~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 9 april 2022

Deze wandeling willen we al enkele weken maken en vandaag gaat het er eindelijk van komen. Anderhalf jaar geleden ontdekten we toevallig enkele mooie plekjes en we willen er beslist nog eens naartoe. Op de terugweg naar huis willen we in de buurt dan gelijk een bezoekje brengen aan een taverne waar we al vaker gingen eten.
We rijden naar Lithakia en laten de auto in de buurt van het beginpunt veilig achter naast de weg. We nemen een zijweg die door olijfgaarden kronkelt tot we boven aan kliffen komen die uitkijken op de baai van Laganas en Marathonisi. Een beetje teleurgesteld zijn we wel, want men heeft een omheining geplaatst die het mooiste uitzicht wegneemt. Gelukkig heb ik vorige keer prachtige foto's gemaakt want vandaag zouden ze heel wat minder mooi zijn.

Langs dezelfde weg wandelen we terug naar de grote baan en volgen die even tot aan de volgende zijweg, waar we afslaan. Onderweg letten we vooral op de wilde bloemen tot we na een tijdje aan het strand komen in de buurt waar we daarstraks op de kliffen stonden.
In tegenstelling tot de grote golven die er een week geleden aan het strand van Kalamaki waren, is de zee hier zeer rustig. We zetten ons op een grote steen aan het keienstrand en genieten van het uitzicht en de rust, hier zou ik uren kunnen zitten luisteren naar het geluid van het kabbelende water.
Maar er moet ook nog gegeten worden, dus wandelen we terug richting de auto. Doordat we zo erg op de bloemen gelet hebben, was het me eigenlijk niet echt opgevallen dat we afgedaald waren. Dat betekent dat het nu weer naar omhoog gaat en ook al is het geen groot hoogteverschil, mijn conditie is toch nog niet echt goed.
Of is het de ouderdom die begint te wegen? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen als we nog meer wandelingen gaan maken. Feit is wel dat het al drie jaar geleden is dat we nog eens een normaal wandelvoorjaar hadden, door corona werd ons normale wandelschema grondig beperkt. Twee jaar geleden zaten we hier het ganse voorjaar in complete lockdown en een jaar geleden waren we hier in het voorjaar niet.

Bij de auto gekomen rijden we verder tot we bij The Windmill taverna komen. We kiezen een plekje bij de glazen wand, de taverne is hoog gelegen en geeft een heel mooi uitzicht over de wijde omgeving.
We bestellen beiden een kippengyros en het eerste etentje sinds onze aankomst smaakt ons zeer goed. Als afsluiter neem ik nog een cappuccino en dan is het tijd om naar huis te rijden...

We zijn pas thuis als we om 18.10 opeens een gebrom horen en het huis begint te schudden en te rammelen, ik sta op het terras en voel de vloer onder mijn voeten bewegen... een aardbeving. Twee minuten later nog eens hetzelfde, onze Matia komt verschrikt aangelopen, hij zat bij de buren en kijkt om zich heen alsof hij niet weet wat er gebeurt.
Later kijk ik op de aardbevingssite en zie dat de eerste 4.6 op de schaal van Richter was met epicentrum op 6 km onder Keri. De tweede was 3.9 met epicentrum in de baai van Laganas, nog wat dichter bij ons dus. Een derde van 2.3 om 21.00 zat op dezelfde plaats onder Laganas, maar die hebben wij niet gevoeld...