~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 9 oktober 2017 - Wandelen in de omgeving van Anafonitia

We maken vandaag onze laatste wandeling voor dit jaar op ons eilandje want over een paar dagen vliegen we weer naar huis.
Ook al waren we van plan om de eerste jaren niet meer in de verbrande gebieden te gaan wandelen, we willen er toch eens een keertje rondlopen voor we naar huis gaan.
Met de auto zijn we er al een paar keren doorheen gereden, maar het moet nog een heel ander zicht geven wanneer we er doorwandelen en volgend voorjaar ziet het er alweer heel anders uit als het jonge groen terug begint te groeien.
We hebben een wandeling in de omgeving van Anafonitria - het meest door de branden getroffen dorp - uitgetekend waar we voorheen nog niet hebben gelopen.

Even na tien uur rijden we via Lithakia naar Anafonitria en zetten de auto juist voor de splitsing naar Volimes langs de kant van de weg. We lopen voorbij enkele winkeltjes en tavernes en slaan rechts een weg in die door het dorp richting Volimes gaat. Overal waar we in het dorp om ons heen kijken zien we op de achtergrond de zwart verbrande bergtoppen. Het moet voor de mensen van het dorp erg zijn om dagelijks die verbrande bergen om zich heen te hebben en altijd weer opnieuw geconfronteerd te worden met de verschrikking die ze hebben meegemaakt. Sommige huizen staan letterlijk volledig tussen het zwart.
Wanneer we buiten het dorp zijn is alles alleen maar zwart om ons heen. Als het niet zo triest was, zou ik nog durven zeggen dat het eigenlijk wel een mooi beeld is, al die zwart verbrande bomen met daartussen die mooie blauwe lucht. Maar er is hoop want op vele plaatsen beginnen onderaan de verbrande struiken alweer groene scheuten op te schieten.
Soms zien we ook groene olijfgaarden die men tijdens de brand beschermd heeft. Het is hen redelijk goed gelukt maar we komen toch ook meerdere verbrande en verschroeide olijfbomen tegen. Na een lange weg komen we eindelijk daar waar het vuur gestopt is en zien we hoe mooi het overal moet geweest zijn vóór de brand.

We lopen nog even door het groen en komen dan aan een pad wat ik dadelijk herken als de fietsweg van één van onze vorige wandelingen. Deze keer moeten we hem echter in de tegenovergestelde richting volgen. De zitbank langs deze weg is een ideaal plaatsje om onze sandwiches uit de rugzak te halen en even te genieten van een rust- en lunchpauze.
Daarna lopen we door tot we bijna op de hoofdbaan van Volimes naar Navagio komen en nemen daar een binnenweg, om zo weinig mogelijk over de drukke wegen te moeten lopen. Niet veel later komen we terug in het verbrande gebied en dat blijft zo tot op de plaats waar de weg naar Navagio - het wereldberoemde scheepswrak - afslaat.
Daar gaan we niet naartoe maar lopen verder door het verbrande gebied naar het klooster van Agios Georgios Krimnon. We reden hier al een paar keren voorbij op weg naar Navagio maar zijn nooit eerder tot bij het klooster gegaan. Nu we er toch voorbij wandelen wil ik het wel eens bezoeken.
De fruitkraam staat nog altijd bij de ingang en de man roept nog altijd even hard, een microfoon heeft hij niet nodig om de mensen te lokken. Ook ons probeert hij bij zijn kraam te krijgen, maar hij heeft ons jaren geleden al eens in het zak gezet en een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Van ezels gesproken... zijn ezel staat er nog steeds en heeft ondertussen zelfs een kleintje gekregen.

In de binnentuin van het klooster kunnen we foto's maken en een priester geeft ons wat nadere uitleg. We gaan ook even binnen in de kerk waar het verboden is om foto's te maken en daar houden we ons dan ook aan. Wanneer we met onze Duitse familie een kerk bezoeken, branden ze steeds een kaarsje voor mijn schoonmoeder en schoonvader. Nu ze er niet bij zijn doen wij het dan maar in hun plaats en ook mijn ouders worden niet vergeten.
Ik koop nog twee bokaaltjes 'handgemaakte' confituur om de verbouwing van het klooster te steunen en dan gaan we weer verder. Vlakbij is nog een uitkijktoren waar we nu een zicht hebben over het verbrande gebied rond het klooster. Het vuur kwam tot aan de overkant van de straat en men heeft het domein maar op het nippertje kunnen redden.

Dan wandelen we verder richting Anafonitria via de hoofdbaan die naar Navagio loopt en dat hebben we geweten. Ook al is het oktober, de ene na de andere auto, quad en zelfs bussen rijden ons voorbij. Na een tijdje nemen we een binnenweg die terug op onze aanvangsweg naar Volimes uitkomt, om zo de drukke weg te vermijden. We lopen liever via een omweg terug langs de rustige weg, die we dan voor een deel twee keer moeten lopen, zij het in omgekeerde richting.
In het dorp nemen we terug de uitgetekende weg tot aan de auto en rijden huiswaarts. Twee derde van onze wandeling ging door verbrand gebied maar het was de moeite waard om te zien hoe de mooie natuur er uitziet vlak na een zware brand...