Na het be.alert bericht dat we op 23 januari van de Belgische regering kregen, met de vermelding dat er een verbod kwam om België in of uit te reizen, zou er toch nog de mogelijkheid zijn voor ons om naar huis te vliegen zoals gepland was op 12 februari.
Voor de zekerheid nam mijn man contact op met Buitenlandse Zaken en daar vertelde men ons dat het mogelijk is mits we enkele formulieren ter bewijs kunnen voorleggen. Tegen de datum dat het verbod van start ging werd er ook nog een kleinigheid aan de tekst veranderd, waardoor het toch mogelijk wordt.
Belgen die voor 27 januari naar het buitenland vertrokken, mogen terugreizen op voorwaarde dat ze in het bezit zijn van een bewijs dat ze in België wonen en een formulier invullen met een verklaring op eer dat ondertekend is. Mijn man heeft online een bewijs van woonst voor ons aangevraagd en het formulier van de verklaring op eer gedownload, dat moet samen met het PLF formulier getoond worden.
Nu kunnen we alleen maar hopen dat onze vlucht weer niet geannuleerd wordt zoals met de twee vorige gebeurde. We hopen ook dat Zakynthos niet terug rood wordt zodat we bij thuiskomst niet in quarantaine moeten. Ons eilandje heeft het heel lang zeer goed gedaan qua besmettingen, maar nu zijn er op 6 dagen 22 nieuwe bijgekomen. Als het zo verder gaat zou het wel eens snel kunnen omslaan naar rood tegen de tijd dat we moeten vliegen.
In dat geval heb ik al afspraken met onze kinderen gemaakt voor de tijd dat we in quarantaine zouden moeten. Onze oudste dochter gaat - ook als we niet in quarantaine moeten - tegen de dag dat we aankomen onze koelkast met diepvriezer aanzetten en er wat eten voor ons instoppen, zodat we niet direct naar de winkel moeten.
Als we toch in quarantaine moeten gaat onze jongste dochter voor ons winkelen gedurende die tijd en komt het bij onze deur afzetten.
Na enkele dagen met alweer veel regen en stormachtige wind was het donderdag een mooie en zonnige dag. Daar werd goed gebruik van gemaakt, er werd gewassen en ik fietste naar Lidl voor nog wat noodzakelijke dingen. Mijn man reed ondertussen naar de boerenmarkt voor verse kruiden om mee naar huis te nemen en naar het kopiecenter in de stad. Daar werden de formulieren die we nodig hebben voor onze reis afgedrukt.
Sinds ieder jaar de inktpatronen van onze printer verdroogd waren bij onze terugkomst en we iedere keer nieuwe moesten kopen voor die paar kopieën die we maar nodig hebben, gaan we daarvoor naar een kopiecenter.
Voor ons vertrek moest er nog wat voorbereid worden want sinds begin oktober hebben we een zwerfkatertje dat het hier wel ziet zitten op ons terras. Nadat de stelplaats van de bussen aan de overkant van de straat gesloten was, kwam er iedere dag een klein katertje van de overkant tot bij ons gewandeld. Waarschijnlijk heeft men het daar achtergelaten toen de busreizen erop zaten en het arme kleine ding zocht eten en wat gezelschap.
Na een paar dagen ging het niet meer naar de overkant maar nestelde zich in een tuinstoel of op schoot bij mijn man. Zo'n klein hongerig ding kan je toch niet aan z'n lot overlaten en al snel werd het een deel van ons gezin, met die uitzondering dat het niet binnen mocht zoals onze Matia. Een echte naam hebben we het niet gegeven maar mijn man noemde het al snel Rosseman en het luistert zelfs naar die naam.
Mijn man zorgde met een stoffen holletje - dat onze Matia niet ziet zitten - voor een warm nestje op het terras en bij de enkele zeer koude dagen van de afgelopen weken is het goed van pas gekomen.
Nu we naar huis moeten was de vraag hoe we voor hem konden zorgen. Hij is ondertussen al niet meer die kleine kitten maar hem zo zonder eten achterlaten kunnen we toch ook niet.
Met de gedachte in mijn hoofd aan de voederplaatsen van 2 van mijn Facebook-vriendinnen op andere Griekse eilanden, kwam ik op het gedacht om ook iets te maken zoals zij gebruiken voor de vele zwerfkatten daar. Mijn man ging dadelijk aan het werk met wat bij elkaar gesprokkeld materiaal en al snel was de voederbak klaar, die staat nu in een beschut hoekje op ons terras.
Onze Belgische vrienden in Keri komen regelmatig hier in de buurt naar Lidl en ze zijn bereid om dan even langs te komen en de voederbak bij te vullen. We zijn hen daar zéér dankbaar voor en we zijn heel benieuwd of Rosseman hier nog gaat zijn als we - ik weet niet wanneer - terugkomen. Misschien vindt hij het wel niet meer interessant als wij er niet meer zijn en zoekt hij een andere woonplaats.
In stilte hoop ik toch om hem bij onze terugkomst nog weer te zien.
Gisteren viel er alweer zeer veel regen maar vandaag leek het weer zomer. Het was 18° en een mooie blauwe lucht met veel zon, al kwam er heel af en toe wel eens een enkele wolk over die enkele regendruppels loste...
Kleine Rosseman toen hij enkele dagen bij ons was
De voederbak die mijn man maakte
Rosseman weet al waar hij het eten kan vinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten