Zondag hebben we nog genoten van een etentje met de kinderen en kleinkinderen, ook mijn zus en schoonbroer waren van de partij. Heerlijk om nog eens met z'n allen samen te zijn vóór ons vertrek.
De afgelopen week was best hectisch met inpakken en alle voorbereidingen op onze lange afwezigheid.
De laatste dag moest ik nog even langs de pralinewinkel. Bij ons vorige verblijf had ik in de taverne van onze vrienden aan de dochter des huizes vertelt dat ik onze Belgische chocolade wel miste. Ze vertelde dat ze gehoord had dat de Zwitserse chocolade zo lekker is, waarop ik antwoordde dat de Belgische nóg lekkerder is en wereldwijd bekent.
Ik beloofde haar dat ik de volgende keer chocolade en pralines zou meebrengen en belofte maakt schuld. Vandaar mijn bezoekje aan Leonidas, op wiens pralines ik ook verzot ben.
En nu is de dag van ons vertrek aangebroken.
Tegen 7.00 staat de taxi voor onze deur om ons naar de luchthaven te brengen, goed op tijd want met al die file's 's morgens weet je maar nooit.
Onze Matia is ook weer van de partij, wat zal hij tevreden zijn als hij weer kan ravotten in de tuin en op de berg achter ons huisje. Het binnen zitten op ons appartement begon hij stilaan beu te worden. Gisterenavond waren we nog bij de dierenarts voor een gezondheidscheck want zonder die check mag hij niet op het vliegtuig en hij werd goedgekeurd voor vertrek.
Bij de luchthaven gekomen hebben we nog ruim de tijd en ondanks de nationale staking van woensdag gaat alles heel vlot. Het vliegtuig van Aegean vertrekt op tijd en levert ons veilig en wel af op de luchthaven van Athene. Het weer is er niet zo fraai, het is heel grijs en het regent.
Omdat we een rechtstreekse vlucht naar Zakynthos geboekt hebben - weliswaar met tussenstop in Athene - gaat onze bagage rechtstreeks naar het aansluitende vliegtuig en moeten wij ons alleen maar naar de juiste gate begeven.
Nog altijd in de regen vertrekken we omstreeks 18.00 met het kleinste toestel van Olympic richting onze tweede thuis. Even voor we in Zakynthos landen zijn er geen wolken meer te bespeuren en komen we aan onder een open hemel vol sterren.
Dan met de bagage naar de taxi en die brengt ons naar ons huisje in Agrilia, waar we in oktober onze auto op de oprit achtergelaten hebben. Met dank aan onze batterijlader op zonne energie start hij meteen en kunnen we naar ons huurhuisje in Marathia.
Daar aangekomen openen we met een bang hart de voordeur... denkende aan onze voedselvoorraad in het schap, die door de zware aardbeving van 26 oktober op de grond beland kan zijn. Tot onze geruststelling staat alles nog netjes op zijn plaats, waarschijnlijk doordat de woning op rotsgrond gebouwd is en niet zo zwaar trilt bij een beving.
Matia is blij dat hij eindelijk na 13 uren zijn reismand mag verlaten, hij is zoals de vorige keren weer heel braaf geweest.
We gaan vroeg naar bed want het was een lange dag en de volgende dagen wacht ons nog veel werk.
Om 3.57 worden we wakker, de ramen en deuren rammelen en ons bed wordt door elkaar geschud. Onze eerste aardbeving voor dit jaar en we zijn nog maar pas aangekomen...
Deze keer was het 4.2 Richter en omdat het epicentrum maar een vijftiental kilometer van Marathia lag, op een geringe diepte, konden we het heel goed voelen. De naschokken gaan nog altijd door...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten