~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 18 september 2021 - Druiven plukken bij onze Griekse vrienden

Net voor we donderdag aan onze wandeling begonnen kregen we een berichtje van onze Griekse vrienden, ze vroegen of ons aanbod om mee te gaan bij de druivenpluk nog geldig was. Natuurlijk is dat nog geldig, wij willen heel graag meegaan.
Het is ons vorig jaar heel erg meegevallen en we staan ook dit jaar weer paraat.

Vandaag is het vroeg dag want we worden al om acht uur in Marathia verwacht. We komen wat te vroeg in de taverne aan en ik maak er gebruik van om foto's te nemen van de prachtige zonsopgang, alles lijkt wel goud gekleurd.
Wat heb ik dit gemist sinds we niet meer in Marathia wonen, het was er iedere dag opnieuw met plezier wakker worden.
Als iedereen klaar is vertrekken we richting de velden in Keri waar hun druiven staan, donderdag waren we nog in de buurt aan het wandelen en nu zijn we er om te werken.
Er hangen wat wolken en het is vochtig waar de wijngaarden zijn, maar dat is juist de bedoeling vertelt de dochter des huizes me. De vochtige plaats is juist het meest geschikt voor de druiven, daarom zien we daar ook zoveel wijngaarden. Het is een doolhof van smalle wegen en paden, alleen zouden we er nooit geraakt zijn, ook al waren we er vorig jaar al eens.

Ter plaatse gekomen worden de lege bakken van de pickup gehaald en trekken we tussen de wijnranken. Ieder neemt een rij voor zijn rekening en dan kan het plukken beginnen. Als er bakken gevuld zijn draagt de heer des huizes ze op zijn schouders naar zijn pickup truck en komt daarna weer mee verder plukken.
Gelukkig dat er wolken zijn want door de vochtigheid alleen al zijn we snel bezweet, de zon kunnen we nu best missen want die zou het nog erger maken.
Tijdens het plukken vertel ik de dochter - die de rij naast mij voor haar rekening neemt - dat het plukken al veel sneller gaat dan vorig jaar. Ook voor haar was het vorig jaar de eerste keer en we zeggen al lachende dat we nu professionals geworden zijn.
Ze maakt enkele foto's als herinnering aan deze dag, maar die zijn vast niet voor publicatie vatbaar met onze haren tegen ons hoofd geplakt door het zweet.

Het druivenjaar valt zo te zien mee, het aantal bakken die vorig jaar gevuld werden lijken onvoldoende te zijn en er moet nog een ganse soort druiven geplukt worden. De vader rijdt met een lading volle bakken naar huis, ondertussen plukt de rest verder tot alle bakken vol zijn. Dan rusten we wat uit, het frisse water dat we meebrachten smaakt heerlijk na het gedane werk.
Als de pickup terug komt met lege bakken gaan we weer verder om ook de laatste soort te plukken en iets voor half twaalf zitten alle druiven in bakken.
Onze vrienden slaan nog even een praatje met de lokalen die bij de naastgelegen druivenranken aan het plukken zijn. Iemand van hen prijst de grote werkkracht van mijn man, waarop hij lachend antwoord dat hij zich in de toekomst zal opgeven als druivenplukker.
Dat men zegt dat hij een harde werker is verbaast mij niets, of hij in de tuin werkt, of klusjes opknapt of gelijk welk ander werk, werken doet hij altijd even hard. Dat heeft hij meegekregen van zijn vader die ook een zeer harde werker was.

Dan rijden we snel terug naar de taverne want daar wacht hen ook nog een zware dagtaak als de klanten komen.
Wij nemen afscheid van hen want we hebben nu wel een verfrissend bad verdiend en vertellen hen dat we morgen terugkomen voor ons wekelijkse etentje. We weten dat ze ons graag een maaltijd wilden aanbieden voor ons werk, maar in onze werkkledij en dan nog bezweet zien we het niet zitten om ons op het terras neer te zetten.
We aanvaarden graag een zak eetdruiven die ook in de wijngaard stonden en we zullen ze ons laten smaken. Voor we wegrijden geven we ons op voor de druivenpluk van volgend jaar en er wordt al lachende notie van genomen.
Het was een heel gezellige voormiddag en we hebben ons heel goed geamuseerd ook al was het flink doorwerken. Ik kijk al uit naar de druivenpluk van volgend jaar...