Wandelen ... en verder alleen maar puur genieten

Pagina's

donderdag 21 februari 2019

21 februari 2019 - Wandelen op de Skopos van Keri

De twee vorige dagen heeft mijn man op zijn eentje een paar korte wandelingen gemaakt hier in de omgeving, mijn kuiten hadden een beetje last van de afdalingen tijdens onze wandelingen van zondag en maandag. Ook mijn knie was de afdalingen niet meer gewoon en begon op te spelen. Dat komt ervan als je gedurende de wintermaanden liever niet door het koude of natte weer gaat lopen, mijn conditie was dan ook ondermaats.
Terwijl mijn man op pad was heb ik ondertussen wat gepoetst en de overgordijnen opgehangen die ik in de winter genaaid had voor onze eethoek, dat moest ook gebeuren.

Vandaag gaan we opnieuw samen wandelen en we willen een rondwandeling maken op de Skopos van Keri.
Bij ons vertrek in de voormiddag is het 7° en ik kleed me voor de veiligheid warm aan maar al snel gaat mijn jas in de rugzak want de zon geeft al veel warmte.
We nemen het pad vlakbij ons huisje en wanneer we bij één van de eerste huisjes komen zien we al van ver onze vriend de hond, die ons vorig jaar een paar keren vergezelde op enkele wandelingen. Het eerste moment begint hij te blaffen maar wat dichterbij gekomen herkent hij ons en worden we heel enthousiast begroet. Hij loopt meteen met ons mee en ook zijn maatje besluit om te volgen.
Bijna in Keri dorp aangekomen beginnen aan een boerderij verschillende honden te blaffen en dan merken we dat ze er niet meer gerust in zijn, ze blijven even achterop en keren dan terug huiswaarts. Eigenlijk zijn we er blij om want we vroegen ons al af wat ze zouden doen als we even verderop een stuk over de hoofdbaan moeten lopen.

Op de hoofdbaan gekomen volgen we die een eindje en slaan dan een smal pad in en komen even later aan het kerkhof van Keri. Hier besluiten we in het zonnetje onze boterhammen op te eten en even te rusten.
Daarna lopen we verder en steken de hoofdbaan over om het kiezelpad te nemen dat op de weg naar Marathia uitkomt. Onderweg horen we opeens de belletjes van naderende geiten. Een man met een Pick-up rijdt een eindje achter ons met achter zich een grote bende geiten. We gaan even naast het pad staan om hen door te laten en zeggen vriendelijk goedendag aan de voorbij rijdende man, maar de geiten denken er niet aan om hem te volgen wanneer ze ons in de gaten krijgen. Hoezeer hij ook roept... ze gaan geen meter verder.
We vinden er niets beter op dan op onze hurken tussen het lange gras te gaan zitten en ons zo klein mogelijk te maken. In looppas stormen ze dan de rijdende auto achterna en als ze voorbij zijn komen we terug te voorschijn en kunnen onze wandeling verder zetten. Wat men al niet moet doen voor een bange kudde geiten!

Op de weg naar Marathia gekomen lopen we richting huis, tevreden van de wandeling en van het mooie weer, in de zon lijkt het wel zomer. We hebben alweer enkele bloemen tegen gekomen die we nog niet eerder gezien hebben, de verzameling foto's kan weer aangevuld worden.

Wanneer de avond valt en ik begin met het bereiden van onze avondmaaltijd zie ik door het raam een mooi schouwspel. Het schildpadeiland Marathonisi ligt in de schijn van de ondergaande zon en dat wordt weerspiegeld in de zéér kalme zee. Daar moet ik toch eerst een foto van nemen voor ik verder ga met het eten bereiden...

Onze vriend wandelt samen met zijn kleine maatje met ons mee

Een grot op de Skopos van Keri

Himantoglossum Robertianum of Reuzenorchis

Ruïnes van wat waarschijnlijk eens een kerkje was

Iris Tuberosa of Slangenkop Iris van opzij en van boven gezien
Wij zagen ze voor het eerst

De witte bloemen lijken wel een sneeuwtapijt


Zicht op Limni Keri en omgeving

Vlakbij huis voor het eerst de lekker ruikende Mimosa-soort gezien... en geroken

En in onze tuin een Strelitzia

Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

Marathonisi in de ondergaande zon weerkaatst in de spiegelgladde zee




Geen opmerkingen: