We hoorden de sirenes van de brandweer en even later vlogen twee blusvliegtuigen over de top.
Terwijl we op het terras zaten te eten zagen we de brand alsmaar uitbreiden. Dit ging heel snel door de strakke wind die er stond. Het vuur kroop langs de bergflank naar beneden en bereikte bijna de oude stortplaats.
Twee jaar geleden woedde er ook al eens een grote brand, die toen volgens de experts op drie plaatsen werd aangestoken.
Voor zover we van hieruit konden zien was het vuur heel dicht bij de ruïnes van het klooster. Wij kunnen vanaf ons terras het pad zien waarlangs we vanaf Kalamaki altijd naar de ruïnes wandelen. Onder en boven het pad was overal rook en we zagen de vlammen tot hier bij ons, wat betekent dat ze metershoog moesten zijn.
Vorig jaar zijn we vier keer naar de ruïnes gewandeld, één keer met ons tweetjes via Argassi en nog een keertje via Kalamaki. Met een vriend zijn we nog eens teruggegaan via Kalamaki omdat hij die wandeling ook graag eens wou maken. Een weekje later zijn we dan met mijn schoonbroer en schoonzus nog eens via Kalamaki gewandeld, ook zij wilden er graag een keer naartoe.
Dit jaar in mei zijn we er dan nog eens met onze familie naartoe gewandeld omdat ze het graag nog eens wilden over doen.
Ondertussen kennen de eigenaars van de kantine op de top ons al. Giorgos vraagt telkens via welke weg we nu weer gekomen zijn... via Kalamaki of via Argassi.
Bij het vallen van de avond zijn de blusvliegtuigen gestopt en moest de brandweer alleen verder blussen. Ook op dat ogenblik breidde de brand zich nog uit en toen het donker werd waren de vlammen nog veel beter te zien.
Wanneer het vuur aan onze kant van de berg zo goed als geblust was, zagen we achter de bergkam een grote rode gloed. Een teken dat het aan de kant van Argassi en Vassilikos nog fel aan het branden was.
Deze morgen bij het ontwaken hing er nog een mist over de bergflanken, maar rook was er niet meer te zien.
Op het internetnieuws van Zakynthos las ik dat de brand op drie plaatsen ontstaan is, exact dezelfde plaatsen van twee jaar geleden op 18 juli. Het was ook rond hetzelfde tijdstip van de dag, het moment waarop de wind iedere dag aanwakkert na een windstille namiddag.
De bewoners hebben samen met de brandweer bovenmenselijke inspanningen geleverd om te voorkomen dat de kerk Panagia Skopiotissa bij de ruïnes van het klooster in rook zou opgaan en het is hen ook gelukt. Minder geluk was er voor een stal en de dieren die er waren, die hebben de brand spijtig genoeg niet overleefd.
Het beeld van de geiten die achter de draad bij de stal liepen - langs het pad vanaf Argassi naar boven - verscheen voor mijn ogen toen ik dit las. Arme dieren... was er dan niemand die er ook maar aan dacht om de poort te openen of de omheining stuk te knippen zodat ze zouden kunnen ontsnappen?
Aan onze kant van de bergflank zien we nu de zwarte vlaktes, met daartussen de paden waarlangs we steeds naar boven wandelden. We zullen voor het eerst niet meer langs die kant naar de top moeten wandelen. Het duurt een hele tijd vooraleer de natuur weer groen wordt en de verbrande bomen en struiken zullen - net als op andere verwoeste plaatsen - heel lang een aandenken blijven van alweer maar eens een onnodige brand...
Onze eerste aanblik op de brand
Later op de avond was het ook lager aan het branden
Wanneer de blusvliegtuigen gestopt zijn wakkert het vuur aan
En het breidt nog uit
Een trieste aanblik de volgende morgen... Foto van Ermis News
De zo goed gekende bobbel aan de ruïnes van het klooster... Foto van Ermis News
Dezelfde bobbel van een andere kant gezien bij een vorige wandeling.
Rechts buiten beeld liggen de ruïnes van het klooster en de kerk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten