25 september 2021 - Wandelen naar Agios Sostis

Na onze wandeling van woensdag gaan we vandaag naar Agios Sostis. Onze wandel GPS nemen we niet mee want we maakten deze wandeling al verschillende keren en kennen de weg ondertussen al goed.
Langs rustige wegen en paden komen we in het toeristische deel als we de zee vlakbij Agios Sostis naderen. Het laatste stuk naar Cameo Island staat vol toeristenauto's die op de weg geparkeerd zijn en dichterbij Cameo is het nog erger, wat een drukte is me dat hier.
We slaan snel af naar het smalle pad langs de zee en zijn blij dat het weer rustiger wordt. Aan het einde van het pad nemen we de trap naar boven en lopen via het asfalt tot we terug aan de zee komen. Langs tavernes en winkeltjes komen we achter het toeristische deel en gaan via een omweg terug tot aan de weg die naar Cameo gaat.
Het laatste deel van onze wandeling gaat via de heenweg terug naar huis.

Net zoals bij onze wandeling in Keri vorige week beseffen we dat we deze wandeling in het najaar ook niet meer gaan maken. Het drukke toeristische seizoen schuift alsmaar later in het jaar op en wij wandelen liever op rustige plekjes. Geef ons in de plaats maar wandelingen in de bergen, waar op het eiland maakt niet uit, zolang het er maar rustig is.
Een aantal jaren geleden was half september het meeste gesloten, zelfs het drukke Laganas leek dan een spookstad. 
Wij kijken uit naar het voorjaar en zijn blij dat we zo vroeg in maart onze tickets geboekt hebben...

Een witte Bougainvillea is zeldzaam

Het pad langs de zee

Even achterom kijken naar Cameo Island met de schittering van de zon op het water

Zicht op de bergen boven Marathia en links Marathonisi

Karmozijnbes

En een Bougainvillea Thamnos

22 september 2021 - Wandelen in de bergen boven Marathia

Vandaag willen we nog eens wandelen in de bergen boven Marathia, het is al een lange tijd geleden dat we daar nog gewandeld hebben. 
We rijden tot in de buurt van Marathia Beach en laten de auto daar op een veilig plekje achter. Dan nemen we het pad dat de Skopos van Keri opgaat en als we voorbij het huis lopen waar onze vriend de hond woont, zien we hem van ver al kwispelend op ons afkomen en we worden enthousiast begroet door hem.
Net als bij onze andere wandelingen die hier beginnen, houdt hij ons ook nu gezelschap en loopt met ons mee. De eerste keer dat hij met ons meeliep is hij de ganse wandeling bij ons gebleven, sindsdien loopt hij na een tijdje terug naar huis. Onze lange wandelingen zullen hem toch niet echt bevallen.

We klimmen alsmaar hoger en genieten het grootste deel van de wandeling van het prachtige uitzicht over de baai van Laganas en vooral van Marathonisi. Dit blijft voor ons na al die jaren nog altijd het mooiste stukje van het eiland, hier verloren we in 2008 ons hart aan Zakynthos.
Het voelt zo goed om hier nu weer te kunnen lopen, wat hebben we dat gemist tijdens de lockdowns toen we maar anderhalve kilometer van huis mochten wandelen. 
Even na het middaguur zetten we ons op een steen naast de weg en eten onze meegebrachte boterhammetjes op. Ook het picknicken hebben we heel erg gemist, het smaakt zoveel beter in de mooie natuur dan thuis aan tafel.

Na de picknick lopen we verder tot we aan de asfaltweg naar Keri komen en nemen daar de afslag de andere kant op. Langs het pad door de olijfgaarden komen we na een tijdje terug op het pad waarlangs we naar boven kwamen.
Het laatste stuk dalen we langs hetzelfde pad terug af en opeens horen we geritsel in het struikgewas gevolgd door een klap. Een slang van minstens anderhalve meter viel van de rotskant, of uit een struik die op de rots staat en blijft stil naast het pad liggen. Mogelijk is ze even de kluts kwijt en even later komt ze terug in beweging en probeert weer tegen de rots omhoog te klimmen, wat haar niet lukt. Pech voor de slang maar het is jammer genoeg niet het dier dat we te hulp schieten, ook al zijn we nog zo'n grote dierenvrienden.
We dalen verder af en nemen onderweg nog wat verse wilde salie mee om te laten drogen, die wordt thuis later bij het eten en de thee verwerkt. Terug aan de auto gekomen keren we heel voldaan huiswaarts...

Onze vriend wandelt ook weer een eindje met ons mee

Marathonisi

En nog eens

Het is herfst en daar zijn ook de paddenstoelen

Een kleine baai daar beneden

Even dichterbij bekijken

Eén van onze wandelpaden

De baai van Laganas met Marathia en Limni Keri op de voorgrond
en uitzicht op Kefalonia heel in de verte

Wilde cyclamen langs de wandelpaden

De slang die vlak bij ons vanuit de hoogte kwam gevallen 

Onze wandeling

De hoogtemeter, het eerste deel is niet opgenomen,
vandaar niet hetzelfde hoogteverschil bij het begin en het einde 

21 september 2021 - Tickets voor volgend jaar

Bij Transavia ging vandaag de ticketverkoop van start en daar hebben we van geprofiteerd om onze tickets te boeken voor volgend jaar. Jammer genoeg beginnen ze pas eind april vanaf de luchthaven van Eindhoven te vliegen, dus moesten we voor ons vertrek in het voorjaar nog bij Aegean op zoek gaan naar tickets, maar ook dat is ons gelukt.

Voor het eerst sinds 2014 zullen we juli en augustus niet op ons eilandje doorbrengen maar in België. We hebben ervoor gekozen om in het vroege voorjaar te vertrekken en we willen ook in het najaar zoveel mogelijk kunnen wandelen. Om de Belgische wetten niet te overtreden vliegen we dus tussendoor een paar maanden terug naar huis.
We hebben dit jaar ondervonden dat het hete weer in juli en augustus niet echt meer aan ons besteed is, nu maar hopen dat het weer in België volgende zomer wat beter is dan dit jaar...

18 september 2021 - Druiven plukken bij onze Griekse vrienden

Net voor we donderdag aan onze wandeling begonnen kregen we een berichtje van onze Griekse vrienden, ze vroegen of ons aanbod om mee te gaan bij de druivenpluk nog geldig was. Natuurlijk is dat nog geldig, wij willen heel graag meegaan.
Het is ons vorig jaar heel erg meegevallen en we staan ook dit jaar weer paraat.

Vandaag is het vroeg dag want we worden al om acht uur in Marathia verwacht. We komen wat te vroeg in de taverne aan en ik maak er gebruik van om foto's te nemen van de prachtige zonsopgang, alles lijkt wel goud gekleurd.
Wat heb ik dit gemist sinds we niet meer in Marathia wonen, het was er iedere dag opnieuw met plezier wakker worden.
Als iedereen klaar is vertrekken we richting de velden in Keri waar hun druiven staan, donderdag waren we nog in de buurt aan het wandelen en nu zijn we er om te werken. 
Er hangen wat wolken en het is vochtig waar de wijngaarden zijn, maar dat is juist de bedoeling vertelt de dochter des huizes me. De vochtige plaats is juist het meest geschikt voor de druiven, daarom zien we daar ook zoveel wijngaarden. Het is een doolhof van smalle wegen en paden, alleen zouden we er nooit geraakt zijn, ook al waren we er vorig jaar al eens.

Ter plaatse gekomen worden de lege bakken van de pickup gehaald en trekken we tussen de wijnranken. Ieder neemt een rij voor zijn rekening en dan kan het plukken beginnen. Als er bakken gevuld zijn draagt de heer des huizes ze op zijn schouders naar zijn pickup truck en komt daarna weer mee verder plukken.
Gelukkig dat er wolken zijn want door de vochtigheid alleen al zijn we snel bezweet, de zon kunnen we nu best missen want die zou het nog erger maken. 
Tijdens het plukken vertel ik de dochter - die de rij naast mij voor haar rekening neemt - dat het plukken al veel sneller gaat dan vorig jaar. Ook voor haar was het vorig jaar de eerste keer en we zeggen al lachende dat we nu professionals geworden zijn. 
Ze maakt enkele foto's als herinnering aan deze dag, maar die zijn vast niet voor publicatie vatbaar met onze haren tegen ons hoofd geplakt door het zweet. 

Het druivenjaar valt zo te zien mee, het aantal bakken die vorig jaar gevuld werden lijken onvoldoende te zijn en er moet nog een ganse soort druiven geplukt worden. De vader rijdt met een lading volle bakken naar huis, ondertussen plukt de rest verder tot alle bakken vol zijn. Dan rusten we wat uit, het frisse water dat we meebrachten smaakt heerlijk na het gedane werk. 
Als de pickup terug komt met lege bakken gaan we weer verder om ook de laatste soort te plukken en iets voor half twaalf zitten alle druiven in bakken. 
Onze vrienden slaan nog even een praatje met de lokalen die bij de naastgelegen druivenranken aan het plukken zijn. Iemand van hen prijst de grote werkkracht van mijn man, waarop hij lachend antwoord dat hij zich in de toekomst zal opgeven als druivenplukker.
Dat men zegt dat hij een harde werker is verbaast mij niets, of hij in de tuin werkt, of klusjes opknapt of gelijk welk ander werk, werken doet hij altijd even hard. Dat heeft hij meegekregen van zijn vader die ook een zeer harde werker was.

Dan rijden we snel terug naar de taverne want daar wacht hen ook nog een zware dagtaak als de klanten komen.
Wij nemen afscheid van hen want we hebben nu wel een verfrissend bad verdiend en vertellen hen dat we morgen terugkomen voor ons wekelijkse etentje. We weten dat ze ons graag een maaltijd wilden aanbieden voor ons werk, maar in onze werkkledij en dan nog bezweet zien we het niet zitten om ons op het terras neer te zetten.
We aanvaarden graag een zak eetdruiven die ook in de wijngaard stonden en we zullen ze ons laten smaken. Voor we wegrijden geven we ons op voor de druivenpluk van volgend jaar en er wordt al lachende notie van genomen. 
Het was een heel gezellige voormiddag en we hebben ons heel goed geamuseerd ook al was het flink doorwerken. Ik kijk al uit naar de druivenpluk van volgend jaar...

De zonsopgang bij onze vrienden in Marathia

Nog eens

En nog eentje vanaf het terras van hun taverne

Tijdens het plukken

Een deel van de gekregen druiven 

Nog meer druiven

16 september 2021 - Rondwandelen in Keri

Ons wekelijkse etentje in de taverne van onze vrienden is vorige zondag niet doorgegaan door het slechte weer, regen en wind is nu eenmaal niet aangenaam om op een terras door te brengen ook al is het overdekt.
De volgende dagen waren mooi en het werd opnieuw warmer, ideaal om even naar de stad te fietsen.
De waterrekening moest betaald worden en dat gaat jammer genoeg nog altijd niet met een automatische opdracht bij de bank zoals de elektriciteitsrekening of het internet. 
Er moesten nog enkele gelukwenskaartjes naar het postkantoor gebracht worden om goed op tijd aan te komen en ik heb gelijk nog wat nieuwe postzegels meegebracht. Leuke postzegels want er staat het originele schip op waarvan we enkele maanden geleden in de haven de replica in aanbouw gezien hebben en welke ik gefotografeerd heb. 
Het aangename bij het postkantoor was dat er geen ellenlange rij wachtenden was zoals vroeger altijd het geval was. Tot mijn verbazing was ik vijf minuten later al terug buiten met de postzegels.   

Voor vandaag hebben we een wandeling gepland. We vertrekken pas in de vroege namiddag en rijden tot aan het kerkhof in Keri waar we de auto op het gebruikelijke plekje achterlaten.
Van daaruit lopen we richting het dorp en nemen de weg die de Skopos op gaat. Na de regen die er gevallen is durven we weer in de buurt van de bossen wandelen, maar we zijn teleurgesteld dat we amper een bloem zien onderweg.
Een heel eind verderop komen we bij de rots Mizithres en het is er een ware overrompeling van toeristen, nog even en men moet ook daar in een rij staan aanschuiven om een foto van de rots te kunnen nemen.
Voor mij geen foto want sinds er bij de aardbeving van oktober 2018 op die plaats een groot deel van de klif in zee is gestort, waag ik me niet meer dicht bij de afgrond.
De lokale bevolking van de westkust waarschuwt trouwens altijd om aan de westkant van het eiland niet te dicht bij de rand te gaan staan, vanwege het soort kliffen waarvan regelmatig grote stukken in zee vallen.

In de buurt van Lighthouse gekomen is het ook daar een overrompeling van huurwagens en quads. Ze staan in lange rijen op de weg geparkeerd en gans de weg terug naar het dorp passeert de ene na de andere auto of quad ons, de wandeling vanaf Mizithres tot in het dorp is verre van aangenaam en voor ons niet meer voor herhaling vatbaar in het toeristische seizoen.
We willen in het dorp gaan eten maar het is nog wat te vroeg bij onze aankomst. Daarom lopen we nog even door tot aan de kerk en zetten ons daar even neer.
Tegen 17.00 gaan we terug naar de taverne, zetten ons aan een tafeltje en bestellen iets lekkers om te eten.

We merken dat de ligging voor ons in dit drukke seizoen een nadeel is, wij eten graag op een rustige plek en dat is het hier vandaag - in tegenstelling tot de vorige keren - niet. Het ligt aan de weg naar de toeristische trekpleisters - Mizithres, Cape Keri en Lighthouse - waardoor het een drukte van jewelste is met de nodige lawaaihinder van huurwagens en quads.
Sommige toeristen vergissen zich van weg en rijden het smalle straatje in, bij het passeren van een tegenligger moet iemand de auto tot op een halve meter van onze stoelen rijden om de andere te laten passeren en dat is behoorlijk vervelend tijdens het eten.
Een drietal toeristen die te voet passeren maken in het voorbijgaan foto's van het terras en de taverne en zetten ons ongevraagd mee op de foto, wat ons niet bevalt. Wij willen helemaal niet op de foto's van vreemden staan en zo op één of andere facebookpagina terechtkomen, maar je kan hen moeilijk vragen om de foto's te wissen en wij blijven met een slecht gevoel achter. 
Iemand van de lokale bevolking komt dan ook nog eens met de tractor langsgereden vanuit het smalle straatje met behoorlijk stinkende uitlaatgassen, gelukkig waren op dat moment onze borden juist leeg.
Voor ons hier geen etentje meer tijdens het drukke toeristische seizoen, wij verkiezen in de toekomst opnieuw een rustige periode om er te gaan eten. 
Na het eten lopen we terug naar de auto en rijden huiswaarts...

Na twee jaar nog altijd verbrande bergen in Keri

Zicht op Cape Keri vanaf onze wandelweg

Heerlijk rustig wandelen

Onze gebruikelijke pauzeplek bij deze wandeling

Het gebouw is iedere keer meer en meer vervallen

De kerk van Keri

Een klein aanhankelijk poesje op onze weg

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand

De postzegel

En de replica in aanbouw in de haven

12 september 2021 - Een minder mooie week

Bijna de ganse week was het wisselvallig weer, na onze laatste wandeling regende het iedere dag, soms maar een paar druppels en soms een fikse bui of zelfs meerdere buien. Maar we klagen niet want het was groot nodig voor onze tuin en de boeren zaten er ook op te wachten.
Vorige nacht kwam een onweer over en het water viel met bakken uit de lucht, deze voormiddag was het meer constante regen die mals neerviel en overal was het grijs. De namiddag gaf ons afwisselend zon en wolken en toen het stilaan donker werd was de regen er weer.

Jammer voor de toeristen die net deze week hun vakantie hier gepland hadden, zij zullen het zich wel anders voorgesteld hebben. Maar het is ook hier herfst en de natuur heeft nu eenmaal regen nodig om zich te herstellen van de maandenlange droge zomerperiode. Vooral de olijfbomen hebben de regen broodnodig om goede vruchten te produceren.
Morgen zou nog een minder goede dag worden en dan komt het mooie weer al terug, we kunnen weer gaan plannen maken.

Ik heb afgelopen week van de droge periodes gebruik gemaakt om te wassen, de wind was perfect om hem snel droog te krijgen zodat alles snel kon gestreken worden en weer de kast in kon. Opgeruimd staat netjes.
We hebben ook nog bezoek gekregen en er een gezellige namiddag van gemaakt. Zo gaat de ene na de andere week snel voorbij en over vijf weken zit ons verblijf er alweer op. Wat is het snel gegaan nu we pas einde juni naar hier konden komen...

Daar komt de regen aan, de bergen zijn niet meer te zien 

Regenwolken en de ondergaande zon, een mooie combinatie

7 september 2021 - Onze eerste langere wandeling sinds lange tijd

De weersvoorspellingen voor gisteren zijn niet uitgekomen. Na de fikse buien die we zondag over ons heen kregen bleef het gisteren droog en zelfs zonnig, nogmaals het bewijs dat je de voorspellingen hier soms met een dikke korrel zout moet nemen.

Vandaag willen we nog eens gaan wandelen en omdat we toch al enkele korte wandelingen achter de rug hebben en de temperatuur onder 30° is gezakt, hebben we besloten om nu voor een langere te gaan.
Onze middagboterhammetjes staan een beetje vroeger gepland dan andere dagen en daarna wordt alles klaargemaakt om te vertrekken.
We rijden tot aan de Cave bar in Kalamaki en parkeren de auto veilig naast de weg, daar nemen we het pad dat via de Skopos naar Argassi gaat. Onderweg houden we soms even halt om van het mooie uitzicht over zee en de stranden te genieten.
Na enkele flinke klimpartijen komen we bij taverne Kanalos voorbij en de eigenaar begroet ons in het voorbijgaan zeer vriendelijk. Hij vraagt of alles ok is omdat hij ons zolang niet gezien heeft en we vertellen dat het onze eerste wandeling naar Argassi is sinds meer dan een jaar en dat we op onze terugweg iets komen eten.

Even verder nemen we de smalle weg die afslaat naar Argassi en juist voorbij de ruïnes van het oude kerkje slaan we nog eens rechtsaf. Nog even wat klimmen en dan zien we opeens het resultaat van de brand van 22 augustus in Argassi. Het vuur kwam bij de enkele woningen die we kunnen zien tot tegen hun afsluitingsmuren.
Voor die brand werd een vijvenvijftig jarige man opgepakt en hij bekende dat hij verantwoordelijk was voor de brand, evenals voor de brand enkele uren later wat hogerop op de Skopos. Enige tijd daarvoor had hij in de brandweerkazerne al eens een brandweerman bedreigd met een mes, hij werd overgebracht naar de gevangenis van Korinte.

We dalen af tot aan de weg die gelijk loopt met de hoofdbaan van Argassi en volgen die tot bij de andere weg die teruggaat naar Kalamaki. Nu hebben we weer flink wat klimmen voor de boeg tot we terug bij Kanalos aankomen.    
Eigenlijk waren we van plan om zoals gewoonlijk een Chef Salad te bestellen, maar door al het wandelen en klimmen hebben we meer honger dan verwacht en besluiten we om iets warms te bestellen. 
Tijdens het wachten op ons eten ziet mijn man een heel oud reddingsvest hangen aan de muur. Dat doet me er plots aan denken dat er in de winter een bericht op een facebookgroep werd gezet, over een herdenking van de schipbreuk van het schip de "Zakynthos" vele jaren geleden in de winter van 1988.
Er werd toen verteld dat de vader van de eigenaar van Kanalos één van de weinige schipbreukelingen was die zich kon redden, vele andere zijn verdronken. Zijn reddingsvest zou in Kanalos hangen werd toen verteld en ik had me voorgenomen om erop te letten bij ons volgende bezoek, maar mijn geheugen laat me soms in de steek en ik was het totaal vergeten na al die maanden.
Dankzij mijn man is mijn geheugen weer opgefrist en ik wil toch even een foto maken van het vest.

Na het eten lopen we het laatste deel van het pad terug en bijna bij de auto gekomen passeren we nog een oude boerderij waar we een vertederend tafereel mogen aanschouwen. Een heel klein poesje vleit zich tegen een kip aan zoals poesjes dat normaal doen bij hun mama. Het is zo schattig om te zien en we maken er nog enkele foto's van voor we verder naar de auto lopen en weer huiswaarts rijden...

Even uitkijken over de zee en het strand van Kalamaki

Vrondonero Beach in Kalamaki

Onderweg naar Argassi

Dit zagen we nooit eerder, het lijkt op kersen maar het zouden rode dadels zijn
Ziziphus jujuba, Chinese jujube

Argassi, met aan de horizon een goed zicht op de Peloponnesos

Het vervallen kerkje 

Het zwemvest bij taverna Kanalos

Weer terug op weg naar de auto

Op de boerderij vleit een klein poesje zich tegen een kip aan, op zoek naar wat moederliefde

Onze wandeling
Foto van een vorige identieke wandeling

De hoogtemeter en afstand, ook van de vorige identieke wandeling