Iets meer dan drie jaar geleden vond mijn man twee piepkleine poesjes van maximum zeven dagen oud. Eentje daarvan kon ik met de fles erdoor halen, het andere is al gestorven voor we het konden proberen. Het hele verhaal heb ik in mijn blog al eens verteld en is terug te vinden bij gedumpte diertjes.
Matia is de kitten die we gered hebben en heeft daardoor een speciaal plekje in ons hart. Al enkele dagen viel het me op dat hij nog weinig eet en bijna de ganse dag ergens ligt. Hij kwam nog amper buiten en ook dan ging hij ergens liggen... door de aanhoudende hitte dachten wij.
Zaterdagavond ging hij niet uit zichzelf in zijn bench toen ik ging slapen, wat hij andere dagen wel doet en toen ik hem optilde schreeuwde hij bij het aanraken van zijn buik. Geschrokken begon ik me af te vragen of er iets aan de hand was. Zondagmorgen was hij nog altijd heel stil en we beslisten om na het weekend naar de dierenarts te gaan.
Deze morgen reden we tegen openingstijd naar haar en vertelden dat er iets mis was met Matia. Na wat vragen te hebben gesteld en een uitwendig onderzoek nam ze zijn temperatuur en hij bleek koorts te hebben. Ze gaf hem een vaccin met tegengif voor rattengif, dat zou volgens haar de oorzaak kunnen zijn. Als het toegediend wordt de eerste drie dagen nadat ze het gif binnenkregen kan het nog helpen. Tussen dag drie en dertien sterven ze.
Dat was serieus schrikken en nu kunnen we alleen maar hopen dat hij geen rattengif heeft binnengekregen. Normaal gezien eet hij de muizen die hij vangt niet op, zelfs niet de hele kleintjes, maar je weet maar nooit. We kregen nog dieetvoer mee en morgenvroeg moeten we op controle.
Laat ons door het verdomde weekend dat er tussen zat a.u.b. niet te laat geweest zijn. We zullen het ons dan eeuwig blijven verwijten dat we niet vroeger gegaan zijn. Of laat er een andere oorzaak zijn zodat hij nog kan behandeld worden.
We willen onze lieve schat niet kwijt, we hebben zoveel moeite gedaan om hem met de fles in leven te houden en we kunnen hem niet meer missen!
In de namiddag komt er weer wat leven in Matia, de laatste dagen liep hij traag door het huis met doorgezakte poten. Nu loopt hij al wat vlotter en zijn poten zijn weer gestrekt, het tegengif werkt zo te zien en hij zal dan toch wat rattengif binnen hebben gekregen. Een kleine steen is al van ons hart nu we wat beterschap zien.
Hij krijgt ook weer streken en misschien is dat wel een goed teken.... Om hem - bij onze thuiskomst van de dierenarts - zo snel mogelijk wat van het dieetvoer te geven heb ik het blik geopend in de veronderstelling dat het zakje droog voeding bevatte. In het blik zat een vleespasta maar hij is eigenlijk geen vleesliefhebber. Hij heeft er een beetje van gegeten, maar daarna wilde hij het niet meer.
Wanneer hij nu naar zijn voederplekje gaat probeer ik hem opnieuw van de vleespasta te geven, maar hij haalt er zijn neus voor op. Dan maar het andere zakje proberen, ik heb ondertussen gezien dat daar vis met saus inzit. Daar haalt hij zijn neus niet voor op en hij eet toch weer een beetje.
Alles wat we opmerken wordt trouw genoteerd om morgen door te geven aan de dierenarts...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten