~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 1 maart 2019

De uitzonderlijke koudegolf is eindelijk voorbij en de wind is sinds een paar dagen heel wat rustiger.
Mijn man heeft de vorige dagen al heel wat werk verzet in de tuin en omdat het heel aangenaam was om buiten te vertoeven heb ik een beetje geholpen. In de schaduw was het 16 à 17° maar in de zon liep de temperatuur op tot net boven de 30°. In de zon leek het gisteren dan ook zomer en we hebben onze boterhammen 's middags voor het eerst op het terras opgegeten.

Gisterenavond om even na tien uur werden we weer eens flink door elkaar geschud door nog maar eens een naschok. We hoorden een rommelend geluid en dan begon alles te schudden, het ganse huis leek te bewegen en voor het eerst in al die jaren was ik er niet gerust in. Zó erg hadden we het nog nooit meegemaakt en ik kreeg al dadelijk een berichtje van onze vrienden van de taverne om te vragen of alles ok was.
Op de aardbevingssite gaf men een kracht van 4.9 Richter aan, ik kon het eerst niet geloven want het leek véél zwaarder. Maar toen ik het epicentrum van de beving zag was er veel duidelijk want dat zat zowat aan onze voordeur.

Vandaag gaan we de wandeling maken die we op 22 februari wilden maken maar wegens de regen hebben uitgesteld.
We rijden met de auto tot het begin van het dorp in Agalas en laten hem daar achter. Dan wandelen we door het dorp in de richting van de Damianos Cave en bijna het dorp voorbij denkt mijn man er opeens aan dat hij de wandel-gps niet op 'opnemen' heeft gezet. Het eerste stuk zal dan ontbreken op de wandeling en de hoogtemeter.
Even voor de Damianos Cave volgen we een kiezelpad waar we al dadelijk flink beginnen af te dalen. Dit pad hebben we op 28 september 2016 ook al eens genomen maar nu gaan we aan de splitsing naar links waar we toen rechtsaf zijn gegaan. Wanneer we nu dezelfde wandeling zouden maken, zouden we door het deel gaan waar in de zomer van 2017 een zware brand heeft gewoed en daar hebben we geen zin in. Daarom gaan we nu aan de andere kant wandelen want daar is nog een deel waar we ook nog niet geweest zijn.
Hier krijgen we een heel ander uitzicht en we zien de rotsen in de omgeving van Korakonissi. Op het laagste stuk van de wandeling gekomen zien we hoog boven ons in de verte de Damianos Cave. We zien overal rondom ons bergen en dat betekent dat we nog een flinke klim voor de boeg hebben maar met deze temperaturen gaat dat wel meevallen.

Wanneer we al een fikse klim achter ons hebben komen we aan het pad dat langs de Adronios Wells loopt, dat zijn eeuwenoude waterputten tussen de velden met vooral druiven er rond. We volgen het wandelpad tot aan de asfaltweg en lopen dan langs de andere kant van de velden terug tot aan de waterputten. Verschillende mensen zijn hun druivelaars aan het snoeien.
Tussen de olijfbomen zien we ook hier ware bloementapijten, wat is de lente toch mooi. Bij de waterputten nemen we eventjes pauze en wandelen dan verder tot bij de auto en rijden weer huiswaarts...