29 november 2022 - Slaap zacht lieve Matia

Ook al wilde ik niets meer in mijn blog schrijven, dit hoort er toch onverbrekelijk bij. Onze kleine vriend is een groot deel van ons leven op ons eilandje geweest... 

Onze Matia, ons kleine Griekje, ons kindje dat we vanaf zijn eerste levensweek met heel veel liefde hebben grootgebracht, is er niet meer. 
Slaap zacht lieve kleine schat met je mooie oogjes, waaraan je je naam te danken hebt. Die mooie, lieve oogjes, die ons vanaf het eerste moment dat ze opengingen betoverd hebben, zullen nu nooit meer opengaan.

Je was zo speciaal en we hebben samen zoveel mooie avonturen beleefd. Van toen je vier weken oud was ging je in een draagmandje met ons mee om te wandelen in de natuur van jou geboorteplaats. Wanneer het etenstijd was voor jou hielden we een picknick en mocht je na het eten eventjes die mooie natuur rondom ons verkennen. Je ging samen met ons, van ons favoriete Marathia tot op het hoogste punt van ons eilandje.
Toen je groter werd ontdekte je de olijfbomen in onze tuin, waar je met je zotte kuren ons zo vaak aan het lachen hebt gebracht.

Je was zo een slim katertje. Toen je groot was en je niet meer met het draagmandje met ons mee kon, ging je braaf zitten wachten als je zag dat wij onze wandelschoenen aantrokken. Je wist zo goed dat je dan een kattensnoepje kreeg omdat je alleen moest thuisblijven.
Je was onze trouwe begeleider op onze vliegreizen van en naar je geboortelandje, je volgende vlucht was al geboekt. Wat zullen we je missen op onze vluchten, het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou erbij.

Je wou altijd bij één van ons in de buurt zijn, je lag heel dicht bij ons aan de laptop, in de keuken, in de tuin, op het terras, bij de tv...
Wat zullen we je verschrikkelijk missen kleine man, jou en je liefkozingen. Zelfs de beten in mijn kuiten als ik je niet snel genoeg naar je zin eten gaf. Ik zou ze met plezier doorstaan als ik jou daarmee terug kreeg.

Twee jaar geleden vocht je nog zo hard tegen het rattengif dat je op de één of andere manier naar binnen had gekregen en je won het gevecht.
Maar dan kwamen nu de blaasproblemen en die hebben je klein gekregen. Wat moet je ons gemist hebben toen we je tot drie keer toe in de dierenkliniek moesten achterlaten, jij die nooit zonder ons wou zijn. Je schreeuwde gisterenavond zo hard toen je weer daar moest blijven. Wat voel ik me schuldig dat ik jou daar iedere keer weer moest achterlaten.

Was het dat wat jou kleine lieve hartje deed opgeven? Mijn kleine Matia-muisje, wat doet het ons verschrikkelijk veel pijn om jou te verliezen. 
Baasje en ik hebben met veel verdriet afscheid van jou genomen en over enkele dagen kom je terug naar huis en zal je voor altijd heel dicht bij ons in ons Zakynthos-hoekje mogen staan, samen met je lievelingsknuffel.  
Ons resten nu alleen de vele foto's en de talrijke mooie herinneringen. Nooit zal een ander diertje jou plaats nog komen innemen, jij blijft voor altijd in ons hart en onze gedachten... 

Onze kleine schat, één weekje oud

Samen met ons op wandel in de bergen

En even de natuur verkennend rondom onze picknickplaats

Wandelend aan het strand van Limni Keri

Wachtend tot we zouden vertrekken op onze wandeltocht

Genietend in onze tuin

Het voederbakje van de vogeltjes inpakken

Onze waaghals in Marathia

Heerlijk dicht bij één van zijn knuffels

Altijd dicht bij ons

29 mei 2022 - Genieten van samenzijn met vrienden

Ik ga me toch nog even achter mijn laptop zetten, ook al had ik me voorgenomen om niets meer op mijn blog te plaatsen.
Nadat hun vakantie naar ons eilandje twee keer geannuleerd werd door corona, was de derde keer de goede keer voor mijn vriendin en haar vriend en konden ze ons nu eindelijk komen opzoeken. We hadden er zó erg naar uitgekeken.

Op mijn 14 jaar werd ze eerst mijn klasgenoot om even later ook een vriendin te worden. Toen ik op mijn 16 - na lang zagen - een bromfiets kreeg, stond niets nog in de weg om ook de weekends met haar door te brengen. We woonden een 8-tal kilometer van elkaar en in haar buurt waren leuke mogelijkheden om uit te gaan, weliswaar in de namiddag zoals het in die tijd was.
Daardoor leerde ik ook nog enkele andere meisjes kennen met wie ze bevriend was en die ook zeer goede vriendinnen van mij werden.
Mijn vriendin ging een richting studeren waardoor ze in de weekends veel op stage moest en waardoor ik een tijd meer contact had met die andere vriendinnen dan met haar. Maar onze vriendschap verwaterde niet en ze bleef voor altijd mijn hartsvriendin.
Mede dankzij de vriendschap met hen leerde ik mijn man kennen want hij woonde in hetzelfde dorp.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik samen met mijn vriendinnen prachtige jeugdjaren gekend heb die ik voor geen geld van de wereld had willen missen. Ik zou ze zó weer overdoen als dat mogelijk was.

Wat hun vakantie betreft, we hebben iedere dag van de morgen tot de avond samen doorgebracht. Elke dag maakten we een wandeling in de buurt van bezienswaardigheden, die we dan gelijk ook gingen bezichtigen en zo hadden we twee vliegen in één klap. We genoten van het picknicken tijdens het wandelen, de ene keer al wat comfortabeler dan de andere, maar genietend van de rust en de geluiden van de natuur. 
Zo wandelden we langs de haven nadat we de boerenmarkt bezochten voor verse groenten, vers fruit, kruiden en nog wat andere dingen. We wandelden in Limni Keri en Marathia, we maakten er een dagje wandelen van in Loucha en Gyri. Bij Porto Roma en Gerakas gingen we ook een dagje op stap.

In Marathia bezochten we Marathia Beach, waar het pad er naartoe zó slecht geworden is dat het bijna een avontuur was om er te geraken. Even verderop gingen we een kijkje nemen waar we even gewoond hebben, om alle vier te beamen hoe spijtig het is dat het voorbij is. We gingen er eten in de taverne van onze vrienden en genoten van het lekkere eten en het mooie uitzicht.
In Loucha wandelden we naar het klooster in Kiliomenos - dat helaas op zondag gesloten was - en plukten we wilde asperges langs de kant van het wandelpad, die we ’s avonds verwerkten in een voorgerechtje.
In Gerakas maakten we op het strand een torenmannetje en een schildpad met keien voor we de mooie krijtrotsen gingen bewonderen die tussen de heuvels verscholen liggen.

We wandelden in Skinari en daalden er de trappen af bij de molens. Aan de vuurtoren maakten we tegelijk ook een boottocht naar de Blue Caves, waarna onze vrienden met hun tweetjes nog mee verder gingen met de boot naar het bekende scheepswrak van Navagio, terwijl mijn man en ik van het mooie uitzicht bleven genieten bij het vertrekpunt.
Na de boottocht klommen we terug tot bij de auto en hielden op de terugweg halt aan het kleine strandje van Agios Nicolaos en de zoutmeren van Alykes. Vanaf de zoutmeren gingen we langs het strand tot aan de Venetiaanse brug en liepen we langs het mooie pad aan de rivier. We gingen eten bij Potami dat langs de oever van de rivier gelegen is en konden tijdens het eten van het mooie uitzicht op de rivier genieten.

Een andere dag wandelden we van Krioneri langs Strani Hill – waar we het parfumfabriekje bezochten - naar Bochali en via de stad en de zee terug.
Ook in Agalas gingen we wandelen aan de Damianos Caves en de Adronios Wells en maakten we de afdaling tot bij de rots vlakbij Plakaki Rocks, waarna we ook weer terug naar boven moesten. In het dorp wandelden we voorbij een plek waar een ouder koppel juist bezig was met het maken van kaas, we kregen de nodige uitleg en ik mocht wat foto’s maken. Die avond streken we neer bij The Windmill vlakbij Limni Keri om er van het eten en het mooie uitzicht te genieten.

Vaak konden we onze mannen niet volgen als we bergop moesten, maar daar trokken we ons niets van aan. Ik toonde mijn vriendin de mooie bloemen die we zagen en haalden ondertussen heel veel mooie herinneringen aan onze jeugdjaren op. We hebben zo hard van mekaars gezelschap genoten, dat het voor mij met stip de mooiste momenten waren die ik beleefd heb op ons eilandje sinds we begin maart aangekomen zijn.
De dagen dat we niet uit eten gingen kookte ik thuis voor ons allen, waarbij ik de hulp van mijn vriendin kreeg en we ondertussen honderduit konden bijpraten, net zoals bij de afwas achteraf. 
Het weer zat mee gedurende hun ganse vakantie, droog en niet te warm om te wandelen, wat konden we nog meer verlangen?

De tijd vloog voorbij en aan het einde van hun vakantie spraken we af om heel snel weer contact op te nemen als we begin juli voor acht weken terug naar huis vliegen en wees maar zeker dat we dat ook doen. Ik kijk er nu al naar uit...

Ondertussen heeft mijn schoonzus uit Duitsland laten weten dat ze hun tickets voor drie weken logeren in september geboekt hebben. Dat nieuws vind ik super, het zal dan drie jaar geleden zijn sinds we mekaar door alle coronaproblemen nog zagen en ik verheug me er héél erg op. Weer iets moois om nu al naar uit te kijken... 

Marathia Beach

De wilde asperges in het voorgerechtje

Het vissershaventje van Porto Roma

Gerakas

Het keienstrand in Gerakas op weg naar de krijtrotsen

We ons amuseerden ons met het maken van een torenmannetje en een schildpad

En dan een deel van de mooie krijtrotsen

De Blue Caves vanuit de boot

Het mooie kleine haventje van Agios Nicolaos

En nog eens van een andere kant gezien

De Venetiaanse brug in Alykes

Op Bochali zagen we een Strelitzia Nicolai of Witte Paradijsvogelbloem

De rots vlakbij Plakaki Rocks

Het maken van de kaas in het dorp van Agalas

En de Damianos Caves in Agalas

18 april 2022 - Bedankt

Heel erg bedankt voor de lieve reacties die ik kreeg op de aankondiging dat ik ga stoppen met mijn blog. Ik lees daarin dat velen hem gebruikten voor informatie bij hun vakanties op het eiland.
De blog blijft bestaan en blijft te lezen door iedereen wie dat wil voor informatie of wat dan ook. Het enige verschil is, dat er geen nieuwe verhalen meer zullen geschreven worden. Veel leesplezier nog!

17 april 2022 - Einde van mijn blog

Ik heb beslist om niet meer verder te gaan met deze blog, er kruipt heel wat tijd in om de verhalen te schrijven omdat ik nooit heb leren typen en alles met 1 vinger typ. Het is niet de eerste keer dat ik eraan denk om ermee te stoppen. 
Na al die jaren dat we hier verblijven zijn onze wandelingen allemaal al eens opgeschreven en zullen de bloemen ook al wel bijna allemaal gepasseerd zijn. Ik val dus steeds weer in herhaling en dat is ook niet de bedoeling.
Ik heb altijd graag aan mijn blog geschreven maar de tijd die nu overblijft ga ik voor andere dingen gebruiken...

14 april 2022 - Nog eens een wandeling in Gyri

Eergisteren ontdekten we tijdens onze wandeling een mini-orchideetje dat we hier nog nooit zagen en dat volgens de Universiteit van Wenen - die de site van Flora Ionica beheren - niet op Zakynthos zou voorkomen.
Mijn man stuurde hen gisteren een mail met enkele foto's en daarbij de exacte vindplaats en vanmorgen was er al antwoord. Ze bedankten hem en zouden graag nog wat foto's willen van de omgeving en nog wat meer informatie over het aantal enzo.
Toevallig wilden we vandaag nog een andere wandeling in Gyri maken en waren we al van plan om eerst nog eens tot bij die orchideetjes te wandelen vooraleer aan onze wandeling te beginnen. Zo kunnen we meteen ook voor de gevraagde foto's zorgen.

We rijden langs dezelfde weg die we woensdag namen en zetten de auto op dezelfde plaats voor het dorp. Gezien de orchideetjes bijna op het einde van onze wandeling stonden, wandelen we nu in omgekeerde richting, zodat we ongeveer een kilometer moeten lopen. 
Onderweg passeren we een Nederlands koppel dat ons vriendelijk groet en zegt dat het de moeite is om die richting uit te wandelen. Als we hen vertellen dat we er woensdag al wandelden en terug willen naar die orchideetjes, vragen ze of wij de mensen van 'Droomeilandje' zijn. We zijn verbaasd dat we iemand tegenkomen die mijn blog volgt en we vernemen dat ze heel erg van orchideeën houden en zojuist de spiegelorchis gezien hebben. Dat zijn toevallig de orchideetjes waar wij naar op weg zijn. 
Als je die piepkleine bloemetjes gezien hebt moet je inderdaad wel veel van de orchideeën houden, de meeste wandelaars merken die niet eens op omdat ze zo klein zijn.  
We praten even over de orchideeën die ieder van ons hier op het eiland in het verleden al gezien heeft en nemen dan afscheid. 

We wandelen tot waar het merkpunt op onze wandel-gps staat en ik ben zo erg naar de plek aan het zoeken dat ik ze gewoon voorbij loop. Mijn man heeft ze direct gevonden en we nemen de nodige foto's. Ik bekijk ze nog eens van heel dichtbij en dan keren we terug tot aan het pad waar onze wandeling van vandaag begint.
Het pad begint al dadelijk met wat klimwerk en na een tijdje zien we orchideeën in verschillende soorten. Het valt ons op dat we vandaag zeer veel Viergevlekte Orchissen zien. 
We lopen zo erg met onze ogen op de bloemen gericht dat we op een bepaald moment een afslag gemist hebben, dan maar via een omweggetje terug naar het te volgen pad. Na een tijdje loopt het pad dood op een weide en zien we rondom ons geen enkel pad in de buurt. Ofwel heeft onze wandel-gps even het noorden verloren - wat wel eens meer gebeurd als de verbinding met de satellieten uitvalt - en heeft hij ons verkeerd gestuurd, ofwel bestaat het pad dat we op Google Earth zagen niet, wat ook al wel vaker gebeurd is. Dan maar een stuk terugkeren en langs een ander pad naar onze route teruggaan.

Het pad loopt in de richting van de windmolens op de bergflank in Liva en na een tijdje komen we op het pad van Loucha naar Liva, dat langs de zonnepanelen loopt. Op dat pad hebben we al vaker gelopen, maar deze keer slaan we voor de zonnepanelen een pad in dat terug naar Gyri gaat.  
Nog nooit zagen we onderweg zoveel van de Viergevlekte orchissen als vandaag, het waren er zeker duizenden. Ook de mini-orchideetjes zijn heel talrijk, aan een weide waar we iets gegeten hebben stonden er een massa bij elkaar.
Tevreden komen we terug bij de auto aan en keren we huiswaarts...
 

Gyri dorp

De mini orchideetjes langs de weg

Ophrys Speculum of Spiegel orchis
Foto vandaag wat scherper dan woensdag

Tragopogon Porrifolius of Paarse Morgenster 

Ophrys Sphegodes of Spinnenorchis

Crepis Rubra of Roze streepjeskruid

Een Orchis Italica of Italiaanse orchidee en een Orchis Quadripunctata of Viergevlekte orchidee

Hier een Orchis Quadripunctata of Viergevlekte orchdee van dichterbij

Bijna op het einde van onze wandeling nog een oude molen

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand

12 april 2022 - Wandelen in Gyri

Het zou vandaag een zonovergoten dag moeten worden en we trekken onze wandelschoenen nog eens aan. We houden vooral van de mini orchideetjes die op dit moment bloeien maar ook van de andere orchideeën, dus kiezen we een wandeling waar we er vorige jaren gezien hebben.
We rijden via Kiliomenos en Loucha naar Gyri en parkeren de auto juist voor het dorp. In plaats van zoals meestal het pad naar de antennes te volgen, nemen we nu het andere pad dat uiteindelijk naar de Chagioti Cave loopt.
Waar we een afslag moeten nemen, lopen we nog een stukje rechtdoor want ik wil nog eens wandelen tot we een eindje voor de Black Cave op de dorpjes van de oostkust kunnen uitkijken. Wanneer we die plaats bereikt hebben neem ik een foto, al is het uitzicht nogal mistig en dan keren we terug, wat betekent dat het klimmen wordt want we waren een stuk afgedaald. 

Wanneer we terug bij de afslag komen komen kruipt de zon achter de wolken en gezien de wind uit het noorden komt voelt het fris aan. Wat een geluk voor mij dat ik mijn fleecevest niet heb thuisgelaten want ik ben een echte koukleum.
We krijgen nog een flinke klim en daarna weer flink afdalen tot de splitsing naar de Chagioti Cave. Onderweg zien we veel mini-orchideetjes en de eerste Italica orchidee van dit jaar die niet meer dicht is. Ook andere orchideeën komen we tegen, waarbij ook enkele Pausiflora's, die redelijk zeldzaam zijn op het eiland.
Bij de splitsing naar de cave slaan we de weg terug naar het dorp in, we hebben de cave al een tweetal keer gezien en we hoeven ze vandaag niet nog eens te zien. Dichter bij het dorp ontdekt mijn man opeens een mini-orchideetje dat we nog nooit eerder zagen, vreemd want we hebben alle soorten die op het eiland groeien al gezien in de vorige jaren. 
We zijn blij om deze te zien want het is een zeer mooie, daar moeten foto's van genomen worden. Ik ga er zelfs met mijn neus bijliggen om ze van heel dichtbij te kunnen bekijken, het lijken net bijtjes die ergens opzitten. Het is zo spijtig dat foto's de echte schoonheid niet kunnen laten zien van deze prachtige orchideetjes die amper één centimeter groot zijn.

Terug in het dorp gekomen gaan we naar de auto en keren tevreden huiswaarts. Thuis gekomen gaat mijn man op zoek op de natuursite van de planten van de Ionische eilanden en dit orchideetje staat er inderdaad niet tussen. Dan hebben ze het mis want wij hebben ze vandaag gezien... 

Iris Tuberosa of Slangenkopiris of Zwarte Iris

Gyri dorp vanuit de verte

Dit vond ik wel mooi om te zien

Orchis Anthropophora of Poppenorchis

Orchis Quadripunctata of Viergevlekte Orchis 

Ophrys Tenthredinifera

Ophrys Speculum of Spiegel orchis,
de mini-orchideetjes die we nieuw ontdekten

En hier eentje van heel dichtbij

Het kerkhof van Gyri

Bijna terug in het dorp

Onze wandeling

9 april 2022 - Wandelen in Lithakia

Deze wandeling willen we al enkele weken maken en vandaag gaat het er eindelijk van komen. Anderhalf jaar geleden ontdekten we toevallig enkele mooie plekjes en we willen er beslist nog eens naartoe. Op de terugweg naar huis willen we in de buurt dan gelijk een bezoekje brengen aan een taverne waar we al vaker gingen eten.
We rijden naar Lithakia en laten de auto in de buurt van het beginpunt veilig achter naast de weg. We nemen een zijweg die door olijfgaarden kronkelt tot we boven aan kliffen komen die uitkijken op de baai van Laganas en Marathonisi. Een beetje teleurgesteld zijn we wel, want men heeft een omheining geplaatst die het mooiste uitzicht wegneemt. Gelukkig heb ik vorige keer prachtige foto's gemaakt want vandaag zouden ze heel wat minder mooi zijn.

Langs dezelfde weg wandelen we terug naar de grote baan en volgen die even tot aan de volgende zijweg, waar we afslaan. Onderweg letten we vooral op de wilde bloemen tot we na een tijdje aan het strand komen in de buurt waar we daarstraks op de kliffen stonden.
In tegenstelling tot de grote golven die er een week geleden aan het strand van Kalamaki waren, is de zee hier zeer rustig. We zetten ons op een grote steen aan het keienstrand en genieten van het uitzicht en de rust, hier zou ik uren kunnen zitten luisteren naar het geluid van het kabbelende water.
Maar er moet ook nog gegeten worden, dus wandelen we terug richting de auto. Doordat we zo erg op de bloemen gelet hebben, was het me eigenlijk niet echt opgevallen dat we afgedaald waren. Dat betekent dat het nu weer naar omhoog gaat en ook al is het geen groot hoogteverschil, mijn conditie is toch nog niet echt goed.
Of is het de ouderdom die begint te wegen? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen als we nog meer wandelingen gaan maken. Feit is wel dat het al drie jaar geleden is dat we nog eens een normaal wandelvoorjaar hadden, door corona werd ons normale wandelschema grondig beperkt. Twee jaar geleden zaten we hier het ganse voorjaar in complete lockdown en een jaar geleden waren we hier in het voorjaar niet. 

Bij de auto gekomen rijden we verder tot we bij The Windmill taverna komen. We kiezen een plekje bij de glazen wand, de taverne is hoog gelegen en geeft een heel mooi uitzicht over de wijde omgeving.
We bestellen beiden een kippengyros en het eerste etentje sinds onze aankomst smaakt ons zeer goed. Als afsluiter neem ik nog een cappuccino en dan is het tijd om naar huis te rijden... 

We zijn pas thuis als we om 18.10 opeens een gebrom horen en het huis begint te schudden en te rammelen, ik sta op het terras en voel de vloer onder mijn voeten bewegen... een aardbeving. Twee minuten later nog eens hetzelfde, onze Matia komt verschrikt aangelopen, hij zat bij de buren en kijkt om zich heen alsof hij niet weet wat er gebeurt.
Later kijk ik op de aardbevingssite en zie dat de eerste 4.6 op de schaal van Richter was met epicentrum op 6 km onder Keri. De tweede was 3.9 met epicentrum in de baai van Laganas, nog wat dichter bij ons dus. Een derde van 2.3 om 21.00 zat op dezelfde plaats onder Laganas, maar die hebben wij niet gevoeld... 

Zicht op de achterkant van Marathonisi vanaf de kliffen

Cynoglossum Creticum of Blauwe hondstong

Het keienstrand met zicht op de kliffen waar we eerder nog opstonden

De andere kant met in de verte Marathia

Uitzicht vanaf ons tafeltje op Marathonisi

En zicht op de haven van Limni Keri en op Marathia

Onze kippengyros

En mijn cappuccino

Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

Gegevens van de eerste aardbeving

Het epicentrum van de eerste beving

Een overzicht van de drie bevingen