~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 11 maart 2020

Eén van onze eerste wandelingen ieder jaar is die in Keri waarbij we aan het bruggetje bij Limni Keri vertrekken. We vinden het veruit de mooiste wandeling in die streek met de prachtige bossen en de vele olijfgaarden met talrijke oude olijfbomen daartussen die meer dan 1000 jaar oud zouden zijn. Tussen die olijfgaarden ligt in de lente een waar bloementapijt en daar genieten we iedere keer weer opnieuw van.
Vorig jaar heeft een heel zware brand in de streek veel van de mooie natuur verwoest en we kunnen alleen maar hopen dat het op die plaats een beetje gespaard bleef.

We vertrekken in de voormiddag en laten zoals altijd onze auto bij het bruggetje achter om via de elektriciteitscabine het wandelpad te nemen. De wandel-gps wordt meegenomen al kennen we de weg hier al bijna van buiten.
Veel vlugger dan verwacht komen we in verbrand gebied en na een tijdje merken we dat we precies niet op het goede pad zitten. De gps zegt inderdaad dat we ergens de verkeerde afslag genomen hebben, de brand heeft de omgeving erg veranderd waardoor we het allemaal niet echt meer herkennen en dan loop je vlug verkeerd. Maar geen nood, volgens de gps zitten we dicht naast het pad dat we hadden moeten nemen en ook dit pad komt op bekend terrein uit. Daarbij komt dat het mooi meegenomen is omdat we langs dit pad nog nooit gewandeld hebben. We maken dan gewoon ons laatste deel van de wandeling in de omgekeerde richting.

Wanneer we bij de mooie olijfgaarden komen is de teleurstelling zeer groot. Ook hier heeft de brand lelijk huis gehouden en letterlijk alle eeuwenoude olijfbomen zijn weg, alleen wat verbrande takken en een hoop assen blijven over. De oude, holle bomen branden natuurlijk veel beter dan de jongere, waardoor de jongere ook wel verbrand of erg verschroeid geweest zijn maar toch alweer nieuwe groene scheuten krijgen.
Met pijn in het hart kijken we naar wat overschiet van wat vorig jaar nog prachtige bomen waren met hun knoestige oude stammen. Daar een foto van maken kan ik niet over mijn hart verkrijgen...
Overal rondom is alles zwart met op de bodem het nieuwe groen dat opschiet tussen de verbrande aarde. Het is verschrikkelijk om dit te zien en wat eens zó mooi was heeft nu al zijn schoonheid verloren. Dit is voor ons de laatste keer dat we hier wandelden voor lange jaren en dezelfde schoonheid zal nooit meer terugkomen nu die prachtige oude bomen er niet meer zijn.

Als we terug aan de auto komen rijden we tot op de parking bij Limni Keri en laten hem daar achter. We gaan even tot bij het strand waar het water nu kristalhelder is en complete rust uitstraalt, zo heel anders dan in het toeristische seizoen en daar houden we wel van.
Dan lopen we even rond het meer en daar wacht een tweede teleurstelling. Men heeft het riet in het meer afgestookt tot aan het pad waarbij ook alle mooie wilde bloemen weg zijn. We besluiten om maar snel tot aan de auto te gaan en naar huis te rijden...