25 maart 2022 - Wandelen in Loucha en Gyri

Het koufront is voorbij en we hopen dat dit het laatste was zodat de lente eindelijk van start kan gaan want we zijn de koude meer dan beu. De laatste nachten waren nog fris maar de zon maakte overdag veel goed, zolang we maar uit de koude noordenwind bleven was het best aangenaam vertoeven in de zon.

Voor vandaag wordt volop zon voorspelt en daar willen we van profiteren om nog eens onze wandelschoenen aan te trekken. We rijden via Macherado en Agia Marina naar Loucha en laten onze auto achter op een veilig plekje langs de baan naar Gyri.
Onderweg was het opvallend rustig, het leek of we alleen op de weg reden. Het is vandaag de Nationale Feestdag in Griekenland, de Grieken vieren onafhankelijkheidsdag en dan is alles gesloten, vandaar de rust.

We nemen het pad dat langs de zonnepanelen de bergen in loopt richting Liva en merken - wat we al van velen gehoord hebben - dat de bloemen later bloeien door de koude winter. Wanneer we dichter bij Liva en de Vrachionas komen zien we voor het eerst de windmolens op de top.
Ik weet dat velen onder de plaatselijke bevolking niet te spreken zijn over het plaatsen ervan, maar persoonlijk vind ik het geen probleem om ze daar te zien staan en mijn man heeft er dezelfde mening over. Ons stoort het helemaal niet, het heeft zelfs iets vind ik, maar wij zijn het natuurlijk al zolang gewend om het in ons thuislandje te zien.
Wij vinden het dan weer een groot afzicht dat men van mooie groene bergtoppen een deel weghaalt en er zonnepanelen legt. De plek rode rotsen die dan vrijkomt met daarin de zonnepanelen, verprutst de mooie groene bergkam, dat konden we bij onze vorige wandeling in Agalas nog merken. 

We gaan niet tot aan Liva maar slaan even daarvoor rechtsaf en komen wat later op de plaats waar we twee jaar geleden een stukje het verkeerde pad namen. We weten nog van toen dat er op dat verkeerde pad gele orchideeën stonden die we daarvoor nog nooit gezien hadden en die op andere plaatsen niet stonden. Daarom gaan we toch weer een stukje het pad op om te kijken of ze er nu ook zijn, en ja hoor, het zijn er minder dan toen maar we zien ze wel.
Dan vervolgen we onze wandeling en kijken even later uit over buureiland Kefalonia - dat heel erg in de mist ligt - en over Alykes, de zoutmeren en een deel van de Oostkust. Nog wat verder komen we op het pad dat naar de antennes van Gyri loopt, maar daar moeten we niet zijn en slaan rechtsaf richting Gyri. 
Voor we in Gyri dorp komen slaan we nog eens rechtsaf en nemen een pad dat na enkele kilometers terug op het pad richting Liva komt. Het laatste stuk gaan we langs dezelfde heenweg terug tot aan de auto.
De zon was de ganse wandeling van de partij en het was zalig om zo te wandelen na al die koude, maar het laatste uur begon de noordenwind weer flink te waaien en werd het daar op die hoogte onaangenaam. Gelukkig scheen de zon want met wolken hadden we het laatste deel beslist gebibberd.  

Tijdens de wandeling heb ik enkele keren op het punt gestaan om iets te zeggen maar durfde niet goed, want ik had geen hout om vast te houden - zoals het gezegde klinkt - en ik durfde het lot niet uitdagen, al ben ik helemaal niet bijgelovig. Mijn man wist direct bij mijn zinspeling over het hout vasthouden, wat ik niet durfde zeggen en had er ook al aan gedacht, hij vond ook dat ik maar beter kon zwijgen. 
Bij onze laatste wandeling speelde mijn hart flink op en tot meer dan een week daarna had ik zoveel last bij de minste inspanning, dat ik alvast een afspraak gemaakt heb voor begin juli bij mijn cardiologe, omdat ik er echt niet gerust in was.
De laatste dagen ging het beter, maar ik begon toch met een klein hartje aan deze wandeling en verwachtte al een beetje dat ik na een tijdje rechtsommekeer zou moeten maken. Er kwam toch al heel wat meer klimwerk aan te pas dan bij de vorige wandeling en ze was bijna dubbel zo lang.
Ik ben dan ook zéér blij dat ik onze wandeling zonder problemen heb doorstaan en dat geeft me de hoop dat alles terug in de plooi gevallen is, de toekomst zal dat nu moeten uitwijzen... 

Ophrys Fusca, een mini orchideetje

Anemone Apennina of Oosterse Anemoon

Groene weiden tussen de bergtoppen

Ficaria Verna of Gewoon Speenkruid

Orchis Pauciflora of Schaarsbloemige Orchidee

Zicht op de bergflank met de windmolens

Paeonia Corsica of Corsicaanse Pioenroos

Zicht op Alykanas en de Oostkust

Neotinea Lactea of Melkwitte Orchis

Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

20 maart 2022 - Het vierde koufront dit jaar

Morgen begint de lente en hier lijkt het alweer winter, we hebben te maken met het vierde koufront dit jaar. De temperaturen dalen in de nacht tot tegen het vriespunt en met de harde noorden- tot noordoostenwind voelt het nog een pak kouder aan.
Eigenlijk hebben we nog geluk dat we ons aan de westkant van Griekenland bevinden want in andere delen van het land is en wordt het nog kouder. Een bevriende Belg die in de omgeving van Athene woont kreeg gisteren nog een laag sneeuw en zelfs op Kreta zou het over enkele dagen gaan sneeuwen. 
Dit is niet meer normaal, volgens de Grieken was het de laatste 30 jaar nog nooit zo'n koude winter.

Vanmorgen scheen de zon en was er weinig wind, wat ons deed besluiten om nog eens de wandeling te maken in Lithakia die we anderhalf jaar geleden heel mooi vonden. We zouden tegen 14.00 vertrekken en na de wandeling iets gaan eten bij The Windmill.
Op de middag keerde het weer zich om en het werd grijs. Daarbij kwam de wind opzetten en die deed het zeer onaangenaam aanvoelen, waardoor we besloten om thuis te blijven. Achteraf bekeken waren we daar blij om want de wind werd zelfs een tijdje stormachtig, wat waren we tevreden dat we lekker warm binnen zaten.

Als de voorspellingen uitkomen zou tegen donderdag de wind vanuit warmere oorden komen en zouden de temperaturen naar 17 en 18° gaan, daar kunnen we nu alleen maar op hopen...   

16 maart 2022 - Problemen met de pomp

Toen we gisteren thuis kwamen na het wandelen kwam er geen water meer uit de kranen, onze pomp had het begeven. Na onze afwezigheid in de winter sputterde ze ook al flink tegen toen we ze in gang wilden zetten, maar na wat tegenwerking begon ze toen toch weer te draaien. Na lang blijven proberen moest mijn man gisteren toegeven dat het deze keer hopeloos was. 
Hier loopt het water niet zomaar door de leidingen zoals thuis. Iedere dag wordt de kraan van de gemeente even open gezet en loopt er water in een voorraadton in de berging. Van daaruit stuurt een pomp het water door onze leidingen als we die open draaien.

Enige tijd geleden zat een groot deel van het eiland lange tijd zonder water, zo ook onze Nederlandse vrienden in Chartata en zij hebben in die buurt geen voorraadton, wat heel veel problemen gaf. Ik weet nog dat ik toen zei dat ik blij was dat wij een voorraadton hebben en als de gemeente dagen of weken de waterkraan niet opendraait, wij nog altijd een watertruck kunnen laten komen om onze voorraadton te vullen.
Maar als de pomp kapot is mag de ton boordevol zijn, er loopt dan ook geen druppel water uit de kraan. We kunnen dan nog wel emmers water aftappen van de ton en door het toilet gieten, een douche of een bad mogen we dan ook vergeten.

Lange tijd niet in gebruik zijn tijdens onze afwezigheid is niet goed voor de pomp, met wat hier in het water zit is het dan nog dubbel slecht. We hebben in al die jaren al enkele pompen versleten en we zijn niet de enigen, het is een gekend fenomeen hier.
We dachten dat we nu een goede, degelijke pomp hadden van een bekend merk en geen goedkoop Grieks of Italiaans merk, maar veel verschil maakt het blijkbaar niet uit.
Mijn man reed deze voormiddag dan maar naar de gekende verkoper van zulke zaken en heeft ze ondertussen geïnstalleerd. Het water stroomt weer uit de kranen en dan besef je pas wat een luxe dat is, benieuwd voor hoelang deze nu meegaat...  

15 maart 2022 - Wandelen in Agalas op zoek naar wilde bloemen

Eindelijk komen er een paar warmere dagen en daar willen we van profiteren om een wandeling te maken en tegelijk op zoek gaan naar wilde bloemen.
We hebben een redelijk vlakke wandeling uitgestippeld want het is al een hele tijd geleden sinds we nog geklommen hebben en daarbij komt dat mijn hart sinds meer dan een week flink opspeelt bij inspanningen. De problemen van voor mijn kleine operatie nu 13 jaar geleden steken weer de kop op en daar kan ik best rekening mee houden.

We rijden naar Agalas en parkeren onze auto aan de kant van de weg bij de Adronios Wells. Er staan nog meer auto's want de bevolking is druk bezig met het snoeien van de wijnranken en we vragen of het een probleem is als we onze auto daar achterlaten. We krijgen een vriendelijke 'Entáxei' of kort gezegd 'dax' wat 'ok' betekent en zo zijn we gerustgesteld dat de auto niet in de weg staat voor hen.
We lopen langs de Adronios Wells tot aan het pad dat naast de olijf- en wijngaarden loopt en draaien linksaf. Het is te merken dat we lang niet meer wandelden met de wandel-gps want mijn man vergeet hem aan te zetten om onze wandeling op te nemen, de eerste 100 meter zullen dus niet te zien zijn op de curve.
Op de plaats waar we bij vorige wandelingen de asfaltweg nemen om terug te keren, blijven we nu rechtdoor lopen. Dit pad deden we voor het eerst in mei 2008 toen we onze vakantie in een huisje in Marathia doorbrachten en we nog zonder wandel-gps of andere hulpmiddeltjes gingen wandelen, sindsdien hebben we dit deel niet meer bewandeld. 
We hebben er voor gekozen om aan deze kant te wandelen omdat het hoogteverschil minder groot is, de wandeling aan de andere kant heeft zeer steile hellingen en die wil ik nu even niet doen. 

Overal langs de kanten staan wilde bloemen maar het zijn vaak dezelfde die terugkomen en langs het deel waar we lange tijd niet meer kwamen zijn amper bloemen te zien.
Als we die ronde gemaakt hebben en weer terug dichter in de buurt van de Adronios Wells komen, verschijnen ook de bloemen weer.  We wandelen de auto voorbij en maken nog een kleine omweg langs een ander pad om dan terug aan de auto aan te komen. 
Langs deze omweg zien we enkele van onze favoriete bloemen, de mini-orchideetjes en de reuzenorchis. Hier hebben we naar uitgekeken en we zijn ook tevreden om er nog een late amandelboom in bloesem aan te treffen.

Wat ons tijdens onze wandeling opvalt is, dat sommige bloemen duidelijk geleden hebben van de uitzonderlijke koude van de vorige week. 
Voor we aan onze wandeling begonnen hadden we gepland om misschien nog een stukje te wandelen dat we niet uitgetekend hadden. Daar zien we toch maar van af want het begint al direct met een fikse helling en de hellingen - hoe laag ze ook zijn - vragen duidelijk veel van mijn hart. Vlakke stukken en afdalingen zijn geen probleem en ik kan alleen maar hopen dat het zich snel weer normaal gaat gedragen. Een afspraak bij mijn cardiologe gaat zeker gepland worden wanneer we in juli voor twee maanden terug naar België vliegen.

Als we thuis komen ziet mijn man dat de wandel-gps nog aan het opnemen is. Oeps, dat wordt knip- en plakwerk straks want zóver hebben we nu ook weer niet gelopen. We zullen terug moeten wennen aan al die snufjes, maar we hebben toch genoten van onze eerste wandeling. 
Over  enkele dagen wordt het terug uitzonderlijk koud, in de nacht zouden de temperaturen terug naar het vriespunt gaan en de noordenwind gaat weer goed blazen, iets wat men hier in deze periode niet gewend is.
Wanneer wordt het hier eindelijk echt lente?

Enkele van de Adronios Wells (waterputten)

Heerlijk om hier te lopen

Arisarum Vulgare of Gekapperde Kalfsvoet

Bijna op een stoet van processierupsen getrapt

Hier geen wit tapijt van hagel, maar een wit bloementapijt overal langs de wegen 

Ophrys Tenthredinifera, een mini-orchidee van amper 2 centimeter 

Cerinthe Major of Grote Wasbloem

Silene

Amandelbloesem

Deze lust de honing uit de amandelbloesem

Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

9 maart 2022 - Het lijkt wel winter

Terwijl de temperaturen in ons thuislandje lenteachtig zijn, lijkt het hier meer op de winter, de omgekeerde wereld. Er wordt in Griekenland een pak sneeuw voorspelt op het vasteland en in de bergen van Kreta en de Peloponnesos.
Gelukkig leven wij op een kleiner eiland, maar dat wil niet zeggen dat het hier niet koud gaat worden. Tot na het weekend flirten de temperaturen 's nachts met het vriespunt en de noorden tot noord-oostenwind geeft alles een heel onaangenaam gevoel.

Deze namiddag rond 14.30 kregen we onweer met felle hagelbuien, terwijl de temperatuur 5° bedroeg. Tegelijkertijd kreeg ik van facebook een herinnering met foto's van dezelfde dag twee jaar geleden. We maakten toen een wandeling bij een stralend blauwe lucht en 15°, wat een verschil met dit jaar, daar kunnen we nu alleen maar van dromen... 

Hagel in de tuin vanuit onze woonkamer gezien

Herinnering van mijn facebook vandaag 2 jaar geleden...toen was het lente

7 maart 2022 - Kathara Deftera en Lagana

Gisteren hadden we een zonnige dag, er waren ook nog wolken maar het was een verademing na de kletsnatte zaterdag en de temperatuur klom naar 15°. De ramen van de slaapkamers werden open gezet zodat de zon volop kon binnen schijnen nadat ze vier maanden werd buiten gehouden.
Tijd voor mijn man om zijn hart op te halen in de tuin, tenminste op de plaatsen waar grind ligt, want waar gras staat zak je weg in de modder na de kletsnatte winter.  

Vanmorgen was het bewolkt en in afwachting van de zon reed mijn man richting Lithakia voor een voorraad bronwater. Het water dat hier uit de kraan komt is niet geschikt om koffie te zetten, het komt niet rechtstreeks van de watermaatschappij zoals thuis maar uit een voorraadtank in de berging en is daarom niet drinkbaar. 
In het begin zette ik koffie met flessenwater maar dat is nefast voor de waterkokers en koffiezetapparaten door de mineralen die erin zitten. Door onze Griekse vrienden hoorden we dat we bronwater konden gebruiken en sindsdien doen we dat ook.

Vlakbij de bron is een bakker en ik gaf mijn man de opdracht om daar even langs te rijden voor brood. Hij kwam thuis met een ovaal plat brood met sesamzaadjes dat op een Turks brood leek, volgens de bakkersvrouw was er vandaag geen ander brood te krijgen.
Ik liet even mijn hersenen werken om me één of andere speciale dag te herinneren waarom dit brood vandaag zou gebakken worden, maar vond geen antwoord. Dan maar even mijn licht opsteken bij onze Belgische vrienden in Keri. Daar kreeg ik een antwoord op mijn vraag en na nog wat extra opzoekwerk weet ik nu ook de betekenis van dat brood, wat men in Griekenland 'Lagana' noemt. De naam komt van een Grieks-Romeins 'gebakdeeglagana', wat ook de oorsprong is van het woord 'lasagne'. 

'Lagana' is een Grieks platbrood dat traditioneel gebakken wordt voor 'Kathara Deftera' - in het Nederlands  'Schone Maandag' of 'Asmaandag' -  wat eigenlijk hetzelfde is als onze Aswoensdag. Het brood wordt alleen maar op deze dag gebakken.
Kathara Deftera wordt beschouwd als één van de belangrijkste jaarlijkse feesten in Griekenland, die begint met de 40-daagse periode van de Grote Vasten, of 'Sarakosti', voor de Grieks-orthodoxe kerk. Het is een officiële feestdag waarop banken en openbare gebouwen gesloten zijn. Het feest begint op de eerste dag van de 7e week voor de Grieks-orthodoxe Paaszondag.
Schone Maandag maakt ook een einde aan de losbandige carnavalsvieringen die eraan voorafgingen, en nodigt alle orthodoxe christenen uit om de zondige houdingen achter te laten die gepaard gaan met carnavalsfestiviteiten en niet-vastend voedsel, dat grotendeels werd geconsumeerd tijdens de drie weken van het carnaval.  

De eerste dag van de vastenperiode wordt met vrienden en familie gevierd en van 's middags tot laat in de avond staat de tafel altijd gedekt. Vasten in Griekenland houdt in dat je geen dierlijke producten eet, dus geen vlees, eieren, melk en vis. De enige uitzondering is op sommige dagen schaaldieren en zeevruchten.
Kathara Deftera is ook de dag dat Grieken gaan vliegeren, het is ook het onofficiële begin van de lente voor het Griekse volk. Jongeren en volwassenen organiseren excursies naar open gebieden in het hele land, om de lucht te vullen met hun traditionele vliegers.

Het brood heeft ons goed gesmaakt, maar van de vastenperiode gaan we ons weinig aantrekken, dat volgen we in België niet en gaan we ook hier niet doen.
Orthodox Pasen valt dit jaar een week na ons Pasen. Het is het grootste religieuze feest van Griekenland en wordt heel groots gevierd met de familie. In tegenstelling tot de 2 vorige jaren ziet het er naar uit dat het dit jaar wel op de normale manier zal mogen gevierd worden.

De zon hebben we vandaag weinig gezien en in de namiddag kregen we regenbuien en een koude wind, voor mij in ieder geval niet aangenaam om buiten te vertoeven. Een voorbode van het koude weer dat ons over enkele dagen te wachten staat...

Lagana brood, foto van het internet

Vliegeren, de traditie op deze dag, foto van het internet

5 maart 2022 - Sinds gisteren zijn we terug in onze tweede thuis

Het is zover, we zijn weer op ons eilandje, net nu het in ons thuisland eindelijk mooi weer is.
Gisterenmorgen om half negen stopte de taxi voor onze deur om ons naar Zaventem te brengen. Onderweg ging alles zeer vlot en doordat Matia meereist kunnen we voor mij nooit online inchecken, maar ook het inchecken was zeer snel achter de rug.
We gingen dadelijk in de richting van de controle en we hadden al meteen een probleem, onze boardingpassen waren aan de incheckbalie niet duidelijk genoeg afgeprint en de scanner kon ze niet lezen. Gelukkig was één van de doorgangen bemand en mits een controle van onze identiteitskaart konden we verder gaan.
Bij de douane had ik weer pech, er was een piepgeluid en ik mocht opzij gaan staan voor controle. Er kwam iemand met een scanner, die werd even op de punten van mijn schoenen gehouden en ik mocht doorgaan. Vreemd toch dat alleen dat maar werd nagekeken. Nog vreemder is, dat het mij altijd in Zaventem overkomt en nooit op andere luchthavens.

De vlucht met Aegean naar Athene was eveneens probleemloos maar op die luchthaven verliep het minder vlot. Omdat we altijd een rechtstreekse vlucht boeken naar Zakynthos - met een tussenlanding in Athene - moeten we daar niet meer inchecken en onze bagage gaat rechtstreeks naar het aansluitende vliegtuig.
De andere keren konden we gewoon naar de gate gaan voor de volgende vlucht, maar misschien door het hele coronagedoe moesten we voor het eerst nog door een ticketcontrole en daar deden onze boardingpassen het opnieuw niet. Hier werden onze identiteitskaarten niet gevraagd maar werden we - niet echt vriendelijk - naar de incheckbalie verwezen om nieuwe boardingpassen te laten afdrukken. Alsof het onze schuld was dat ze niet te scannen waren.
Gelukkig vertrok het aansluitende vliegtuig pas een drietal uren later zodat we nog tijd hadden om langs de incheckbalie te gaan. Daarbij kwam dat we nu opnieuw door de douane moesten.
Daar hadden we natuurlijk geen rekening mee gehouden en we kochten in Zaventem al een paar flesjes water om te drinken. Dat mochten we mooi in de vuilbak droppen, want vloeistoffen zijn bij de douane niet toegelaten, toch niet als het om flesjes van een halve liter gaat. 
We hebben onze les geleerd, als onze boardingpas nog eens een keer niet werkt, maken we rechtsommekeer en laten direct een nieuwe afdrukken. 

Onze vlucht met de kleine Olympia ging ook vlot en even voor acht uur 's avonds kwamen we aan op Zakynthos. We zaten amper in de taxi of het begon te regenen en later op de avond vielen er enkele flinke buien.
Moe van de lange dag hebben we alleen het hoognodige nog gedaan en daarna ons bed opgezocht.

Vandaag was het slecht weer, de ganse dag was er regen. Omdat er na een lange afwezigheid niets in huis is om te eten, moesten we nog naar Lidl om te winkelen. Toen ik buiten kwam met mijn volle winkelkar regende het fel en alles was kletsnat voor ik bij de auto was, het gevolg was dat ik thuis alles moest afdrogen voor het in de kast kon.
We hadden onze terugkeer mooier voorgesteld want regen hadden we de voorbije maanden in België meer dan voldoende gekregen. Vandaag was het amper 11° en de vooruitzichten zien er de eerste week niet beter uit, over enkele dagen zou het nog kouder worden als de wind vanuit het noorden en het noord-oosten gaat komen...