~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 15 maart 2022 - Wandelen in Agalas op zoek naar wilde bloemen

Eindelijk komen er een paar warmere dagen en daar willen we van profiteren om een wandeling te maken en tegelijk op zoek gaan naar wilde bloemen.
We hebben een redelijk vlakke wandeling uitgestippeld want het is al een hele tijd geleden sinds we nog geklommen hebben en daarbij komt dat mijn hart sinds meer dan een week flink opspeelt bij inspanningen. De problemen van voor mijn kleine operatie nu 13 jaar geleden steken weer de kop op en daar kan ik best rekening mee houden.

We rijden naar Agalas en parkeren onze auto aan de kant van de weg bij de Adronios Wells. Er staan nog meer auto's want de bevolking is druk bezig met het snoeien van de wijnranken en we vragen of het een probleem is als we onze auto daar achterlaten. We krijgen een vriendelijke 'Entáxei' of kort gezegd 'dax' wat 'ok' betekent en zo zijn we gerustgesteld dat de auto niet in de weg staat voor hen.
We lopen langs de Adronios Wells tot aan het pad dat naast de olijf- en wijngaarden loopt en draaien linksaf. Het is te merken dat we lang niet meer wandelden met de wandel-gps want mijn man vergeet hem aan te zetten om onze wandeling op te nemen, de eerste 100 meter zullen dus niet te zien zijn op de curve.
Op de plaats waar we bij vorige wandelingen de asfaltweg nemen om terug te keren, blijven we nu rechtdoor lopen. Dit pad deden we voor het eerst in mei 2008 toen we onze vakantie in een huisje in Marathia doorbrachten en we nog zonder wandel-gps of andere hulpmiddeltjes gingen wandelen, sindsdien hebben we dit deel niet meer bewandeld.
We hebben er voor gekozen om aan deze kant te wandelen omdat het hoogteverschil minder groot is, de wandeling aan de andere kant heeft zeer steile hellingen en die wil ik nu even niet doen.

Overal langs de kanten staan wilde bloemen maar het zijn vaak dezelfde die terugkomen en langs het deel waar we lange tijd niet meer kwamen zijn amper bloemen te zien.
Als we die ronde gemaakt hebben en weer terug dichter in de buurt van de Adronios Wells komen, verschijnen ook de bloemen weer. We wandelen de auto voorbij en maken nog een kleine omweg langs een ander pad om dan terug aan de auto aan te komen.
Langs deze omweg zien we enkele van onze favoriete bloemen, de mini-orchideetjes en de reuzenorchis. Hier hebben we naar uitgekeken en we zijn ook tevreden om er nog een late amandelboom in bloesem aan te treffen.

Wat ons tijdens onze wandeling opvalt is, dat sommige bloemen duidelijk geleden hebben van de uitzonderlijke koude van de vorige week.
Voor we aan onze wandeling begonnen hadden we gepland om misschien nog een stukje te wandelen dat we niet uitgetekend hadden. Daar zien we toch maar van af want het begint al direct met een fikse helling en de hellingen - hoe laag ze ook zijn - vragen duidelijk veel van mijn hart. Vlakke stukken en afdalingen zijn geen probleem en ik kan alleen maar hopen dat het zich snel weer normaal gaat gedragen. Een afspraak bij mijn cardiologe gaat zeker gepland worden wanneer we in juli voor twee maanden terug naar België vliegen.

Als we thuis komen ziet mijn man dat de wandel-gps nog aan het opnemen is. Oeps, dat wordt knip- en plakwerk straks want zóver hebben we nu ook weer niet gelopen. We zullen terug moeten wennen aan al die snufjes, maar we hebben toch genoten van onze eerste wandeling.
Over enkele dagen wordt het terug uitzonderlijk koud, in de nacht zouden de temperaturen terug naar het vriespunt gaan en de noordenwind gaat weer goed blazen, iets wat men hier in deze periode niet gewend is.
Wanneer wordt het hier eindelijk echt lente?