De afgelopen week hebben wij geleidelijk aan onze tuin al een beetje winter klaar gemaakt, al kan je van winter hier op Zakynthos natuurlijk niet echt spreken. Het wordt wel eens flink koud maar vriezen doet het hier zelden of nooit.
Verder zijn we ook nog een keer tot in de stad gegaan om de waterrekening te betalen gezien dat hier nog altijd in contanten moet gebeuren. Ook de brandverzekering loopt naar zijn vervaldatum en omdat het grootste deel daarvan voor eventuele schade door aardbevingen is bestemd, kunnen we best goed op tijd zijn met de betaling ervan.
Van die gelegenheid hebben we dan ook gebruik gemaakt om nog eens langs de haven te wandelen en ik heb er bij de ijsbar mijn laatste Frozen yoghurt van dit jaar gekocht.
De volgende dagen willen we nog een paar flinke wandelingen maken alvorens ook onze vakantie weer voorbij is.
Vandaag maken we een wandeling naar de duinen van Kalamaki en gaan langs een pad dat we vanaf ons terras zien maar nog nooit bewandeld hebben. We vertrekken stilletjes via de voordeur terwijl Leni op het terras ligt te slapen. We hopen dat hij ons niet hoort of ziet want anders gaat hij ons zeker achterna komen.
Na een honderd-tal meter slaan we linksaf een zandweggetje in. We zien er regelmatig de paarden van de manege hier vlakbij doorlopen en zijn nieuwsgierig waar we zullen uitkomen. Het pad komt voorbij de Karting baan die verderop in de velden rechtover ons huisje gelegen is. Dan gaan we langs de omheining van het vliegveld en net op dat moment staat er een vliegtuig vertrekkensklaar. We wachten eventjes om het imposante gevaarte vanop een paar meter afstand te zien vertrekken. En het is beslist de moeite waard om hierop even te wachten.
We vervolgen onze wandeling, steken dan de hoofdbaan van Laganas naar Kalamaki over en komen op het pad naar de duinen. Het strand ligt er zo goed als verlaten bij nu het toeristisch seizoen voorbij is. Hier en daar is er nog een enkele toerist te zien die van de zon en de rust geniet. Via een ander pad lopen we door de duinen tot aan het domein van 'Hotel Louis Zante Beach'. Op deze tijd van het jaar zijn de duinen dor en droog... weinig of geen bloemen te bespeuren op een enkele laatbloeiende oleander na. Vervolgens wandelen we terug naar de grote baan. Aan het einde van onze straat slaan we een zandweggetje in om het asfalt te vermijden en komen dan even voor ons huisje terug op de baan. Het was maar een korte wandeling maar we hebben er toch van genoten. We wandelen niet voor het aantal kilometers maar vooral om van de mooie natuur te genieten.
De Karting baan... en aan de andere kant zicht op de bergen van Mouzaki
Onderweg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten