12 september 2014 - Een luie dag

We hebben nog tot een stuk in de nacht op het terras gezeten en naar het onweer gekeken. Uren aan een stuk volgden de onweders elkaar op en het ene was al heviger dan het andere. Een onweer klinkt hier helemaal anders dan bij ons in België. Door de bergen wordt het geluid weerkaatst en de echo's geven er een heel apart geluid aan. Gelukkig was er maar één zware regenbui zodat we niet van het terras moesten vluchten en we hebben nog heel lang zitten praten.
Door al dat praten ziet het ernaar uit dat onze plannen met Leni wel eens zouden kunnen veranderen. Onze dochter en schoonzoon zijn dierenvrienden en hebben zelf thuis ook katten. Volgens hen kunnen we Leni hier toch niet zomaar achterlaten en ze zijn er van overtuigd dat we hem dan hier na de winter niet meer zullen aantreffen als hij ons al die tijd niet meer ziet. Ze proberen ons er van te overtuigen om hem mee naar België te nemen en dan mag hij bij hen gaan wonen.

Na vier dagen op stap te zijn geweest maken onze gasten er vandaag een luie dag van en gelijk hebben ze. Uitslapen en op het gemak ontbijten kan heel veel deugd doen en een dagje zalig nietsdoen is welkom na vier inspannende dagen. Na het onweer van gisterenavond en deze nacht schijnt de zon weer volop en het beloofd een mooie dag te worden.
Mijn dochter hunkert ernaar om het ligbed in de tuin uit te proberen en samen met haar kleine meid geniet ze algauw van een zalig dutje.
Mijn man doet wat licht werk in de tuin en ik hou me met het huishouden bezig. Met al die uitstappen is het poetswerk blijven liggen en het wordt hoog tijd om wat bij te werken.

Wie er heel blij is dat we een dagje thuisblijven is ons katertje Leni, hij voelde zich de laatste dagen wat aan zijn lot overgelaten. Nu kan hij weer volop zijn baasje achterna rennen en hem assisteren bij het werk in de tuin. Wanneer hij een paar overtollige takjes snoeit in de olijfbomen zit Leni tussen de takken en grijpt naar de snoeischaar. Alles wordt als spelen gezien.

Onze kleindochter heeft het effect van de bergen ook ontdekt. Wanneer ze heel luid roept en de echo's hoort moet ze er om lachen en ze maakt er nu een spelletje van door altijd opnieuw te roepen. Het wordt een heel aangename dag.

Er is nog een diertje dat zich hier bij ons goed voelt. Sinds enige tijd zit er in onze terrasplant een bidsprinkhaan en die is zo tam dat hij gewoon op onze vinger komt zitten. Hij is een expert in het camoufleren van zichzelf tussen de takjes en dat is een geluk want Leni lust sprinkhanen. Soms zit hij boven op de plant en onze mannen zijn helemaal weg van hem. Mijn schoonzoon noemt hem Joske en dus is Joske voortaan zijn naam voor ons allemaal.

Joske de bidsprinkhaan op onze Bougainvillea Thamnos.