28 april 2016 - Alweer puppy's

Gisteren werden nog maar eens 2 puppy's uit een wagen gedumpt. Met de staart tussen de pootjes en een bange blik in hun oogjes - waarbij je hart breekt - kwamen ze onze oprit opgelopen. Eén van de puppy's had wel 50 teken in één oor, om van de rest van zijn kleine lijfje nog maar te zwijgen. 

Van de teken en vlooien hebben we hen ondertussen verlost en hun buikjes hebben ze ook al rond gegeten. Sindsdien volgen ze ons overal, bang om opnieuw verlaten te worden. 

Na het aanschrijven van de plaatselijke dierenorganisaties voor het vinden van een adoptiegezin, waarbij we hen vroegen of ze een oplossing hebben, kregen we van één van hen te horen... je kan ze ergens gaan afzetten waar veel toeristen komen, die zullen hen misschien wel wat te eten geven!!! Bij hen is geen plaats.

Dat brak mijn hart helemaal want na het toeristisch seizoen, leggen vele hoteliers en anderen vergif zodat ze van de honden verlost zijn. Ik zou me doodschamen wanneer we hen ergens zouden gaan afzetten en me dus geen haar beter voelen dan de eigenaar die hen uit de auto gooide.

En dan te weten dat wij de vorige jaren het voedsel van de puppy's die wij hebben opgevangen, zelf betaald hebben tot ze naar hun adoptiegezinnen gingen. Met één van hen, diegene die het langst bij ons is gebleven, zijn wij zelfs steeds naar de dierenarts gereden voor de nodige inentingen. Voor twee van hen hebben de adoptiegezinnen zelf voor de inentingen gezorgd en hen hier bij ons komen ophalen. Het heeft de dierenorganisatie alleen de moeite gekost om de puppy's op Facebook en hun website te plaatsen. Voor de nodige vliegtuigtickets van de derde puppy heeft het adoptiegezin zelf gezorgd. En dan nu een dergelijk antwoord. 

We hadden ons opgegeven om in oktober vluchtbegeleider te zijn voor hondjes die naar hun adoptiegezin vliegen... Awel, bij deze zullen we daar toch nog eens heel goed over moeten nadenken!!! Met hun reclame en op Facebook lijken ze de grootste dierenvrienden ter wereld, daar heb ik nu toch heel veel bedenkingen bij.

Trouwens, de andere organisatie waar we al eens hetzelfde voor gedaan hebben heeft zelfs niet de moeite gedaan om te antwoorden. 

Mijn man heeft dan maar een slaapplaatsje klaargemaakt en we hebben enkele Griekse vrienden hier aangeschreven, om te vragen of zij misschien iemand weten die een hondje zoekt en goed voor het diertje wil zorgen. Ook heb ik onder mijn naam een oproep tot adoptie op de Facebook pagina's van de dierenorganisaties gezet. Vol goede hoop wachten we nu af...  

De poes die hier iedere dag voor haar eten langskomt is niet zo op de puppy's gesteld, ze verdedigt haar eten met alle macht. Wanneer eentje te dicht bij haar bakje komt wordt hij op een flinke uithaal getrakteerd, het gevolg... een bloedend neusje en hopelijk heeft hij zijn lesje nu geleerd.

Wanneer haar eten op is kruipt ze in de olijfboom en slaat van daaruit de twee speelse deugnietjes gade...

Even een dutje doen

Deze heeft met zijn pootjes ergens te dicht bij de verf gelopen

Wie kan zo'n schatje nu dumpen?

De poes in de olijfboom, met haar blik op de puppy's gericht

27 april 2016 - Naar de fundraising van Zante Strays

Gisteren en vandaag werd en wordt er door de vrijwilligers van Zante Strays aan fondsenwerving gedaan voor hun dierenorganisatie en dat is nodig want ze werken uitsluitend met eigen middelen.
Op dit moment hebben ze een 200-tal honden en puppy's die bij vrijwilligers gehuisvest zijn en die op adoptie wachten. Dat daar veel geld voor nodig is begrijpt iedereen en wij willen vandaag hun stand even een bezoekje brengen.

We vertrekken in de vroege voormiddag richting Zakynthos stad en laten onze auto op de parking aan de haven achter. Rustig wandelen we - voor het eerst dit jaar - langs de haven tot aan het Solomosplein. De grote afsluiting die vorig jaar rond het plein werd aangebracht omwille van de renovatiewerken is inmiddels weg, maar er zijn duidelijk nog werken aan de gang. Een deel van het plein is zo goed als klaar en we kunnen er terug over wandelen. Zoals het er nu uitziet wordt het heel mooi, ze hebben duidelijk hun best gedaan. Van dit nieuwe plein moet ik toch een paar foto's maken, tenminste van het deel waar men niet aan het werken is.

Dan gaan we verder via het St. Marcosplein en de winkelstraat naar de stadshal, waar de stand van Zante Strays opgesteld staat. De organisatie vangt zwerfhonden op, laat hen inenten en de volwassen honden steriliseren. Daarna worden deze ter adoptie aangeboden. Momenteel verblijven er al heel wat Zante strays - of Zante zwerfhonden - in vooral Engeland, maar ook Nederland, Duitsland en zelfs België. Wij hebben de vorige jaren al enkele puppy's opgevangen die later geadopteerd werden. Dat staat ook te lezen in enkele van mijn vorige pagina's.

Volgende zondag 1 mei is het in Griekenland - en dus ook in Zakynthos - Orthodox Pasen en op de stand worden daarom ook kaarsen verkocht. We kopen een voederbakje voor de poes die iedere dag bij ons twee keer voor een bakje eten langs komt. De eerste dag dat ze langs kwam liep ze rond met een dikke buik. Enkele dagen later zagen we duidelijk dat ze kittens heeft gehad, maar waar die ergens zitten is momenteel nog een vraagteken...
Mijn man ziet nog een ander nuttig ding liggen, een bakje met ingebouwde drinkbeker om tijdens een wandeling een hond of poes te laten drinken. Zoiets had ik nog niet eerder gezien en ik ben het er dadelijk mee eens om ook dat te kopen.
Het nieuwe baasje van Amy - één van de Cocker spaniel puppy's die we vorig jaar hebben opgevangen - heeft enkele dagen geleden laten weten, dat we Amy mogen ophalen om mee te nemen wanneer we in hun omgeving gaan wandelen. Dat hebbedingetje komt dan goed van pas.
We slaan nog een praatje met één van de vrijwilligers en wandelen daarna nog even rond aan de haven. Ook al zijn we hier al zo vaak geweest, het blijft altijd even mooi en zeker wanneer de zon schijnt en het water zo mooi smaragdgroen kleurt. Rond de middag keren we dan terug naar de auto en rijden huiswaarts.

Waar we al voor gevreesd hadden wordt in de namiddag werkelijkheid... er wandelen twee gedumpte puppy's onze tuin in. Komt aan dit probleem dan nooit een einde ??? We geven hen wat eten en drinken en sturen weer maar eens een e-mail naar de dierenorganisaties.

De uitnodiging van Zante Strays

Het vernieuwde Solomosplein

De stand van Zante Strays

De haven met zicht op de heuvel van Bochali

De aanlegsteiger in de haven

De poes met haar nieuwe voederbakje

26 april 2016 - Zakynthos beeft

Na een flinke regenbui gisterenavond - de eerste sinds we hier aangekomen zijn - begint de dag vandaag zwaarbewolkt en met een harde wind. De geplande machine wasgoed kan nog wel een dagje wachten, want met deze wind geloof ik nooit dat mijn was veilig op de draad blijft hangen. 

Ideaal weer voor mij om binnen in huis te werken, er ligt nog een beetje strijk te wachten en poetswerk is er ook altijd wel. Mijn man houdt zich ondertussen in de berging bezig met klusjes opknappen.

Zoals we hier in Zakynthos al vaker ondervonden hebben, klaart de lucht tegen de middag op en breekt de zon door. Het wordt nog een mooie namiddag ook al blijft de wind koud en krachtig.

Tegen etenstijd genieten mijn man en ik nog even van de zon. Ik maak me een frappe - die ik lekker in het zonnetje opdrink - en trek me dan terug in de keuken om het avondeten te bereiden.

Om 17.15 lijkt het alsof er ergens een explosie is en beginnen de ramen en deuren en alles in huis te rammelen. Mijn eerste gedachte is, ofwel zijn ze in de steengroeve de rotsen weer met dynamiet aan het bewerken, ofwel was dit een aardbeving. Wanneer ik even later buitenkom vraagt mijn man of ik niets gevoeld heb... toch een aardbeving dus en volgens hem was het geen kleintje.

Hij heeft buiten geen geluid gehoord maar zijn stoel begon opeens wel heftig schokkend te bewegen. De poes die bij ons op bezoek is en op het terras lag, sprong zelfs op van het verschieten. Dus ik ga even kijken op de site van CSEM-EMSC hoe zwaar deze aardbeving dan wel was.  

Daar staat inderdaad vermeld dat er in 'Southern Greece' op 17 km van Zakynthos stad, op een diepte van 1 km. om 17.15 lokale tijd, een aardbeving was van 4.0 op de schaal van Richter.

Wij kijken daar al niet meer van op omdat we dit al meerdere keren hebben meegemaakt want Zakynthos ligt op een breuklijn. Zolang ze niet zwaarder zijn storen ze ons niet echt. Volgens de architect zou ons huisje bestand zijn tot een beving van 9.0 op de Richterschaal, veel zorgen maken we ons dus niet...

Het rode sterretje duidt het epicentrum van de aardbeving aan, hieronder de tekst met de gegevens die ik gekopieerd heb van de site van CSEM-EMSC  

Date time : 2016-04-26 14:15:17.1 UTC

Location : 37.86 N ; 21.07 E

Depth : 1 km

Distances :

233 km W of Athens, Greece / pop: 729,137 / local time: 17:15:17.1 2016-04-26 

72 km SW of Pátra, Greece / pop: 163,360 / local time: 17:15:17.1 2016-04-26 

17 km NE of Zákynthos, Greece / pop: 11,541 / local time: 17:15:17.1 2016-04-26 

4 km W of Áyios Nikólaos, Greece / pop: 1,305 / local time: 17:15:17.1 2016-04-26 

Magnitude : ML 4.0

Region : SOUTHERN GREECE

24 april 2016 - Van Kalamaki naar Argassi en terug

De voorbije dagen waren druk.
Donderdag kregen we bezoek van een Nederlands echtpaar. Ik leerde de vrouw kennen via een Facebook-groep van Nederlanders - en Belgen - in Griekenland. Zij overwegen om over bepaalde tijd, net zoals wij, ook zes maanden per jaar in Zakynthos door te brengen. Om te weten hoe wij dit ervaren en wat er allemaal komt bij kijken, hadden ze gevraagd of ze even op bezoek mochten komen tijdens hun vakantie.
Het werd een heel gezellige namiddag en er werden afspraken gemaakt om contact te houden. De rozen die ze meebrachten voor onze tuin zijn ondertussen geplant en we zullen ze uiterst goed verzorgen.

Zaterdag werd het een dag van rondrijden. Eerst naar de ijzerhandel voor spullen die we nodig hebben om geplande werken uit te voeren. Daarna nog wat bouwmaterialen bestellen, die ze meteen in de namiddag al kwamen leveren. Nog even langs het tuincenter voor potgrond en als laatste naar Lidl om onze voorraad eten en drinken aan te vullen.

Vandaag is het dan weer tijd voor een wandeling en na de paar kortere wandelingen van de vorige weken, is het tijd om er eens eentje met wat langere afstand te beginnen.
We rijden richting Kalamaki en het valt ons op hoe verlaten alles er bij ligt. Er zijn nergens toeristen te bespeuren en de tavernes, supermarktjes en hotels zijn nog gesloten. Hopelijk is ' The Bakery' al open want we willen wat eetbaars kopen voor onderweg... en we hebben geluk. De croissants en andere koeken verdwijnen in mijn rugzak en dan rijden we tot aan ' The Cave bar' waar we de auto achterlaten en aan onze wandeling beginnen.

We nemen de zandweg die door de heuvels van Kalamaki loopt en houden vooral de bloemen goed in het oog. We klimmen en dalen en genieten ook van de mooie vergezichten. We kijken aan de ene kant uit over het eilandje Pelouzo en richten dan onze blikken over de zee naar de bergen van Keri en Marathia, over het schildpadeilandje Marathonissi, naar de baai van Laganas en Kalamaki. Aan de andere kant zien we de heuvels van Kalamaki en de Skopos met de steengroeve.
Tot onze teleurstelling zien we veel minder bloemen dan verwacht. Het voorjaar in Zakynthos was droger en warmer dan normaal en de meeste bloemen zijn vroeger beginnen bloeien, met als resultaat dat er ondertussen blijkbaar al veel verdwenen zijn.

Aan taverne ' Kanalos' gekomen spreekt de uitbater ons aan om lekker te komen eten, maar onze lunch zit in de rugzak en we gaan bijgevolg er vriendelijk groetend voorbij.
Wanneer het middag is zetten we ons ergens op een zijweggetje op een grote steen naast de weg en halen onze croissants en koeken uit de rugzak. Midden in de stilte smaken ze dubbel zo lekker, terwijl we genieten van het geluid van de vogeltjes en het zoemen van de bijen. Nog wat van ons meegebrachte water drinken en we zijn klaar om onze wandeling verder te zetten.
Even verder slaan we af richting Argassi, onderweg maken we nog wat foto's en zo komen we bij het oude aquaduct aan. We vinden dat we ver genoeg gewandeld hebben voor vandaag en keren terug richting Kalamaki.

Terug bij de taverne gekomen zetten we ons neer voor een fris drankje, voor mijn man een wit wijntje en ik neem een cola, de suikers daarin zijn goed voor de energie tijdens het laatste stuk van de wandeling. We krijgen er nog allebei een glas water bij en een bordje met kaas, olijven en tzatziki van het huis.
Het is al meer gebeurd dat we water krijgen bij een drankje dat we bestellen en ik vraag mijn man waarom ze dat doen. Hij heeft gehoord dat de eigenaar tegen de ober zei dat wij wandelaars zijn en verondersteld dus dat het glas water bedoeld is om de grootste dorst te lessen na de wandeling, waardoor daarna het bestelde drankje beter smaakt. Dat ik daar nog niet aan gedacht had...
We vinden het een gezellige taverne en op de terugweg houden we hier altijd halt om iets te drinken.
Ik maak nog enkele foto's en dan is het tijd om verder te gaan, na opnieuw de heuvels op en neer te lopen komen we terug bij de auto en rijden weer naar ons huisje...

Trouwens wat het glas water bij de bestelde drankjes betreft... ik hoorde achteraf dat het in Griekenland op veel plaatsen de gewoonte is om bij de dranken ook een glas water te geven. De reden ken ik niet, misschien door het warme klimaat, maar in ieder geval een heel mooi gebaar...

Zicht op het eilandje Pelouzo

Een olijfgaard in de lente

Een waar bloementapijt

De ruïne van een klooster

Zicht op de bergen van Keri van achter een bremstruik

Klaver

Sint-Janskruid

Taverne Kanalos

20 april 2016 - Limni Keriou en Marathia

Eén van de redenen waarom wij altijd zo vroeg in het jaar naar Zakynthos willen komen, is de lente met zijn mooie bloemen. Mijn man is een verwoed hobbyfotograaf en meer bepaald wat macro's van bloemen op het eiland Zakynthos betreft. Reeds een aantal jaren nu heeft hij zich toegelegd op het bijhouden van een blog met alle bloemen die hij hier op ons droomeilandje fotografeert. Hij zoekt de officiële namen op en zet er soms ook interessante wetenswaardigheden bij.
Vandaag wil hij rond het meer van Limni Keriou - of Keri Lake - op zoek gaan naar bloemen die we daar bij vorige wandelingen nog niet gezien hebben. We zijn dit jaar wat vroeger dan anders op het eiland aangekomen en dat maakt toch een verschil bij de soorten die er staan. Bij onze wandelingen van enkele dagen geleden, doken reeds enkele tot op heden nog ontbrekende exemplaren op.

Vol verwachting rijden we richting Limni Keriou en laten onze auto op de parking achter. Het is weer een prachtige dag met veel zon en we kijken er naar uit om hier te wandelen.
Wanneer we ons richting het meer begeven - dat al jaren grotendeels opgedroogd is - komen we langs vuilnisbakken, waar een paar zwerfkatjes op zoek zijn naar iets eetbaars om hun honger te stillen.
Er zijn heel veel zwerfkatten en -honden op Zakynthos en we hebben kort na onze aankomst - tien dagen geleden - besloten om voortaan niet meer te gaan wandelen zonder katten- en hondenbrokjes mee te nemen. Eerst zijn de poezen nog wat schuw maar al snel overwint hun honger het toch en na enkele ogenblikken zitten ze met zijn drietjes te snoepen van de lekkere brokjes. Ergens moet er een tam-tam staan want op een wip komen er nog drie andere katjes aangelopen, of misschien hebben zwerfkatten wel een zesde zintuig als het op eten aankomt.

We laten hen rustig eten en vervolgen onze weg rond het meer en concentreren ons nu op de bloemen.  Tijdens onze zoektocht zien we ook kikkers in de rivier, heel stil benader ik hen om een foto te maken, want bij het minste geluid verdwijnen ze in het water. Ook de schildpadjes die op de oever in het zonnetje liggen te genieten, zoeken vliegensvlug het water op bij de minste beweging. Een moedereend met één kuikentje zwemt in de rivier tussen het riet en de waterlelies. En ergens aan een huis komt een hond blaffend uit zijn hok. Hij hangt aan een ketting maar ook zonder die ketting zouden we niet bang zijn, want het ziet er een lieve uit.

Zoals mijn man verwacht had vinden we 'Irissen' in verschillende kleuren die nog in zijn verzameling ontbreken, zijn blog kan weer wat uitgebreid worden.
Na onze zoektocht langs het meer wandelen we door het dorpje en nemen dan de weg naar Marathia. Ook hier is het lente en zijn vooral de gele bloemen in de meerderheid. De vele olijfbomen staan tussen een geel bloementapijt en we vinden het zo spijtig dat de nakende droogte al snel een einde aan deze kleurenpracht zal maken.
Op weg naar Marathia ontdekken we nóg enkele bloemen die nog niet eerder op het fototoestel vastgelegd werden... missie geslaagd.

In Marathia aangekomen kloppen we even aan bij Taverna Marathia Star. De taverne is nog niet geopend maar de eigenaars - die ook onze vrienden zijn - hebben ons uitgenodigd om hen te bezoeken vóór de taverne opengaat. Naar alle waarschijnlijkheid is de opening voorzien voor begin mei en ze hebben nog veel werk voor de boeg. Maar dat belet hen niet om ons heel vriendelijk te ontvangen, zo typisch voor de Grieken.
Daarna dan weer terug naar Limni Keriou en van daar met de auto terug huiswaarts. Op ons terras genieten we nog van een fris drankje...

Enkele hongerige katjes

Een kikker in de rivier, genietend in de zon 

Een gele iris...

...en een witte

Een bloeiende flessenborstelstruik aan een huis

Brandkruid aan een vervallen huisje

Olijfbomen staan tussen een geel bloementapijt...

...en hier ook nog eens

16 april 2016 - Even rondwandelen in Agrilia

We hebben er alweer een paar werkdagen opzitten, onze tuin begint er stilaan terug normaal uit te zien, tijd nu om nog eens een kleine wandeling te maken in de nabije omgeving.
Maar voor we daaraan beginnen rijden we in de voormiddag eerst naar de plaatselijke boerenmarkt aan de haven. Van vorige jaren weten we dat de tijd van het citrusfruit hier in Zakynthos op dit moment zo goed als voorbij is en vooral de pompelmoezen vallen heel erg in onze smaak. We gaan dus een flinke voorraad inslaan en kijken ook even of er groenten zijn die we kunnen gebruiken voor onze maaltijden.

Op de markt gekomen kijken we eerst even rond om te zien wat er allemaal aangeboden wordt en begeven ons vervolgens naar de kraam waar we de vorige jaren ook meestal gekocht hebben, de boer herkent ons nog. Hier kopen we sinaasappelen, citroenen, witte selder en een fles witte wijn. Pompelmoezen heeft hij waarschijnlijk niet op zijn erf want die heeft hij nog nooit in zijn kraam te koop aangeboden.
Dan maar naar een kraam aan de overkant, hiervan weten we dat de pompelmoezen heerlijk zijn en dus kopen we er meteen een grote zak. Aan de laatste kraam nog wat snijboontjes, kleine paprika's, voor mijn man nog wat rode wijn en vervolgens gaan we dan zwaar beladen terug naar de auto. Op weg naar huis nog even bij de Lidl stoppen voor nog wat voorraad en zodoende kunnen we weer een tijdje verder.

In de vroege namiddag beginnen we dan aan onze geplande wandeling, het is warm en de hemel stralend blauw. Daar waar we een paar dagen geleden de zandweg namen, volgen we nu aan de overkant de asfaltweg en gaan richting het dorp van Agrilia.
Onderweg houden we weer regelmatig halt om bloemen te fotograferen. Bijna in het dorp komen we voorbij een - op het eerste zicht - verlaten huis, waar een puppy aan een ketting zit te janken. Mijn man gaat even tot bij hem en ik hoor hem zeggen "maar jong toch, je ketting is zwaarder dan jijzelf en je zit hier zonder eten of drinken". Zoiets stemt ons heel droevig en het is onbegrijpelijk dat er mensen zijn die zoiets kunnen doen. Het arme dier zit onder de teken en waarschijnlijk ook nog vol vlooien. Vol medelijden neemt mijn man onze fles water en giet wat in de kom van het arme diertje, dat meteen gulzig begint te slabberen. Wat hebben we spijt dat we geen eten bij hebben voor hem.
Dit is iets wat weer dagenlang aan ons zal blijven kleven.
Een paar huizen verder komt een hond met zijn puppy naar ons toe en ze blijven ons een tijdje volgen. Nog een paar arme stakkerds op zoek naar eten, drinken of gewoon wat genegenheid.

We vervolgen onze wandeling en wanneer we aan de hoofdweg van Zakynthos naar Keri komen, besluiten we maar rechtsom te keren en nemen een weg die na een tijd dood blijkt te lopen. Er rest ons niets anders dan terug te keren, met een bord aan het begin van de weg - die aangeeft dat het een doodlopende weg is - waren we gewaarschuwd geweest en hadden we ons die afstand kunnen besparen.
Via het pad langs de rivier die op een twintigtal meter achter ons huisje stroomt, komen we terug thuis aan.
Nog even genieten op het terras van een frisse drank en dan is het alweer tijd om aan eten beginnen te denken. Vanavond staat een Grieks slaatje op ons menu en dat smaakt altijd bij mooi weer...

Onze voorraad fruit en groenten van de boerenmarkt

De bloemen van de zeer giftige springkomkommer

Een Aloë Vera in bloei

Een olijfboom tussen de lentebloemen

Villa's staan hier toch ook

Het kerkje van Agrilia

Lentebloemen tussen een olijfgaard langs de rivier

13 april 2016 - Onze spieren even loslopen in de omgeving

Na twee dagen hard werken laten we het werk voor wat het is en gaan we de bloemen hier in de omgeving bewonderen voor ze door de warmte en de droogte weer verdwenen zijn.
Als je - zoals bij ons het geval is - op een appartement woont en er moet dan opeens een tuin terug in orde gemaakt worden nadat deze een half jaar verwaarloosd werd, dan is dat niet ideaal voor de rug, de spieren en de handen... en zeker niet op onze leeftijd.

Wanneer we 's middags gegeten hebben, nemen we ons fototoestel en wat drinken voor onderweg en gaan op pad. We slaan even voorbij ons huisje een zandpad in dat voorbij de karting-baan en de start- en landingsbaan van de luchthaven loopt. We weten van vorig jaar dat daar heel wat wilde bloemen te vinden zijn en omdat het nu nog een weekje vroeger is dan vorig jaar, hopen we nog een aantal 'onbekende' exemplaren tegen te komen.
Het weer is al sinds de eerste dag na onze aankomst mooi en warm en met al die zon lijken de bloemen nóg veel mooier van kleur. Het is zalig om na de winter weer in korte mouwen, onder een stralende zon te kunnen genieten van de prachtige natuur.

We lopen de zandweg ten einde en steken de hoofdbaan van Laganas naar Kalamaki over. Zo komen we in de duinen waar zo vroeg op het jaar nog heel wat bloemen te vinden zijn. Lang zal het niet meer duren vooraleer die verdwijnen en er alleen maar mul zand overblijft. Het is er muisstil want het toeristisch seizoen is nog lang niet begonnen en dat kunnen wij bijzonder appreciëren.
We lopen door tot op het strand dat nog helemaal verlaten is. Even verderop staat een 'Archelon' kiosk waarin een vrouw op de uitkijk zit. Dit strand is beschermd gebied voor de Caretta Caretta schildpadden. Ieder jaar komen die hier hun eieren leggen en het 'Archelon' Rescue Team houdt een oogje in het zeil zodat - na verloop van tijd - vele kleine schildpadjes veilig kunnen uitkomen en hun weg naar zee vinden.

Het is de bedoeling om langs het strand verder te wandelen richting Laganas en vandaar terug naar huis. Opeens schiet het mij te binnen dat - zo vroeg op het jaar - er nog veel water in de rivier staat waardoor het strand aan Hotel Louis Zante Beach onderbroken wordt door die rivier. We hebben geen zin om door de rivier te waden en onze weg via het strand te vervolgen, dus gaan we aan het hotel terug de duinen in en keren via een andere weg terug naar huis.
Het was een korte wandeling qua afstand maar door de vele bloemen die we gefotografeerd hebben, zijn we toch een hele tijd op weg geweest.

Thuis aangekomen genieten we nog even na op het terras. Ik maak mijn eerste frappe van dit jaar en met dit mooie weer laat ik het mij smaken. Mijn man verkiest een fris biertje.
Wat later is het tijd om aan het avondeten te beginnen. We hebben onderweg wilde asperges geplukt en die wil ik gebruiken om in een omelet te verwerken. Sinds vorig jaar weten we dat dit heel lekker smaakt... "Kali Orexi" en dit is Grieks voor "Smakelijk eten".  

Lentekleuren langsheen de rivier 

Een vijgenboom groeit zelfs in een ruïne

Prachtig toch tussen al dat riet...

Knikkende klaverzuring

Een distel

      

11 april 2016 - Onze eerste dag op Zakynthos

Na het ontwaken ga ik dadelijk kijken op het terras om te zien hoe het met onze tuin gesteld is na zes maanden afwezigheid. Zoals verwacht staat het 'onkruid' heel hoog en veel van de planten die we vorige zomer geplant hebben zitten er achter verborgen, zodat we niet kunnen zien of ze de winter al dan niet overleefd hebben.
Aan onze olijfbomen hangen nog veel olijven en er liggen er nog veel meer onder. Zouden we daar nog iets mee kunnen doen? Dat ga ik even navragen aan mensen die er meer over weten dan wij.

De grootste palm die al jaren in de tuin staat ligt helemaal bruin op de grond, net als onze andere palm vorig jaar heeft hij het nu ook begeven. Hier in Zakynthos heerst sinds vorig jaar een ziekte onder de palmen. Een bepaalde soort maden of rupsen kruipen in de stam en bijten gaten waar de bladeren ontspringen, zo sterven die één voor één af, de stam wordt rot en weg is de mooie palm.
Er blijft er nu nog één over, voorlopig is die nog heel mooi en gezond, maar we vrezen dat die nare beesten nu daarnaar zullen verhuizen. Volgend jaar zal die dan waarschijnlijk ook kapot zijn en onze tuin er weer een kale plek bij hebben.

Waar we al zeker van zijn, is dat we erg veel in de tuin zullen moeten werken. Als ik het zo overschouw stel ik me de vraag waarmee eerst te beginnen. Mijn man heeft er alvast goede moed in en begint dadelijk met zijn tuingerief uit de berging te halen.
Ik pomp de banden van mijn fiets op en rij eerst naar de bakker en de Super Market, want na zes maanden is er natuurlijk niets eetbaars meer in huis. Bij de bakker wordt ik heel vriendelijk verwelkomt en ze willen weten hoe het met ons gaat. Vanaf nu zal ik hier weer bijna iedere dag over de vloer komen.

Reeds in de voormiddag begint de zon volop te schijnen en wordt het warm met een stralend blauwe hemel. Het beloofd een prachtige dag te worden. Ik neem dadelijk het terras onder handen, zodat de tafel en de stoelen buiten gehaald kunnen worden en we weer buiten kunnen eten. Wat hebben we hier naar verlangd...

Na het eten werkt mijn man verder in de tuin en ik neem het huis voor mijn rekening. Telkens ik buiten kom verheug ik me over het mooie weer. En eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op mijn man die lekker in het zonnetje aan het werken is.
Morgen ga ik het gras maaien en ga ik ook genieten van het werk buiten...

De olijven aan één van onze olijfbomen

Een gedeelte van onze tuin zoals we het in oktober achtergelaten hebben

Dat zelfde gedeelte zoals het er nu uitziet

10 april 2016 - We vertrekken weer naar ons droomeilandje

Om 8.30 staat de taxi voor de deur om ons naar de luchthaven van Zaventem te brengen. Het is toch eventjes spannend na wat er op 22 maart gebeurd is. We vliegen met Brussels Airlines naar Athene en van daaruit verder met Olympic Air naar Zakynthos.
Onderweg is het rustig, er is heel weinig verkeer en op een zondag rijden er amper vrachtwagens, dat scheelt toch wel een heel pak. Wanneer we de luchthaven naderen staat er een file en we zien al vlug de eerste politieauto die de nummerplaten scant.
In het begin kunnen we gewoon de file volgen, maar wanneer de auto's zich beginnen verspreiden, is het even zoeken waar we naartoe moeten. Het is bovendien ook de eerste rit naar Zaventem voor de chauffeur na de aanslagen. Eerlijk gezegd had de bewegwijzering een pak beter gekund, ergens bemerken we een klein onopvallend plakkaat met informatie. Dit zou heel moeilijk te zien zijn in het donker want het is niet reflecterend.

Taxi's worden naar een parking geleid en via een lift komen we op de weg naar de noodtenten waar de eerste controle gebeurd. Daar is het aanschuiven geblazen, er staan lange rijen te wachten maar gelukkig is het zonnig. Bij regenweer zou dit heel onaangenaam zijn, de bagage en ook de mensen worden dan kletsnat en dat lijkt me geen goed begin voor een vakantie of andere reis.
Er zijn 5 ingangen en die worden bewaakt door de militairen, aan elke ingang staan 2 politiemensen die grondig de identiteitspapieren en de tickets controleren. Wanneer het bijna onze beurt is wordt gevraagd om iedereen tegen te houden wegens overvolle tenten door de tweede screening. Juist voor ons staat een vrouw met een kind, ze vraagt ons in het Engels of we denken dat ze nog op tijd zal zijn voor haar vlucht die over een uur vertrekt. Mijn man verwijst haar naar één van de politiemensen, die zullen haar een beter antwoord kunnen geven dan wij, want wij hebben ook het raden naar het verdere verloop van alles.
Een kwartier later komt de stroom terug op gang en mogen we binnen om ons naar de volgende controle te begeven. Onze bagage gaat door de scanner en ook wijzelf worden gescand. Dan kunnen we op weg naar de incheckbalie en daar gaat alles vlotjes. Wat ons opvalt is dat de politiemensen en ook hier aan de check-in heel vriendelijk zijn. We worden van onze bagage verlost en nu kunnen we met onze handbagage op weg naar de douane, waar ook alweer lange rijen staan aan te schuiven voor de controle. De handbagage van mijn man en mijn handtas worden automatisch apart gestuurd voor een extra controle. We moeten ze open maken, er wordt met een handscanner doorgegaan... maar toch in orde bevonden.
Sinds we bij de tenten aankwamen tot we nu door de douane zijn is er anderhalf uur verlopen. Het is dus echt wel nodig om 3 uur op voorhand op de luchthaven te zijn. En wanneer die terug op volle capaciteit werkt zal het er niet op beteren. We denken terug aan de vrouw met haar kind, wanneer die niet zijn mogen voorgaan wegens tijdgebrek, hebben die beslist hun vliegtuig gemist.

We begeven ons via een lange trap naar de gate en zijn blij dat we eindelijk even kunnen gaan zitten. Wanneer het boarden begint en de eerste mensen op weg zijn om in het vliegtuig te stappen, worden die weer terug gestuurd. We krijgen de melding dat we terug moeten gaan zitten wegens technische problemen met het vliegtuig.
Slecht nieuws voor ons want wij hebben in Athene maar 2 uur tijd tussen de voorziene landing en de aansluitende vlucht naar Zakynthos. Nagel bijtend - bij manier van spreken - wachten we op het moment dat we kunnen vertrekken en na een dik uur mogen we dan eindelijk op het vliegtuig. De piloot verontschuldigt zich voor het oponthoud, de problemen met één van de wielen is verholpen door de technici en het opstijgen wordt aangevat.

Na een probleemloze vlucht landen we in Athene en gaan op zoek naar onze bagage, alsof de duivel ermee gemoeid is komt onze bagage bijna als laatste op de transportband. Dan vliegensvlug de lange weg naar de incheckbalie nemen, waar we nog als enigen aankomen, vermits de rest al lang ingecheckt is.
Wanneer we aan de gate komen kunnen we ons nog even neerzetten voor de boarding begint en we opstijgen richting onze tweede thuis. Na ongeveer drie kwartier landen we in Zakynthos waar het blijkbaar - aan de plassen te zien - flink geregend heeft.
Wanneer we onze bagage hebben - die als allerlaatste aangekomen is - nemen we een taxi en komen we eindelijk, 12 uur na ons vertrek thuis in ons huisje aan.
Doodmoe van de lange en vermoeiende dag, zoeken we even later ons bed op. Morgen is er een nieuwe dag om uit te pakken en hier wat op inspectie uit te gaan. Nu is het reeds te donker om nog iets te kunnen zien.

Ons vliegtuig in Zaventem

En nog eens van een andere kant gezien

Hier landen we in Athene

Hiermee vliegen we verder naar Zakynthos

8 april 2016 - Ons vertrek staat voor de deur

Na een relatief warme maar natte winter in ons Belgenlandje, staat ons vertrek naar Zakynthos voor de deur. Eindelijk kunnen we weer naar onze tweede thuis op ons droomeilandje.
Het verliep allemaal niet van een leien dakje en het leek er soms even op alsof iets ons wilde verhinderen om te vertrekken.

Na een hele tijd tevergeefs op zoek te zijn geweest naar tickets bij Ryanair, besloten we om onze tickets te boeken bij SN Brussels Airlines, die maar tot Athene vliegen. Van daaruit moeten we dan met het Griekse Olympic Air verder naar Zakynthos. Thomas Cook en Jetairfly starten pas rond 1 mei met rechtstreekse vluchten naar Zakynthos en dat is te laat voor ons.
Ergens in de eerste helft van maart hebben we onze tickets geboekt bij Olympic Air om verder te vliegen van Athene naar Zakynthos. Onze vlucht was compleet en we konden ons beginnen verheugen op ons vertrek.

Tot op de ochtend van 22 maart... even na acht uur hoorden we op de radio dat er mogelijk een aanslag gepleegd was op de luchthaven van Zaventem... onze vertrekbestemming. Dat werd even later bevestigd en met de minuut werd het verschrikkelijke nieuws erger en erger. Toen we de beelden op tv zagen wisten we meteen hoe erg het was. België was in shock.

Heel lang bleef het onduidelijk wanneer en vanuit welke luchthavens de vluchten konden doorgaan. Ook voor ons was het lange tijd een groot vraagteken en moesten we aan een noodoplossing beginnen denken. Vorige zondag vertrok de vlucht naar Athene - welke wij een week later zouden nemen - vier uur later dan voorzien vanuit Luik. Wanneer dat een week later met onze vlucht hetzelfde zou zijn, zou dat betekenen dat we onze aansluitende vlucht zouden missen.
Meteen begonnen we plannen te maken om er dan maar het beste van te maken. We gingen op zoek naar een hotel in Athene om te overnachten en we zagen er enkele dicht bij de zee die ons wel gezellig leken. Als we dan toch niet direct zouden kunnen doorvliegen, konden we evengoed in plaats van één overnachting, voor twee nachten kiezen en dan konden we van de gelegenheid gebruik maken om de omgeving daar wat te verkennen. Eigenlijk stond dat vooruitzicht mij wel aan.

Maar zover zal het waarschijnlijk niet komen, want een paar dagen geleden zagen we op de website dan toch dat onze vlucht op het geplande uur en vanuit Zaventem zal vertrekken. We hebben onze bagage nog wat aangepast - wegens de veel strengere controles voor en op de luchthaven -  en zo komt ons vertrek zondag nu wel heel dichtbij...