Wandelen ... en verder alleen maar puur genieten

Pagina's

dinsdag 25 juni 2019

25 juni 2019 - Stilaan kunnen we weer gaan genieten

Ons huisje is klaar, ik heb het tot in het allerkleinste hoekje zeer grondig gepoetst, ik ben nu eenmaal een perfectionist op dat gebied en dat veranderd bij mij niet echt met het ouder worden. In onze tuin heeft mijn man ook heel hard gewerkt en het meeste werk is achter de rug, de geplande kruidentuin is voor een later tijdstip als het wat minder heet wordt.
Er werd vooral gewerkt de laatste weken en maanden en dat laat zich stilaan voelen, het wordt hoog tijd dat we weer wat gaan genieten. Behalve onze wandelingen in het vroege voorjaar, is er door de onverwachte verhuis heel weinig sprake geweest van genieten en meer dan de helft van onze tijd hier zit er al op voor dit jaar.

De laatste weken mogen we van het weer niet meer klagen, in tegenstelling tot het slechte voorjaar viel er nu al lange tijd geen regen meer. Het was volop zon en blauwe lucht, de temperaturen schommelden tegen en rond de 35°. In plaats van bibberen in het voorjaar, was het nu zweten... maar ons hoor je niet klagen want voor de zon en de warmte komen we naar ons eilandje.

Zondag waren we nog bij onze vrienden van Taverna Marathia Star voor een etentje om mijn verjaardag te vieren. Een dag te vroeg, maar voor mijn verjaardag gisteren hadden we andere plannen gemaakt.
Mijn verjaardag begon met een ritje langs de dubbele baan van het eiland en nog wat verder, voor o.a een nieuwe linnenmand, een vuilbakje voor de keuken en nog andere dingen die moesten vervangen of aangekocht worden.
En dan ging de gps op Kato Gerakari, want we hadden vernomen dat daar een goede winkel was met bedden en matrassen.

Het dorp was geen probleem want we zijn al wel eens in die buurt gepasseerd, maar de winkel werd een zoektocht omdat we niet wisten waar we hem moesten zoeken.
We waren het dorp al een eindje gepasseerd maar de gezochte winkel waren we nog niet tegengekomen. Mijn man ging het dan maar even bij het tankstation vragen en het zou 200 meter terug aan de rechterkant moeten zijn. Inderdaad kwamen we bij de beddenwinkel en het stond er zelfs op in het Grieks. Ik had het gezien toen we er eerder voorbij gereden waren, maar een beddenwinkel had ik in dat kleine gebouw niet vermoed en mijn Grieks is niet zo goed dat ik wist wat het opschrift betekende.
Afwachtend wat we binnen zouden vinden stapten we uit en tot onze verrassing viel dat heel erg mee. Klein, maar voor de rest in orde en men had er wat we zochten... nieuwe en goede matrassen om onze Duitse familie in september comfortabel te laten slapen. Er werd wat uitgetest en over een tiental dagen wordt het bestelde bij ons thuis geleverd, de matrassen worden daar ter plaatse gemaakt. 
Na de middag hadden we nog wat werk gepland en dat is zo erg uitgelopen dat het avond was voor we het goed en wel beseften. Nog wat eten maken en mijn verjaardag was voorbij zonder ervan te genieten, gelukkig had ik gisteren ons etentje al gehad...

Voor vandaag heb ik een afspraak gemaakt bij de kapper. Om een voor mij onbekende reden is de kapper, waar ik hier al sinds 2014 naartoe ga, gesloten. Ik vind het spijtig want ik was zeer tevreden over haar, maar ik heb me door onze vrienden van de taverne een andere laten aanprijzen. De eerste keer ben ik met de dochter meegereden toen zij bij die kapper een afspraak had en de jonge dame en haar kapperskunsten zijn me toen wel bevallen.
In de voormiddag brengt mijn man me tegen het afgesproken uur tot bij haar en kom ik met een korter kapsel weer terug buiten, met de hitte zal het zeker helpen dat ik mijn ietwat langere haren weer kwijt ben.

Na de middag zet ik me op het terras met een kom abrikozen, die heb ik zondag in de taverne meegekregen. Hun boom hangt vol met deze vruchten en ik wil nog wel wat confituur maken. Als de vruchten gesneden zijn gaan ze in de kookpot en een tijdje later staan er enkele potjes abrikozen confituur klaar om af te koelen, dat wordt weer smullen...

De eerste bloemen aan een plant die we in het najaar gestekt hebben

Abrikozen van onze vrienden voor confituur

En hier is de confituur




zaterdag 15 juni 2019

15 juni 2019 - Het voelt weer als vanouds in Agrilia

Nu we gisteren het hoofdstuk Marathia afgesloten hebben, zijn we hier weer in ons oude leventje hervallen.
Terwijl mijn man in de tuin werkt spring ik op mijn fiets en ga voor het eerst sinds een jaar weer eens met de fiets winkelen. Door de steile hellingen in Marathia was het niet mogelijk om te fietsen met een gewone stadsfiets en deden we alles te voet of met de auto.
Mijn man had gisteren zin in een ijsje, maar dat zat nog niet in onze diepvriezer, dus ga ik er voor zorgen dat hij vandaag wel een ijsje kan eten en ook ik lust er wel eentje. Ik rij naar de AB market en kom even later met twee volle fietstassen terug. Ook de dozen ijsroom zijn gekocht en zitten veilig in een isolatiezak, want de zon is goed van de partij. Nog langs "To Choriatiko" rijden - honderd meter verderop langs dezelfde baan - voor een handgemaakt bruin brood voor deze middag, even de baan oversteken en ik ben weer terug op weg naar huis.

Ons jaartje in Marathia was als een droom, maar hier voelt het toch weer heel vertrouwd en alsof we weer thuisgekomen zijn. Langs het vliegveld fietsen en de vliegtuigen weer zien staan... de Nederlanders zijn vandaag goed vertegenwoordigt want er staan drie vliegtuigen van Transavia geparkeerd.
Als ik thuiskom is mijn wasmachine klaar en kan ik de was meteen ophangen. Na de middag mijn man nog even helpen in de tuin. De twee Mimosa's die we donderdag nog uit onze tuin in Marathia hebben meegebracht moeten dringend in de grond en nu maar hopen dat ze het redden.
En straks nog samen een ijsje eten...

De Campsis Radicans of Trompetbloem staat in volle bloei in onze tuin

Hier even de bloemen van dichtbij

Vijgen aan onze vijgenboom, binnenkort kunnen we smullen





vrijdag 14 juni 2019

14 juni 2019 - Hoofdstuk Marathia is afgesloten

Wat een jaar geleden als een droom begon is voorbij!
Gisteren reden we met poetsgerief naar ons huurhuisje in Marathia om het een laatste poetsbeurt te geven en nog een tweetal van onze planten - die we in onze tuin in Agrilia willen zetten - op te halen.
Zoals al zo vaak gebeurd is wanneer we bij de poort aankwamen, stapte ik uit om ze te openen en reed mijn man met de auto de steile helling naar ons huisje op. Na de poort gesloten te hebben wandelde ik de helling op en realiseerde ik me dat dit de laatste keer was dat ik deze oprit zou oplopen. Zonder het te willen kwamen de tranen in mijn ogen, want ondanks alles doet het afscheid me pijn.
We hebben hier een heel mooie tijd beleefd en dachten dat onze mooie droom nog lang zou duren... tot de huisbaas zijn ware gezicht liet zien en onze mooie droom kapot maakte.
Meer en meer krijgen we te horen van inwoners hoe slecht hij wel is. Buren willen niets meer met hem te maken hebben, klusjesmensen willen niet meer voor hem werken, watertrucks willen geen water meer aan hem leveren en vrienden heeft hij bijna niet meer...  Fraai is dit alles niet en wij zijn er met onze ogen open ingetrapt, omdat hij bij aanvang zó vriendelijk was dat we dachten dat we het winnende lotje uit de loterij getrokken hadden.

Voor vandaag hebben we op het middaguur afgesproken om de sleutels te gaan afleveren nadat hij het huisje geïnspecteerd en in orde bevonden heeft.
Even voor twaalf uur komen we aan en omdat de poort al open staat kunnen we recht naar boven rijden. Vanwege alles wat we met hem de laatste maanden hebben meegemaakt, kijken we er niet naar uit om hem terug te zien, maar we moeten door de zure appel heen.
Hij wacht ons al op in de tuin en samen gaan we naar het huisje waar ik de deur open en hem binnen laat om zijn inspectietocht te beginnen. Zoals we al wel vermoed hadden, kan hij geen minpunten vinden. We hebben alles in perfect propere staat en zonder de minste beschadiging achter gelaten...
Al vind hij het toch nog nodig om op te merken dat de stand van de elektriciteitsmeter - sinds de laatste opname begin mei - te weinig is volgens hem. Nu we door het warmere weer geen elektrische verwarming meer nodig hadden en we de laatste maand bijna altijd in Agrilia bezig waren, is dat niet verwonderlijk. We waren er alleen nog om te slapen en we wonen al twee weken terug in ons eigen huisje.
Of denkt hij misschien dat we de stand van de meter teruggedraaid hebben! Wij zijn eerlijke mensen en betalen wat we verbruikt hebben. We zijn niet zoals hij... die de verzegeling van de watermeter gebroken heeft en hem op de één of andere manier bewerkt heeft - of heeft laten bewerken - zodat die aftelt in plaats van optelt als er water van de stad in zijn waterput loopt. 

Omdat we de laatste maanden ervaren hebben dat hij voor geen meter te vertrouwen is, hadden we per mail gevraagd of hij een geschreven bevestiging zou bij zich hebben, dat alles in orde bevonden is en al het door ons verschuldigde geld betaald is en het was ons eveneens per mail beloofd... niet dus!
Eigenlijk verwondert ons dat zelfs niet na wat hij ons de laatste maanden allemaal aandeed... hadden we nu echt gedacht dat hij zou veranderd zijn???
Diep teleurgesteld verlaten we het huisje en rijden tot bij onze vrienden van de taverne. Hun liefdevolle ontvangst maakt veel goed en tussen het bedienen van hun klanten door, hebben we een goed gesprek met hen.
Na iets te hebben gegeten rijden we terug naar Agrilia, blij dat alles achter de rug is en in de hoop dat we onze ex-huisbaas nooit meer tegenkomen...
 

 

zondag 9 juni 2019

9 juni 2019 - De zomer begint en meteen een hittegolf

Ook al hadden we ons voorgenomen om het de eerste dagen na de verhuis rustig aan te doen om wat op adem te komen, veel kwam daar toch weer niet van in huis.
De tuin werd verder onder handen genomen en ook in huis werd nog heel wat gedaan. Er wacht ons de volgende weken nog heel wat werk, vooral in de tuin voor mijn man en in huis zal ik me ook nog niet snel vervelen.
Onze tuin krijgt heel wat kleur nu de verschillende soorten struiken en planten beginnen te bloeien, meteen een reden voor mij om eens met mijn fototoestel rond te gaan.

Het weer zat de afgelopen week wel goed en na het koude en natte voorjaar was dat héél welkom.
Met het mooie weer kwam dit weekend ook meteen de eerste hittegolf. Gisteren steeg de temperatuur vlot naar de 35° en vandaag ging het zelfs eventjes de 37° voorbij, zonder de verkoelende zeebries in Marathia was het wel even aanpassen. Maar ons hoor je niet klagen, we hebben de eerste vier maanden hier genoeg gebibberd door de koude noordenwind en gesakkerd op de regen.
Vandaag was het rustdag - althans voor mij - en ik heb in de namiddag mijn favoriete plekje onder een olijfboom opgezocht om aan de warmte op het terras te ontsnappen. Ook mijn man kon dat plekje na zijn klusje appreciëren. Daar was toch een licht briesje dat wat afkoeling bracht en met een zelfgemaakte frisse lemonada voor mijn man en een portokalada voor mij was het er goed uit te houden.

Donderdag rijden we naar Marathia om nog wat te gaan poetsen in het huisje, onze huisbaas zal over ons niet te klagen hebben. Het huisje zal er een stuk properder bijliggen dan toen wij het een jaar geleden in handen kregen.
Vrijdag worden dan de sleutels terug overhandigd en de laatste verbruikte elektriciteit afgerekend, daarna sluiten we een hoofdstuk af.
We gaan het uitzicht heel erg missen, maar in ons eigen huisje voelen we ons toch veel beter. Zeker na de volledig onverklaarbare ommekeer van onze huisbaas, over wie we steeds meer negatieve dingen te horen krijgen...

Er staan nog enkele wilde bloemen tussen het gras waar onze kruidentuin moet komen, 
waarvan deze Lythrum Junceum of Kruipkattenstaart

Witte Oleander

En een andere witte Oleander-soort met vollere bloemen

Roze Oleander

En een roze Oleander-soort met vollere bloemen

En rode Oleander

Geranium

Een witte Geranium die lichtroze wordt wanneer de bloemen langer open staan

Een Pelargonium Graveolens of Citroengeranium, Rozengeranium  

Jasminum Polyanthum of witte Jasmijn

Myrtus Communis of Mirte 

Yucca of Palmlelie

Aloë Vera

Punica Granatum of Granaatappel





maandag 3 juni 2019

3 juni 2019 - We wonen terug in Agrilia

Het is een tijdje stil geweest hier op mijn blog maar daar had ik een goede reden voor... onze verhuis, de laatste weken was dat het enige waar we ons mee bezig gehouden hebben. Ik moet heel eerlijk zeggen dat twee keer verhuizen op één jaar tijd een beetje teveel is op onze leeftijd, zeker wanneer we alles met ons tweetjes willen doen.
Van ons voornemen om - tussen het inpakken en het wegbrengen van onze spulletjes door - nog zoveel mogelijk te genieten van het mooie uitzicht op ons favoriete plekje, is niets in huis gekomen. We wilden niet het risico lopen om op het laatste nippertje nog iets te moeten verhuizen, daarom hadden we vorig weekend als limiet vooropgesteld.

Gisterenmorgen heeft de toekomstige schoonzoon van de taverne, onze wasmachine en kookfornuis met de 4X4 van de taverne naar ons huisje gevoerd. Onze auto zat ook nog behoorlijk vol - een Ford Fiesta is niet zo groot - en dat hebben we meteen ook allemaal maar op zijn plaats gezet.
Daarna nog even terug naar ons huurhuisje in Marathia om de allerlaatste spulletjes klaar te zetten. Dan een wandelingetje naar de taverne voor een lekkere maaltijd en een babbel. Weer terug om de spulletjes in de auto te laden en Matia op te halen en dan was het moment van vertrek daar.
Onze Matia voelde ook aan dat er iets op til was, hij was heel stil en eten deed hij veel minder dan anders. We hebben hem een paar keren meegenomen als we in Agrilia gingen werken, zo kon hij weer wat gewend raken aan de omgeving en het huis daar. Dat leek geen probleem en hij herkende dadelijk zijn vertrouwde plekjes. Maar toch was hij niet in zijn gewone doen en wou altijd héél dicht bij ons blijven.
Hij gaat in ieder geval zijn berg missen en de plekjes op het terras en in de tuin vanwaar hij op grote hoogte alles in de buurt goed kon in het oog houden.

Ik weet zeker dat wij het uitzicht daar in Marathia ook héél erg gaan missen, maar het geeft toch een goed gevoel om weer terug te zijn in ons eigen huisje. We hebben een supermooie zomer beleefd en dat kan niemand ons meer afnemen, maar we hebben dit voorjaar ervaren dat er ook nadelen waren in ons huurhuis. Het is er kouder en winderiger dan in Agrilia, waarschijnlijk door het feit dat het huis vlakbij zee ligt en ook nog eens hogerop gelegen is.
Behalve het wondermooie uitzicht en ook de ligging tegen de skopos van Keri gaan we weinig missen.
Ik ben na onze aankomst gisterenavond, nog tot bijna middernacht in de weer geweest om de laatste spulletjes op hun juiste bestemming te plaatsen. Doodmoe heb ik dan mijn bed opgezocht en als een roos geslapen tot deze morgen. Voor het eerst in weken heb ik nog eens uitgeslapen en dan rustig de tijd genomen om wakker te worden.
Alles zit in de kasten, maar er wacht nog heel wat werk en dat gaan we nu rustig aan verder afwerken, of zoals de Grieken zeggen, siga...siga!

Vorige donderdag moesten we nog in de stad zijn en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om langs de boerenmarkt te gaan en abrikozen te kopen. In onze tuin in Marathia staan twee abrikozenbomen en ik had me vorig jaar voorgenomen om dit jaar abrikozenconfituur te maken.
Vandaag was mijn eerste werk hier in ons huisje dan ook confituur maken van de meegebrachte abrikozen, al moet ik zeggen dat hij niet 100% geslaagd is. Hij is wel lekker maar waarschijnlijk ligt het aan de suiker die ik nog van vorige zomer gebruikt heb. Op onze pannenkoeken deze avond smaakte de confituur in ieder geval heerlijk
Wanneer de andere soort abrikozen - de zoetere - binnenkort rijp zijn, wil ik nog eens een poging wagen met nieuwe suiker uit de supermarkt. Ik geef de moed niet op...

Het weer was al die tijd nog wisselvallig. Meer dan enkele dagen na elkaar met alleen maar zon hebben we niet gekend. Altijd waren er wel grijze dagen tussen of dagen met regen of wind. Ook vandaag heeft er een groot deel van de dag een grote donkere wolk boven onze omgeving gehangen en er viel zelfs een beetje regen uit. Met 24° hadden we van de warmte vandaag niet te klagen.
Zojuist heb ik gezien dat er vanaf donderdag veel zon komt met in het volgende weekend temperaturen van 31 à 33°.  Komt er nu eindelijk beterschap?

De abrikozen voor de confituur

Matia dicht bij mij terwijl ik de koelkast in ons huisje aan het inladen was

En terwijl we het elektrisch kookfornuis aan het afkoppelen waren

Matia vorige zomer op zijn favoriete uitkijkplekje

En hier op een ander favoriete plekje