Na vier dagen intens inpakken voor onze verhuis, leggen we vandaag even de riem eraf.
In de voormiddag rijden we nog eens naar onze toekomstige woonst in Marathia. Onze huisbaas zou vandaag in de villa zijn en we willen wel eens kijken hoever hij staat met de werken.
Wanneer we daar komen is hij er nog niet en we rijden alvast naar boven en kijken eerst buiten even rond. De pruimen zijn op een week tijd al flink rijp geworden en hebben niet veel meer nodig voor ze kunnen gegeten worden, de takken buigen helemaal door onder het gewicht van de vele vruchten.
De grote vijgenboom en de notenboom hangen ook vol met vruchten, maar daarvoor is het nog veel te vroeg.
Dan gaan we binnen even kijken want we hebben nog enkele punten die we genoteerd hebben om na te kijken. Wat later komt ook de huisbaas aan en we worden heel hartelijk begroet, hij heeft een zak koeken meegebracht alsook koffie, suiker en melk. Er wordt in zijn deel van de villa nog een tafelkleed voor de terrastafel gehaald en dan zegt hij dat de vrouw des huizes - waarmee hij mij bedoelt - voor de Griekse koffie mag zorgen.
Wanneer hij hoort dat ik nog nooit een Griekse koffie gemaakt heb, gaat hij mee binnen omdat hij het mij wil leren en ik ben een nieuwsgierige leerling want ik wil dit echt wel graag leren van een rasechte Griek. Eigenlijk verbaast het mij dat het zo gemakkelijk is en de koffie smaakt ook heel lekker, dit ga ik nog meer maken in ons nieuwe stulpje eens dat we er wonen.
Bij de koeken en de koffie wordt er volop gepraat over wat er de volgende dagen te gebeuren staat. Onze internetaansluiting in ons huis in Agrilia wordt dinsdag afgesloten en vrijdag zou onze telefoonnummer en internetabonnement moeten overgezet worden naar Marathia.
We maken samen nog een wandeling over zijn domein en we gaan ook kijken in de tuin op het lagere niveau waar zijn woonst gelegen is. Daar staan nog verschillende fruitbomen en hij heeft er ook paprika's, tomaten, courgettes en artisjokken geplant. Wanneer hij verteld dat hij niet altijd tijd heeft om zijn groenten en fruitbomen water te komen geven, beloofd mijn man om dit regelmatig in zijn plaats te doen, wat met veel dank aanvaard wordt.
Ook vandaag merken we nogmaals wat een vriendelijke en aimabele mens hij is. Hij verteld eerlijk dat hij al verschillende kandidaat-huurders geweigerd heeft. Hij wilde alleen mensen die voor hem 'als familie' kunnen zijn en die heeft hij volgens hem in ons gevonden. We voelen ons natuurlijk heel vereerd door zoveel lof en we gaan dan ook bewijzen dat we zijn vertrouwen waard zijn, we beseffen dat we echt wel met ons gat in de boter zijn gevallen.
De tijd vliegt voorbij en na een aantal uren nemen we afscheid. We rijden nog naar onze vrienden in de taverne en eten er een Grieks slaatje, meer kan er niet meer bij na de koeken. Daarna keren we weer terug naar Agrilia...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten