Vorige vrijdag reden we voor het laatst naar de dierenarts, vijf dagen na elkaar kreeg Matia zijn dosis tegengif. Ze zei dat het zéér zeker rattengif was en raadde ons aan om aan de buren te vragen om geen gif buiten hun huis te leggen. Bij de apotheker moesten we nog een doosje ampullen met tegengif halen en dat moesten we hem nog gedurende zes dagen met een spuitje via zijn mond ingeven.
We reden via Kalamaki naar huis om daar bij de apotheker een doosje te bestellen, dat we 's avonds mochten gaan ophalen.
De volgende morgen opende ik vol goede moed het doosje met de ampullen en zag tot mijn schrik dat er - anders dan ik gedacht had - geen spuitje bij zat. Hoe moest ik hem dit nu geven?
Volgens de dierenarts moest het met dat spuitje omdat het medicijn bij zijn eten voegen geen oplossing was, hij ging het dan misschien niet willen en hij moest alles binnen krijgen. Hoe dom van mij om niet direct te kijken of er een spuitje bij zat.
Die dag was een grote feestdag, Maria Hemelvaart wordt erg gevierd in Griekenland en alles was die dag gesloten. Dan toch maar iets anders proberen. Ik weet dat hij graag de vloeistof van een blik tonijn in eigen nat drinkt en daar had ik er nog enkele van in de kast staan. Op goed geluk heb ik het nat met een halve ampul gemengd en met veel hoop aan hem gegeven. Gelukkig heeft hij het helemaal leeg geslabberd en als beloning kreeg hij ook de tonijn.
Vandaag kreeg hij zijn derde portie en het lukt nog altijd, nog drie te gaan dus. Alleen vrees ik dat hij nu de smaak van de tonijn goed te pakken heeft en er niet zo blij mee zal zijn als het na die drie dagen stopt. Wie weet denkt hij nu dat hij voortaan iedere dag tonijn voor ontbijt krijgt.
Hij is weer bijna de oude en spurt 's avonds, als het niet meer zo heet is, weer in volle vaart door de tuin en naar de toppen van de olijfbomen. Wat heeft hij geluk gehad dat we er nog juist op tijd bij waren, één dag later had het heel anders kunnen aflopen.
Met een klein hartje zien we hem buiten onze tuin stappen en hopen we dat hij zijn lesje heeft geleerd.
Voor de rest gaat alles hier zijn gangetje. We blijven weer veilig aan huis en rijden iedere zondag naar Limni Keri, vanwaar we naar Marathia wandelen om te gaan eten. Het is nog altijd zéér warm, gisteren zijn we bij 35,5° naar de taverne gewandeld en daar horen toch enkele hellingen bij. Maar het lukt ons probleemloos en zo hebben we toch één keer per week onze korte wandeling.
We hoorden in de loop van de week dat veel zaken eind augustus terug dichtgaan en ook onze vrienden weten nog niet of ze in september nog open zijn. Het seizoen was zo kort dit jaar dat we nog niet veel van hun lekkere eten konden genieten. Daarom hebben we besloten om voortaan ook in het midden van de week tot daar te wandelen.
Wat de volgende maanden nog zullen brengen valt nog erg af te wachten. De besmettingen in Griekenland gaan nog altijd omhoog en ook Zakynthos heeft er de laatste weken enkele nieuwe gevallen bijgekregen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten