~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 1 november 2020 - Wandelen in de omgeving van Lithakia

Vorige zondag hebben we een keertje overgeslagen maar vandaag willen we toch weer eens uit eten gaan. Door het winteruur is het 's avonds al rond 18.00 donker en mijn man rijdt niet graag in het donker langs de slecht verlichte wegen hier, daarom gaan we ons etentje naar de middag verzetten.
We willen er gelijk ook nog een korte wandeling in de omgeving aan vastkoppelen want het mooie weer nodigt uit om zoveel mogelijk buiten te vertoeven en er zijn enkele plekjes waar we nog niet geweest zijn.
Even voor het middaguur vertrekken we en stoppen een eindje voorbij het dorp van Lithakia bij The Windmill taverna. We zijn bijna de enige klanten maar daar geven we niet om, zo voelen we ons alleen maar veiliger.
Na een varkensgyros voor ons beiden en nog een cappuccino voor mij rijden we een stukje terug en zetten de auto langs de weg. We willen vanaf de hoofdbaan enkele zijwegen bewandelen tot aan de zee en terug, een rondgang is hier niet mogelijk.

We nemen de eerste zijweg die we tegenkomen en het valt ons op hoe mooi het hier is tussen de olijfgaarden. Na enige tijd ziet mijn man op de wandel-gps dat we naast het pad op de kaart zitten, we zijn blijkbaar ergens verkeerd gelopen want dit pad staat zelfs niet op de kaart. Toch besluiten we om verder te lopen, het is hier zo mooi om te wandelen en we zien wel waar we uitkomen. Alleen de muggen zijn een spelbreker maar die nemen we er maar bij.
Even verder wordt het lichter tussen de olijfbomen en we moeten dus dicht bij de zee zitten, al vermoeden we dat we niet beneden bij het water zullen uitkomen maar dat geeft niet. Bij de rand gekomen hebben we een schitterend uitzicht op de omgeving, dit hadden we niet verwacht. Ik vind het een plezier om hier foto's te maken en wat later wandelen we langs dezelfde weg terug naar de grote baan, onderweg nogmaals de muggen trotserend.

Dan wandelen we een stukje verder langs de grote baan tot bij de wegwijzer naar camping Tartaruga, dit paadje hebben we ooit al eens genomen tot bij de zee. Bij de splitsing naar de camping nemen we het andere pad en dalen af naar het water. Ook hier worden we onderweg zo erg belaagd door de muggen dat het niet meer aangenaam is.
Bij de zee gekomen zetten we ons op een rots om van het uitzicht te genieten, maar ook hier laten de muggen ons niet gerust en we staan dadelijk weer recht. Nog even langs het water lopen om enkele foto's te nemen en dan maken we rechtsommekeer. Nu is het bergop en door de muggen - die ons geen enkele seconde gerust laten - lopen we zo snel mogelijk omhoog wat mij niet al te best bekomt. Muggen of niet, ik moet even rusten zodat mijn hartslag kan zakken want op deze manier raak ik niet tot bij de auto.
We besluiten om de laatste weg die we wilden nemen naar Caminia Beach niet meer te doen. We kennen die weg niet maar hij loopt ook naar beneden tot aan het water. Als de twee andere gelijkaardige wegen vooral in het lagere deel vol muggen zitten is de kans groot dat we ze ook op deze weg zullen tegenkomen. Daar hebben we geen zin meer in en we zullen deze weg nog wel eens doen als de muggentijd voorbij is. We wandelen terug naar de auto en rijden huiswaarts.