Ze was de afgelopen week tijdens haar vakantie op het eiland verliefd geworden op een klein katje. Toen ze vernam dat ze het kon adopteren was het voor haar te laat omdat ze de volgende morgen al terug naar Nederland vloog.
Eenmaal terug thuis had ze zoveel spijt dat ze mij contacteerde met de vraag of ik juist wist hoe alles verloopt. De informatie die ik heb, speelde ik door aan haar en gaf haar nog enkele namen waar ze terecht kon. Ik vertelde haar dat het spijtig was dat wij al zo snel terug naar huis vliegen, anders konden wij het wel voor haar meebrengen.
Al heel snel kreeg ik bericht van haar dat die andere persoon haar vertelde dat er wel een mogelijkheid was dat het met ons mee kon, maar dan moest alles heel snel geregeld worden.
Deze morgen ben ik dan samen met mijn man in actie geschoten. Er moest bij de dierenarts nog veel geregeld worden en ook kijken of er nog plaats is op het vliegtuig voor het katje. Het was een heel hectische voormiddag maar eind goed, al goed. Het katje blijft bij de dierenarts tot vrijdagavond waar het zijn laatste voorbereidingen krijgt voor de vlucht.
We hebben het ticket geregeld want daarvoor moesten onze plaatsen her-boekt worden omdat onze stoelen reeds geboekt waren. Voor de veiligheid moet iemand met een dier bij zich aan het raam zitten, vraag me niet waarom want ik zie de noodzaak daarvoor ook niet echt. Nu zullen mijn man en ik dus achter elkaar zitten in plaats van naast elkaar, maar dat is ook geen probleem.
Vrijdagavond gaan we het katje bij de dierenarts afhalen en nemen het zaterdagmorgen mee naar Schiphol, waar het door de nieuwe eigenaar van ons overgenomen wordt.
De vrouw is zó gelukkig dat het toch nog gaat lukken en ik ben heel blij dat ik aan haar geluk heb kunnen meehelpen...
Een foto van het katje door de vrouw genomen
In werkelijkheid is het nog schattiger met zijn blauw en bruine oogje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten