op tijd aankomen.
Van daaruit reden we naar Marathia voor ons zondagse etentje. Onderweg zagen we overal uitgerukte en afgeknakte bomen liggen, weggeblazen daken en veel weggewaaide reclameborden.
Onze vrienden hebben net als wij geen schade en ze dachten dat ze het ergste gehad hadden met de vernielde bomen en tuinmuur bij hun andere dochter. Tot de man van die dochter erachter kwam dat de antennes van zijn radiobedrijf allemaal omgeblazen werden. Ze staan op de top van de Skopos bij Skopiotisa en zijn alle vier volledig vernield, het zware ijzer werd zomaar omgebogen.

Ons eilandje kreeg het zwaar te verduren maar als ik de beelden en foto’s zie van ons buureiland Kefalonia, dan mogen wij hier nog van geluk spreken. Op het vasteland hebben vooral de zware regens dan weer lelijk huisgehouden en sleurden de modderstromen alles mee wat in hun weg stond. Daarbij kwamen zelfs enkele mensen om het leven, dan mogen wij echt niet klagen...

Foto's van Ianos tijdens zijn doortocht (niet op Zakynthos genomen) 

   

   

Beelden van NASA, daar onder zat Zakynthos 

              

Schade bij Lidl, daaronder stond onze auto altijd tijdens het winkelen

De brug bij Cameo is weggeblazen

Zo was het vóór Ianos

17 september 2020 - Het slechte weer is aangekomen

Het was mijn plan om gisteren naar de kapper te gaan en tegelijk het verjaardagskaartje voor onze kleindochter naar het hoofdpostkantoor in de stad te brengen. Door de onverwachte druivenpluk stelden we het een dagje uit maar daar heeft Medicane Ianos - zoals hij in Griekenland genoemd wordt - een stokje voorgestoken.
Nog voor mijn wekker me wakker maakte om goed op tijd te kunnen vertrekken hoorde ik de zware wind en toen ik uit mijn bed kwam vielen de eerste regendruppels. Dat zag er niet zo goed uit, ik had gehoopt dat het tot de middag zou wachten zoals eerst voorspeld was. De lucht was overal donker en met de zware wind zou een paraplu gebruiken niet mogelijk zijn, dan nog maar eens uitstellen.
Wat later kwam de zon erdoor maar overal waren nog altijd dreigende donkere wolken. Tegen de middag nam de wind nog in kracht toe en begon het feller te regenen, bij momenten viel de regen met bakken uit de lucht.
De afkoeling is heel welkom na drie maanden van zéér warm weer en de plantjes in de tuin zullen ook tevreden zijn.

Het ergste moet vannacht en morgen nog komen. De ferry's varen niet uit en morgen blijven alle scholen hier gesloten. Er wordt gevraagd om van de stranden weg te blijven, vooral op plaatsen waar kliffen zijn die door de overvloedige regens kunnen instorten. Plaatsen waar het water uit de bergen samenkomt en die kunnen overstromen worden best vermeden, alsook de buurt van rivieren.
We kunnen alleen maar hopen dat het minder erg wordt dan verwacht en het bij een zware storm blijft...

16 september 2020 - Kort wandelen in Gyri en helpen bij de druivenpluk

Gisteren waren we nog in Gyri voor een korte wandeling. Gezien de extreme droogte en nog altijd temperaturen van 30° is het een te groot risico om lange wandelingen in bosrijke gebieden te maken. Daarom tekenden we een korte wandeling uit vanaf het dorp langs een pad waar we nog nooit gewandeld hebben. 
We lieten onze auto achter bij het begin van het dorp en vertrokken braaf met onze maskers op zoals het hoort. In Gyri dorp staan heel veel notenbomen maar net als bij de amandelen is het dit jaar ook geen goed notenjaar, met uitzondering van een enkele boom die toch veel noten draagt. Zoals altijd in het zeer rustige oude dorpje kwamen we ook nu geen mensen tegen en van zodra we op het verlaten wandelpad kwamen gingen we zonder masker verder.
Het was een mooie wandeling met delen die langs een dal liepen met veel cipressen, velden en wijngaarden. Maar ook een deel dat wat bosrijker was en onverwacht nog een oude en vervallen molen. Hier komen we nog eens terug, door het opzoeken van korte wandelingen ontdekken we nog ongekende plekjes die zeker ook de moeite waard zijn. 

Vandaag was het zeer vroeg dag want we hadden afgesproken met onze vrienden van de taverne om met hen mee te gaan helpen bij de druivenpluk. Voor de volgende dagen wordt zeer slecht weer voorspelt met kans op een Medicane. Dat is een soort orkaan die ontstaat boven het warme water van de Middellandse Zee en felle regenval en zware stormwinden kan meebrengen. Twee jaar geleden heeft zo eentje veel schade aangericht in delen van Griekenland.
Wanneer de druiven klaar zijn om te plukken kunnen ze beschadigd worden door de vele regen en gaan ze rotten. Het was hoog tijd om ze te plukken en wij hebben spontaan aangeboden om daarbij te helpen. 
Toen we even voor acht uur bij de taverne aankwamen werden we verrast door het mooie schouwspel van de opkomende zon boven de zee. Die schitterende zonsopgangen hebben we zo vaak gezien toen we in ons huurhuisje in Marathia woonden en die hebben we erg gemist.

We reden allen samen in de pick-up van de familie over heel smalle hobbelige paden vol gaten en bulten naar de wijngaard in het dal van Keri. Nu begrijpen we waarom we met hun auto moesten meerijden, met onze auto hadden we daar nooit zonder schade door geraakt. Meteen hebben we ook een antwoord op onze vraag sinds lang waarom die mensen allemaal met een pick-up rijden.
Er werd dadelijk tussen de druivenranken gegaan met lege bakken en het plukken kon beginnen. We namen alleen één korte pauze om wat water te drinken en na bijna drie uren waren de druiven geplukt. Eenmaal ze geperst zijn is het wachten tot de wijn klaar is. Het was een fijne ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. We hadden wel geluk dat de zon niet echt van de partij was, in de volle zon zou het beslist zwaarder geweest zijn. 

Terug bij de taverne gekomen - we waren goed op tijd terug om de taverne te openen voor de klanten - kregen we nog verschillende mooie trossen van de geplukte druiven om thuis van te smullen. 
Omdat we toch al van plan waren om er deze avond te gaan eten hebben we ons etentje maar vervroegd naar de middag. Terwijl we op ons eten zaten te wachten hoorden we een blushelikopter en wat later kwamen ook drie blusvliegtuigen water scheppen in de baai rond Marathonisi. Na even rondkijken zagen we veel rook opstijgen boven de bergen in de buurt van de Vrachionas en even later vernamen we dat er brand was in Loucha, maar ook in Agia Marina zou het vandaag gebrand hebben. 
Terug thuis zagen we rond 18.00 rook boven de kam van de Skopos van Vasilikos uitkomen, het zou gaan om brand tegen de berghelling boven Argassi, waar het op hetzelfde ogenblik op twee plaatsen beginnen branden is...

Het wandelpad

Cipressen in de vallei

Nog een mooi zicht op de vallei

Een eenzame Colchicum Parlatoris of Herfststijlloos

Een oude molen

En van een andere kant gezien

Doronicum Columnae of Voorjaarszonnebloem in Gyri dorp

 

Zonsopgang vanaf de taverne voor aanvang van de druivenpluk

Heel ijverig aan het werk

Enkele trossen van de lekkere geplukte druiven

De brand in Loucha

Foto van Imera Zante

14 september 2020 - Even rondwandelen in Kalithea

Het blijft hier nog altijd zeer warm, de thermometer klimt nog altijd boven de 30°. Gisteren zijn we bij 33° een eindje de Skopos van Keri opgelopen, op zoek naar amandelbomen die in het wild staan. 
Toen we twee jaar geleden in het huurhuisje in Marathia woonden hebben we er enkele zakken geraapt, maar dit jaar lijkt geen goed amandeljaar te zijn en behalve veel oude van vorig jaar zijn er weinig amandelen te vinden.
Daarna hebben we nog eens lekker gegeten in de taverne van onze vrienden. Doordat er zoveel vliegtuigmaatschappijen over een goede week stoppen met hun vluchten, verwachten ze nog weinig klanten en willen ze eind september hun taverne sluiten. Wat gaan we dat missen, de tijd dat we er dit jaar konden gaan eten was zo kort.

Vandaag willen we een rondwandeling maken in Kalithea, ook daar weten we enkele amandelbomen in het wild staan. We zetten onze auto bij het medisch centrum en gaan eerst een kleine wandeling maken voor we tot bij de amandelbomen gaan. 
Het is alweer zeer warm en met enkele steile hellingen heb ik toch wat moeite. Wat wil je, we hebben alweer een tijd niet gewandeld en al zeker geen echt steile hellingen gedaan. De warmte helpt ook niet, de temperatuur gaat alweer naar 33°. Bij de amandelbomen gekomen lijkt onze wandeling voor niets te zijn geweest. Ofwel is iemand ons voor geweest of er zijn dit jaar geen of weinig amandelen, ook hier alleen oude van vorig jaar. 

Terug bij de auto gekomen rijden we huiswaarts en onderweg ga ik nog even bij AB langs, onze voorraad moet dringend aangevuld worden. Normaal rijden we altijd zeer vroeg in de morgen en dat ben ik in de toekomst ook terug van plan, want op dit moment van de dag is het veel te druk naar mijn zin.
We moeten nog altijd heel voorzichtig zijn want ook al wordt er nog weinig losgelaten over nieuwe besmettingen, er komen er toch verschillende bij verneem ik van een officiële site van de regering. Die geeft iedere dag al het nieuws van het virus tot in de details en vandaag krijg ik het nog eens te zien via het bestuur van de Vlaamse kring in Griekenland.  
Als ik alle besmettingen optel van 1 tot en met 13 september, dan kom ik aan 24 nieuwe gevallen in die tijdsspanne op Zakynthos. Dat lijkt weinig maar van eind februari tot het begin van het toeristische seizoen op 1 juli waren er in totaal maar 7 besmettingen op ons eilandje. 
Gisteren hoorden we van onze vrienden het verhaal van een taxichauffeur die samen met zijn vrouw sinds enkele dagen besmet is. Hij zou zijn klanten hebben rondgereden zonder dat hijzelf een masker wilde dragen. Ook zijn verplichte quarantaine volgde hij niet op, hij liep gewoon rond in het dorp tot een buurman de politie belde en hij een verwittiging kreeg. Bij een volgende keer dat hij zijn huis verlaat wacht hem een boete van 10.000 euro, men had hem beter dadelijk kunnen beboeten...  

Tussen de olijfbomen

Enkele zeer oude exemplaren

Zee-ajuinen in de olijfgaarden

11 september 2020 - Onze vlucht naar huis is geannuleerd

Het virus heeft weer veel landen goed te pakken en van overal komen de berichten van besmettingen die weer de hoogte ingaan. In vergelijking met het westen van Europa doet Griekenland het zeer goed. 
Waarom Engeland en Nederland code oranje aan de Griekse eilanden hebben gegeven blijft de vraag want in hun eigen landen zijn de besmettingen vele keren hoger. De gevolgen van die code oranje zijn, dat iedereen die vanuit die landen naar die eilanden met vakantie gaat, in quarantaine moet bij thuiskomst. Voor Nederland betekent het ook dat men er alleen nog naartoe mag reizen als het echt nodig is en daar hoort vakantie niet bij. 
Het gevolg is dat de vliegtuigmaatschappijen hun vluchten beginnen annuleren. Deze morgen kreeg mijn man een mail van Transavia dat onze vlucht van 22 oktober naar Eindhoven ook geannuleerd is. Er zouden niet genoeg boekingen zijn en voor enkele personen een vlucht inleggen is niet rendabel voor de maatschappij. Er werd voorgesteld om onze vlucht om te boeken of ons geld terug te vragen.

Eigenlijk komt die annulatie niet als een verrassing, ik heb maanden gelegen al gezegd dat de kans groot is dat onze vlucht niet zou doorgaan. Mijn man leek daarover nog zijn twijfels te hebben en zei telkens dat we het nog wel zouden zien. Toen hij het me deze morgen vertelde moest ik lachen omdat mijn vermoeden bevestigd werd.
Door wat we de laatste week vernamen over annulaties en stijgende besmettingen, waren we gaan nadenken en tot de conclusie gekomen dat hier blijven misschien nog geen slecht idee zou zijn. Alles werd goed gewikt en gewogen en gisteren waren we er bijna van overtuigd dat we gingen blijven. De mail van deze morgen gaf de doorslag, we zouden ook effectief hier blijven.
Er werd contact opgenomen met Transavia en we hebben onze tickets omgeboekt naar 17 oktober 2021. 

In België is sinds enkele maanden een bubbel van een bepaald aantal personen van kracht, dat betekent dat men moet kiezen met welke personen je wil samenkomen en dat moeten altijd dezelfde zijn. Onze kinderen en onze familie en vrienden hebben die bubbels al lang samengesteld tijdens onze afwezigheid. Wat betekent dat we bij onze thuiskomst daar niet meer bij zouden kunnen, wat heel begrijpelijk is omdat wij er niet waren om ons op dat moment in hun bubbel op te nemen.
De feestdagen op het einde van het jaar samen doorbrengen zou al helemaal niet gaan.
We zouden met heel weinigen contact kunnen hebben en ook in onze appartementsblok - waar veel mensen rondlopen - zouden we heel voorzichtig moeten zijn. Als dat zou betekenen dat we naar België zouden teruggaan om vooral in ons appartement te blijven, zonder regelmatig contact met onze familie, dan konden we misschien beter hier blijven.
Zover waren we al gekomen met onze gedachten, de mail heeft het vandaag alleen definitief gemaakt.

Hier zal het heel rustig zijn en naar het einde van september toe zullen we nog heel weinig toeristen zien, zelfs nu merken we al dat er niet veel toeristen meer op het eiland zijn. Onze Zwitserse buren zijn sinds gisteren ook terug naar hun thuisland. Onze naaste buurman verhuist binnenkort ook en het zal heel stil worden rondom ons huisje, maar daar zijn we niet rouwig om.
Voor de bevolking hier - die van het toerisme moeten leven - zal het erger zijn. Doordat ze veel later konden openen hebben ze al heel veel inkomsten verloren, deze annulaties zullen voor velen armoede betekenen in de komende winter. We kunnen nu alleen maar hopen dat het volgende jaar terug een normaal jaar wordt.
Een Belgische geleerde sprak enkele dagen geleden de volgende woorden uit: "Als we ons deze winter en de daarop volgende maanden goed aan de opgelegde regels houden, zullen we volgend jaar de kerstdagen wellicht weer met de familie kunnen vieren zoals vroeger". 
Daar zullen we ons maar aan optrekken om het beste te maken van de winter en dan maar hopen dat hij gelijk krijgt...