Wandelen ... en verder alleen maar puur genieten

Pagina's

zaterdag 29 juli 2017

29 juli 2017 - Tickets voor volgend jaar

Gisteren heeft mijn man op het internet gezien dat er voordelige vliegtuigtickets aangeboden worden voor sommige dagen in maart.
Net als vorig jaar bieden Brussels Airlines en Aegean Airlines voor een korte periode goedkope tickets aan. Bij Brussels Airlines is het pas einde maart en omdat we volgend jaar nog wat vroeger willen vertrekken komen die van Aegean beter van pas.

Nadat we er even over nagedacht hebben besluiten we om ze vandaag al maar te boeken. De ervaring leert ons dat ze niet goedkoper worden naargelang de vertrektijd dichterbij komt.
Op woensdag 14 maart 2018 vliegen we met Aegean Airlines van Brussel naar Athene en een uur later vliegen we met Olympic Airlines verder naar Zakynthos. We hebben al eens gezegd dat we nooit meer willen vliegen met zo weinig tijd tussen de aankomst en de aansluitende vlucht. Maar dit is een vlucht met directe aansluiting, volledig uitgevoerd onder de verantwoordelijkheid van Aegean Airlines.
De koffers worden in Athene rechtstreeks van het ene naar het andere vliegtuig getransporteerd en we moeten alleen maar uitstappen en ons naar de gate van vertrek begeven. Wanneer het eerste vliegtuig vertraging heeft, wacht het aansluitende vliegtuig normaal gezien tot het geland is.

Omdat onze Matia mee terug naar Zakynthos vliegt is een lange tussentijd niet aan te raden. Het diertje moet dan al die tijd in zijn transportmandje blijven zitten, zonder eten of drinken, dat willen we hem niet aandoen.
Zijn plaatsje dicht bij zijn baasjes op het vliegtuig is alvast gereserveerd...  

Onze boeking is gebeurd





donderdag 27 juli 2017

27 juli 2017 - Onweer en jawel... weer brand

Gisterenavond toen het reeds donker was is er nogmaals brand uitgebroken in de omgeving van Agios Andreas in Volimes.
Het is niet de eerste keer deze zomer dat het daar brand. Twee weken geleden werd de streek al eens geteisterd door een heel zware bosbrand. Gelukkig heeft men het vuur nu erg snel onder controle gekregen en bleef het beperkt tot een paar hectaren dennenbomen. De regen die in de loop van de nacht gevallen is was een welkome hulp bij het blussen.

Deze morgen werden we om even voor half acht gewekt door een flinke donderslag. Van uitslapen na onze dag van hard werken gisteren zou niets in huis komen.
We zijn dan maar opgestaan en het was heel grijs buiten, de bergen zaten verscholen achter een dik wolkenpak. Er stonden plassen in onze straat en onze tuin had een flink pak regen gekregen. Wat zullen onze planten en bomen genieten van de regen die zo groot nodig was...
Het onweer blijft nog een tijdje aanhouden en we krijgen ook nog een paar regenbuien mee.

Wanneer we nu ook nog eens af en toe water in onze waterton zouden krijgen zouden we heel blij zijn. Het is al bijna twee weken geleden sinds er nog water via de leidingen in de straat tot in onze voorraadton gekomen is en het waterpeil zakt iedere dag meer en meer. Nog even en we kunnen een tankwagen met water laten komen om de ton bij te vullen.
Tot voor een paar weken geleden kregen we regelmatig water en we dachten dat de problemen opgelost waren in vergelijking met de vorige zomers. Niet dus... !

Ik zet alle ramen open en laat de frisse lucht binnen. De afkoeling is welkom na alweer een paar héél warme dagen. Mijn plan om vandaag de douchekamer een grondige poetsbeurt te geven, na het plaatsen van het nieuwe plafond gisteren, wordt met vreugde uitgevoerd nu het binnen een pak koeler is. Ik geef meteen ons ganse huisje nog eens een flinke poetsbeurt. Van deze frissere dag moet ik profiteren want over een paar dagen gaan de temperaturen weer naar 35° en meer.

Nog voor het middag is klaart het op en wordt de lucht weer blauw.
Mijn man gaat in de namiddag even met zijn fototoestel de duinen en het naastliggende bos in. Hij hoopt nog wat mooie foto's te kunnen maken van de weinige bloemen die er nog groeien met deze warmte.

Wanneer ik klaar ben met poetsen is het bijna tijd om aan het avondeten te beginnen denken. Voor ik met het bereiden daarvan begin, maak ik me nog een frisse frappe en zet me even in mijn tuinstoel op het terras. Dat beetje rust heb ik wel verdiend na twee dagen hard werken...  

Onze douchekamer is weer proper

Verbascum tijdens de wandeling van mijn man 

Een kappertjesplant

Oleander met sporen van de voorbije regen

Een zeedistel in de duinen






woensdag 26 juli 2017

26 juli 2017 - Een nieuw plafond in de douchekamer

Het plafond in de douchekamer was dringend aan vervanging toe.
De vorige eigenaars hebben deze ruimte extra laten aanbouwen aan de logeerkamer, een tweede badkamer is handig wanneer er iemand komt logeren. Maar tussen de PVC planken van het plafond waren gleuven ontstaan waar klein ongedierte zich graag tussen verstopt. Daar houden wij niet van en we maakten al snel plannen om een nieuw plafondje te maken.
Gisteren zijn we begonnen met het oude af te breken en alles klaar te maken voor de werken van vandaag.

Ons eerste werk deze morgen is een rit naar de houthandel om nieuwe planken te kopen. We willen een degelijk plafond en schaffen ons ook balkjes aan voor een nieuw kader waarop we de planken willen bevestigen. Even later rijden we huiswaarts met al het nodige materiaal.

De douchekamer is een ruimte van iets meer dan een meter breed en bijna 2,5 meter lang, met daarin de douche, een toilet en een wastafel met een kastje boven. Veel plaats om te werken is er dus niet en omdat mijn man voor sommige dingen aan twee handen niet genoeg heeft, is mijn hulp meer dan welkom.
Een trapladder zetten is met al die badkamermeubelen geen gemakkelijke opdracht, maar we brengen het werk in enele uren tot een goed einde.
Met deze temperaturen in een kleine ruimte zonder airco werken met twee mensen... het kost ons heel wat zweet.

Wanneer al het materiaal opgeruimd is, verwijder ik het gemaakte stof en dat is het dan voor vandaag. Morgen volgt de grote schoonmaak en wordt de douchegordijn teruggehangen en alles weer netjes terug op zijn plaats gezet.
Volgend voorjaar gaan we de houten planken een kleurtje geven, zodat ze de rest van de zomer en de winter de tijd krijgen om te 'werken' of 'zich te zetten' of hoe men dat ook noemt.
Met onze ervaring van ruim 35 jaar geleden weten we dat we niet dadelijk met een kleurlaag moeten beginnen, wat we toen wel hebben gedaan. Het resultaat was dat we na een jaar konden gaan bijkleuren. Toen het hout uitgewerkt was kregen we overal lichte strepen, een heel werk om dat weer bij te werken. Het was een goede les voor de toekomst...

Het nieuwe plafond






maandag 24 juli 2017

24 juli 2017 - Alweer een bosbrand

Enkele dagen geleden kreeg ik een reactie op één van mijn berichten hier op mijn blog. Ik krijg dan een mailtje en kan daarop eventueel reageren. Het was een Belg die op Zakynthos een woning wil kopen in Keri en nog enkele vragen had. Google heeft blijkbaar iets veranderd aan hun werkwijze want toen ik hem wou antwoorden zag ik 'no reply' staan bij het mailadres van Google.
Ik heb het toch maar geprobeerd maar zoals te verwachten was, zonder resultaat. Ik heb er dan mijn hoofd over gebroken hoe ik hem toch zou kunnen bereiken. Via Facebook was niet mogelijk met alleen een voornaam, maar hoe dan wel? Wanneer ik reageer via mijn blog kan iedereen dat zien en dat is niet de bedoeling wanneer het over persoonlijke vragen en / of antwoorden gaat.
Tot het me opeens te binnen schoot dat ik een nieuw bericht kon plaatsen op mijn blog, met de vraag om zijn mailadres even door te geven. En dan maar hopen dat hij het zou lezen... Ik kon alleen maar afwachten of het resultaat zou opleveren.

Het was gisteren weer héél warm, de thermometer stond nog maar eens op 35°. Ons plan om tot Limni Keriou te rijden en vandaar nog eens te wandelen tot bij onze vrienden van Taverna Marathia Star, konden we wel opbergen. De steile hellingen met deze temperaturen oplopen zagen we niet echt zitten. Om dan erg bezweet bij hen aan te komen en ons tussen de andere gasten aan een tafeltje te zetten, dat vinden we ook niet aangenaam. We zouden dus maar met de auto tot daar rijden.

Toen we de auto van onze oprit reden zagen we een dikke rookpluim tegen de bergen van de westkust, wat alweer op een bosbrand leek. Tijdens het rijden naar Marathia merkten we alsmaar beter dat het ergens in de omgeving van Mouzaki moest zijn. Het vuur kroop langs de hellingen naar omhoog.
Ook op het terras van de taverne zagen we de bruine rookslierten voorbij komen en onze vrienden informeerden of wij iets meer wisten.
Na het eten reden we terug via dezelfde weg naar huis en inmiddels was de brand nog wat verder uitgebreid. Thuis gekomen zagen we de blusvliegtuigen vliegen en toen het donker was waren de vlammen goed te zien, ze hadden de top al bereikt.

Het probleem met de zoektocht naar de Belg van mijn blog is ondertussen opgelost. Ik kreeg zijn e-mailadres - zonder dat iemand anders het ook kan zien - en we hebben ondertussen afgesproken om elkaar in augustus te ontmoeten. Het bericht kon ik na zijn antwoord weer gewoon verwijderen... opgelost!
Wanneer we iemand kunnen helpen met goede raad willen we dat altijd heel graag doen. Tot nu toe waren het alleen Nederlanders die we konden bijstaan, maar nu ook eens een Belg.
Het geeft een goed gevoel dat er ook Belgen zijn die ons droomeilandje wel zien zitten om er een eigen stekje te kopen, hij komt hier zelfs al zes jaar langer op vakantie dan wij. We kijken al uit naar de kennismaking met hem en zijn Nederlandse vrouw.

Deze morgen vloog er nog een blushelikopter met water voorbij ons huisje, de brand is blijkbaar nog niet geheel geblust, ook al zien we hier geen rookpluimen meer.
Op het Zakynthos nieuws lees ik dat deze keer de omgeving van Lagopodo - een buurdorpje van Mouzaki - getroffen werd. Om te vermijden dat het vuur naar Kiliomenos zou gaan, hebben ze gisteren 5 blusvliegtuigen ingezet en heel veel brandweerwagens en brandweermannen.
Nog maar eens 400 hectaren natuur met cipressen, dennen, eiken en andere waardevolle bomen die voor een hele tijd zwart zullen zien...

Een blusvliegtuig komt water halen in de baai van Laganas

Wat overbleef van de brand na zonsondergang

De blushelikopter deze morgen





vrijdag 21 juli 2017

21 juli 2017 - De Rainbow Warrior op bezoek in Zakynthos

Vandaag is het de Vlaamse Feestdag in België maar daar merken we hier natuurlijk helemaal niets van. Bij ' De Vlaamse Kring' een Facebookgroep van Vlamingen in Griekenland, wordt er wel melding van gemaakt. Een Vlaming vergeet zijn roots niet, ook niet na zoveel jaren in het buitenland te leven.

Het eerste nieuws wat ik na het ontwaken binnenkrijg, is dat er deze nacht op het Griekse eiland Kos een ernstige aardbeving van 6.7 op de schaal van Richter is geweest. Een kleine week geleden nog was er in Kreta een aardbeving van 5.4 op de Richter schaal, gelukkig zonder veel erg. De aardbeving van 12 juni op Lesbos met zeer veel schade had een kracht van 6.3. Bij die van Kos en Lesbos lag het epicentrum van de beving telkens in Turkije, maar omdat die eilanden zo dicht in de buurt liggen delen ze iedere keer wel zwaar in de brokken.
Even denk ik aan de mogelijkheid dat ook Zakynthos wel weer eens zwaarder getroffen zou kunnen worden, maar de Ionische eilanden liggen aan de andere kant van het vasteland en op een andere breuklijn. Ook hier in Zakynthos zijn een week geleden weer vele lichte bevingen - waarvan de hoogste 3.7 was - waargenomen, vooral tussen het eiland en Kefalonia en schuin onder Keri. Hopelijk blijft het daar ook bij.

Vandaag komt de Rainbow Warrior 3 van Greenpeace naar de haven van Zakynthos. Daar willen we beslist naartoe want de mogelijkheid om dit schip te zien komt er misschien nooit meer. Ze komen om campagne te voeren om minder plastic te gebruiken en daarna te dumpen. Hier op het eiland kennen ze er wel wat van om plastic afval te dumpen. Het wordt hoog tijd dat ze hun gedrag gaan aanpassen, maar de komst van het schip gaat daar zeker geen verandering in brengen.
Bij Lidl moet er betaald worden voor de plastic zakken om de winkelwaren in te stoppen en toch worden ze massaal aangekocht... en later dus gedumpt. Wij - als Belgen - leven hier op dat gebied hetzelfde dan thuis, onze grote stevige winkeltassen gaan altijd mee en worden ook altijd hergebruikt.

We rijden naar de parking aan de haven en wandelen langs het water in de richting van de aanlegsteiger met de bogen waar het grote zeilschip aangemeerd is. De hoge masten steken hoog boven de andere masten uit. Bij het schip gekomen heb ik nog ruim de tijd om wat foto's te maken, het is 10.00 maar de rondleidingen beginnen nog niet dadelijk. Ook hier wordt de Griekse gewoonte om altijd wat later te beginnen gerespecteerd.
Even later krijgen we dan een uitleg over hoeveel plastic er jaarlijks wel in zee terecht komt en hier in Zakynthos is dat nog eens extra belangrijk. De Caretta Caretta schildpadden hebben op het eiland hun broedgebied en ze krijgen dus wel erg veel plastic binnen samen met hun voedsel.

In groepjes van tien mogen we daarna op het schip en worden ingelicht over wat Greenpeace onder andere doet en hoe het schip werkt. Het schip vaart onder Nederlandse vlag, is 58 meter lang en 50 meter hoog.
Er wordt zoveel mogelijk gezeild, maar bij gebrek aan voldoende wind varen ze elektrisch en ze proberen zo weinig mogelijk op diesel brandstof te varen. Ze zijn een milieuorganisatie en moeten natuurlijk het goede voorbeeld geven door milieuvriendelijk te varen.
Terwijl we over het schip wandelen profiteer ik ervan om ook een foto te nemen van bovenuit op de aanlegsteiger met de bogen, een gelegenheid die ik nog niet eerder heb gehad.
Na de rondleiding koop ik aan hun kraampje nog een boodschappentas en een badhanddoek... een beetje steun kunnen ze altijd wel gebruiken.
Op weg naar de auto schiet het me ineens te binnen dat ik de achterkant van het schip met de plaats van afkomst vergeten te fotograferen ben. Teruggaan voor die ene foto zou ook wat stom zijn, dan maar zonder die foto... en we wandelen verder naar de auto en rijden huiswaarts.

Even na 14.00 komen onze Nederlandse vrienden uit Chartata bij ons aan. Mijn man had nog planten gestekt en omdat hun tuin nog moeten aangeplant worden kunnen ze die wel gebruiken. Ze brachten ook een bezoek aan het schip en komen de planten gelijk ophalen. We maken er een gezellige namiddag en avond van en het is al een tijdje donker vooraleer we afscheid nemen.
Alweer een heel mooie dag om op terug te kijken...

Reeds van ver is het schip te zien

En nu zien we het eens van heel dichtbij 

58 meter lang en 50 meter hoog

Vanop het dek krijgen we een mooi zicht op de aanlegsteiger

Deze dolfijn is geschonken door een Duitse kunstenaar

De scheepsbel met het bouwjaar

En hier zitten de stuurlui tijdens de vaart

Nog een aandenken 

En toch nog een foto van de achterkant... met dank aan onze vriendin van Chartata



   

maandag 17 juli 2017

17 juli 2017 - Eindelijk een beetje regen voor onze tuin

Ik kan me indenken dat ik op dit moment in België niet echt blij zou zijn, maar wanneer ik hier nu bij het ontwaken de regendruppels op de pannen hoor vallen denk ik alleen maar... yes, eindelijk!!!

Gisteren hebben we onze geplande wandeling geschrapt. Er werd regen en onweer voorspelt en we weten uit ervaring dat het hier heel onverwacht en hevig de kop kan opsteken. Bij het ontwaken was alles nog mooi blauw boven ons, alleen van achter de bergkam in het westen kwamen wolken opzetten en die kwamen stilaan onze richting uit.
We hebben nog een tijdje getwijfeld of we toch zouden vertrekken, maar besloten toch maar om thuis te blijven. Ik had me al verheugd op een lekkere Chef Salade wanneer we bij Taverna Kanalos voorbij kwamen, maar in plaats daarvan mocht ikzelf in de potten roeren als we iets op tafel wilden hebben om te eten.
In de late namiddag trok de hemel stilaan dicht boven ons... en de plaats van onze wandeling, maar het was al na zeven uur toen vanachter de Skopos van Vassilikos het onweer naderde. Zwarte wolken met hopelijk wat regen voor onze tuin. Spijtig genoeg gleden ze langs ons voorbij zonder over te komen met het hoognodige water. De paar druppels die eruit vielen waren nog niet voldoende om de stenen nat te maken.

Vandaag dus eindelijk regen, na meer dan een maand waarin geen enkele druppel gevallen is. Met de hittegolf - waarbij de temperatuur hier opliep tot 40,1° - en de andere weken waarin het ook behoorlijk heet was, snakt onze tuin naar een fikse regenbui.
Na het buitje van 's morgens koelt het behoorlijk af en ik maak van die gelegenheid gebruik om ons huisje een grondige poetsbeurt te geven. In België heb ik als perfectionist mijn vaste poetsdagen en daar wijk ik alleen in noodgevallen vanaf. Maar hier met de hitte heb ik geleerd om mijn werk aan te passen aan de omstandigheden.
Wanneer het heel warm is wordt er hier vanzelfsprekend ook gepoetst, maar dan verdeeld over de vroege uren en over meerdere dagen. Vandaag kan ik mijn hartje nog eens ophalen, de vensters gaan allemaal open en ik ga me de ganse dag uitleven met stofzuiger, stofdoek en natuurlijk water en dweil.  

We krijgen in de voormiddag nog een flinke bui en daarna komen er alweer blauwe gaten tussen de donkere wolken.
Vanaf de middag klaart het op en met uitzondering van hier en daar een wolk wordt het nog een mooie dag. De wind zorgt ervoor dat de temperaturen aangenaam blijven.
Wanneer de zon ondergaat zorgen de overgebleven wolken voor een prachtig schouwspel, het lijkt alsof de hemel in brand staat...

In de late avond verneem ik van mensen van ' De Vlaamse Kring' dat het elders in Griekenland echt noodweer was. De staart van ' Medusa' heeft er lelijk huisgehouden. Stukken van wegen zijn weggespoeld en auto's die daarop inreden, daken weggeblazen, overstromingen, hagelbollen die de daken wit maken alsof er sneeuw op ligt...
Het noodweer trekt morgen door naar de Peloponessos en daarna in verzwakte vorm richting Kreta. Maar voor ons wordt alweer stralend weer voorspelt en tegen het einde van de week klimmen de temperaturen weer boven de 35°. De zomer is hier nog lang niet voorbij...

Zonsondergang boven de bergkammen in het westen






woensdag 12 juli 2017

12 juli 2017 - En nog maar eens brand

Ik heb amper mijn blog van vandaag geschreven of er is voor de derde dag op rij brand.
Vanuit de keuken zie ik een wolkensliert die net als gisteren opnieuw op rook lijkt. Even later komen drie blusvliegtuigen in de baai van Laganas water scheppen en vliegen ermee de bergkam over richting het noorden.

Op mijn Facebook verneem ik van onze Nederlandse vriendin in Chartata dat het deze keer in de Navagio regio zou branden.
Even later lees ik op het nieuws van Zakynthos dat er in de omgeving van het klooster Agios Georgios van Krymnon brand is uitgebroken en dat klooster ligt op weg naar Navagio.
De nieuwe brandhaard ligt niet zóver van de plaats waar de brand van gisteren en vannacht in Orthonies woedde en doordat de brandweer daar nog ter plaatse was, waren ze heel snel bij de nieuwe brand. Het is opnieuw in de omgeving waar het eergisteren al eens gebrand heeft.

Ik verneem ook dat blusvliegtuigen nog altijd over de plaatsen vliegen waar de zware brand van gisteren woedde en water strooien op plaatsen die door de brandweerwagens niet bereikbaar zijn. Zo proberen ze alles onder controle te houden en te vermijden dat het vuur weer opflakkert.
Een drone vliegt over het ganse gebied zodat men dadelijk kan zien waar men moet ingrijpen.

Met de hittegolf van de komende dagen en de grote droogte hou ik mijn hart vast voor wat er nog gaat komen, het mag nu stilaan stoppen met die bosbranden...





12 juli 2017 - Alweer brand

De brand van vrijdag op de Skopos van Vassilikos is amper gedoofd of eergisteren was er al een nieuwe brand.
In de late namiddag zagen we blusvliegtuigen af en aan vliegen en deze keer gingen ze over de bergen van Kiliomenos en verdwenen dan uit het zicht. Rook was er bij ons huisje niet te zien, wat betekende dat het een eindje verderop moest branden.
Op het internet las ik in het nieuws van Zakynthos dat deze keer Anafonitria aan de beurt was. Daar gingen vijftig hectaren dennenbossen vlakbij het dorp in de vlammen op. Het klooster van Agios Georgios en de woonwijken die in het gebied gelegen zijn, bleven gelukkig gespaard.

Het is hier nog altijd héél warm, de laatste dagen was het boven 36 graden en gisteren klom de thermometer naar 37. Voor de volgende dagen wordt hier alweer een hittegolf van enkele dagen voorspelt.
Om de was te drogen was er gisteren geen enkel probleem. Op de wasdraad hangen, ondertussen wat droge was opplooien, bed verversen en wanneer ik terug buiten kwam was het wasgoed alweer droog.
In de late namiddag, toen mijn werk achter de rug was, zette ik me even met een frappe op ons terras. Mijn man had ondertussen ook zijn werkzaamheden beëindigd en samen rustten we eventjes uit voor ik me met het avondeten zou gaan bezighouden.

Terwijl ik de tablet opstartte en wachtte tot de nieuwe Dag Allemaal geopend was, zag ik rechts van mij een donkere wolk achter ons huisje uitkomen. Verbaasd keek ik op want wie verwacht met deze stralende zon nu regen? Maar dan merkte ik de eigenaardige bruine kleur van die wolk en toen ik mijn man erop wees dachten we beiden hetzelfde... als dat maar weer geen brand is!
Wanneer we in de tuin gingen kijken zagen we dat de wolk boven de bergen hing en bij het verder gaan, merkten we een bruine sliert over de ganse bergkam, van het zuiden tot bijna in het noorden. Daar kwam de rook achter de bergkam uit.

Even later zagen we ook aan de linkerkant van ons huisje dezelfde bruine sliert verschijnen. We konden nog amper de bergen van de stad en de Skopos zien en ook het vliegveld zat onder een dik pak rook. Het duurde niet lang of de slierten van rechts en links sloten zich bij mekaar aan en het ganse eiland was omgeven met rook. In het midden echter bleef de zon schijnen. Dat moest een enorme brand zijn...
We zagen blusvliegtuigen vliegen wanneer ze op het vliegveld brandstof kwamen bijtanken. Ze namen deze keer hun water niet in de baai van Laganas maar ergens in het noorden, dichter bij de brandhaard.

Later op de avond vernam ik via het Zakynthos nieuws dat de reusachtige brand een ecologische ramp is voor duizenden hectaren prachtig natuurgebied in de regio Orthonies.
De brand begon in een dennenbos vlakbij het dorp van Orthonies en breidde zich uit over vele kilometers, moeilijk te bereiken gebied voor de 13 brandweerwagens. Er kwam hulp van drie waterleveranciers die hun vrachtwagens ter beschikking stelden. Uit de rest van Griekenland kwam versterking van brandweerwagens en brandweermannen en ook van blusvliegtuigen.
De situatie werd nog erger wanneer de rook het verkeer van Katastari naar Volimes belemmerde. Een buitengewone aankondiging kwam er voor mensen met ademhalingsproblemen en kwetsbare groepen om geen onnodige inspanningen te leveren.
Het vuur verwoestte de antennes van DEH waardoor Orthonies en Maries zonder elektriciteit vielen. De weg die van Orthonies naar Volimes leidt werd afgesloten omdat het vuur oversloeg van de ene kant van de weg naar de andere kant.

Via een Facebookgroep van Zakynthos vernam ik dat het vuur tot bij één van de leden tot op het naburig eiland Kefalonia te zien was.
Het is hier natuurlijk kurkdroog doordat het al een paar maanden niet meer geregend heeft en dat is heel gevaarlijk voor bosbranden. Dat is dé reden dat wij in de zomermaanden niet in bosrijk natuurgebied gaan wandelen. Wanneer er dan brand uitbreekt ben je als wandelaar hopeloos verloren. Door de droogte en de wind is het vuur in enkele minuten niet meer tegen te houden.
Eén voor één worden de mooie natuurgebieden geteisterd door het vuur en we kunnen alleen maar hopen dat dit de laatste brand was. Al zal dit niet zo zijn, de droogste en gevaarlijkste tijd moet nog aanbreken, we zijn nog maar half juli.
Verschillende van onze mooie wandelingen zijn de laatste dagen vernield en we zullen onze wandelingen in het najaar flink moeten aanpassen.

Het laatste wat ik heb vernomen is, dat de eerste ramingen van verbrand gebied door de mensen van de brandweer, geschat wordt op bijna 3000 hectaren!
Alles samen meer dan 80 brandweermannen, 30 brandweerwagens, 3 plaatselijke vrachtwagens met watertanks en 4 blusvliegtuigen probeerden het vuur volledig te bestrijden. Dat is hen in de vroege uren ook gelukt en nu rest hen nog het nablussen en eventuele opflakkeringen op te sporen.

Foto's van vandaag tonen hoe het er uitziet na de zware brand. Duizenden hectaren die pas volgend jaar weer een beetje groen zullen worden en misschien over 50 jaar hun uitzicht van vóór de brand zullen terugkrijgen.
Belangrijk is ook dat de bossen de groene long zijn van het eiland en we die longen zo erg nodig hebben...

De eerste tekenen van de brand voor ons

De rook hing over de ganse bergkam

Na de brand... een foto van Ermis News






zondag 9 juli 2017

9 juli 2017 - Naar de stad en de haven

We hebben het plan opgevat om op de middag naar de haven en de stad te gaan om er wat rond te lopen. Daarna even naar huis en voor het avondeten willen we naar Taverna Kanalos wandelen, dat tegen de flanken van de Skopos gelegen is. De brand van vrijdag heeft hoger gewoed en vormt geen probleem voor het lagere pad.

Zoals gepland rijden we op de middag naar de parking aan de haven en laten onze auto daar achter.
We wandelen deze keer niet via het water naar de stad maar nemen een smal straatje dat gelijkloopt met de hoofdweg.
Hier zijn we nog nooit doorgewandeld en we staan versteld van de mooie kleine binnentuintjes en de lieflijke smalle steegjes tussen de huizen. Het enige spijtige eraan vinden wij het ontbreken van kleurrijke bloemen, dan zou het geheel volmaakt zijn geweest.

Opeens denk ik eraan dat hier ergens het oude busstation moet zijn, waar wij - nu bijna tien jaar geleden - een paar keer op de bus gewacht hebben. Het was de eerste keer dat we naar Zakynthos kwamen en hadden geen vervoer, waardoor we enkele keren van de bus gebruik hebben gemaakt, al was dat niet altijd een meevaller.
Even verder herkennen we de overkant van het oude busstation, het ligt er nog altijd even verloederd bij als toen.
Het busstation zelf heeft een hele metamorfose ondergaan en is nu een taverne. De ramen en deuren hebben nog dezelfde plaats behouden. We zien het grote raam waar het loket was en onder de twee kleinere ramen stond toen de bank waar we op de bus hebben gewacht. Hier is iets moois en gezelligs van gemaakt en de naam is heel toepasselijk ' Stathmos'. Alleen spijtig dat er aan de overkant een wel erg verloederd deel van de stad ligt.

Nog even verder komen we op het Solomosplein en wandelen via het Markosplein en enkele kleine straatjes naar het water.
We komen uit vlak bij het ' Vezal Plein' waar de standbeelden van onze beroemde landgenoot Andeas Vesalius staan. Ik kan het niet laten om toch nog maar eens een foto van hem te maken, al vind ik het nog altijd spijtig dat men hem naar hier verhuisd heeft. Het Solomosplein - waar zijn bronzen beeld eerst stond - is zó mooi opgeknapt en zijn beeld zou er op een prachtig plein gestaan hebben. Hier op de nieuwe plaats aan het water staat hij tussen onkruid en amper onderhouden struiken, waar altijd wel ergens afval ligt of auto's staan en die dus een mooie foto onmogelijk maken.

Aan de haven gekomen lopen we door tot aan de aanlegsteiger met de bogen, voor mij nog altijd één van de mooiste - onafgewerkte - plekjes van de haven. Er liggen verschillende grote zeilboten en yachten aangemeerd en één daarvan is toch wel héél erg groot. Het is het Mega Yacht Solandge dat onder Maltese vlag vaart. Het telt vijf verdiepingen boven het wateroppervlak, is 85 meter lang, 15 meter breed, heeft een diepgang van 3,9 meter en weegt bijna 3000 ton. Voor iemand die het wil huren voor een exclusieve vakantie kan dat voor 1 miljoen euro per week.
Wat ons hier altijd wel opvalt is dat de meeste - en zeker de grote - yachten ' Valetta' als thuishaven hebben. Het is de hoofdstad van het belastingparadijs Malta en geeft - zoals Monaco voor de Belgen - een gelegenheid om geen belastingen te moeten betalen.

Op weg naar de auto komen we langs het ijssalon met de lekkere Frozen Yoghurt. Ook al was ik niet van plan om er eentje te kopen, door de warmte kan ik er niet aan weerstaan en even later zit ik op een bankje aan het water te smullen.
Aan de auto gekomen rijden we naar huis en zetten ons nog even op ons terras.

Tijdens onze wandeling in de stad hebben we gemerkt dat het te warm is om naar Taverna Kanalos te wandelen. We moeten daarvoor een aantal serieuze hellingen beklimmen en de witte ondergrond van grind maakt het nóg warmer dan het al is... en er is amper schaduw.
Bij een temperatuur van 35 graden lijkt ons dat geen goed idee en we kiezen ervoor om naar onze vrienden van Taverna Marathia Star te rijden om daar iets te gaan eten.
Mijn man kiest nog eens voor Lamb Kleftiko en ik wil de Sardienen wel eens proberen. Mijn schoonbroer vond die tijdens hun verblijf bij ons heel lekker en ik moet hem gelijk geven. Daarna geniet ik nog van een Cappuccino en dan rijden we terug naar huis, Matia heeft vandaag al lang genoeg alleen gezeten...

Zicht vanaf de parking

Nostalgie... het oude busstation maakte plaats voor een taverne

Rechts was het loket en onder de ramen een bank om op de bus te wachten

De Kiria Angelon kerk

Het Solomosplein met rechts de Agios Nicholaos (Molou) kerk

Een terras met uitzicht op de zee, de haven en de Skopos

De haven

De Solandge, even lang dan de twee grote zeilboten die erachter liggen samen

De machine voor de lekkere Frozen Yoghurt

Ons avondeten met Sardienen en Lamb Kleftiko

  




zaterdag 8 juli 2017

8 juli 2017 - Brand op de Skopos van Vassilikos.

Toen ik gisterenavond rond zes uur bezig was met het bereiden van het avondeten, kwam mijn man binnen met de melding dat er veel rook te zien was op de Skopos. Buiten gekomen zag ik een dikke rookpluim op de top, dichtbij de bekende 'bobbel' waarachter de ruïnes van het klooster en de kerk Skopiotissa gelegen zijn.
We hoorden de sirenes van de brandweer en even later vlogen twee blusvliegtuigen over de top.

Terwijl we op het terras zaten te eten zagen we de brand alsmaar uitbreiden. Dit ging heel snel door de strakke wind die er stond. Het vuur kroop langs de bergflank naar beneden en bereikte bijna de oude stortplaats.
Twee jaar geleden woedde er ook al eens een grote brand, die toen volgens de experts op drie plaatsen werd aangestoken.
Voor zover we van hieruit konden zien was het vuur heel dicht bij de ruïnes van het klooster. Wij kunnen vanaf ons terras het pad zien waarlangs we vanaf Kalamaki altijd naar de ruïnes wandelen. Onder en boven het pad was overal rook en we zagen de vlammen tot hier bij ons, wat betekent dat ze metershoog moesten zijn.

Vorig jaar zijn we vier keer naar de ruïnes gewandeld, één keer met ons tweetjes via Argassi en nog een keertje via Kalamaki. Met een vriend zijn we nog eens teruggegaan via Kalamaki omdat hij die wandeling ook graag eens wou maken. Een weekje later zijn we dan met mijn schoonbroer en schoonzus nog eens via Kalamaki gewandeld, ook zij wilden er graag een keer naartoe.
Dit jaar in mei zijn we er dan nog eens met onze familie naartoe gewandeld omdat ze het graag nog eens wilden over doen.  
Ondertussen kennen de eigenaars van de kantine op de top ons al. Giorgos vraagt telkens via welke weg we nu weer gekomen zijn... via Kalamaki of via Argassi.

Bij het vallen van de avond zijn de blusvliegtuigen gestopt en moest de brandweer alleen verder blussen. Ook op dat ogenblik breidde de brand zich nog uit en toen het donker werd waren de vlammen nog veel beter te zien.
Wanneer het vuur aan onze kant van de berg zo goed als geblust was, zagen we achter de bergkam een grote rode gloed. Een teken dat het aan de kant van Argassi en Vassilikos nog fel aan het branden was.

Deze morgen bij het ontwaken hing er nog een mist over de bergflanken, maar rook was er niet meer te zien.
Op het internetnieuws van Zakynthos las ik dat de brand op drie plaatsen ontstaan is, exact dezelfde plaatsen van twee jaar geleden op 18 juli. Het was ook rond hetzelfde tijdstip van de dag, het moment waarop de wind iedere dag aanwakkert na een windstille namiddag.
De bewoners hebben samen met de brandweer bovenmenselijke inspanningen geleverd om te voorkomen dat de kerk Panagia Skopiotissa bij de ruïnes van het klooster in rook zou opgaan en het is hen ook gelukt. Minder geluk was er voor een stal en de dieren die er waren, die hebben de brand spijtig genoeg niet overleefd.
Het beeld van de geiten die achter de draad bij de stal liepen - langs het pad vanaf Argassi naar boven - verscheen voor mijn ogen toen ik dit las. Arme dieren... was er dan niemand die er ook maar aan dacht om de poort te openen of de omheining stuk te knippen zodat ze zouden kunnen ontsnappen?

Aan onze kant van de bergflank zien we nu de zwarte vlaktes, met daartussen de paden waarlangs we steeds naar boven wandelden. We zullen voor het eerst niet meer langs die kant naar de top moeten wandelen. Het duurt een hele tijd vooraleer de natuur weer groen wordt en de verbrande bomen en struiken zullen - net als op andere verwoeste plaatsen - heel lang een aandenken blijven van alweer maar eens een onnodige brand...

Onze eerste aanblik op de brand

Later op de avond was het ook lager aan het branden 

Wanneer de blusvliegtuigen gestopt zijn wakkert het vuur aan

En het breidt nog uit

Een trieste aanblik de volgende morgen... Foto van Ermis News

De zo goed gekende bobbel aan de ruïnes van het klooster... Foto van Ermis News

Dezelfde bobbel van een andere kant gezien bij een vorige wandeling. 
Rechts buiten beeld liggen de ruïnes van het klooster en de kerk






vrijdag 7 juli 2017

7 juli 2017 - Citroensap maken en pomp vervangen

Eergisteren kregen we van onze Nederlandse vrienden die hier in Chartata wonen een zak citroenen uit hun tuin. Daar heb ik gisteren dadelijk van een deel ervan citroensap gemaakt en het smaakt heerlijk fris, zeker met dit warme weer. De andere citroenen zitten in de ijskast, daar wordt morgen opnieuw sap van gemaakt.

Gisteren hebben we ook onze nieuwe pomp afgehaald. Al sinds het begin hebben we problemen met de pompen die het water van de voorraadton door onze leidingen sturen. De kwaliteit hier is ondermaats, ze roesten na enige tijd en dan beginnen de problemen. Het water wordt ros, de pomp of het drukvat gaat lekken zodat de druk om het water rond te sturen afneemt en meer van die problemen.
We hebben al meerdere keren om een betere kwaliteit gevraagd maar kregen steeds te horen dat die hier niet te krijgen zijn. Hier vind men het blijkbaar niet erg om bijna ieder jaar de pomp of het drukvat te vervangen.

Mijn man is de laatste weken al druk in de weer geweest om via het internet in België op zoek te gaan naar een degelijke pomp. Bij de firma die de DAB pompen fabriceert vond hij een geschikt exemplaar maar ze willen ze maar tot Athene sturen.
We kunnen ze zelf in Athene gaan halen, maar op 1 dag heen en weer is niet mogelijk. We moeten eerst een uur met de ferry naar Kyllini, dan een rit van vier à vijf uur naar Athene waar we dan op zoek moeten naar de plaats waar we ze kunnen ophalen. Daarna heel de weg terug tot in Kyllini, waar we dan moeten overnachten om de volgende dag de ferry naar Zakynthos te nemen. Na enig denkwerk kwamen we tot de conclusie dat het dan een heel dure grap zou worden en besluiten om hier dan maar opnieuw eentje van mindere kwaliteit te kopen.

Toen we maandag in de stad waren - ik moest naar de kapper, de rekening van het water moest betaald worden en we gingen op zoek naar een tweede ventilator voor in huis - liepen we toevallig voorbij een grote winkel. Voor het uitstalraam lag van alles en nog wat en benieuwd of ze daar een ventilator zouden verkopen, gingen we binnen even kijken.
Stel je onze verbazing voor toen we daar DAB pompen zagen staan... Niet de degelijke die we zochten, Grieken kopen nu eenmaal liever iets goedkoop en vervangen het wanneer het stuk is. Maar wij dachten meteen, wanneer ze de goedkope verkopen, kunnen ze misschien ook aan de betere kwaliteit geraken.
Van het internet weet mijn man welke types van goede kwaliteit zijn en na lang zoekwerk konden we de juiste pomp bestellen, die hebben we gisteren reeds kunnen afhalen en vanmorgen ging mijn man druk aan het werk.

Nu de pomp vervangen wordt wil hij ook gelijk de rest in orde maken. Met de elektriciteit neemt men het hier niet zo nauw, met de rest trouwens ook niet. Wij Belgen hebben een heel ander gedacht hoe alles gemaakt moet worden om veilig en in orde te zijn. Dat worden dus grote werken.
In de berging hangen twee boilers, eentje voor de badkamer en de keuken en eentje werd later bij gehangen toen de vorige eigenaars de grote berging en de douchekamer lieten aanbouwen.
De oudste boiler is aan het roesten en vroeg of laat begint die te lekken. Het nut van twee boilers zien we niet in en daarom is het de bedoeling om de leidingen van de oude boiler naar de nieuwste om te leggen.
Tegelijk wil hij dan de oude elektriciteitskast van de berging ook vervangen want nu hangt bijna alles op dezelfde zekeringen en dat kan ook nooit goed zijn.

We laten de oude boiler leeglopen, verwijderen hem, alsook de oude pomp en dan kan het werk beginnen. Na enkele uren is alles aangesloten op de nieuwste boiler, staat de nieuwe pomp er en kunnen we gaan testen. Bij het opendraaien van de kranen komt er maar een klein straaltje water uit, o wee... er is ergens iets misgelopen.
Bij het nakijken blijkt er een klein foutje te zijn gemaakt aan een kraantje. Even in orde brengen en bij het testen gaat alles zoals het moet. Mijn ventje heeft het toch weer maar eens gefikst om werken uit te voeren waarvoor hij nooit een opleiding heeft gehad. Alweer maar eens een spreekwoordelijke pluim op zijn hoed.
Nog even alles opruimen en dan is het genoeg geweest voor vandaag, de thermometer op ons terras wijst ondertussen 37,2 graden aan. De elektriciteitskast is werk voor morgen...

Het lekkere citroensap met enkele van de geperste citroenen

De nieuwe pomp





woensdag 5 juli 2017

5 juli 2017 - Bezoek van Nederlandse vrienden

Na de hittegolf van een aantal dagen geleden is de warmte wat genormaliseerd. De temperaturen schommelen nog altijd tussen 32 en 34 graden - wat naar Belgische normen nog altijd hoog is - maar hier zijn dat normale temperaturen voor juli. Begin volgende week zou het kwik dan weer oplopen naar 36 à 37 graden als de voorspelling uitkomt.

Vandaag krijgen we bezoek van een Nederlands echtpaar dat tot mijn Facebookvrienden behoort.
Mijn man leerde hen een aantal jaren geleden al kennen toen hij op het internet een site bezocht waar hij onze wandelingen hier in Zakynthos altijd plaatst, zodat anderen die kunnen downloaden wanneer ze er ook willen wandelen. Via mail heeft hij toen wel eens informatie uitgewisseld met Marlies.
Door een een paar Facebookgroepen van Griekenland leerde ik hen een kleine twee jaar geleden kennen en vorig jaar werden we Facebookvrienden.

Leo en Marlies komen al verschillende jaren naar Zakynthos tijdens hun vakanties en zijn ook wandelaars, ze maken zelfs langere wandelingen dan wij, waarvoor ik hen altijd al bewonderd heb. Er zijn hier grote hoogteverschillen en met de warmte erbij moet je het maar doen om zover te wandelen, dat is helaas niet voor mij weggelegd als hartpatiënt.
In april zijn ze van Nederland naar Zakynthos geëmigreerd, maar we hebben hen nog niet persoonlijk leren kennen, daar komt vandaag dus verandering in.

Eventjes geleden las ik op haar Facebook dat ze in de tuin van hun huisje veel citroenen hebben, waarop ik antwoordde dat onze fruitbomen het niet echt willen doen. Gisteren kreeg ik plots een berichtje dat ze citroenen teveel hebben en of wij er kunnen gebruiken. Ze zouden die dan even brengen en dan konden we tegelijk kennismaken.
Blij verrast heb ik dadelijk laten weten dat we de citroenen heel graag willen en dat we het fijn zouden vinden om hen persoonlijk te leren kennen, waarna we afgesproken hebben om vandaag langs te komen.

In de late namiddag stopt hun rode autootje bij ons huisje en kunnen we hun welkom heten. Door de foto's en verhalen op Facebook lijkt het alsof ik hen al jaren ken, ook al zie ik hen voor de eerste keer.
De citroenen worden in dank aangenomen en bij een hapje en een drankje praten we heel gezellig met hen op ons terras. Het feit dat we gezamenlijke interesses hebben draagt daar natuurlijk toe bij, maar de grootste bijdrage is dat het heel lieve en vriendelijke mensen zijn.
Er wordt natuurlijk over hun verhuis gesproken en over het leven in Zakynthos. We hebben zowat dezelfde problemen gehad met het verkrijgen van de nodige papieren bij de bevoegde instanties en ook onze ervaringen bij de internetprovider worden druk becommentarieerd.

Er wordt over onze tuin gepraat en over de planten die er staan. Mijn man verteld hoe hij veel van die planten verkregen heeft en er wordt met veel interesse geluisterd. Ze zijn begonnen met hun tuin te verfraaien en de ervaringen van mijn man kunnen ook hun tuin ten goede komen.
Mijn man heeft de microbe te pakken om planten te stekken en daar is onze tuin al heel goed mee gevaren. Wanneer we andere mensen met onze ervaringen kunnen helpen willen we dat natuurlijk heel graag doen. Het bespaart je een heleboel geld en het is ook nog leuk om te zien hoe van die kleine stekken mooie planten of struiken ontstaan.
In die vier jaren dat we in onze tuin werken, hebben we geleerd dat er van de gekochte planten bij de tuincentra al heel wat planten kapot zijn gegaan, terwijl de planten die we gestekt hebben bijna allemaal heel goed groeien.
Marlies heeft o.a. interesse in de Papyrus en de Pelargonium.

Van de Papyrusplant heeft mijn man enige tijd geleden stekken in water gezet die over een tijdje een nieuwe plant zouden moeten geven. Die hebben al flink wat worteltjes gekregen en die krijgen ze meteen al mee naar huis. Ook van de Pelargonium knipt hij wat stekken af en die gaan in een bokaaltje mee naar Chartata. Wanneer we blije gezichten zien kunnen we alleen maar gelukkig zijn.
Bij het afscheid nemen worden we uitgenodigd om ook eens bij hen langs te komen en dat gaan we zeker ten gepaste tijden doen. We kijken terug op een paar héél gezellige uurtjes...

Enkele van de gekregen citroenen

Links de pelargonium, rechts de Papyrus






zaterdag 1 juli 2017

1 juli 2017 - Hittegolf

Het is al verschillende weken heel warm maar gisteren werd het heet en de temperatuur steeg vlotjes boven de 36 graden. Voor vandaag wordt nog warmer weer voorspelt.
We zijn altijd blij wanneer we bij bewolkt weer in het vlakke deel van het eiland wonen. De bergen houden de wolken boven zich, en wij zitten dan meestal lekker in het zonnetje. Maar nu hebben wij helaas pech en zijn de warmste temperaturen van het eiland ook voor ons bestemd.

Na het ontwaken open ik de terrasdeur en het lijkt alsof ik de deur van de oven opentrek. Ik besluit om wat vroeger dan anders naar de bakker te fietsen, maar de zon brandt ondanks alles al heel fel.
Kleine Matia wil zo graag buiten spelen, maar na enkele minuten loopt hij met open mond en zijn tongetje eruit, te hijgen om de warmte kwijt te raken. Katten kunnen - net als honden - immers niet zweten en moeten hun warmte verliezen langs hun voetkussentjes en door heel snel te ademen.
Voor zijn eigen bestwil zetten we hem binnen, al is dat niet echt naar zijn zin. Daar ligt hij meestal volledig uitgestrekt of plat op zijn buik op de vloer om af te koelen.

We houden de luiken dicht om de hitte zoveel mogelijk buiten te houden. De airco proberen we zo weinig mogelijk op te zetten, het verschil van binnen met buiten wordt bij deze temperaturen véél te groot en dat is alleen maar goed om ziek te worden. Bij het strijken, koken of afwassen, zet ik die wel aan en dan voelt het alsof je van de diepvriezer in een oven stapt of omgekeerd, dat kan nooit gezond zijn.

Er is geen zuchtje wind en de temperatuur klimt hoger en hoger. Na het middageten zet ik me in de schaduw onder een olijfboom met een fris drankje en lees mijn Dag Allemaals op de tablet. Door de intensieve zorgen - de eerste 4 weken - voor Matia en het bezoek van mijn schoonbroer en schoonzus heb ik heel wat achterstand in te halen.
Mijn man kan ook met deze temperaturen niet stilzitten en gaat door de tuin om de verdorde bloemen te verwijderen.
Op het warmste moment van de dag duidt onze digitale thermometer 40,1° in de schaduw aan. Pffff... Hopelijk is het morgen een beetje minder warm...

Zo warm werd het

Matia plat op haar buik op de vloer om af te koelen