19 november 2018 - Wateroverlast en heel veel naschokken

Het abnormale weer in Griekenland dat ze daar al het ganse jaar kenden is blijkbaar nog niet voorbij.
In het noorden en het centrum van het land is de eerste sneeuw al met pakken uit de lucht gevallen. Zelfs op het eiland Skiatos kregen ze een pak sneeuw te verwerken.
Op ons eilandje viel in het weekend het water dan weer met bakken uit de lucht. Het resultaat daarvan is dat ze in de omgeving van Alykanas met wateroverlast te kampen hebben, straten en huizen zijn er ondergelopen met de nodige miserie tot gevolg.
Alykanas ligt op zeeniveau aan de voet van het Vrachionasgebergte en die top is het hoogste punt van het eiland. De massa water die daar valt loopt naar beneden en passeert op zijn weg naar zee de dorpjes die daar liggen. Na eerst de aardbevingen zitten de mensen er nu met de voeten in het water...

Wat de aardbevingen betreft las ik in een interview met de seismoloog - die vertelde dat de aardbeving van 26 oktober zwaarder was dan vermeld - dat het aantal van achthonderd naschokken overschreden is in twintig dagen.
Volgens hem is het, gezien de omvang en de sequentie van de naschokken, de grootste aardbeving in Zakynthos sinds de alles verwoestende in 1953. 
Terwijl ik dit aan het schrijven ben was er zojuist alweer een zware naschok van 5.1 Richter, ons eilandje krijgt wel heel wat te verwerken...

Sneeuw op het eiland Skiatos

Nog meer sneeuw op Skiatos

Overstromingen in Alykanas

Nog in Alykanas

Miserie voor de inwoners

15 november 2018 - Er werd nog maar eens flink geschud

In de vroege morgen kwam het bericht dat er alweer een zware naschok was op ons eilandje. Het bleef niet bij die ene want zeven minuten later kwam er al een nieuwe en nog geen twee uur later een derde. De rest van de dag volgden nog een reeks minder zware. De inwoners zijn met al die naschokken al wat voorbereid op wat komen gaat, maar toch vinden ze het nog altijd heel eng. Tijdens de bevingen lijkt het alsof er onder hen in de aarde van alles valt - en niet alleen in Lithakia zoals in de kranten stond - met daarbij de nodige geluiden. Ze zijn dan ook heel verontrust want volgens hen zijn ook nu de bevingen zwaarder dan men aangeeft. 

Onze vrienden in Marathia gaan regelmatig op inspectie bij ons eigen huisje in Agrilia, tot nu toe heeft het ook de vele naschokken goed doorstaan. 

Even na de middag zag ik foto's van een rots bij de kliffen van Cape Keri die na de naschokken van deze morgen ingestort is. Op de foto's is duidelijk een witte plek te zien waar voorheen nog een grijze rotswand was.

We herkenden dadelijk de plek omdat we al vele keren naar die rotsen hebben staan kijken wanneer we bij Cape Keri aan de vuurtoren stonden. Einde mei hebben we tijdens een wandeling in Keri zelfs heel dicht bij de plek gestaan. 

We zijn toen even van ons wandelpad afgeweken om langs een olijfgaard tot bij de rand te gaan kijken en hebben er genoten van het mooie uitzicht. De rotsen die we altijd uit de verte zagen waren opeens heel dichtbij. Bij een volgende wandeling zal het uitzicht niet meer hetzelfde zijn.

Ook bij het kasteel van Bochali kwamen rotsblokken naar beneden. Men denkt er nu aan om het pad af te sluiten omdat het veel gebruikt wordt door wandelaars en men niet wil dat er ongelukken gebeuren...

In de verte de witte plek bij Cape Keri

Van dichterbij is het duidelijk te zien

De bewuste kliffen tijdens onze wandeling van heel dichtbij gezien

Het pad bij het kasteel na de instorting

De apparatuur die de aardbevingen meet in het seismologisch instituut in Athene

11 november 2018 - Nog altijd veel naschokken

In België herdenken we vandaag het einde van de eerste wereldoorlog nu exact honderd jaar geleden en er worden overal in het land plechtigheden gehouden. Het weer treurt mee over de dood van de honderdduizenden soldaten en burgers die er toen gevallen zijn, het is grijs, nat en winderig.

Op ons eilandje zijn er meer dan twee weken na de zware aardbeving nog dagelijks vele naschokken waarvan enkele nog altijd tot dicht bij de 5.0 Richter komen. Er zijn in die tijd al honderden naschokken geregistreerd.
De onderzoeken van de gebouwen gaan verder en in de loop van deze week waren er al meer dan tweehonderd onbewoonbaar verklaard. Door de redelijk zware naschokken komen er nog beschadigingen bij of wordt de eerder gemaakte schade nog wat groter.
Vooral in het vlakke deel van het eiland zijn de naschokken nog heel erg te voelen, de ondergrond is er heel anders dan in de bergen. Dat zal ook de reden zijn waarom wij in het verleden de aardbevingen in ons eigen huisje op de kleigrond in Agrilia, altijd veel beter voelden dan in ons huurhuisje in Marathia dat op een rotsachtige berghelling is gebouwd.

In Lithakia zijn de bewoners van het dorp er niet gerust in. Ze horen sinds de zware beving gerommel en andere geluiden onder de grond. Volgens de wetenschappers die het kwamen onderzoeken is het hetzelfde fenomeen dat er ook was na de aardbeving in 1997, die van vergelijkbare zwaarte was dan die van twee weken geleden. Toen was er op dezelfde plaats ook wekenlang hetzelfde te horen.
Het zouden ondergrondse instortingen van rotsblokken zijn door het verschuiven van de tektonische platen. Als ik eerlijk mag zijn zou ik er ook niet gerust op zijn en evenals de inwoners vrezen dat er op een dag zinkgaten ontstaan. Ze hopen nu maar dat zo'n zinkgat dan niet onder een huis of gebouw gaat ontstaan...




   

2 november 2018 - Nog een update van de aardbeving

Vandaag lijkt de rust stilaan weer te keren in de aarde bij ons eilandje, er zijn nog verschillende naschokken maar ze blijven onder 4.0 Richter. Zou de zware naschok van dinsdagmorgen dan toch de voorspelde zware beving geweest zijn? Laat het ons hopen!
Er blijft nieuws binnensijpelen en omdat mijn hart en mijn gedachten sinds de zware aardbeving vorige week in Zakynthos zijn, blijf ik het volgen.

In de "loopgraven" zijn de seismologen in het onderzoek tot de verklaring gekomen dat de aardbeving al "gepland" was sinds een vijftal maanden.
De zware beving van 6.4 donderdagnacht werd een half uur daarvoor voorafgegaan door een sterke trilling van 5.0 Richter, die al erkend was als een pre-aardbeving. Maar men ontdekte dat de pre-mysterieuze periode al een paar maanden geleden begonnen was met veel kleinere pre-aardbevingen.
Omdat ik bijna dagelijks op de aardbevingssite ga kijken, had ik gemerkt dat er al maandenlang meerdere keren per week bevingen tussen 2.0 en 3.5 Richter waren. Zoals ik al schreef heb ik toen aan mijn man mijn vrees voor een zware aardbeving al gemeld. Met wat ik nu hoor was mijn voorgevoel gegrond en waren het inderdaad voorbodes op een zwaardere.

Een paar dagen geleden waren er na grondige onderzoeken al tweeënvijftig gebouwen ongeschikt verklaard en het onderzoek gaat nog verder. Het zou wel gaan om oude gebouwen en om enkele welke niet kwalitatief gebouwd werden.
Vandaag vernam ik dat in het bredere zeegebied van Marathia de laatste dagen een vreemd geologisch fenomeen geregistreerd is. Volgens hun beschrijvingen is het zeeoppervlak gevuld met olie en ook met de aanwezigheid van schaarse "bubbels". Men verklaart dat de zware aardbeving daarvan de oorzaak is en dat het na vorige zware bevingen ook gebeurde.
Jaren geleden hoorde ik al vertellen door de inwoners dat er een petroleumgeur was na een kleine beving, die zou dan uit de aarde omhoog komen.

Omwonenden melden nu dat het fenomeen er al wel meer was, alleen is het nu wat intenser.
Daar zijn wij ook getuige van geweest sinds we in juni in Marathia gingen wonen. Meerdere keren per week was er een petroleumgeur en zagen we "strepen" op het zeeoppervlak, daarvoor was geen beving nodig.
Onze huisbaas heeft ons vanaf het begin gewaarschuwd om niet in de zee voor Marathia te gaan zwemmen vanwege de natuurlijke petroleumbronnen waarbij de petroleum er regelmatig omhoog komt. Zelfs het mooie en kristalheldere water van Marathia Beach zou dan petroleum bevatten. In het begin hechtten wij er geen geloof aan, maar na een tijdje merkten we het zelf ook op en ruikten en zagen we de petroleum.

Toen we in het najaar gingen eten in de taverne van onze vrienden was er ook een Nederlands echtpaar dat niet ver van ons een appartement huurde voor hun vakantie, ze kwamen er ieder jaar twee keer met vakantie.
Ze hadden vóór hun appartement een privé strandje en ze vertelden, als ze er wilden zwemmen, ze altijd eerst een steen in het water gooiden. Wanneer er bubbels opstegen betekende het dat er petroleum was en dan gingen ze wat verderop zwemmen. De petroleum is dus niet alleen na een aardbeving aanwezig.

Olie vóór de kust van Marathia na de zware aardbeving

30 oktober 2018 - Zware naschokken en schade aan kerken en kerktorens

Gisterenavond kreeg ik een rapport te zien van een expert die de evolutie na de zware aardbeving van donderdagnacht bekijkt.
Hij beweert dat het fenomeen dat ze nu meemaken op bevredigende wijze evolueert.
Wat hij voorspelt is een rijke post-seismische sequentie die kleine aardbevingen zal omvatten, maar waarschijnlijk ook een grotere van 5.7 à 5.8 Richter. Dit zijn grote aardbevingen maar ze zijn volgens hem 300 keer kleiner dan de 6.4 van donderdagnacht.
De zware voorspelde naschok zal nodig zijn om de seismische sequentie te voltooien, die lang zal duren en meer dan een maand zal blijven plaatsvinden.
Persoonlijk is hij van mening dat de beving van 6.4 de belangrijkste was omdat er nu een veelvoud aan kleinere naschokken zijn. De regio zou niet in staat zijn om grotere aardbevingen naar het noorden te geven omdat ze al gebeurd zijn in Lefkada en Kefalonia. Het zuiden heeft de mogelijkheid om activiteit te geven diep in de zee, weg van het land, zodat ze geen problemen veroorzaken.

Een andere vooraanstaande seismoloog verklaarde dat de omvang van de naschokken sinds 2 dagen is afgenomen, maar dat de bevolking er rekening moet mee houden dat er nog een zware naschok zal komen.

Volgens de directeur van het Geodynamisch instituut is men in het verleden op het eiland goed met de preventie op aardbevingen omgegaan. Als deze omvang zich in een andere regio en een ander land zou voordoen, zou dit verschrikkelijke gevolgen hebben. Het anti-seismische ontwerp en de bescherming van de gebouwen op het eiland hebben bewezen dat het met positieve resultaten wordt toegepast. Bij woningen die na de zware aardbeving van 1953 - waarbij het grootste deel van het eiland verwoest werd - gebouwd werden en nog zullen gebouwd worden, moeten heel strikte regels gevolgd worden om grote schade te voorkomen.

Volgens hem is het voor 99% zeker dat het de belangrijkste aardbeving was en er zijn veel naschokken, maar een aardbeving van 6.4 heeft erg lang nodig om te kalmeren. Hij gelooft ook dat er nog een zware naschok van 5.8 of rond de 6. zal volgen. De bewoners moeten alert zijn maar weten dat een naschok van deze omvang pas na weken of maanden kan optreden.

Vandaag melden nieuwsberichten dat er even voor vijf uur plaatselijke tijd deze morgen een naschok van 5.4 was, met in de loop van de dag nog enkele van 5.0, 4.7 en 4.6 maar ook nog verschillende die iets kleiner waren. 

De laatste dagen is de schade aan kerktorens en kerken nagekeken, daarbij wordt die van Agrilia genoemd, evenals die van Bochali, Skoulikado, Vanato, Mouzaki, Agalas, Agios Dimitrios en Kalithea. 

Ook al heeft de aardbeving en de daarop volgende naschokken geen grote schade aangericht, het herstellen van al die schade zal toch heel wat tijd en geld vragen. De grondverzakkingen en de scheuren aan gebouwen zijn niet zomaar snel op te lossen. 

Vijfenveertig minuten geleden kwam er opnieuw een naschok , deze keer met een kracht van 5.7, ze worden alsmaar zwaarder. Onze gedachten zijn bij onze vrienden daar, maar ook bij de rest van de bevolking die geen rust gegund wordt...

De zware naschokken van de vroege morgen tot nu

Een scheur in één van de kerken of torens

En aan gebouwen

29 oktober 2018 - Het eiland schuift op

Ons eilandje wordt nog dag en nacht geplaagd door talrijke naschokken, waarvan verschillende nog altijd een kracht van bijna 5. Richter hebben. Van enkele vrienden ter plaatse vernam ik dat het nu wel genoeg is geweest, het geeft een heel raar gevoel om regelmatig door elkaar te worden geschud.

De aardbeving vond plaats bij het Zuid-Westelijk deel van het eiland, het dichtst bij de plaats waar wij wonen als we op het eiland verblijven. De Tsunami die daarop volgde had 56 minuten nodig om de kusten van Italië te bereiken met golven van 50 cm, gelukkig niet echt hoog om problemen te geven.
De laatste berichten vernam ik gisterenavond, van onderstaand bericht keek ik toch wel even verbaasd op:

Het eiland Zakynthos is ten minste 3,0 cm naar het zuidwesten verplaatst na de sterke aardbeving van 6,4 op de schaal van Richter die het eiland heel vroeg op vrijdag opschudde.
De onderzoeksdirecteur van het Geodynamic Instituut van de nationale observatiepost in Athene - Dr. Athanassios Ganas - vertelde maandag aan de Athens-Macedonian News Agency (ANA) dat deze conclusie werd bereikt na de digitale verwerking en analyse van radarbeelden van de EU en ESA-satelliet Sentinel-1 van de Copernicus-service, die de oppervlaktevervorming op Zakynthos weerspiegelen.
De beweging wordt meestal waargenomen op een horizontaal niveau, terwijl er geen verticale beweging is waargenomen. Ganas zei dat wetenschappers momenteel onderzoeken of de beving andere bewegingen in de omliggende regio heeft veroorzaakt.

De foto's komen van het internet en tonen enkele schadegevallen aan huizen, waarvan er met de regelmaat van de klok binnenkomen op het stadhuis.

28 oktober 2018 - Myzithres voor en na de zware aardbeving

Zojuist vond ik heel recente foto's van Myzithres, gemaakt vanaf de plaats waar iedereen - die daar van de rots een foto wil nemen - gaat staan. Ook wij hebben daar meer dan één keer aan de rand gestaan, al moet ik zeggen dat ik er altijd heel snel weer weg was.
Met mijn hoogtevrees gaf dat een heel eng gevoel en na deze zware aardbeving met al zijn flinke naschokken, laten we ons gezond verstand nog meer werken en blijven weg van al die plaatsen. Iets wat nu nog vast hangt kan heel snel ook gaan loslaten en in de diepte verdwijnen, voorzichtigheid is in de toekomst zeker nodig.
Zoals het water bij Navagio lichtblauw kleurt na de neergestorte kalksteenrotsen, zo kleurt ook bij Myzithres de zee rond de rots lichtblauw als gevolg van de witte kalksteenrotsen die in zee terecht kwamen.
Wanneer ik onze foto's vergelijk met deze recente, is heel goed te merken dat het uitzichtpunt naar beneden is gestort. Bij onze wandelingen volgend voorjaar gaan we waarschijnlijk nog meer ingestorte rotswanden en oude gebouwen ontdekken...

Een foto die ik enige tijd geleden nam vanaf het uitzichtpunt

Dezelfde plaats na de aardbeving

En nog eentje

28 oktober 2018 - Nog een update van schade na de aardbeving

Vandaag wordt in Zakynthos Ochi dag herdacht, een herdenking aan de dag waarop men neen zei tegen Mussolini. Meer daarover heb ik vorig jaar op deze dag geschreven en kan altijd gelezen worden.
Maar de Zakynthiers hebben hun handen en hoofden nog vol na de zware aardbeving van donderdagnacht. Ook vorige nacht en vandaag gaan de naschokken door, er wordt hen geen rust gegund.

Er komen nog meer foto's en meldingen binnen van schade. Bij het wereldberoemde scheepswrak bij Navagio zouden de kliffen op verschillende plaatsen delen van hun rotswand losgelaten hebben, die daarbij in zee zijn gestort.
Een helikopter is over het eiland gevlogen om de schade te bekijken en daarbij heeft men ontdekt dat het water rond Navagio lichtblauw kleurt. Een teken dat er witte kalksteenrotsen in zee terecht gekomen zijn.
Enige tijd geleden kwam er al een deel van een klif op het strand terecht, waarschijnlijk als gevolg van vele kleine bevingen van de laatste tijd. Er werden daarbij 7 toeristen gewond. 

Ook van de haven komen nieuwe foto's binnen, ons favoriete plekje aan de haven - de laatst gebouwde aanlegsteiger - werd afgesloten doordat er grondverzakkingen zijn na de beving.
Enkele huizen worden bedreigd door een afgescheurde rotsblok die dreigt naar omlaag te vallen en nog veel meer foto's van beschadigingen aan huizen en gebouwen. Ons eilandje kreunt onder zijn verwondingen...

Foto's komen van het internet:

De afgesloten aanlegsteiger

Onderaan de scheur na de beving

Ook hier overal scheuren

Deze afgescheurde rotsblok dreigt naar beneden te komen op de onderstaande huizen

27 oktober 2018 - Een update na de zware aardbeving

Gisteren heb ik de ganse dag het nieuws van de zware aardbeving opgevolgd, het is nu eenmaal onze tweede thuis en het eiland zit diep in ons hart.
's Avonds kregen we bericht van onze vrienden van de taverne dat alles met ons huisje in orde is. De dochter des huizes was met haar mama naar Agrilia gereden en ze hebben alles in goede staat gevonden. Dat was een hele geruststelling voor ons en we konden gerust gaan slapen.
Met hen is ook alles in orde, ze hadden een zware nacht met de zeer sterke beving en al die zware naschokken. De ganse dag heeft het eiland nog gebeefd door de vele naschokken en helemaal gerust waren ze toch niet.

Ook vandaag komt er nog heel wat nieuws binnen via Facebook en de Griekse nieuwszenders. Gedurende de ganse dag blijven de naschokken komen, sommige zijn wat lichter maar er zijn nog tientallen schokken van bijna 5. Richter. Met de laatste naschok een paar minuten geleden staat de teller op 75 en het ziet er nog lang niet naar uit dat het de laatste was.
Hopelijk stopt het stilaan zodat de inwoners een beetje rust krijgen.

Deze morgen kwam er een foto binnen van een heel bekende rots bij Cape Keri, ook wij hebben Myzithres al vaak gezien en gefotografeerd. De twee kegelvormige grote rotsen die uit het kristalblauwe water in Keri stuiteren, worden de kleine en grote Myzithra genoemd - Myzithres in het meervoud voor de twee samen. Ze zijn te vinden onder de vuurtoren van Keri.
Door de bevingen is een deel van de klif ingestort op de plaats waar een uitzichtpunt was en heeft de kleine rotsblokken aan Myzithres helemaal bedolven. Dat uitzichtpunt lijkt me vanaf nu geen veilige plaats meer om foto's van de rots te nemen...

Voor en na de aardbeving

Foto van het internet

Een foto vanaf het uitkijkpunt met zicht op Myzithres tijdens een vroegere wandeling

Hier nu nog gaan staan om foto's te nemen lijkt me niet meer aan te raden 

 

26 oktober 2018 - Een zware aardbeving op ons eilandje

Net uit bed en ik krijg al verschillende berichten van familie en vrienden over een zware aardbeving op ons eilandje. Ik heb er zelf nog niets van gehoord en dus ga ik dadelijk op zoek naar meer informatie. Overal vind ik nieuws, foto's en video's over de aardbeving die om bijna twee uur deze nacht behoorlijk heftig is tekeer gegaan met een kracht van 6.8 op de schaal van Richter.
Eigenlijk zijn we niet verrast want de laatste maanden waren er veel kleine bevingen rond dezelfde plaats waar de beving van vannacht was. Ik heb meerdere keren aan mijn man gezegd dat er vroeg of laat wel eens een zwaardere kon komen.
In de Ionische zee botsen de Euraziatische en Afrikaanse tektonische plaat met elkaar, de wrijvingen van beide platen zorgen voor sterke bevingen.
Gelukkig zijn de huizen sinds de zware aardbeving van 1953 - toen negentig procent van Zakynthos verwoest werd - aardbeving-bestendig gebouwd. De 6.8 op de schaal van Richter van vorige nacht is niet zóveel minder dan de 7.3 van 1953.

Ons hart is nu in Zakynthos en ik wou dat we daar waren zodat we met eigen ogen konden zien of er schade is aan ons huisje in Agrilia of aan ons huurhuisje in Marathia.
In de haven zijn grondverzakkingen, in winkels is de inhoud van de winkelrekken op de grond gevallen en vitrines gebroken, muren van huizen en gebouwen vertonen scheuren. De klokken van de Heilige Dionysioskerk aan de haven begonnen te luiden tijdens de beving maar net als in 1953 is ze gespaard gebleven.
In Kalamaki vielen rotsblokken op het strand, ook in Krioneri rolden rotsblokken naar beneden, gelukkig op een plaats waar geen huizen staan. Oude gebouwen werden beschadigd.
Na de aardbeving vluchtten veel mensen in paniek de straat op. Anderen vertrokken uit angst voor vloedgolven naar het platteland, daardoor stond het vannacht vast op de wegen van het eiland.
Door een Nederlandse die haar vakantie in een hotel op het eiland doorbracht vernam ik dat het zwembad overstroomde en de muren van het hotel scheurden.
De scholen en openbare diensten blijven vandaag dicht.

Onze vrienden van de taverne hebben laten weten dat ze allemaal in orde zijn, de dochter des huizes gaat nog even langs ons huisje in Agrilia rijden om te kijken of daar alles in orde is. Hopelijk krijgen we ook van onze huisbaas te horen dat ons huurhuisje ok is, tot zolang kunnen we alleen maar afwachten en hopen op goed nieuws.
Op dit moment zijn er al meer dan veertig naschokken geweest tussen 3.0 en 5.1, ons eilandje wordt behoorlijk door elkaar geschud. We kunnen alleen maar hopen dat er geen zwaardere bevingen meer komen...

Enkele foto's van het internet:

6.8 op de schaal van Richter om 1.54 plaatselijke tijd

Het epicentrum ligt bij de rode ster

Op de punt helemaal linksonder van het eiland ligt onze woonplaats Marathia

Eén van de grondverzakkingen in de haven

Ook muren zijn ingestort

Op deze plaats in de haven scheurde de grond open

De inhoud van winkelrekken viel naar beneden

Grote schade in winkels

Ook hier veel schade

Gebroken Etalageruiten

19 oktober 2018 - Onze tickets voor 2019 zijn compleet

Eergisteren was ik nog op bezoek bij de huisdokter voor mijn jaarlijkse bloedafname, omdat ik hartpatiënte ben moet er het één en ander opgevolgd worden.
Door mijn drukke bezigheden na onze thuiskomst was ik vergeten bellen en heb ik vandaag pas de uitslag vernomen. Alles wat onderzocht werd was prima en ik kreeg 10 op 10 van hem, ik ben dus in orde bevonden om volgend jaar weer met een gerust hart naar ons droomeilandje te vliegen.

Onze tickets voor de heenvlucht op 15 februari hebben we begin september al geboekt. Mijn man houdt regelmatig de prijzen van de tickets in het oog omdat hij weet dat goed op voorhand boeken meestal beloond wordt met goedkope prijzen.
Vandaag is het zover en biedt Transavia weer enkele goedkope tickets aan voor de periode dat we meestal terug naar België vliegen. Na eventjes overleggen besluiten we om erop in te gaan want goedkoper zullen ze waarschijnlijk niet meer worden.
Zonder tegenslagen of andere onvoorziene omstandigheden komen we volgend jaar op 16 oktober weer terug naar ons Belgenlandje...

13 oktober 2018 - Ons verblijf zit er weer op

Na een drukke week van voorbereidingen om alles in Agrilia en Marathia winterklaar te maken is het vandaag tijd om terug naar huis te vliegen.
Eergisteren moesten we nog in de stad zijn en ook bij de dierenarts voor de gezondheidscheck van onze Matia, hij werd gelukkig goedgekeurd voor de reis.
's Avonds zijn we een laatste keer bij onze vrienden in de taverne gaan eten want het zal weer een half jaar duren voor we nog eens lekker kunnen gaan eten bij hen. Hun taverne sluit na dit weekend, de olijvenpluk staat voor de deur en het toeristische seizoen zit er ook bijna op, ergens in mei gaat de taverne dan weer open.
Na het eten en toen de andere klanten vertrokken waren kwam de familie gezellig bij ons zitten en hebben we nog lang over van alles en nog wat gepraat, we voelden dat de familie ons echt wel graag heeft.
De dochter des huizes heeft al eens gezegd dat we haar als onze derde dochter mogen zien en dat ze altijd klaar zal staan voor ons, dit kwam in ons gesprek nog eens ter sprake en ze herhaalde het nog een keer. De tijd vloog voorbij en tot onze verbazing was het in een vingerknip een paar uren later. Dan maar snel terug naar ons huisje want de dag erna wachtte ons nog een zware dag, maar niet nadat we beloofd hadden om de dag daarna nog even afscheid te komen nemen.

Gisteren hebben we dan de allerlaatste dingen in orde gemaakt en was het na het avondeten tijd om ons kleine kattenvriendje bij de dierenarts op te halen. Het was de bedoeling dat hij pas deze morgen naar de luchthaven zou gebracht worden, maar op zaterdag gaat de zaak later open en wij moeten op tijd inchecken.
In het voorbij rijden zijn we nog even gaan afscheid nemen bij onze vrienden en hebben er nog iets gedronken.
Onze Matia was niet blij met de kleine indringer die we meegebracht hebben en liet dat duidelijk merken met wat gegrom. Het kleintje was heel aanhalig, hij wou altijd dicht bij ons zijn en Matia was merkbaar jaloers op hem. Gelukkig hadden ze beiden hun bench om veilig de nacht in door te brengen.

Even voor half zes vanochtend worden we gewekt door de wekker en zijn de laatste momenten hier aangebroken. Het kleine katje wordt in zijn draagmandje gestopt en onze jaloerse kater wil onder geen voorwaarde in de zijne. Dat hebben we nog nooit meegemaakt want de andere keren ging hij er uit zichzelf in, hij is duidelijk boos op ons maar dat helpt hem niet want hij moet er toch in.
We rijden tot in Agrilia en laten de auto bij ons eigen huisje achter waarna we met de taxi naar de luchthaven rijden. Even later kunnen we inchecken en iets vroeger dan verwacht stijgt het vliegtuig van Transavia op om na een probleemloze vlucht in Schiphol te landen. Onze twee kleine vriendjes hebben zich voorbeeldig gedragen, wat van de twee kindjes in de rij voor mij helemaal niet kan gezegd worden.
Nog even wachten op de bagage en dan kunnen we het kleine katje aan zijn nieuwe baasjes overdragen. De vrouw is zo blij dat we het voor haar meegebracht hebben dat ze met een grote ruiker bloemen naar ons toekomt. Ik voel me altijd wat onwennig als ik beloond wordt voor iets wat in mijn ogen vanzelfsprekend is, ook al voel ik me natuurlijk heel vereerd met hun lieve gebaar. 
Met de belofte dat ze in de toekomst nog foto's gaat doorsturen nemen we afscheid en begeven we ons naar het station dat een beetje verder onder de luchthaven gelegen is.

Wanneer we op het perron aankomen staat onze trein klaar om te vertrekken, maar de deuren zijn al gesloten zodat we op de volgende moeten wachten die een uur later zal komen. Er wacht ons nog een onaangename verassing, sinds vorig jaar is er een trein verwijderd en laat dat nu juist die volgende zijn. Dat betekent dat we nog een uur extra moeten wachten, arme Matia, hij moet nu twee uur extra opgesloten zitten in zijn mandje.
Wanneer we eindelijk in Berchem aankomen - waar we moeten overstappen - zien we dat we ook hier een uur op de aansluiting moeten wachten.
Als we eindelijk op ons eindstation aankomen merken we dat we meer dan twaalf uur onderweg zijn geweest, nog een rit van vijf minuutjes met de taxi en we zijn weer thuis. Tot onze verbazing is het hier vandaag warmer geweest dan in Zakynthos wat de aanpassing zoveel makkelijker maakt.
Onze Matia voelt zich na zeven maanden afwezigheid gelukkig weer dadelijk thuis en gaat al snel zijn vertrouwde plekjes opzoeken. Ik neem mijn fiets en rij naar de frituur voor echte Belgische frietjes met servela... en dat smaakt heerlijk  na zoveel maanden!                                         

Ons vliegtuig

Klaar om te vertrekken

Matia in zijn reismandje onder de stoel

De ruiker bloemen voor onze begeleiding van het katje

Van de andere kant gezien

Eindelijk nog eens een echte Belgische friet

De eerste foto van het kleine katje in zijn nieuwe thuis

                                         

9 oktober 2018 - Iemand gelukkig gemaakt

Gisterenavond vond ik in mijn Facebook-berichtenbus een vraag van een vrouw om informatie over het adopteren van een katje. Tijdens haar zoektocht had ze vernomen dat wij ons al eens ingezet hebben bij het opvangen van puppy's en vorig jaar ook eentje mee naar Nederland begeleid hebben.
Ze was de afgelopen week tijdens haar vakantie op het eiland verliefd geworden op een klein katje. Toen ze vernam dat ze het kon adopteren was het voor haar te laat omdat ze de volgende morgen al terug naar Nederland vloog.
Eenmaal terug thuis had ze zoveel spijt dat ze mij contacteerde met de vraag of ik juist wist hoe alles verloopt. De informatie die ik heb, speelde ik door aan haar en gaf haar nog enkele namen waar ze terecht kon. Ik vertelde haar dat het spijtig was dat wij al zo snel terug naar huis vliegen, anders konden wij het wel voor haar meebrengen.
Al heel snel kreeg ik bericht van haar dat die andere persoon haar vertelde dat er wel een mogelijkheid was dat het met ons mee kon, maar dan moest alles heel snel geregeld worden.

Deze morgen ben ik dan samen met mijn man in actie geschoten. Er moest bij de dierenarts nog veel geregeld worden en ook kijken of er nog plaats is op het vliegtuig voor het katje. Het was een heel hectische voormiddag maar eind goed, al goed. Het katje blijft bij de dierenarts tot vrijdagavond waar het zijn laatste voorbereidingen krijgt voor de vlucht.
We hebben het ticket geregeld want daarvoor moesten onze plaatsen her-boekt worden omdat onze stoelen reeds geboekt waren. Voor de veiligheid moet iemand met een dier bij zich aan het raam zitten, vraag me niet waarom want ik zie de noodzaak daarvoor ook niet echt. Nu zullen mijn man en ik dus achter elkaar zitten in plaats van naast elkaar, maar dat is ook geen probleem.
Vrijdagavond gaan we het katje bij de dierenarts afhalen en nemen het zaterdagmorgen mee naar Schiphol, waar het door de nieuwe eigenaar van ons overgenomen wordt.
De vrouw is zó gelukkig dat het toch nog gaat lukken en ik ben heel blij dat ik aan haar geluk heb kunnen meehelpen...

Een foto van het katje door de vrouw genomen 

In werkelijkheid is het nog schattiger met zijn blauw en bruine oogje 

  

8 oktober 2018 - Bezoek van een bevriend Nederlands echtpaar

Ons eilandje heeft de zware storm van eind vorige week goed doorstaan en er is geen sprake van noemenswaardige schade... Gelukkig maar! De buren aan de overkant van het eiland op de Peloponnesos hadden het zwaarder te verduren en op andere plaatsen was het nog erger en vielen er zelfs enkele doden.
Deze week kregen we tussendoor nog enkele buitjes maar voor de rest was de zon weer volop van de partij en werd het op sommige dagen nog 28°. Een heerlijke nazomer dus!
De planten in onze tuin hebben duidelijk genoten van de regen die voor hen heel welkom was. Gezien de meeste van hen pas sinds juni aangeplant zijn, hadden ze al dadelijk een warme en droge zomer voor de boeg. We hebben ze wel regelmatig water gegeven maar een aantal regenbuien doen toch echt wel wonderen. Ze kregen een mooie, frisse kleur en vooral de Yuka's hebben duidelijk merkbaar een groeischeut gekregen.
Overal in de tuin achter ons huisje, tegen de berg aan groeien wilde cyclamen. Nu moeten we niet meer gaan wandelen om ze te zien maar staan die mooie bloempjes in onze eigen tuin, alhoewel... Helemaal klopt dit niet want het is natuurlijk nog altijd de tuin van onze huisbaas die wij mogen gebruiken.
Het weekend was mooi maar alsof de duivel ermee gemoeid was kwam er 's avonds - wanneer we wilden vertrekken voor ons gebruikelijke etentje - iedere keer een donkere wolk over met een flinke regenbui. We hebben dan de auto maar genomen in plaats van er heen te wandelen want met een nat pak zitten eten vinden we ook niet gezellig.

Vandaag verwachten we bezoek van een bevriend Nederlands echtpaar. Enkele jaren geleden kwamen ze voor het eerst bij ons langs omdat ze graag informatie wilden over het wonen hier op het eiland, wanneer ze met pensioen gaan willen ze net zoals wij de helft van het jaar hier komen wonen. Sindsdien zijn ze ons ieder jaar tijdens hun vakantie even komen bezoeken, dat willen ze ook vandaag doen en we kijken er naar uit om hen terug te zien. Voor we terug naar België vertrekken willen ze ons nieuwe stekje nog komen bewonderen want ze vonden de foto's zo mooi dat ze heel nieuwsgierig zijn.
Een half uurtje voor we hen verwachten komt de dochter van onze favoriete taverne ook even langs. Het is er nog niet van gekomen wegens het vele werk in de taverne en nu komt ze even snel tussendoor tot bij ons, ze wil het beslist ook gezien hebben voor we weg zijn. Even later belt haar moeder dat er klanten zijn en moet ze weer terug om te gaan werken. Zodra ze door de poort is buiten gereden horen we onze gasten naar boven rijden.

Na de begroeting raken ze niet uitgepraat over de mooie omgeving. Volgens hen werd het vanaf een vijftal kilometer van ons huisje altijd maar mooier en mooier, met als apotheose het uitzicht vanaf onze tuin en het terras.
Het is wel heel duidelijk dat ze deze kant van het eiland voor het eerst ontdekt hebben, wij weten al tien jaar hoe mooi deze omgeving is en hebben er sindsdien ons hart aan verloren. Als ze nu al zo versteld staan wanneer het uitzicht niet op zijn mooiste is - door een aantal wolken is de zee niet mooi blauw maar wat grauwer - wat gaan ze dan zeggen wanneer de zon volop schijnt en de zee haar stralend blauwe kleur heeft...
Het wordt een heel gezellige namiddag en wanneer de avond begint te vallen wordt er afscheid genomen, de tijd is weer voorbij gevlogen. Met spijt in hun hart moeten ze naar hun volgende afspraak, ze noemen het uitzicht zo overweldigend mooi dat ze hopen dat ze hier over drie jaar ook kunnen komen wonen. Ons wordt gevraagd of we tegen die tijd misschien even willen uitkijken of er iets te huur vrijkomt en dat willen we heel graag voor hen doen.
Ze kunnen bijna niet geloven dat we hier zo mooi wonen met dit schitterend uitzicht en eerlijk gezegd kunnen wij zelf ook nog altijd niet geloven dat het echt is...

Een panoramafoto door hen gemaakt van ons uitzicht

De werkelijkheid overtreft de foto nog vele keren 

29 september 2018 - Herfst en zwaar stormweer

Al dagenlang worden we om de oren geslagen met het nieuws dat waarschuwt voor een Medicane - Zorbas genoemd - die Griekenland en ook ons eilandje zou aandoen op vrijdag en zaterdag .
Een Medicane is een Mediterrane tropische cycloon, ook wel Mediterranean Hurricane genoemd en de samentrekking daarvan wordt dan Medicane. Het zijn zeldzame metereologische fenomenen, waargenomen in de Middelandse zee die op orkanen lijken.

Dinsdag was het nog 31° met veel zon, woensdag was de zon ook nog van de partij maar begon het al flink te waaien en zakte de temperatuur naar 24,5°. Het anders zo kristalheldere water van Marathia Beach kreeg een bruin kleurtje doordat de golven veel losgeslagen zand aanvoerden. 
Eergisteren en ook gisteren was het meestal grijs met af en toe nog zon en altijd een felle wind. De golven werden nog wat hoger en deed het water tegen de rotsen van Marathia Beach omhoog spatten. De ferry's vaarden niet uit tussen Zakynthos en Kefalonia en ook naar Kyllini werd niet gevaren.
Door de weersvoorspellingen bleven de scholen ook twee dagen gesloten. Voor ons Belgen is dat heel onbegrijpelijk want wanneer men in België de scholen met dit weer zou sluiten, zouden ze bijna de helft van de winter dicht zijn.

Gisterenavond wakkerde de wind aan en de golven sloegen met veel kracht op de rotsen van Marathia Beach onder ons. Het water spatte metershoog op en werd door de wind over de hoge bomen meegevoerd. Dit wou ik wel eens graag van dichtbij gaan bekijken en mijn man zei me, als ik graag een koude douche wou, ik zeker tot daar moest wandelen. Bij nader inzien heb ik het toch maar niet gedaan, maar deze natuurkrachten konden we in Agrilia nooit zien en het is eigenlijk wel een prachtig schouwspel.
Dan kwam de eerste regen, geen zware regenbuien maar ideaal voor onze tuin zodat het water rustig in de grond kon dringen. Behalve iets meer dan een paar druppels midden augustus heeft die al meer dan drie maanden geen regen meer gezien.
Vorige nacht werd ik gewekt door zware windstoten en even later hoorde ik een fikse regenbui op het dak vallen, die geluiden hielden mij de rest van de nacht wakker.

Bij het opstaan vanochtend kijk ik op een minder mooi Marathonissi en een heel onstuimige zee, alles is grijs en nat en het regent en stormt nog altijd.
Binnen in huis is het meteen een pak frisser geworden en buiten staat de thermometer op de middag maar op 18°, dat is even wennen na die vele maanden met zon en heel warme temperaturen.
In de late namiddag neemt de wind af maar het blijft regenen. Volgens de voorspelling zou het morgen weer beter moeten zijn...

De voorspelling van de Medicane, de witte pijl duidt Zakynthos aan

Paars en wit betekenen heel wat windkracht  

Het begin van de storm voert losgeslagen zand naar Marathia Beach

Het anders zo kristalheldere water van Marathia Beach

Grote golven op Marathia Beach de eerste dagen van de storm

In de haven worden ondergelopen bootjes uit het water gehaald

Foto van het internet

Mijn eerste blik vandaag op Marathonissi en de ruwe zee

Enkele foto's van het internet van de storm vandaag in de haven