~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: juni 2018

vrijdag 29 juni 2018

29 juni 2018 - Confituur maken en onze vrienden op bezoek

In ons deel van de tuin staan verschillende fruitbomen en eentje daarvan is een pruimenboom. De pruimen zijn rijp en de takken buigen door onder het gewicht van de vruchten. Het is al geleden van de begintijd van ons huwelijk dat ik nog confituur maakte, maar die massa pruimen bracht me op het idee om daar verandering in te brengen.

Eergisteren heb ik een heel klein deeltje van de pruimenboom geplunderd en ben ik er vol goede moed aan begonnen. Ik heb eerst voor alle zekerheid mijn Duitse schoonzus geraadpleegd in verband met de kooktijd, want na al die jaren was ik daar niet meer zo zeker van.
Mijn poging mag geslaagd genoemd worden, er staan sindsdien vier bokaaltjes confituur in de kast. Al zeg ik het zelf, hij smaakt heel lekker en dat vindt ook mijn man. Over een paar dagen maak ik nog een paar bokaaltjes en wanneer de vijgen rijp zijn in augustus of september, ga ik ook daarvan lekkere confituur maken. Volgend jaar wil ik dan ook nog abrikozenconfituur maken want daarvoor verhuisden we dit jaar juist te laat.

De laatste verhuisdozen zijn ondertussen uitgepakt en het werd tijd om onze Nederlandse vrienden uit te nodigen op ons nieuw adres. Zo konden ze gelijk ook een zak pruimen mee naar huis nemen want het zou spijtig zijn moesten ze rotten aan de boom.

Onze woning en vooral het uitzicht kregen hun goedkeuring, het uitzicht is dan ook prachtig en dat gaat volgens mij niemand betwisten. Bij een hapje en een drankje hebben we een heel gezellige namiddag beleefd...

De pruimenboom in onze tuin

Even dichterbij bekijken

Geplukt en mooi gewassen

De confituur is klaar

woensdag 27 juni 2018

27 juni 2018 - Nog altijd geen internet

Wegens onze verhuis moest ons internet overgezet worden naar onze nieuwe woonst.

Aan de telefoon werd ons gezegd dat het op 12 juni in ons huisje in Agrilia zou afgesloten worden, dat zou in Athene gebeuren door een simpele klik. Maar dan moest in Zakynthos het radertje in gang schieten en dat is een ander paar mouwen.

Daar zou men op 15 juni de aansluiting in Marathia komen in orde brengen en wat we al vreesden met al onze ervaringen met Cosmote is waarheid geworden, twee weken later hebben we nog altijd geen internet. Aan onze huisbaas werd verteld dat ze door problemen bij de operator geen tijd hadden om er snel werk van te maken.

Gisteren zou er eindelijk iemand van Cosmote langskomen, maar niemand gezien! De reden volgens onze huisbaas... het regent en dan komen ze nooit! Alhoewel ze alleen maar binnen moesten komen kijken om te zien wat er moet gebeuren en voor zover ik weet regent het binnen niet!!! Een heel flauwe reden om weer maar eens niet te moeten komen...

Wanneer we in het weekend naar onze vrienden van de taverne gaan nemen we mijn laptop mee en kijken we bij hen op het internet even of er belangrijke mails zijn.

Vandaag kreeg onze huisbaas een telefoontje van Cosmote. Omdat onze telefoonlijn ook nog niet overgezet is en ze niet naar mijn Belgische gsm willen bellen, gebruiken ze onze huisbaas als tussenpersoon. Hem werd verteld dat er volgende dinsdag iemand vanuit Athene gaat langskomen. Waarom vanuit Athene is voor hem even onbegrijpelijk als voor ons, we beginnen stilaan te vrezen dat ze ons voor de gek aan't houden zijn.

Benieuwd wanneer ons internet eindelijk in orde gaat komen...

maandag 25 juni 2018

25 juni 2018 - We wonen in Marathia

We hadden gepland om op 15 juni te verhuizen.

Sinds we op 2 juni besloten om in Marathia te gaan wonen zijn we ijverig beginnen inpakken. Ondertussen zijn we nog enkele keren ter plaatse gaan kijken en hebben maten genomen, zodat we konden nakijken wat we zouden meenemen uit ons huisje en wat niet.

Op 12 juni zijn we met een auto vol verhuisdozen naar Marathia gereden en zijn we er begonnen met poetsen en werden de eerste dozen uitgepakt, de andere werden netjes opgestapeld.

De dag daarna kwam mijn man op het idee om maar gelijk in Marathia te blijven slapen. Het internet in ons huisje was toch afgesloten en we kwamen er alleen nog om dozen op te halen en te slapen. Het zou dan veel gemakkelijker zijn om in Marathia te wonen, ik kon dan verder uitpakken terwijl mijn man op en neer reed om dozen op te halen.

Zo gezegd zo gedaan, onze Matia werd ' ingepakt' en we vertrokken naar ons droomplekje.

De eerste dagen in Marathia waren we abnormaal vroeg wakker en konden we genieten van enkele mooie zonsopgangen. We hebben heel hard gewerkt en van rustig verhuizen is niets in huis gekomen, wanneer de verhuisdozen daar staan wil je altijd maar verder werken zodat de stapel verminderd. Maar we hebben ondertussen ook genoten van het prachtige uitzicht op het terras tijdens de maaltijden.

In het begin was het schitterend weer en we hebben heel wat zweet gelaten tijdens onze werken, ik vooral in huis en mijn man heeft dadelijk ook de tuin voor zijn rekening genomen, al zal het nog wel eventjes duren voor die helemaal in orde is.

Maandag 18 juni bracht een kleine verhuiswagen onze grotere spullen 'op zijn Grieks' - wat betekent met véél vertraging - naar ons nieuwe stekje. We moesten om 9.00 bellen naar de firma maar daar nam niemand op. Om 10.30 zijn we dan in onze auto gestapt en naar de firma gereden, waar we het onwaarschijnlijke verhaal kregen dat hij wel gezien had dat we vaak gebeld hadden, maar hij had geen tijd om de telefoon op te nemen.

Tegen 13.00 ten laatste zou de verhuiswagen komen, maar waarschijnlijk zouden ze er wel vroeger zijn. Het werd tenslotte 15.00 voor ze arriveerden, we waren meer dan een halve dag kwijt terwijl we bij onze meubels zaten te wachten. Maar dat is Griekenland... altijd maar wachten, wachten en nog eens wachten.

Met onze huisbaas hebben we een lot uit de loterij getrokken. In zijn deel van de tuin heeft hij verschillende groenten staan. We kregen meteen al een lading komkommers, courgettes en aubergines, meer dan we konden opeten. Verhongeren zullen we er zeker niet...

Hij plant ook ieder jaar tomaten, één soort heeft zijn moeder 65 jaar geleden voor het eerst geplant en hij zet deze traditie verder met de zaden die hij zelf bewaart, de soort van zijn moeder mag niet verloren gaan voor hem. Mijn man kreeg ook van deze tomatenplanten en voortaan hebben wij dus ook een klein moestuintje. Ondertussen zijn de plantjes flink gegroeid.

Sinds een week is het weer hier slecht en dat zijn we in juni helemaal niet gewoon. De regen is hier iedere dag met bakken uit de lucht gekomen en er waren ook verschillende onweders. Het weer staat in heel Griekenland serieus op zijn kop, nog geen enkele maand was zoals de voorbije jaren.

Waar het de laatste helft van maart onwaarschijnlijk grijs, koud en somber was, was april dan weer abnormaal warm en droog, er viel de ganse maand geen druppel regen. Mei was dan voor een groot deel weer terug kouder en natter. Ook juni is abnormaal geweest, andere jaren valt er amper regen en is het mooi en warm, maar dit jaar lijkt het de laatste week wel najaar.

Voor mij was het slechte weer zeer welkom, zo moest ik geen spijt hebben dat ik moest uitpakken en poetsen en niet kon genieten van het mooie weer en onze terrasjes...

Onze allereerste zonsopgang de eerste morgen

En de dag daarna

Nog eentje

En nog een andere

Enkele van onze tomatenplanten in ons groententuintje

zaterdag 9 juni 2018

9 juni 2018 - Een dagje zonder inpakken

Na vier dagen intens inpakken voor onze verhuis, leggen we vandaag even de riem eraf.
In de voormiddag rijden we nog eens naar onze toekomstige woonst in Marathia. Onze huisbaas zou vandaag in de villa zijn en we willen wel eens kijken hoever hij staat met de werken.
Wanneer we daar komen is hij er nog niet en we rijden alvast naar boven en kijken eerst buiten even rond. De pruimen zijn op een week tijd al flink rijp geworden en hebben niet veel meer nodig voor ze kunnen gegeten worden, de takken buigen helemaal door onder het gewicht van de vele vruchten.
De grote vijgenboom en de notenboom hangen ook vol met vruchten, maar daarvoor is het nog veel te vroeg.

Dan gaan we binnen even kijken want we hebben nog enkele punten die we genoteerd hebben om na te kijken. Wat later komt ook de huisbaas aan en we worden heel hartelijk begroet, hij heeft een zak koeken meegebracht alsook koffie, suiker en melk. Er wordt in zijn deel van de villa nog een tafelkleed voor de terrastafel gehaald en dan zegt hij dat de vrouw des huizes - waarmee hij mij bedoelt - voor de Griekse koffie mag zorgen.
Wanneer hij hoort dat ik nog nooit een Griekse koffie gemaakt heb, gaat hij mee binnen omdat hij het mij wil leren en ik ben een nieuwsgierige leerling want ik wil dit echt wel graag leren van een rasechte Griek. Eigenlijk verbaast het mij dat het zo gemakkelijk is en de koffie smaakt ook heel lekker, dit ga ik nog meer maken in ons nieuwe stulpje eens dat we er wonen.
Bij de koeken en de koffie wordt er volop gepraat over wat er de volgende dagen te gebeuren staat. Onze internetaansluiting in ons huis in Agrilia wordt dinsdag afgesloten en vrijdag zou onze telefoonnummer en internetabonnement moeten overgezet worden naar Marathia.

We maken samen nog een wandeling over zijn domein en we gaan ook kijken in de tuin op het lagere niveau waar zijn woonst gelegen is. Daar staan nog verschillende fruitbomen en hij heeft er ook paprika's, tomaten, courgettes en artisjokken geplant. Wanneer hij verteld dat hij niet altijd tijd heeft om zijn groenten en fruitbomen water te komen geven, beloofd mijn man om dit regelmatig in zijn plaats te doen, wat met veel dank aanvaard wordt.
Ook vandaag merken we nogmaals wat een vriendelijke en aimabele mens hij is. Hij verteld eerlijk dat hij al verschillende kandidaat-huurders geweigerd heeft. Hij wilde alleen mensen die voor hem 'als familie' kunnen zijn en die heeft hij volgens hem in ons gevonden. We voelen ons natuurlijk heel vereerd door zoveel lof en we gaan dan ook bewijzen dat we zijn vertrouwen waard zijn, we beseffen dat we echt wel met ons gat in de boter zijn gevallen.
De tijd vliegt voorbij en na een aantal uren nemen we afscheid. We rijden nog naar onze vrienden in de taverne en eten er een Grieks slaatje, meer kan er niet meer bij na de koeken. Daarna keren we weer terug naar Agrilia...

dinsdag 5 juni 2018

5 juni 2018 - Een droom wordt werkelijkheid.

Reeds sinds we exact tien jaar geleden voor twee weken een vakantiehuisje huurden in Marathia, hebben we ons hart aan dat deel van het eiland verloren. Sindsdien zijn we ieder jaar in mei en september voor twee weken teruggegaan naar dat plaatsje.
Al snel kwam bij ons de droom om ooit eens een huisje in Marathia te kunnen kopen, maar dat was buiten ons budget gerekend. Het ligt in een soort natuurgebied en men moet er 8000 m² grond hebben of kopen om te mogen bouwen. Iets wat alleen voor de rijken weggelegd is en daar behoren wij niet toe.
In mei 2010 kochten we ons huisje in Agrilia en reden heel vaak naar ons geliefde Marathia.

Daarna evolueerde alles heel erg op het eiland, het werd veel bekender bij de mensen en ieder jaar kwamen er meer en meer toeristen. Voor ons was het niet meer de rustige buurt van mei 2010 en wij houden van rust en stilte.
We begonnen eraan te denken om op een rustige plaats iets anders te huren en ons huisje te koop te zetten. Rapper gezegd dan gedaan want de mensen hebben hier ondertussen ook Airbnb leren kennen en een huis voor langere tijd huren is bijna onbestaande. We waren op aangeven van onze vrienden al eens in Keri dorp gaan kijken, maar dat lag pal in het midden van het dorp en veel rustiger zou het daar ook niet zijn.
Een dag later riep mijn man dat ik eens even moest kijken op de laptop, hij vroeg wat ik ervan dacht om daar te gaan wonen. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven... in Marathia stond iets te huur en de foto's leken te mooi om waar te zijn.
Mijn man nam contact op met de makelaar en twee dagen later zijn we al ter plaatse gaan kijken en hebben daar kennis gemaakt met de eigenaar. Op dat moment hebben we beslist om het te huren en zo snel mogelijk te verhuizen. Dit was werkelijk te mooi om waar te zijn, iedere morgen wakker worden met dat uitzicht, het lijkt een droom maar het is een droom van ons die toch nog werkelijkheid wordt.

Het is een deel van een villa bijna op het einde van de weg in Marathia, een eindje voorbij de taverne van onze vrienden. Hoog boven de zee gelegen tegen de helling van de Skopos van Keri, waar wij al zoveel gewandeld hebben. Het onderste deel is van de eigenaar, maar die is er bijna nooit want hij woont in Argassi. Het deel erboven is even groot dan ons huisje in Agrilia, maar er zijn drie terrassen met een adembenemend uitzicht over een groot deel van het eiland.
We hebben ons al vaak afgevraagd waarom men die villa's zo hoog in de bergen bouwt, maar sinds we hier op het terras stonden weten we het antwoord.
Diep beneden ons kijken we op ons favoriete plekje, Marathia Beach. Nu kunnen we daar 's morgens vroeg naartoe gaan en er in alle rust van genieten en mijn man kan er naar hartelust gaan zwemmen en snorkelen. Dit hadden we nooit durven denken...
De villa ligt op een stuk grond van 8000 m² en we mogen van de eigenaar het ganse stuk gebruiken alsof het van onszelf was. Mijn man verheugd er zich al op om het deel van de tuin dat bij onze woonst hoort, te verzorgen.
Onze huisbaas is een super vriendelijke mens, een architect met pensioen en heeft heel lang in Oostenrijk gewoond, wij praten dus gewoon Duits met hem. Wanneer hij in de villa is gaan we hem vaak kunnen verwachten voor een gemoedelijke babbel en daar verheugen we ons al op. We zijn er zeker van dat onze Duitse familie het ook heel goed met hem gaat kunnen vinden wanneer ze bij ons komen logeren.

Deze week laat onze huisbaas alles nog goed nakijken en schilderen wat moet bijgeschilderd worden. We vernamen zaterdag bij ons bezoek dat de kleur van de villa ' Venetiaans rose' genoemd wordt.
Wij zijn sinds gisteren ijverig aan het inpakken, het zal wel even wennen zijn omdat er minder kasten staan dan in ons huisje en veel minder keukenkasten. Maar dat is dan meteen een reden om de dingen die we toch niet gebruikten achter te laten. De meubelen die in Marathia staan bevallen ons zeer goed, we verhuizen alleen een kleine kleerkast, ons bureaumeubel en de tuinmeubelen. De rest blijft in ons huisje voor de toekomstige eigenaar, zo gaat dat hier in Zakynthos.
Vandaag hebben we de huurovereenkomst gesloten en meteen de verkoop van ons huisje in handen gegeven van dezelfde makelaar. Hij heeft er een goed vertrouwen in dat het nog voor het einde van het vakantieseizoen verkocht is. Afwachten...

Het gaat wel even wennen zijn want de ligging van ons huisje in Agrilia is eigenlijk wel ideaal. 's Morgens met de fiets langs de bakker een kilometer verderop. Of zin in iets hebben en snel met de fiets naar Lidl, dat is allemaal mogelijk en zal in Marathia niet meer mogelijk zijn. Met de fiets naar de stad, nog zo iets dat niet meer zal kunnen.
Onze fietsen kunnen we daar met de steile hellingen niet meer gebruiken. Lidl ligt een pak verderaf, we zullen goed moeten nadenken wat we allemaal nodig hebben bij een wekelijks dagje winkelen en zorgen dat we niets vergeten.
Ons huisje ligt in het vlakke deel en daar schijnt de zon meer dan in de bergen, waar de wolken soms aan de bergen blijven 'plakken' en het er daardoor langer grijs blijft. Dan kunnen we meteen ondervinden of het waar is. Maar we krijgen er ook heel veel voor in de plaats en dat maakt veel goed.

Veel tijd voor mijn blog zal er de eerste weken niet meer overschieten vrees ik, want ik weet sinds gisteren al niet meer waaraan ik eerst moet beginnen. Van wandelen zal nu ook geen sprake meer zijn tot we op onze plaats zitten. Onze huisbaas vertelde ons dat we vanuit de tuin de berg op kunnen en zo op een pad van de Skopos uitkomen. Dat zou interessant zijn want dan hoeven we niet om te lopen langs het beginpad op de weg van Marathia. Ik geloof dat mijn man dit wel eens heel snel zal gaan uitzoeken.
Ook voor onze Matia zal het daar een heel avontuur worden, hij kan langs de berghelling achter onze woonst ravotten en bomen staan er meer dan genoeg om in te klimmen...