We zijn nu een weekje geleden op ons eilandje aangekomen, veel later dan andere jaren en dat hebben we geweten. De vorige jaren hadden we een "koel" voorjaar voor het zware werk in onze tuin en ons huisje, nu zijn we hier recht in een hittegolf terechtgekomen.
Ondanks temperaturen die in onze buurt tot 39,5° zijn opgelopen heeft mijn man de eerste drie dagen de ganse dag in de tuin gewerkt. Mijn werk in de tuin beperkte zich tot het gras maaien op de derde dag, iets wat ik heel graag doe. Voor de rest heb ik een deel van het huis voor mijn rekening genomen.
Nog langer in de tuin werken bij die temperaturen zou niet meer verantwoord zijn. Het grootste deel is achter de rug en de rest kan wachten tot de hittegolf voorbij is, al kan mijn man niet stilzitten en is hij toch weer met wat lichter tuinwerk bezig.
De droogte van de voorbije maanden heeft de tuin geen goed gedaan, ook al waren er elders op het eiland fikse regenbuien, zoals gewoonlijk lieten die buien onze buurt links liggen. Verschillende planten hebben het niet overleefd en anderen stonden er maar zielig bij. Zelfs de cactussen - en dan vooral de kleinere - zagen er niet goed uit, van velen dachten we dat ze het opgegeven hadden. Ook verschillende Yucca's die heel geschikt zijn voor warme, droge streken kregen gele bladeren.
De morgen na onze aankomst is mijn man met de tuinslang rondgegaan en heeft alles een flinke slok water gekregen. Geloof het of niet, maar na twee dagen begon het meeste te herleven. De oleanders zetten zich weer rechter en kregen frisse bloemen, de cactussen vouwden zich weer open en kregen in de kern nieuwe toppen en sommigen onder hen begonnen te bloeien.
Ook enkele vetplanten - die toch goed tegen de droogte kunnen - zagen er verrimpeld uit, maar door het water zijn ze ondertussen weer heel goed hersteld. De grotere yucca's en cactussen zien er zeer goed uit, nog maar eens een bewijs dat ze echt geschikt zijn om hier te planten. De kleinere met de gele bladeren herstellen zich ook en krijgen weer een wat groenere kleur.
Eén grote vetplant die aan de voordeur staat en niet de ganse dag de volle zon heeft verraste ons zeer aangenaam. Bij onze aankomst zag ze er normaal uit maar een beetje water verricht toch wonderen, twee dagen daarna kwamen mooie kleine bloemetjes te voorschijn en nu ziet de hele plant roze van de bloemetjes.
Het gedeelte gras in de tuin is zoals ieder jaar dor en bruin, dat kan ook moeilijk anders in dit klimaat.
Een mooi groen gazon past ook niet in een land waar het zoveel maanden per jaar heet is en waar tot vier maanden lang geen druppel regen valt. Zoiets ziet men alleen bij de grote villa's en hotels waar iedere dag de sproeiers liters en liters kostbaar water er overheen sproeien.
En dat het water hier op het eiland kostbaar is hebben we al ervaren. Jarenlang kregen we in de zomer soms tot een maand lang geen druppel water in onze voorraadton. Het water ging dan naar de hotels en de toeristische centra in de buurt en moesten we een watertruck laten langskomen om onze voorraadton te vullen, zodat er weer water door onze kranen kon lopen.
De twee laatste jaren hadden we er gelukkig geen problemen meer mee en kregen we voldoende water. Sinds donderdag heeft de gemeente de watertoevoer weer afgesloten, onze ton is bijna leeg en we moeten dus heel zuinig zijn. Als ze de kraan niet snel weer openen zullen we één van de volgende dagen de truck nog eens moeten laten langskomen.
Van onze lieve Belgische vrienden kregen we een grote zak abrikozen, hun boom hangt vol en ze kunnen ze zelf niet allemaal verwerkt krijgen. Ze waren heel welkom want ik had mijn laatste potje zelfgemaakte abrikozenconfituur opengemaakt. Bij gebrek aan geleisuiker hier op het eiland, heb ik het geprobeerd met gewone suiker naar een recept van mijn Duitse schoonzus en het is prima gelukt.
Ook de citroenen die onze vrienden gelijk meebrachten zijn welkom, mijn man drinkt graag citroensap met dit weer.
In de afgelopen week zijn we ook twee keer in de taverne bij onze Griekse vrienden gaan eten, donderdag om mijn verjaardag te vieren en dan nog eens op onze gebruikelijke zondag. Het was sinds begin oktober geleden dat we er nog gingen eten en het was weer heel lekker.
Iedere keer viel het ons op hoe rustig het eiland nog is, de weg heen en terug is toch 35 kilometer en we kwamen onderweg amper toeristen tegen.
Onze buurman die een beachbar uitbaat voorspelde vorig jaar dat het dit jaar hetzelfde zou worden dan het vorige en het lijkt erop dat hij gelijk krijgt. We kunnen alleen maar hopen voor de plaatselijke bevolking die van het toerisme moet leven, dat de komende maanden nog veel goedgemaakt wordt...
Bij onze aankomst
De vetplant aan de voordeur vol roze bloemetjes
De bloemetjes van dichtbij gezien
Mijn man werkte al heel hard in de tuin
De yucca's overleven goed de droogte en de hitte
Onze "gazon", dor en bruin maar toch best mooi
Een vetplant die geleden heeft maar toch opnieuw in bloei staat
Nog een vetplant die geleden heeft met nieuwe bloemen
Mijn zelfgemaakte abrikozenconfituur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten