Vandaag is het zover en vliegen we terug naar onze tweede thuis, met het zware werk dat we de laatste maanden achter de rug hebben hopen we op ons eilandje wat te kunnen recupereren. Op onze leeftijd laat een verhuis zich goed voelen en we hadden er in het voorjaar al eentje achter de rug op ons eilandje.
Even leek het erop alsof mijn hart nog stokken in de wielen zou steken, maar na een extra check-up in het ziekenhuis gaat het vertrek gewoon door.
Om zeven uur staat de taxi voor de deur om ons naar Zaventem te brengen. Onderweg komen we in een lange file terecht, door een ongeluk doen we er bijna twee uur over om nog maar in Antwerpen te geraken en dan moeten we de afstand naar Brussel nog afleggen. Gelukkig vragen we altijd om ons goed op tijd te komen afhalen en zo komen we toch nog tijdig bij de luchthaven.
Inchecken en boarden verlopen vlot en dan zitten we op het vliegtuig. Op de stoel naast mij aan het gangpad neemt een man met een mondmasker en doktershandschoenen plaats, het coronavirus heeft hem blijkbaar ook angst aangejaagd. Hij is nogal struis gebouwd en neemt uitgebreid plaats met zijn arm breeduit over mijn zitje.
De rest van de reis verloopt voor mij in benepen toestand, wat vooral tijdens het eten niet ideaal is. Bij Aegean wordt - in tegenstelling met de meeste andere maatschappijen - nog altijd gratis drank en eten aangeboden. Deze keer krijgen we een lekkere Griekse Pastitio - macaroni en bolognesesaus in de vorm van lasagna - en daarbij nog een broodje met smeerkaas en wat koeken als nagerecht.
Onze Matia gedraagt zich weer voorbeeldig en laat zich van de ganse vlucht niet horen, vanuit zijn mandje onder de stoel voor mij kijkt hij rustig rond of ligt te slapen.
Na een heel rustige vlucht komen we in Athene aan en daar moeten we nog bijna vier uur wachten op de aansluitende vlucht met Olympic. Omdat we een rechtstreekse vlucht geboekt hebben met overstap in Athene, hoeven we ons van onze bagage niets aan te trekken, die gaat straks gewoon mee naar ons eilandje.
Het wachten op de harde luchthavenstoelen valt na enige tijd niet echt mee en omdat bij een naastgelegen koffiebar de stoelen er een pak comfortabeler uitzien, besluiten we om daar iets te drinken. Een lekkere Cappuccino maakt dat het wachten wat lichter valt.
Ook tijdens het lange wachten hier houdt Matia zich heel rustig. Ik vraag me altijd af of hij vermoedt dat hij binnenkort weer naar hartenlust buiten kan lopen als hij zijn reismandje in moet. Hij gaat toch al voor de derde keer mee en misschien weet hij wat er te gebeuren staat.
Stipt op tijd kunnen we gaan boarden en brengt de bus ons naar het kleine vliegtuigje. Van zodra we in de lucht hangen krijgen we nog een drankje en een koekje en even later gaan we alweer landen na een rustige vlucht.
Nog even op de bagage wachten en dan kunnen we op zoek naar een taxi. De chauffeur verteld ons dat het vandaag een mooie, zonnige dag was met 19° en dat hebben we al gemerkt bij het verlaten van het vliegtuig. Op weg van het vliegtuig naar de bus voelde het warm aan, heel anders dan in ons thuisland. Nu maar hopen dat het de volgende dagen ook nog mooi blijft.
In ons huisje aangekomen merken we dat de waterpomp het niet doet, maar dat zijn zorgen voor morgen. Na een heel korte nacht voor mij en een lange en vermoeiende dag waarop we meer dan 12 uur onderweg zijn geweest gaan we vroeg slapen...
Een cappuccino aan de koffiebar en Matia rustig kijkend door het raampje van zijn reismand
Aan de gate, wachtend op onze aansluiting
Geen opmerkingen:
Een reactie posten