Na de uitzonderlijk warme herfst en winter, met een goede week geleden nog temperaturen boven 20°, is het sinds vorig weekend echt winter geworden. De wind kwam sindsdien uit het noorden en het noord - oosten en dat hebben we gevoeld, de thermometer zakte pijlsnel richting 2° 's nachts en er waaide een fikse, ijzige wind waardoor het ook overdag heel koud aanvoelde.
In huis werd het een pak kouder doordat de huizen hier niet geïsoleerd zijn en ook geen spouwmuren hebben zoals bij ons thuis, daardoor worden de muren heel koud bij deze lage temperaturen.
Tussen de pannen en de kamers zit alleen maar een dun planken plafond wat ook niet bevorderlijk is voor de warmte in huis. De dubbele beglazing is eveneens anders dan thuis, die bestaat maar uit een dunne tussenlaag en dus niet echt isolerend.
Bijgevolg moet de verwarming op volle kracht draaien terwijl je toch altijd de koude doorheen de muren, deuren en ramen lijkt te voelen.
Hier is het de grootste tijd van het jaar warm en daardoor besteedt men uiteraard niet zoveel aandacht aan isolatie, maar wanneer het dan echt koud wordt zoals de laatste dagen, is het wel even wennen voor ons. Een extra deken op bed en dikkere kleding helpt ons om de koude wat minder te voelen.
Over een paar dagen zou de temperatuur weer omhoog gaan.
Gisteren had ik een afspraak bij de kapper, het is sinds september geleden dat ik er nog was en het werd dringend tijd dat ik kon langsgaan.
Het was mijn bedoeling om met de fiets tot daar te rijden, maar bij het ontwaken zat onze auto tot onze verwondering onder een ijslaag, ook op ons eilandje kan het dus vriezen.
Door ons onverwacht verblijf en het feit dat we nooit in de winter hier zijn, ben ik niet echt voorzien om door die koude te fietsen. De medicamenten voor mijn hart hebben namelijk de nare bijwerking om bij koude het bloed uit mijn vingers weg te trekken, zodat die helemaal wit en gevoelloos worden. Zonder warme handschoenen fietsen is dan ook uit den boze.
Doordat de winkels tot maandag gesloten waren en er hier in de omgeving geen handschoenen te koop zijn, werd er beslist dat mijn man met de auto zou meerijden en daar op mij zou wachten.
In de stad was het behoorlijk druk en een parkeerplekje in de wijde omgeving van de kapper was er niet. Ik ben dan maar uitgestapt dichtbij het Solomosplein en te voet verder gegaan, mijn man reed terug naar de parking bij de boerenmarkt. Ik zou als ik klaar was wel tot daar wandelen.
Bij de kapper ging alles braaf volgens de regels en zo hoort het ook. Na de knipbeurt voelde ik me weer een heel ander mens, normaal heb ik mijn haren vrij kort maar nu kon ik al een klein paardenstaartje maken.
Ik heb haar in het beetje Grieks dat ik ken vertelt dat het voorlopig de laatste keer was dat ik langskwam, want als alles normaal verloopt vliegen we - onder dwang van ons thuisland - over drie weken terug naar huis.
Daarover verder uitweiden ga ik niet doen want dat zou een ellenlang verhaal worden. Het sleept al aan vanaf het moment dat onze vlucht eind oktober niet kon doorgaan wegens annulatie en er geen vluchten meer beschikbaar waren die dezelfde dag in België of Nederland aankwamen. Voor onze Matia is dat noodzakelijk gezien zijn verplichte gezondheids check-up bij de dierenarts maar 24 uur geldig blijft.
Bijgevolg worden wij in tijden waarop iedereen erop aandringt om niet te vliegen als het niet hoogdringend is, toch verplicht die aandrang te negeren en het vliegtuig te nemen.
Afwachten nu of deze vlucht doorgaat, nadat eerdere geplande vluchten - sinds de tijd dat we wisten dat we geen toestemming kregen om te blijven - één voor één geannuleerd werden.
Op aanraden van België hebben we de mogelijkheid onderzocht om ons consulair te laten inschrijven in Griekenland, wat nog iets anders betekent dan emigreren.
Dagenlang heeft mijn man overal inlichtingen ingewonnen om te weten wat dat inhoudt. We hebben geleerd dat het niet zo eenvoudig is als men ons op de bevolkingsdienst van onze woonplaats vertelde en waar men liet uitschijnen dat er niet veel zou veranderen buiten ons adres in een ander land.
We zijn uiteindelijk gestrand op het feit dat we in België geen gebruik meer kunnen maken van een eigen auto. Wanneer we onze hoofdverblijfplaats niet meer in België hebben moeten we verplicht onze nummerplaat terugsturen en ook een autoverzekering zonder hoofdverblijfplaats in België is niet mogelijk.
Conclusie... in de 4 à 5 maanden die we per jaar in ons appartement in België zouden wonen moeten we het zonder auto zien te doen en zonder familiale verzekering want die kunnen we ook niet meer krijgen. Op onze leeftijd is een auto echt wel een must.
Hoe gaan we op bezoek bij onze kinderen, familie en vrienden? Wat met winkelen? Hoe raken we op doktersafspraken en in ziekenhuizen verder van huis? Met het openbaar vervoer is niet alles mogelijk en al die maanden een taxi nemen of een auto huren wordt een kostelijke grap om van een gewoon pensioentje te betalen.
Waarom is het niet mogelijk voor mensen die er maar "een tweede verblijf" hebben - zoals ons appartement dan zou aanzien worden - een auto te laten nemen? Hier in Griekenland mochten we toch ook zonder onze hoofdverblijfplaats hier te hebben, een auto kopen die legaal ingeschreven en verzekerd is en waarvoor we autotaks betalen?
Bij de watermaatschappij zouden we maar recht meer hebben op 30m³ water per jaar, gebruiken we meer dan wordt ons alles wat we meer verbruiken peperduur aangerekend.
Ook al zouden we consulair ingeschreven zijn in Griekenland, we blijven onder het beheer van de Belgische staat. Wanneer we het ongeluk hebben om tijdens ons verblijf in België, wegens één of andere onvoorziene reden langer in België te moeten blijven dan de toegestane 183-1 dagen, hebben we opnieuw problemen en begint alles van vooraf aan.
Bedankt België voor de goede zorgen aan je burgers, in tijden van nood leert men hoeveel men om hen geeft. We weten nu in wat voor een kloteland we leven en als we jonger waren zouden we met plezier alles achterlaten en hier komen wonen. Hebben we daarvoor ons ganse leven hard gewerkt en zeer veel belastingen betaald?
In oktober hebben we nog gedacht dat we onverwacht van een mooie winter hier op ons eilandje zouden kunnen genieten. Dankzij ons kloteland werd het een tijd vol problemen en frustraties...
Dit werd krabben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten