~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 25 juni 2018

We hadden gepland om op 15 juni te verhuizen.

Sinds we op 2 juni besloten om in Marathia te gaan wonen zijn we ijverig beginnen inpakken. Ondertussen zijn we nog enkele keren ter plaatse gaan kijken en hebben maten genomen, zodat we konden nakijken wat we zouden meenemen uit ons huisje en wat niet.

Op 12 juni zijn we met een auto vol verhuisdozen naar Marathia gereden en zijn we er begonnen met poetsen en werden de eerste dozen uitgepakt, de andere werden netjes opgestapeld.

De dag daarna kwam mijn man op het idee om maar gelijk in Marathia te blijven slapen. Het internet in ons huisje was toch afgesloten en we kwamen er alleen nog om dozen op te halen en te slapen. Het zou dan veel gemakkelijker zijn om in Marathia te wonen, ik kon dan verder uitpakken terwijl mijn man op en neer reed om dozen op te halen.

Zo gezegd zo gedaan, onze Matia werd ' ingepakt' en we vertrokken naar ons droomplekje.

De eerste dagen in Marathia waren we abnormaal vroeg wakker en konden we genieten van enkele mooie zonsopgangen. We hebben heel hard gewerkt en van rustig verhuizen is niets in huis gekomen, wanneer de verhuisdozen daar staan wil je altijd maar verder werken zodat de stapel verminderd. Maar we hebben ondertussen ook genoten van het prachtige uitzicht op het terras tijdens de maaltijden.

In het begin was het schitterend weer en we hebben heel wat zweet gelaten tijdens onze werken, ik vooral in huis en mijn man heeft dadelijk ook de tuin voor zijn rekening genomen, al zal het nog wel eventjes duren voor die helemaal in orde is.

Maandag 18 juni bracht een kleine verhuiswagen onze grotere spullen 'op zijn Grieks' - wat betekent met véél vertraging - naar ons nieuwe stekje. We moesten om 9.00 bellen naar de firma maar daar nam niemand op. Om 10.30 zijn we dan in onze auto gestapt en naar de firma gereden, waar we het onwaarschijnlijke verhaal kregen dat hij wel gezien had dat we vaak gebeld hadden, maar hij had geen tijd om de telefoon op te nemen.

Tegen 13.00 ten laatste zou de verhuiswagen komen, maar waarschijnlijk zouden ze er wel vroeger zijn. Het werd tenslotte 15.00 voor ze arriveerden, we waren meer dan een halve dag kwijt terwijl we bij onze meubels zaten te wachten. Maar dat is Griekenland... altijd maar wachten, wachten en nog eens wachten.

Met onze huisbaas hebben we een lot uit de loterij getrokken. In zijn deel van de tuin heeft hij verschillende groenten staan. We kregen meteen al een lading komkommers, courgettes en aubergines, meer dan we konden opeten. Verhongeren zullen we er zeker niet...

Hij plant ook ieder jaar tomaten, één soort heeft zijn moeder 65 jaar geleden voor het eerst geplant en hij zet deze traditie verder met de zaden die hij zelf bewaart, de soort van zijn moeder mag niet verloren gaan voor hem. Mijn man kreeg ook van deze tomatenplanten en voortaan hebben wij dus ook een klein moestuintje. Ondertussen zijn de plantjes flink gegroeid.

Sinds een week is het weer hier slecht en dat zijn we in juni helemaal niet gewoon. De regen is hier iedere dag met bakken uit de lucht gekomen en er waren ook verschillende onweders. Het weer staat in heel Griekenland serieus op zijn kop, nog geen enkele maand was zoals de voorbije jaren.

Waar het de laatste helft van maart onwaarschijnlijk grijs, koud en somber was, was april dan weer abnormaal warm en droog, er viel de ganse maand geen druppel regen. Mei was dan voor een groot deel weer terug kouder en natter. Ook juni is abnormaal geweest, andere jaren valt er amper regen en is het mooi en warm, maar dit jaar lijkt het de laatste week wel najaar.

Voor mij was het slechte weer zeer welkom, zo moest ik geen spijt hebben dat ik moest uitpakken en poetsen en niet kon genieten van het mooie weer en onze terrasjes...