~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 12 augustus 2021 - Ons eilandje herinnert zich vandaag de zware aardbeving van 1953

Achtenzestig jaar geleden beefde de aarde hier zó erg dat het nooit meer vergeten werd, 70% van het eiland werd verwoest en zeer veel mensen lieten daarbij het leven.
Iemand van een Zakynthos facebook groep schreef het neer, hieronder haar verhaal, een beetje door mij aangepast want google translate vertaald de originele tekst soms met rare kronkels.

Een vreselijke week in de Ionische geschiedenis, geschreven door Chrissie Parker:

Dit weekend is een somber weekend in de geschiedenis van Zakynthos, toen het eiland werd opgeschrikt door één van de ergste aardbevingen die het gebied ooit heeft meegemaakt. Deze gebeurtenis was eigenlijk een reeks aardbevingen die begon op 8 augustus 1953 en zich opstapelde tot een grote aardbeving op 12 augustus 1953 die veel schade aanrichtte en helaas een aantal doden.
Naast de belangrijkste aardbevingen waren er honderden bevingen en naschokken die het eiland troffen en een verwoestend spoor van vernietiging achterlieten.

De episode, die nu de Grote Ionische Aardbeving wordt genoemd, begon op 8 augustus 1953 toen een aantal bevingen het eiland verstoorden. Zakynthos werd vervolgens op 9 augustus 1953 getroffen door een grote aardbeving die veel gebouwen beschadigde, vooral aan de oostkant in de stad.
Geschrokken maar ongedeerd, stoften de eilandbewoners zichzelf af en gingen verder, de opgelopen schade opruimend, terwijl ze probeerden weer normaal te leven, zij het met naschokken en milde onzekerheid.

Twee dagen later, op 11 augustus 1953, trof een nieuwe grote aardbeving het eiland, waarbij meer gebouwen beschadigd raakten, waardoor velen van hen instortten en onbewoonbaar werden. De eilandbewoners deden hun best om door te gaan, maar het was moeilijk voor hen, omdat de afgelopen dagen vol gespannen zorgen waren geweest.
De bevingen waren nog steeds voelbaar en er was veel schade, waarvan een deel nu niet meer te repareren was. Maar de Zakynthiërs wisten niet dat het ergste nog moest komen.

Om 11.23 uur, de volgende ochtend - 12 augustus 1953 - schudde een aardbeving met een kracht van 7,2 het hele gebied door elkaar. Zowel Zakynthos als Kefalonia beefden en vernietigde niet alleen het grootste deel van wat er was overgebleven na de seismische activiteit van de afgelopen dagen, maar de aardbeving en schade werden snel gevolgd door grote branden.
Hoewel het grootste deel van het eiland de aardbeving voelde en enige schade opliep, werd de oostkant van het eiland, met name Zakynthos-stad, het zwaarst getroffen. In paniek en op de vlucht voor vallende gebouwen, kwamen veel Zakynthiërs in de hoofdstraten van Zakynthos-stad vast te zitten en ongeveer tachtig mensen stierven, honderden anderen raakten gewond.
Een groot deel van de stad, dat nog niet zwaar beschadigd was, werd met de grond gelijk gemaakt en er bleven slechts drie gebouwen over: de kerk van St. Dionysius, de Nationale Bank en een school in het Ammos-gebied. Het noodlot had toegeslagen en veel Zakynthiërs werden dakloos, hongerig en bang.

Terwijl de eilandbewoners probeerden te verwerken wat er was gebeurd, kwam er snel hulp naar het eiland. HMS Bermuda en HMS Gambia waren de eerste schepen die ter plaatse kwamen en vier Israëlische schepen waren niet ver achter.
Terwijl de schepen aanmeerden kregen de Zakynthiërs voedsel, water en medische behandeling. Tenten werden opgezet op het Solomos-plein om degenen die hun huizen kwijt waren onderdak te bieden en de bemanning bood hulp waar het nodig was.
Sommigen brachten de gewonden op een brancard, anderen groeven door het puin om de vermisten te redden of om te helpen bij het vinden van veel waardevolle bezittingen, anderen hielpen radeloze eilandbewoners om geliefden te vinden van wie ze waren gescheiden.

Een archeoloog die op dat moment bij familie op het eiland verbleef, merkte op dat de school in het Ammos-gebied werd gebruikt om geredde iconen, standbeelden en andere historische voorwerpen te huisvesten die waren opgehaald uit beschadigde of vernietigde gebouwen.
Deze items waren belangrijk voor de eilandbewoners en veel lokale bewoners, evenals voor de schoolleraren die hielpen om zoveel mogelijk te redden. De archeoloog hielp met de inventarisatie en het is dankzij het harde werk van degenen die ze hebben gered dat deze kostbare voorwerpen vandaag de dag nog steeds bij ons zijn.
Helaas is de bibliotheek in Zakynthos-stad, die veel geweldige papieren en historische teksten herbergde, inclusief informatie uit de Tweede Wereldoorlog, tot de grond toe afgebrand en ging alle inhoud verloren.

Na verloop van tijd werd Zakynthos-stad ontruimd, nieuwe huizen en bedrijven gebouwd en verwondingen genezen. Helaas ging er veel verloren en families rouwden om dierbaren, maar het eiland werd weer opgebouwd en leefde voort.
Niemand kan zich ooit voorstellen wat Zakynthos of Kefalonia die week hebben doorgemaakt, aangezien het eiland door zoveel aardbevingen werd getroffen.
Het verlies van zoveel mensen, gebouwen en bezittingen trof het eiland hard, en het is een tijd die nog steeds leeft in de hoofden van degenen die er doorheen zijn gegaan. Maar de kracht en vastberadenheid van het Griekse volk toonde zich en hielp hen door deze vreselijke tijd.

Vandaag herinneren we ons niet alleen wat er in augustus 1953 gebeurde, maar we danken ook de ongelooflijke moed van degenen die Zakynthos te hulp kwamen en het eiland hielpen toen dat het meest nodig was.
Maar bovenal gedenken we degenen die op tragische wijze het leven lieten. Ze kunnen nooit worden vervangen, maar ze zullen ook niet worden vergeten. We houden de overlevenden in onze gedachten, omdat ze een verlies dragen dat ze dagelijks met zich meedragen.
De Grote Ionische Aardbeving heeft misschien geprobeerd het eiland op de knieën te krijgen, maar het eiland heeft het overleefd. Zakynthos werd herbouwd en bloeide weer op, en zal dat blijven doen.
De gebouwen in Zakynthos-stad zijn herbouwd en ze hebben geleerd van het verleden. Ze worden sterker gemaakt en voldoen aan de aardbevingscode, zodat ze bestand zijn tegen dit soort gebeurtenissen als het ooit nog eens zou gebeuren.

Tot hier haar verhaal...

Nog regelmatig zijn er aardbevingen en daar hebben wij er al veel van gevoeld, maar meestal zijn het lichte bevingen zonder schade.
Op 26 oktober 2018 - wij waren juist een week terug in België - was er een zware beving van 6.4 op de Richterschaal die later werd aangepast naar 6.8, met toch wel flink wat schade.
Vorige winter werd de schade aan het voetpad naast de haven hersteld en op dit moment is men volop bezig de grotere schade te herstellen die er was bij de aanlegplaats voor de ferry's. Ook de mooie aanlegsteiger met de bogen vertoont nog een grote verzakking waardoor de bogen naar opzij hellen, er is nog werk voor de boeg...