29 december 2016 - Sneeuw op Zakynthos

De golf van slecht weer - met tornado's en overstromingen - die ons eilandje de laatste maanden heeft beïnvloedt, bracht deze morgen nog een ander héél ongewoon weerfenomeen mee... sneeuw.
De laatste dagen was het er kouder dan normaal en voor de volgende dagen wordt nog meer koud weer voorspelt.

Het gebeurt zelden dat er in Zakynthos sneeuw valt, de laatste keer was elf jaar geleden. Vorige nacht ging de temperatuur onder nul - wat ook heel zelden voorvalt - en wanneer er dan neerslag valt verandert die in sneeuw en tovert een wit laagje op wegen, daken en auto's.
Een zeldzaam verschijnsel, maar bij onze vrienden van Taverna MarathiaStar zal het met vreugde onthaald zijn. Hun dochter houdt van sneeuw en is altijd jaloers op ons omdat wij in de winter sneeuw krijgen. Deze winter hebben ze een primeur, bij hen valt er sneeuw terwijl er bij ons nog geen vlokje te bespeuren was tot op heden.
Niet dat ik nu jaloers ben hoor! Mijn man en ik zijn geen liefhebbers van sneeuw en wij zijn heel blij dat onze winter tot nu toe heel zacht was. Stiekem hopen wij er op dat het ook de komende maanden zonder sneeuw blijft...

Het sneeuwt !!!

Een laagje op een auto

Verwonderd kijken naar zoiets ongewoon

23 december 2016 - Ook Zakynthos viert Kerstmis

Na de zware regenval met overstromingen van een paar weken geleden kwam er gelukkig een droge periode en kon ons eilandje weer een beetje op adem komen. De mensen konden aan Kerstmis beginnen denken en de Kerstversiering bovenhalen.

Kerstmis is niet het belangrijkste feest voor de Grieken - dat is Pasen - maar het kerstfeest wordt wel gevierd. Op kerstavond gaan de kinderen al zingend van deur tot deur en vaak begeleiden ze zich op de triangel. Ze worden beloond met snoepjes en gedroogd fruit, maar tegenwoordig ook wel eens met geld. In het Grieks noemt men Kerstmis ' Christoúyenna' wat geboorte van Christus betekent. Met Kerstmis worden over het algemeen geen cadeautjes aan kinderen gegeven, want Agios Vasilis komt met Oud en Nieuw. Agios Vasilis is vooral kindervriend en brenger van cadeautjes, vergelijkbaar met de Kerstman. 

Wat ik nog vernomen heb, is dat het begin van Kerstmis in Griekenland teruggaat naar de tijd van Agios Nikolaos. Grieken zijn van oudsher zeevaarders en de beschermheilige van alle zeelieden is in Griekenland erg belangrijk. De Griekse schepen verlieten nooit de haven zonder dat ze een icoon van de Heilige Nikolaos aan boord hadden.
Toen ik hoorde van de kersttraditie van de Grieken en hun Agios Nikolaos moest ik denken aan mijn Duitse schoonzus. Ik heb het altijd heel raar gevonden dat ze in Duitsland van ' Der Nikolaus' spreken wanneer ze het over de Kerstman hebben. Ik heb altijd gedacht dat ze hem verwarren met onze Sint Nikolaas die wij op 6 december vieren. Misschien hebben ze daar de Griekse kersttraditie overgenomen...

Het nieuwe jaar werd vroeger verwelkomd met versierde bootjes, waar de traditie van de versierde boten met Kerstmis waarschijnlijk vandaan komt.
Tegenwoordig hebben de meeste Griekse gezinnen ook een versierde kerstboom in huis, terwijl het traditionele Griekse symbool voor Kerstmis een schip was en geen boom. De laatste jaren zou de burgemeester van Athene zelfs de grootste kerstboom van Europa in het midden van de stad hebben laten neerzetten.

Kerstmis in Zakynthos is - wat de temperatuur betreft - meestal aangenamer dan hier bij ons. Enkele jaren geleden was het er met de kerstdagen zelfs 22°... heel moeilijk om je dan voor te stellen dat het Kerstmis is. Onze gedachten gaan bij het woord Kerstmis dadelijk naar koude en sneeuw, terwijl in Zakynthos de berghellingen dan in volle bloei staan en je overal lammetjes ziet rondlopen...

De kerstboom op het Sint Markosplein

Kerstmis aan de haven

De kerststal op het Sint Markosplein

Kerstversiering in de straten van Athene

Een versierde boot in Athene

15 december 2016 - Onze laatste tickets zijn geboekt, onze spieren alvast opwarmen in ons thuislandje

Onze tickets voor de heenreis naar ons eilandje zijn al een tijdje in orde, maar die voor de terugreis nog niet. We hadden nog tijd genoeg om te wachten tot een gunstige gelegenheid zich zou voordoen.
We waren er ook nog niet helemaal uit of we een rechtstreekse vlucht naar Schiphol in Amsterdam zouden nemen - met daarna nog een lange treinreis voor de boeg - of we via Athene naar Brussel zouden vliegen.
Spijtig genoeg vliegen Thomas Cook en Tuifly - het vroegere Jetairfly - in oktober niet meer van Zakynthos naar Brussel, waardoor we altijd genoodzaakt zijn om een andere oplossing te zoeken om thuis te geraken.
Onze eerste keuze was om met Aegean Airlines van Zakynthos over Athene naar Brussel te vliegen. Maar de voordelige vluchten stonden alleen gepland met vertrek heel vroeg in de ochtend in Zakynthos. Dat zou betekenen dat we om 2.00 in de nacht uit ons bed zouden moeten om op tijd in de luchthaven te arriveren. En waardoor we dan ook midden in de nacht de elektriciteit en het water zouden moeten afsluiten, om de veiligheid van ons huisje te verzekeren tijdens onze maandenlange afwezigheid.
We zien ons al met een zaklamp rondlopen na het afsluiten van de elektriciteit, tijdens onze laatste ogenblikken in huis. Dat lijkt ons toch niet zo ideaal en daarom zien we af van deze keuze.

Vandaag krijgen we de gelegenheid om onze tickets aan een voordelig tarief te boeken bij Transavia in Nederland en we besluiten om die kans maar te grijpen en te boeken. De lange treinreis nemen we er dan maar bij. Ons verblijf op ons eilandje eindigt volgend jaar - zonder onvoorziene omstandigheden - op 14 oktober.
We denken er sterk aan om het jaar daarna ons verblijf in Zakynthos wat langer te maken. Eigenlijk willen we in de toekomst graag minstens tot ergens in november blijven. Het lijkt ons heel mooi om de bloemen te ontdekken die later in de herfstperiode de kop opsteken en dat vooruitzicht staat ons wel aan.
Dat betekent dan ook dat we alleen nog naar huis kunnen via Athene met Aegean Airlines of Brussels Airlines, maar het is de overweging waard. Het vooruitzicht om nóg langer op ons eilandje te blijven maakt me nu al blij...

Om al wat te oefenen voor onze wandelingen volgend jaar in Zakynthos, hebben we vorige zondag - samen met mijn beste vriendin - een wandeling gemaakt bij haar in de buurt. De zon ontbrak, maar ondanks het grijze weer in ons thuislandje is de natuur de moeite waard. Aan de oevers van de rivier ' De Nete' zagen we zandwanden waar in de lente de oeverzwaluwen hun broedgebied hebben. Langsheen diezelfde oevers hebben we ook ontdekt dat er bevers zitten. Overal bomen met knaagsporen, met die omgevallen bomen maken de bevers dammen in de rivier.
Spijtig genoeg ontbreekt de warmte en vooral veel zon, waar wij zo van houden, om het ganse jaar in België te blijven.
Na de wandeling - bij een etentje en een gezellige babbel met haar en haar vriend - komen we te weten dat ze overwegen om ons in mei in Zakynthos te komen bezoeken. Haar vriend was dit jaar in mei al bij ons op bezoek en we koesteren nog altijd de mooie herinneringen aan onze wandelingen en uitstapjes met hem. Mijn vriendin was wegens haar werk verhinderd om mee te komen. We kijken er al naar uit om hen met hun tweetjes te mogen verwelkomen op ons eilandje.

Alvast enkele foto's van onze wandeling erbij.

Een weids uitzicht over het water

Even dichterbij voor een foto

Met een bruggetje een vertakking van de Nete over

Wandelen langsheen de Nete

Nog altijd de Nete

En nog een bruggetje

Paddenstoelen komen we ook tegen 

Bijna aan het einde van onze wandeling

8 december 2016 - Ons eilandje krijgt het hard te verduren

Het lijkt alsof alles de laatste weken misloopt in Zakynthos.
Bijna twee weken geleden woedde er een zware storm met buitengewoon veel regen en met overstromingen tot gevolg. Verschillende gebieden stonden een week later nog altijd onder water.
Alsof het nog niet genoeg geweest was kwam er een week na de overstromingen een nieuwe lading regen uit de lucht gevallen... opnieuw liepen veel straten en huizen onder water. De scholen bleven maandag nog maar eens dicht omdat veel wegen niet te berijden waren.

Door al die wateroverlast kregen de mensen van Zakynthos er nog een groot probleem bij. Er werd al sinds 40 dagen geen afval meer opgehaald in de straten wegens allerlei oorzaken.
Het werkt daar nog niet zoals bij ons - met sorteren en afvalverwerking - maar alles gebeurt er nog zoals wij het meer dan 20 jaar geleden nog kenden. Met dat verschil dat er geen vuilnisbakken per woning gebruikt worden, maar er her en der in de straten afvalcontainers staan waar de mensen hun afval kunnen achterlaten. Dat afval wordt regelmatig opgehaald en naar de stortplaats in de bergen van Kalamaki - vlak bij zee - gebracht.
Die stortplaats is meer dan vol en tot overmaat van ramp ontstond er een verzakking van de afvalhoop. Wanneer de verzakking verder gaat dreigt er grote schade voor het milieu, omdat alles dan door de dalen in zee kan belanden. Die stortplaats is nu gesloten en een andere stortplaats is er niet.
Er wordt volop naar een oplossing gezocht en er was sprake dat er binnenkort machines voor afvalverwerking zouden komen. Door verkeerde beslissingen van de gemeente en allerlei tegenwerkingen van de oppositiepartij, is alles altijd maar opnieuw uitgesteld en ligt het afval overal opgestapeld in de straten.

De storm en de vele regen van de laatste weken hebben het afval door de straten verspreidt en is het er een complete chaos. Doordat het afval er al zolang ligt vreest men nu voor ziektes door ongedierte dat op het afval afkomt.

Al die problemen leken nog niet voldoende want sinds een week is er een staking bij de ferry's. Die duurt nog minstens tot maandag, Volgens sommige bronnen zou de staking nog tot 18 of 20 december kunnen voortduren. Dat betekent dat er bijna drie weken niets wordt geleverd op het eiland, alles moet met de ferry's vanop het vasteland aangevoerd worden.
Vrienden van ons vertellen dat de rekken in de winkels bijna allemaal leeg zijn. Vlees, melk en andere levensmiddelen zijn op. Benzine is er bijna niet meer en ook de medicamenten worden heel schaars.
Zieken die niet in het ziekenhuis van Zakynthos kunnen behandeld worden, kunnen niet naar de ziekenhuizen op het platteland, wat voor gevaarlijke situaties kan zorgen.

Het lijkt erop alsof ons mooie eiland niets bespaard blijft. Voor het eerst in jaren ben ik blij dat we nu in België zijn, maar in gedachten ben ik wel bij de mensen op ons eilandje in de hoop dat aan dit alles heel snel een einde komt...

Het onweer levert ook mooie foto's op

Zicht op de stortplaats onderaan de foto, tijdens één van onze wandelingen in de bergen van Kalamaki

Het afval stapelt zich op in de straten

Nog afval

En nog meer afval

De ferry's blijven in de haven door de staking

30 november 2016 - Noodtoestand in Zakynthos.

Er bereiken ons alsmaar nieuwe berichten uit ons geliefde Zakynthos die tonen hoe erg de overvloedige regen van zaterdagavond en -nacht heeft huisgehouden.
Mensen die in het naburige Kalamaki met een bootje uit hun huis gehaald zijn, alsook op andere plaatsen. Er is grote schade in huizen, winkels en bedrijven door het water dat binnen gestroomd is.

Door de crisis hebben de mensen het al zo ontzettend moeilijk om hun hoofd boven water te houden, velen van hen leven in grote armoede en hebben amper geld om het nodige eten te kopen. De schade die ze nu hebben opgelopen kunnen ze écht wel missen...
Uit het nieuws dat ik dagelijks volg verneem ik dat gisteren de noodtoestand in Zakynthos werd afgekondigd.

Via de facebook-groep van Zakynthos waar ik lid van ben, kreeg ik een filmpje te zien, waarschijnlijk gemaakt met een drone. Dat laat de omgeving van de luchthaven zien en onze straat, al is van een straat geen sprake meer door al het water. Het lijkt eerder op één groot meer waarin hier en daar wat bomen en huizen gedropt zijn.
Veel huizen - die we zo goed kennen - zijn helemaal omgeven en afgesloten door het water. Spijtig dat men op een 50-tal meter van ons huisje teruggedraaid is, anders hadden we de toestand ter plaatse van hieruit kunnen zien.
Bij het bekijken van het filmpje gingen mijn gedachten niet alleen naar de getroffen mensen, maar ook naar de hulpeloze dieren die daar in kooien opgesloten zaten of met een ketting vastgebonden waren aan de één of andere boom of paal. Wat is er van hen geworden wanneer ze zich niet naar een hoger gelegen plaatsje konden begeven?

Het filmpje, gemaakt vlakbij ons huisje

27 november 2016 - Alweer noodweer in Zakynthos.

Gisteren waren we nog op zoek naar tickets voor onze vlucht volgend jaar oktober om -  na een hopelijk mooie zomer op ons droomeilandje - weer terug naar België te vliegen.

Deze avond kregen we foto's en video's te zien van ons eilandje die ons heel erg ongerust gemaakt hebben. Voor zover we konden zien, staan in het vlakke deel van het eiland zo goed als alle straten, velden en olijfgaarden onder water. De video's tonen ondergelopen straten in de omgeving van ons huisje, wat zeker niet bijdraagt om ons gerust te voelen.

Dan komt er een bericht van onze vrienden van Taverna MarathiaStar met wat meer uitleg.
Vorige nacht was er een zware storm met overvloedige regen die in korte tijd alles blank zette. Er kwam hulp vanuit Patras op de Peloponnesos, omdat de hulpdiensten in Zakynthos het onmogelijk alleen aan konden.
Een man die met zijn wagen in een greppel terecht kwam werd twee kilometer verder verdronken terug gevonden. Straten werden afgesloten en daardoor konden onze vrienden niet vroeger bij ons huisje geraken om te zien hoe het daar gesteld was.
Foto's van ons huisje en tuin nemen al een deel van onze ongerustheid weg. Buiten lijkt alles mee te vallen. Het bewoonde gedeelte baart ons niet zoveel zorgen, dat is hoog genoeg boven het straatniveau gelegen. De bergplaats met o.a. onze wasmachine en verwarmingsinstallatie is een groter probleem. Die ligt op straatniveau en na alles wat we gezien hebben is moeilijk te geloven dat daar geen water is binnen gelopen...

Er blijven maar nieuwe video's binnen komen. Ook van dierenorganisaties die honden uit het water gaan redden, de arme dieren hebben al die tijd in het water gestaan omdat men hen niet kon bereiken.
Ik zie hoe een grote herdershond uit een afgesloten kennel gehaald wordt, het water komt tot aan zijn nek. Mijn eerste gedachte is... wat met de puppy's die daar overal verblijven? Die zijn toch hopeloos verloren met zo'n hoge waterstand. En de honden die overal aan een ketting liggen en geen hoger gelegen plaats kunnen zoeken? Ik mag er niet aan denken...

Later op de avond komt er nog een bericht van onze vrienden. Het is alweer heel erg beginnen regenen en ook voor de volgende dagen wordt nog veel regen voorspelt.
We houden ons hart vast voor wat er nog te wachten staat. Met al het water dat overal al overvloedig aanwezig is, betekent dit alleen maar slecht nieuws. Het water uit de bergen moet ook nog voor een groot deel naar de lager gelegen gebieden komen.
Het enige wat ik nu op dit moment zou willen, is op het eerstvolgende vliegtuig stappen om ter plaatse te gaan kijken...

De verlichting van de luchthaven vanaf onze straat gezien, een groot meer in plaats van velden en weiland.

Olijfbomen in het water...

Water in de straten

De weg naar Kalithea, waar we in het najaar nog een mooie wandeling maakten.

29 oktober 2016 - De legende van de Kopeloules of Griekse cyclamen

Na onze thuiskomst wachtte er heel wat werk waar ik het even heel druk mee had.
Als allereerste moesten er inkopen gedaan worden, want na zes maanden afwezigheid lagen de muizen dood in huis... figuurlijk natuurlijk. De kasten, ijskast en diepvriezer werden terug aangevuld zodat we weer konden koken en eten.
De binnenkant van het appartement liet niet vermoeden dat we een half jaar waren weggeweest. Buiten een paar spinnen die van onze afwezigheid gebruik hadden gemaakt om zich hier te vestigen, was alles nog netjes en niet stoffig.
Aan de buitenkant was er meer werk. De ramen hadden na al die maanden een grondige poetsbeurt nodig, al hebben de vele regenbuien in de voorbije zes maanden flink geholpen om ze redelijk proper te houden.

Vandaag heb ik zin om even naar onze foto's van de voorbije zes maanden te kijken en ze een beetje te ordenen. Ik voel me heel even weer op ons eilandje en kom tussen de bloemen bij de mooie Cyclamen terecht, die we tijdens één van onze laatste wandelingen gefotografeerd hebben.
Toeval wil dat ik enkele dagen geleden op de facebook-groep van Zakynthos vernam dat deze in Griekenland ' Kopeloules' of 'jonge meisjes' genoemd worden. Mijn man is nieuwsgierig en gaat op zoek naar de oorsprong waarom de Grieken hen die naam gegeven hebben.
Tot onze verwondering hangt er een heel mooie maar trieste legende aan vast.

Een dorpspriester had als enig kind, een zeer mooi maar tezelfdertijd ook verlegen meisje, toen in haar pre-puberteitsjaren.
Op een dag ontmoette de Venetiaanse gouverneur van het eiland - bekend om zijn losbandig leven - haar en werd bevangen door haar schoonheid. Hij stuurde één van zijn knechten achter het meisje aan om zo te kunnen achterhalen wie zij wel mocht zijn en waar ze woonde. Vervolgens werden zij en haar vader uitgenodigd in de residentie van de gouverneur voor een feestmaal.
In eerste instantie was de priester wel wat achterdochtig maar ging uiteindelijk dan toch in op de gastvrijheid van de gouverneur. Tijdens het gastmaal genoot de priester van een te grote hoeveelheid wijn, werd dronken en viel vervolgens op de tafel in een diepe slaap. Dit was het ogenblik waarop de gouverneur had gewacht.
Hij stelde het jonge meisje voor om haar in zijn residentie rond te leiden maar - ook in de wind van teveel wijn - kon hij zijn handen niet van haar afhouden. Het meisje kon zich van hem losrukken en rende doodsbang door diverse gangen en kamers op zoek naar een uitweg... met de gouverneur zwaar hijgend achter zich aan.
Plots gleed het arme kind uit op de gladde stenen van het terras en viel van de steile omwalling van de residentie, ettelijke meters naar beneden waar ze de dood vond.
Wanneer ze door één van de knechten van de gouverneur werd meegenomen zag deze onder haar lichaam een grote plas bloed die de aarde indrong. Hij dekte de plas toe met wat stenen en plaatste een zelfgemaakt kruisje op die plaats.
Een jaar later toen de dienstknecht toevallig weer op de plaats van het ongeval kwam, merkte hij een heleboel lichtroze- tot karmijnkleurige bloempjes, bloempjes die tot dusver nog nooit eerder in de omgeving waren gevonden.
Hij gaf hen de naam ' Bloemen van het jonge meisje' - of Kopeloules - en vanaf dat ogenblik wordt de naam ' Kopeloules' door iedereen gebruikt.

Cyclamen of Kopeloules

Even van heel dicht bekijken

24 oktober 2016 - Zaventem-Athene-Zakynthos 2017 is volledig

Welgeteld één maand geleden hebben we onze tickets voor volgend jaar geboekt van Zaventem naar Athene. Ze werden toen zo goedkoop aangeboden dat we er moeilijk aan konden weerstaan. Voor de rest van de reis gingen we rustig afwachten tot we ook daar een koopje konden doen.

Mijn man kijkt iedere morgen eventjes naar de stand van de tickets - ook vandaag -  en ziet een interessante aanbieding bij Olympic Air. De vluchten van Athene naar Zakynthos staan in aanbieding en de dag dat wij willen vliegen staat bij de aanbiedingen. Snel toehappen dus en de tickets worden geboekt...
We vliegen 27 maart met Brussels Airlines naar Athene en om niet nog eens de stress van een snelle aansluiting te moeten meemaken, blijven we twee nachten in Athene voor we verder vliegen naar Zakynthos.
In april hadden we tussen de landing in Athene en de aansluitende vlucht naar Zakynthos iets meer dan twee uur. Doordat het vliegtuig in Zaventem met een technisch probleem kampte, kwamen we een uur later dan gepland aan. Nadat onze koffers als laatste van de band kwamen en we er ook nog eens helemaal mee naar de andere kant van de luchthaven moesten om in te checken voor Zakynthos, hebben we onze vlucht maar op het nippertje gehaald.
Dat willen we liever niet meer meemaken en daarom boeken we onze tickets naar Zakynthos op 29 maart. Het betekent dat we nu ook kunnen uitkijken naar een hotelletje waar we die twee nachten kunnen verblijven.

We gaan met ons tweetjes aan de computer zitten en beginnen aan onze zoektocht. Willen we dicht bij de luchthaven blijven? Of meer naar het centrum toe? Of zoeken we iets dicht bij de zee?
We kiezen beiden voor de zee en dan maar op zoek...
Er worden hotels in alle grootten en prijsklassen aangeboden, maar wij verkiezen iets kleiner en op een niet te drukke plaats. Dan wordt de keuze al minder groot en uiteindelijk valt onze keuze op 'Hotel SeaSight', aan het strand gelegen en op ongeveer zestien kilometer van de luchthaven.
De kamers zien er goed uit, er is een ontbijtbuffet en wanneer we willen kunnen we er 's avonds in het visrestaurant eten. Vanaf het hotel kunnen we rustig in de omgeving rondwandelen langs de zee of op verkenning gaan naar een paar kloosters in de buurt en een nabijgelegen haventje. Meer moet dat voor ons niet zijn en dus is na deze boeking onze heenreis compleet...

Hotel SeaSight in Athene

Dit ziet er goed uit 

En dit ook

Het uitzicht vanaf het balkon

    

12 oktober 2016 - Terug naar België

De afgelopen week was het afwisselend mooi en minder mooi weer.
Er waren alweer twee tornado's, waarbij die van gisteren wel heel dichtbij kwam. Op weg van ons huisje naar het strand lag het dak van één of ander 'tuinhuisje' midden op de weg en dat amper op een kilometer van hier. Gelukkig bleef het hier bij onweer, regen en een zware storm. We gaan deze keer niet met een gerust hart naar huis en kunnen alleen maar hopen dat ons huisje en onze tuin gespaard blijven van tornado's, zodat we die het volgend voorjaar ongeschonden terug vinden.
Zakynthos kreeg nog nooit zoveel tornado's te verwerken dan dit jaar. Dit is te wijten aan de klimaatsverandering, waardoor het zeewater warmer wordt. In de toekomst wordt dan ook nog meer van dit extreem weer verwacht...
De laatste dagen waren vooral gevuld met de voorbereidingen in de tuin en in huis voor de maanden dat we hier niet zijn.
En nu is de dag aangebroken dat we terug naar huis vliegen...
Onze vliegtuigtickets hebben we maanden geleden al geboekt en moesten alleen nog afgedrukt worden. Eergisteren boekten we onze treintickets, thuis geraken zou dus zonder problemen moeten lukken.

Na het ontwaken is er nog weinig te doen, de koffers staan klaar. Ik maak nog wat boterhammetjes voor onderweg en geef de vogeltjes in de tuin nog wat oud brood. Ook in het kommetje van de poes - die hier de laatste twee weken langskwam voor eten - worden nog kattenbrokken gedaan. De diertjes zullen morgen niet goed weten waarom er geen eten meer voor hen is.
Om half tien staat de taxi voor de deur, de taximan kent ons ondertussen al. We hoefden gisteren aan de telefoon al niet meer uit te leggen waar hij ons moest ophalen, zijn baas woonde trouwens tot voor enkele maanden naast ons, alleen gescheiden door een weide.
Op de luchthaven is het uitzonderlijk rustig, alleen de mensen voor onze vlucht schuiven aan bij de incheckbalie. Ook bij de douane verloopt alles heel vlot en dan kunnen we bij de gate gaan wachten. Door de grote ramen zien we donkere wolken en even later liggen de bergen in een sluier van regen.
In tegenstelling tot vorige jaren, toen we terug naar huis vlogen bij stralend weer, valt het afscheid van ons droomeilandje ons nu minder zwaar door het slechte weer.
Dan landt het vliegtuig van Transavia en terwijl de passagiers uitstappen valt er zelfs een fikse bui. Het vliegtuig krijgt nog een lading kerosine en even later kunnen we op de bus die ons - na een extra ritje rond het toestel - bij de trap laat uitstappen. Het extra ritje 'sightseeing' ontlokt ons en onze medepassagiers een glimlach.
We zoeken onze plaatsen op en komen drie uur later - na een probleemloze vlucht en een perfecte landing - aan op de luchthaven van Schiphol in Amsterdam.

Onze bagage komt als laatste van de band en dan kunnen we eindelijk op zoek naar het treinstation op de luchthaven. De trein voor het eerste deel van onze rit - van Schiphol naar Rotterdam - blijkt volgens de informatieborden niet te bestaan. Dan maar even navragen aan de infobalie, waar we de raad krijgen om de internationale trein van Schiphol naar Brussel-Midi te nemen. Die rijdt ook via Berchem, waar we volgens onze tickets een tweede keer moeten overstappen.
Met een bang hart - dat van mij nog het meest - stappen we op de bewuste trein en hopen dat de kaartjesknipper geen problemen zal maken, omdat onze tickets voor een andere trein bedoeld zijn. Lang duurt het niet voor hij verschijnt en we halen opgelucht adem wanneer hij de tickets teruggeeft zonder een opmerking te maken.
Eigenlijk moeten we in Rotterdam overstappen, om dan de trein naar Berchem te nemen. Maar mijn man merkt op dat we toch evengoed op deze trein kunnen blijven zitten, die ook via Berchem rijdt. Ik heb zo mijn twijfels en hoop dat we de juiste beslissing nemen.

In Rotterdam aangekomen vertrekt de trein - na een korte pauze - op precies hetzelfde tijdstip dan de trein die wij hier moesten nemen. Verbaasd kijken we mekaar aan, dit is de trein waar wij hier op moesten overstappen! Waarom moeten we in Schiphol een andere trein nemen, om dan hier in Rotterdam op deze trein over te stappen, wanneer die eveneens in Schiphol vertrekt en rechtstreeks naar Berchem rijdt? Waarom het moeilijk maken als het zo eenvoudig kan?
Al een pak opgeluchter zetten we onze reis verder en stappen in Berchem af. We hebben nog iets meer dan een half uur en gaan eerst op zoek naar de toiletten, daarna kopen we nog iets om onderweg op te eten en een drankje. Op een bank in de hall van het station wachten we tot het tijd is om ons naar het perron te begeven. Hier is het toch een beetje warmer, want buiten is het een pak kouder en wij zijn het koude weer nog niet gewoon.

Wanneer het tijd is gaan we op weg naar de trein voor het laatste deel van onze reis. Die verloopt zonder problemen en we arriveren rond acht uur in ons thuisstation. Na een korte taxirit komen we na zes maanden terug aan bij ons appartement.
Hier lijkt op het eerste gezicht alles nog in orde. Een paar spinnen hebben van onze afwezigheid geprofiteerd om de hoeken in te palmen voor hun webben. Voor de rest ziet alles eruit alsof we niet weg zijn geweest...

Ons vliegtuig met op de achtergrond de bergen in een mist van regen, heel welkom om het afscheid minder erg te maken.

4 oktober 2016 - Omgeving Limni Keriou - Keri

Het is onze laatste wandeling voor dit jaar op ons eilandje en we willen tegelijk gaan afscheid nemen van onze vrienden in Marathia. Daarom hebben we een wandeling bij hen in de buurt uitgetekend, eentje die we nog niet gelopen hebben.
We rijden langs de weg door de olijfgaarden naar Lithakia en nemen dan de hoofdweg naar Limni Keriou. Op de parking aan de haven laten we onze auto achter en dan kan de wandeling beginnen.

We nemen het pad naast het opgedroogde meer en blijven langs de rivier lopen, waar we heel veel vissen, maar ook schildpadden en enkele eenden zien. Door de regen die er de laatste weken gevallen is, steken de eerste bloemen reeds de kop op en die zullen binnenkort weer heel veel kleur brengen in de dorre omgeving. Ongeveer in de helft van het pad dat rond het meer loopt, slaan we een smal paadje in en volgen het tussen de velden en olijfbomen door, tot we aan de asfaltweg naar het dorp komen.
Deze moeten we een eindje volgen om dan een pad te nemen dat ons weer tussen de olijfgaarden brengt. Vanaf hier volgt de ene teleurstelling na de andere wanneer deze paadjes allemaal op privé bezittingen blijken uit te komen. Er staat nergens aangegeven dat het een privé weg is of wordt... maar zo lopen we wel een heel eind voor niets.
Teleurgesteld lopen we terug naar de asfaltweg en volgen die een heel eind tot aan een ander deel van onze wandeling... die we dan maar in omgekeerde richting zullen lopen. Volgens de wandel-gps zouden we hier ergens een pad moeten nemen, maar op de plaats waar de gps het aangeeft is geen pad te bespeuren.
We hebben eigenlijk veel zin om het op te geven en terug naar de auto te keren, maar gaan toch nog maar even verder op zoek naar het bewuste pad. Ergens op een steen langs de weg werd een pijl met rode verf geschilderd, een teken dat hier een wandelpad moet zijn. We kijken in de richting van de pijl en zien een klein elektriciteitsgebouw met daar rond allemaal hoog opgewassen onkruid. Ergens merken we daartussen iets wat op een pad zou moet lijken. We besluiten het erop te wagen en lopen tussen het hoge gras op stenen die een pad zouden moeten vormen, tot we een tijdje later op een min of meer open pad terecht komen. De eerste meters die we achter de rug hebben lijken al heel lang niet meer belopen te zijn.

Het pad dat we verder volgen, lijkt op andere paden die we ook op de Skopos van Keri al eerder bewandeld hebben. We zien dennenbomen en cipressen, maar ook veel olijfgaarden tot we op de asfaltweg van Keri naar Agalas komen.
Hier staan we voor de keuze. De wandeling die we tekenden komt uiteindelijk uit in de omgeving waar we eerder op onze wandeling op de zogenaamde 'privéwegen' gestuit zijn. Stel dat de andere paadjes daar ook privé zijn... ik heb geen zin om dan het ganse eind terug te moeten lopen. Dan maar even op de gps kijken... en gelukkig staan er ook nog andere wegen en paadjes op dan die we eerder gekozen hadden.
We besluiten om het uitgetekende pad voor een deel te volgen, maar in plaats van op het einde in de richting van de privéwegen te lopen, de weg terug naar hier over het asfalt te lopen. Van hieruit kunnen we dan op de weg naar Keri, het pad over de Skopos nemen, om dan weer op de weg naar Marathia uit te komen.

Een honderdtal meter verder nemen we een smalle asfaltweg die naar boven loopt en komen uit op de top van de berg waar ook antennes staan. We lopen door een mooi, dicht dennenbos tot we op de paadjes komen die tussen de bergtoppen lopen. Dan zien we ook de farm waar we op onze wandeling van Keri naar Agalas voorbij gekomen zijn.
Mijn man raadpleegt nogmaals de gps en merkt dat we hier op deze splitsing ook het pad richting Keri dorp kunnen nemen. Daar ga ik dadelijk mee akkoord en zo lopen we een eindje richting Keri. Na een tijdje zien we de zee en de mooie rotskusten van Keri. We staan veel dichter bij het water dan we hadden verwacht. De inham in de rotsen ligt vlakbij ons wandelpad... maar dan natuurlijk veel dieper. Ik ben blij dat we voor dit pad gekozen hebben, want het uitzicht is er heel mooi.

Vervolgens komen we op de weg van Limni Keriou naar Keri en staan opnieuw voor een keuze. Gaan we nog een eindje langs het asfalt tot aan de weg naar Marathia? Of proberen we de binnendoor over de Skopos die ook op dat pad zou moeten uitkomen?
We kiezen om binnendoor te gaan in de hoop geen hekken of afsluitingen tegen te komen, waardoor we zouden moeten terugkeren. Het lot is ons deze keer gunstig gezind en na een fikse klimpartij, belanden we op het door ons al zo goed gekende pad richting Limni Keriou en volgen het.
Wanneer we de villa's voorbij zijn, daalt het af naar de weg van Limni Keriou naar Marathia. Die steken we over en nemen het steile pad naast de haven tot aan de parking.

Bij de auto gekomen rijden we naar onze vrienden van Taverna MarathiaStar, waar we weer eens hartelijk verwelkomd worden. De dochter des huizes beloofd dat ze - zoals iedere winter - regelmatig naar ons huisje gaat kijken of alles in orde is.
Over een goede week sluit de taverne en begint voor haar mama en papa weer een andere harde tijd. Gedurende de wintermaanden doen ze mee aan de olijvenpluk op het eiland. Na de winter volgt dan weer de voorbereiding van het nieuwe seizoen in hun taverne.
Zoals vele Grieken moeten ze wel heel erg hard werken voor hun brood...

Malva's aan het meer van Limni Keriou

Een bloeiende struik aan een pension bij het meer

Marathonissi in de verte

En een beetje dichterbij

De rotsen van Cape Keri

Zicht op het verdroogde meer en helemaal op de achtergrond de Skopos van Vassilikos

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand

1 oktober 2016 - Alykes-Alykanas

Na de wandeling van gisteren en het voornemen om vandaag bij Taverna Potami iets te gaan eten, hebben we gisterenavond nog een extra wandeling in de omgeving uitgetekend.
De zon straalt alweer aan een wolkeloze blauwe hemel en het belooft een zonovergoten dag te worden.
Het is vandaag de verjaardag van mijn man en de wensen komen vlotjes binnen.

We rijden eerst langs Lidl om o.a. croissants te kopen voor onze lunch. Het mag vandaag wat feestelijker zijn dan de gebruikelijke boterhammetjes. Achter Lidl nemen we de smalle weg die even voor Sarakinado op de hoofdbaan uitkomt, om een honderdtal meter verder de weg naar Alykes in te slaan. Dan gaat het via Kalipado, Vanato en Kato Gerakari tot Alykes.
We parkeren onze auto rechtover de zoutmeren en in plaats van door het drukke toeristische centrum te wandelen, proberen we of we via het strand tot aan de Venetiaanse brug kunnen geraken. Het strand staat nog vol zonnebedden, waarvan er toch nog heel wat in gebruik zijn.
Het water is zó mooi blauw en helder, dat het een genot moet zijn om hier te vertoeven. Maar wij houden niet van drukke stranden en lopen dus snel door tot we bij de pier komen. We lopen langs het druk bewandelde en bereden pad langs de rivier. Dit pad zou zoveel mooier zijn wanneer toeristen de laatste vijftig of honderd meter naar het strand te voet zouden afleggen, in plaats van hun auto tot op het strand te willen parkeren. Als ze zouden kunnen, reden ze met hun auto tot naast hun zonnebed...
Wat nu al vast staat is dat wij hier in het hoogseizoen niet gauw zullen komen.

We volgen het pad tot bij het vissershaventje en wandelen over de Venetiaanse brug, die mooi geplaveid is met kasseien uit de Romeinse tijd. In tegenstelling tot gisteren, gaan we nu aan de andere kant van de rivier verder tot aan de volgende brug. Hier stuurt onze gps ons langs de asfaltweg richting Alykanas om daar vervolgens weer door het toeristische centrum te lopen. Aan de kerk van Alykanas zetten we ons op een bank in de schaduw en genieten van onze lunch.
Even verder kunnen we al snel een paadje inslaan dat naar het water leidt. Vanaf hier is het bijzonder rustig en het pad loopt lange tijd langs de zee, om dan af te buigen en via een heel smal paadje bergop tussen enkele huizen door te gaan.
Vervolgens moeten we weer heel even langs een asfaltweg die boven die huizen loopt, tot we een zandweg kunnen nemen tussen olijfgaarden en velden met druiven. Zo kronkelt onze wandeling verder - af en toe even de asfaltweg volgend - tot we terug op de weg van Alykanas naar Alykes komen. Die volgen we in de omgekeerde richting dan op onze heenweg tot we terug aan de rivier komen.

Het is nog te vroeg voor ons etentje bij Potami en daarom zetten we ons een eindje voorbij de taverne nog even op een bank aan de rivier. Na een tijdje kiezen we ervoor om eerst tot bij de auto te wandelen. Via dezelfde weg langs het haventje en het strand bereiken we de auto en zijn blij dat we onze rugzakken in de kofferruimte kunnen stoppen. Dan rijden we terug tot aan de taverne.
Het is er heel gezellig en we zetten ons aan een tafeltje bij het water. Gezien het vroege uur, zijn we voorlopig de enige gasten, maar dat stoort ons niet, we zitten graag rustig te eten. Ik bestel vers geperst sinaasappelsap en mijn man kiest voor witte wijn. Om te eten ga ik voor de 'Chicken`à la crème' en voor mijn man wordt het een 'Chicken filet'.
Alles wordt heel mooi geserveerd en het smaakt ook voortreffelijk. Al snel heeft mijn man spijt dat hij ook niet voor mijn kippenfilet met champignons en roomsaus gekozen heeft. Een weetje voor volgende keer, hier komen we volgend jaar zeker nog terug. Waarschijnlijk in de lente met onze Duitse gasten - als de bloemen er weer staan - want dan zullen de wandelingen veel mooier zijn.  

Het was een mooie afsluiter van deze actieve verjaardag. De taverne is zeker een aanrader. Een mooie ligging, gezellige inrichting en heel vriendelijke mensen.
Na het eten rijden we terug richting Agrilia. Ergens onderweg stoppen we nog even bij een oude kerk. Dit moet ooit een heel mooie kerk geweest zijn, groter dan we tot hier toe al gezien hebben. Alle ramen ontbreken en het zou zeker meer dan de moeite waard zijn om een restauratie te overwegen. Maar hiertoe ontbreken waarschijnlijk de nodige middelen. Ik neem een aantal foto's, al zullen die de schoonheid hiervan spijtig genoeg niet ten volle weergeven...

Oleanders langs de rivier in Alykes

Een oude brug 

In de verte ligt de baai van Alykes

Heerlijk rustig

In Zakynthos zijn overal al lammetjes te zien

Een mooi onderhouden kerkje op weg naar Alykes

Gezellig eten langs het water bij Potami

Een lekkere kipfilet

Maar nog lekkerder... kipfilet à la crème

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand