Ergens achter de keukenkasten vinden ze blijkbaar een gaatje in de buitenmuur waardoor ze onder en achter de keukenkasten kunnen geraken en zo tussen de planken door in de kasten komen. Ieder jaar opnieuw was dat een dag, of twee dagen ergernis en extra poetswerk, maar dan waren we ervan verlost. Maar zoals alles het laatste jaar hier uitzonderlijk lijkt op het eiland, zo lijkt de mierenplaag dit jaar ook uitzonderlijk.
Het begon bijna 2 weken geleden met een aantal mieren in het kleine kastje waar ik mijn snijplanken en plastiek zakjes bewaar... en waar ze dus geen eten kunnen vinden. Ook de kookplaat van mijn elektrisch fornuis, dat naast die kast staat kreeg bezoek van hen, al was de plaat en de rest volledig proper. Het fornuis even tussen de kasten uitgehaald - wat ik zeer regelmatig doe om onder te poetsen - want je weet maar nooit wat eronder ligt. Daar zag ik een heel leger mieren kruipen, al was er nergens geen eten of wat dan ook te zien.
De mieren vernietigt, de kast uitgeladen en mieren vernietigt, kast en kookfornuis gepoetst... en klaar dacht ik. Vergeet het maar! De dag daarna hadden andere mieren mijn hoekkast met flessen water, drankblikjes en andere blikjes en glazen bokaaltjes met eten uitgekozen om op verkenning te gaan. Spijtig voor hen was er geen eten waar ze bij konden om er zich te goed aan te doen, maar ik wist wel wat te doen. Opnieuw alles uitladen, mieren vernietigen - in een met water gevulde afwasbak - poetsen en terug inladen.
Als ik dacht om er nu eindelijk vanaf te zijn dan zat ik er glad naast want binnen de kortste keer zaten er weer andere mieren in twee andere kasten. Deze keer was het mijn kast met koffie, thee en jawel koekjes... al konden ze daar niet bij wegens heel goed en veilig verpakt voor hen. Ook de hoekkast ernaast met mijn elektrische apparaten kreeg bezoek van hen.
Alweer hetzelfde gedaan als bij de andere kasten en dan ben ik op zoek gegaan op google naar hulpmiddelen om er volledig vanaf te geraken want ik was die beesten echt beu. Ze bezorgden me zelfs een obsessie, iedere keer ik langs de keukenkasten loop open ik ze één voor één om te zien of er geen mieren inzitten.
Daar vond ik verschillende middeltjes waar ik er dadelijk enkele van getest heb, alles was goed om van die vervelende beesten verlost te raken. Om te beginnen schaaltjes met babypoeder in de kasten gezet - ik zette er zelfs eentje op elk schab - want mieren zouden een hekel hebben aan die geur en blijven dan uit de buurt.
Als tweede optie zette ik schaaltjes met een mengsel van maïszetmeel vermengt met suiker op strategische plaatsen. Daar komen ze naartoe en nemen het mee naar hun nest, waar ze het dan verdelen onder de andere mieren. Het maïszetmeel zwelt op in hun maag en het hele nest sterft.
Een ander middel was op zoek gaan naar de plaats waar ze binnen komen, dat heb ik maar niet gedaan want de keukenkasten afbreken is geen optie!
Nog een andere optie is ervoor zorgen dat de keuken en de kasten proper zijn... wat ik een optie vind waar ik mee moet lachen. Ik ben een perfectionist wat poetsen betreft en het laatste anderhalf jaar is hier wel héél goed gepoetst, zowel in de kasten als er buiten.
Vorig jaar in het voorjaar heb ik grondige grote schoonmaak gehouden in gans het huis, ook in alle kasten. Een paar maanden later zijn we naar Marathia verhuist en heb ik alle kasten opnieuw uitgewassen toen ze leeg waren. Dit voorjaar zijn we terug naar hier komen wonen en zijn alle kasten nog eens uitgewassen voor ik ze terug ingeladen heb. Alles wat in de kasten moest is ook afgewassen voor ik het erin heb gezet... als dat niet proper genoeg is om de mieren buiten te houden dan weet ik het ook niet meer!
Met al die hulpmiddeltjes dacht ik nu wel van de mieren verlost te zijn. Maar toen we gisterenavond thuiskwamen na ons etentje en uitstapje in Marathia dacht ik dat ik compleet gek werd. In de hoekkast bij mijn elektrische apparaten zaten toch wel duizend mieren...
Blijkbaar hebben ze dan toch geen hekel aan babypoeder want ze liepen op enkele centimeters van de schaaltjes, terwijl ikzelf de geur van het poeder goed kon ruiken bij het openen van de kast. Nieuwsgierig ging ik dadelijk zien naar de plaatsen waar ik de schaaltjes met maïszetmeel en suiker gezet had. Nergens een mier te bespeuren, al zaten er een aantal dagen geleden een heel leger.
Het huilen was me heel nabij en in plaats van nog even na te genieten op ons terras, heb ik me alweer aan het opruimen van de mieren en het poetsen gezet. Hoelang gaat dit nog duren???
In België heb ik in het verleden goede resultaten geboekt toen we nog een vakantiehuisje aan zee hadden. We zetten daar een paar mieren-lokdozen waar ze binnen kwamen en er kwam geen enkele mier verder dan de dozen. Uitgeroeid was het nest en wij waren verlost van de mieren.
Dat hebben we hier jaren geleden ook geprobeerd, maar Griekse mieren hebben geen enkele interesse in die dozen en lopen er lustig omheen op weg naar meer interessante dingen voor hen...
Keukenkasten genoeg voor de mieren om op verkenning te gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten