18 april 2022 - Bedankt

Heel erg bedankt voor de lieve reacties die ik kreeg op de aankondiging dat ik ga stoppen met mijn blog. Ik lees daarin dat velen hem gebruikten voor informatie bij hun vakanties op het eiland.
De blog blijft bestaan en blijft te lezen door iedereen wie dat wil voor informatie of wat dan ook. Het enige verschil is, dat er geen nieuwe verhalen meer zullen geschreven worden. Veel leesplezier nog!

17 april 2022 - Einde van mijn blog

Ik heb beslist om niet meer verder te gaan met deze blog, er kruipt heel wat tijd in om de verhalen te schrijven omdat ik nooit heb leren typen en alles met 1 vinger typ. Het is niet de eerste keer dat ik eraan denk om ermee te stoppen. 
Na al die jaren dat we hier verblijven zijn onze wandelingen allemaal al eens opgeschreven en zullen de bloemen ook al wel bijna allemaal gepasseerd zijn. Ik val dus steeds weer in herhaling en dat is ook niet de bedoeling.
Ik heb altijd graag aan mijn blog geschreven maar de tijd die nu overblijft ga ik voor andere dingen gebruiken...

14 april 2022 - Nog eens een wandeling in Gyri

Eergisteren ontdekten we tijdens onze wandeling een mini-orchideetje dat we hier nog nooit zagen en dat volgens de Universiteit van Wenen - die de site van Flora Ionica beheren - niet op Zakynthos zou voorkomen.
Mijn man stuurde hen gisteren een mail met enkele foto's en daarbij de exacte vindplaats en vanmorgen was er al antwoord. Ze bedankten hem en zouden graag nog wat foto's willen van de omgeving en nog wat meer informatie over het aantal enzo.
Toevallig wilden we vandaag nog een andere wandeling in Gyri maken en waren we al van plan om eerst nog eens tot bij die orchideetjes te wandelen vooraleer aan onze wandeling te beginnen. Zo kunnen we meteen ook voor de gevraagde foto's zorgen.

We rijden langs dezelfde weg die we woensdag namen en zetten de auto op dezelfde plaats voor het dorp. Gezien de orchideetjes bijna op het einde van onze wandeling stonden, wandelen we nu in omgekeerde richting, zodat we ongeveer een kilometer moeten lopen. 
Onderweg passeren we een Nederlands koppel dat ons vriendelijk groet en zegt dat het de moeite is om die richting uit te wandelen. Als we hen vertellen dat we er woensdag al wandelden en terug willen naar die orchideetjes, vragen ze of wij de mensen van 'Droomeilandje' zijn. We zijn verbaasd dat we iemand tegenkomen die mijn blog volgt en we vernemen dat ze heel erg van orchideeën houden en zojuist de spiegelorchis gezien hebben. Dat zijn toevallig de orchideetjes waar wij naar op weg zijn. 
Als je die piepkleine bloemetjes gezien hebt moet je inderdaad wel veel van de orchideeën houden, de meeste wandelaars merken die niet eens op omdat ze zo klein zijn.  
We praten even over de orchideeën die ieder van ons hier op het eiland in het verleden al gezien heeft en nemen dan afscheid. 

We wandelen tot waar het merkpunt op onze wandel-gps staat en ik ben zo erg naar de plek aan het zoeken dat ik ze gewoon voorbij loop. Mijn man heeft ze direct gevonden en we nemen de nodige foto's. Ik bekijk ze nog eens van heel dichtbij en dan keren we terug tot aan het pad waar onze wandeling van vandaag begint.
Het pad begint al dadelijk met wat klimwerk en na een tijdje zien we orchideeën in verschillende soorten. Het valt ons op dat we vandaag zeer veel Viergevlekte Orchissen zien. 
We lopen zo erg met onze ogen op de bloemen gericht dat we op een bepaald moment een afslag gemist hebben, dan maar via een omweggetje terug naar het te volgen pad. Na een tijdje loopt het pad dood op een weide en zien we rondom ons geen enkel pad in de buurt. Ofwel heeft onze wandel-gps even het noorden verloren - wat wel eens meer gebeurd als de verbinding met de satellieten uitvalt - en heeft hij ons verkeerd gestuurd, ofwel bestaat het pad dat we op Google Earth zagen niet, wat ook al wel vaker gebeurd is. Dan maar een stuk terugkeren en langs een ander pad naar onze route teruggaan.

Het pad loopt in de richting van de windmolens op de bergflank in Liva en na een tijdje komen we op het pad van Loucha naar Liva, dat langs de zonnepanelen loopt. Op dat pad hebben we al vaker gelopen, maar deze keer slaan we voor de zonnepanelen een pad in dat terug naar Gyri gaat.  
Nog nooit zagen we onderweg zoveel van de Viergevlekte orchissen als vandaag, het waren er zeker duizenden. Ook de mini-orchideetjes zijn heel talrijk, aan een weide waar we iets gegeten hebben stonden er een massa bij elkaar.
Tevreden komen we terug bij de auto aan en keren we huiswaarts...
 

Gyri dorp

De mini orchideetjes langs de weg

Ophrys Speculum of Spiegel orchis
Foto vandaag wat scherper dan woensdag

Tragopogon Porrifolius of Paarse Morgenster 

Ophrys Sphegodes of Spinnenorchis

Crepis Rubra of Roze streepjeskruid

Een Orchis Italica of Italiaanse orchidee en een Orchis Quadripunctata of Viergevlekte orchidee

Hier een Orchis Quadripunctata of Viergevlekte orchdee van dichterbij

Bijna op het einde van onze wandeling nog een oude molen

Onze wandeling

De hoogtemeter en afstand

12 april 2022 - Wandelen in Gyri

Het zou vandaag een zonovergoten dag moeten worden en we trekken onze wandelschoenen nog eens aan. We houden vooral van de mini orchideetjes die op dit moment bloeien maar ook van de andere orchideeën, dus kiezen we een wandeling waar we er vorige jaren gezien hebben.
We rijden via Kiliomenos en Loucha naar Gyri en parkeren de auto juist voor het dorp. In plaats van zoals meestal het pad naar de antennes te volgen, nemen we nu het andere pad dat uiteindelijk naar de Chagioti Cave loopt.
Waar we een afslag moeten nemen, lopen we nog een stukje rechtdoor want ik wil nog eens wandelen tot we een eindje voor de Black Cave op de dorpjes van de oostkust kunnen uitkijken. Wanneer we die plaats bereikt hebben neem ik een foto, al is het uitzicht nogal mistig en dan keren we terug, wat betekent dat het klimmen wordt want we waren een stuk afgedaald. 

Wanneer we terug bij de afslag komen komen kruipt de zon achter de wolken en gezien de wind uit het noorden komt voelt het fris aan. Wat een geluk voor mij dat ik mijn fleecevest niet heb thuisgelaten want ik ben een echte koukleum.
We krijgen nog een flinke klim en daarna weer flink afdalen tot de splitsing naar de Chagioti Cave. Onderweg zien we veel mini-orchideetjes en de eerste Italica orchidee van dit jaar die niet meer dicht is. Ook andere orchideeën komen we tegen, waarbij ook enkele Pausiflora's, die redelijk zeldzaam zijn op het eiland.
Bij de splitsing naar de cave slaan we de weg terug naar het dorp in, we hebben de cave al een tweetal keer gezien en we hoeven ze vandaag niet nog eens te zien. Dichter bij het dorp ontdekt mijn man opeens een mini-orchideetje dat we nog nooit eerder zagen, vreemd want we hebben alle soorten die op het eiland groeien al gezien in de vorige jaren. 
We zijn blij om deze te zien want het is een zeer mooie, daar moeten foto's van genomen worden. Ik ga er zelfs met mijn neus bijliggen om ze van heel dichtbij te kunnen bekijken, het lijken net bijtjes die ergens opzitten. Het is zo spijtig dat foto's de echte schoonheid niet kunnen laten zien van deze prachtige orchideetjes die amper één centimeter groot zijn.

Terug in het dorp gekomen gaan we naar de auto en keren tevreden huiswaarts. Thuis gekomen gaat mijn man op zoek op de natuursite van de planten van de Ionische eilanden en dit orchideetje staat er inderdaad niet tussen. Dan hebben ze het mis want wij hebben ze vandaag gezien... 

Iris Tuberosa of Slangenkopiris of Zwarte Iris

Gyri dorp vanuit de verte

Dit vond ik wel mooi om te zien

Orchis Anthropophora of Poppenorchis

Orchis Quadripunctata of Viergevlekte Orchis 

Ophrys Tenthredinifera

Ophrys Speculum of Spiegel orchis,
de mini-orchideetjes die we nieuw ontdekten

En hier eentje van heel dichtbij

Het kerkhof van Gyri

Bijna terug in het dorp

Onze wandeling

9 april 2022 - Wandelen in Lithakia

Deze wandeling willen we al enkele weken maken en vandaag gaat het er eindelijk van komen. Anderhalf jaar geleden ontdekten we toevallig enkele mooie plekjes en we willen er beslist nog eens naartoe. Op de terugweg naar huis willen we in de buurt dan gelijk een bezoekje brengen aan een taverne waar we al vaker gingen eten.
We rijden naar Lithakia en laten de auto in de buurt van het beginpunt veilig achter naast de weg. We nemen een zijweg die door olijfgaarden kronkelt tot we boven aan kliffen komen die uitkijken op de baai van Laganas en Marathonisi. Een beetje teleurgesteld zijn we wel, want men heeft een omheining geplaatst die het mooiste uitzicht wegneemt. Gelukkig heb ik vorige keer prachtige foto's gemaakt want vandaag zouden ze heel wat minder mooi zijn.

Langs dezelfde weg wandelen we terug naar de grote baan en volgen die even tot aan de volgende zijweg, waar we afslaan. Onderweg letten we vooral op de wilde bloemen tot we na een tijdje aan het strand komen in de buurt waar we daarstraks op de kliffen stonden.
In tegenstelling tot de grote golven die er een week geleden aan het strand van Kalamaki waren, is de zee hier zeer rustig. We zetten ons op een grote steen aan het keienstrand en genieten van het uitzicht en de rust, hier zou ik uren kunnen zitten luisteren naar het geluid van het kabbelende water.
Maar er moet ook nog gegeten worden, dus wandelen we terug richting de auto. Doordat we zo erg op de bloemen gelet hebben, was het me eigenlijk niet echt opgevallen dat we afgedaald waren. Dat betekent dat het nu weer naar omhoog gaat en ook al is het geen groot hoogteverschil, mijn conditie is toch nog niet echt goed.
Of is het de ouderdom die begint te wegen? Dat zal de toekomst moeten uitwijzen als we nog meer wandelingen gaan maken. Feit is wel dat het al drie jaar geleden is dat we nog eens een normaal wandelvoorjaar hadden, door corona werd ons normale wandelschema grondig beperkt. Twee jaar geleden zaten we hier het ganse voorjaar in complete lockdown en een jaar geleden waren we hier in het voorjaar niet. 

Bij de auto gekomen rijden we verder tot we bij The Windmill taverna komen. We kiezen een plekje bij de glazen wand, de taverne is hoog gelegen en geeft een heel mooi uitzicht over de wijde omgeving.
We bestellen beiden een kippengyros en het eerste etentje sinds onze aankomst smaakt ons zeer goed. Als afsluiter neem ik nog een cappuccino en dan is het tijd om naar huis te rijden... 

We zijn pas thuis als we om 18.10 opeens een gebrom horen en het huis begint te schudden en te rammelen, ik sta op het terras en voel de vloer onder mijn voeten bewegen... een aardbeving. Twee minuten later nog eens hetzelfde, onze Matia komt verschrikt aangelopen, hij zat bij de buren en kijkt om zich heen alsof hij niet weet wat er gebeurt.
Later kijk ik op de aardbevingssite en zie dat de eerste 4.6 op de schaal van Richter was met epicentrum op 6 km onder Keri. De tweede was 3.9 met epicentrum in de baai van Laganas, nog wat dichter bij ons dus. Een derde van 2.3 om 21.00 zat op dezelfde plaats onder Laganas, maar die hebben wij niet gevoeld... 

Zicht op de achterkant van Marathonisi vanaf de kliffen

Cynoglossum Creticum of Blauwe hondstong

Het keienstrand met zicht op de kliffen waar we eerder nog opstonden

De andere kant met in de verte Marathia

Uitzicht vanaf ons tafeltje op Marathonisi

En zicht op de haven van Limni Keri en op Marathia

Onze kippengyros

En mijn cappuccino

Onze wandeling

De hoogtemeter en de afstand

Gegevens van de eerste aardbeving

Het epicentrum van de eerste beving

Een overzicht van de drie bevingen

6 april 2022 - Wandelen in Keri, algemene staking en waterproblemen

Vandaag is er een algemene staking in Griekenland, alles ligt zo goed als plat en de bevolking komt op veel plaatsen op straat om hun ongenoegen te uiten tegen de hoge levensduurte en de lage lonen in het land.
Ik vraag me al jaren af hoe de Grieken het doen met hun lonen, die nog niet de helft zijn van de lonen bij ons, terwijl alles evenveel en soms meer kost dan bij ons. Zolang wij op het eiland komen hebben we altijd al meer voor benzine moeten betalen dan thuis en dat is nu niet anders. Ook bij Lidl zijn de prijzen van veel producten hoger dan in België.
In Griekenland betalen de mensen een voorschot voor hun elektriciteit en om de vier maanden komt er een afrekening. De laatste tijd betalen veel mensen meer voor die afrekening dan ze aan loon verdienen of het pensioen dat ze krijgen, de armoede onder de bevolking is dan ook schrijnend aan het worden. Geen wonder dat men wil protesteren.

Wij hadden plannen gemaakt om vandaag te gaan wandelen, voor morgen voorspelt men grijs weer en zelfs regen. We rijden naar Limni Keri en zetten de auto bij de brug, op weg naar Keri.
Dit hebben we altijd de mooiste wandeling in Keri gevonden, tot de omgeving bijna 3 jaar geleden verwoest werd door een zeer zware brand. Een half jaar na die brand hebben we er nog eens gewandeld en twee-derde van de wandeling was zwartgeblakerd. We hopen dat de natuur zich ondertussen al wat hersteld heeft, want er hebben altijd veel mooie mini-orchideetjes gestaan en die willen we nog wel eens zien.

We vertrekken aan de elektriciteitscabine vlakbij de brug en merken dat het smalle pad - wat toen amper te vinden was - nu een breed kiezelpad geworden is waar zelfs auto's kunnen over rijden. Aan het einde van het pad slaan we rechtsaf en volgen het pad dat verderop omhoog gaat tussen bossen maar ook olijfgaarden.
Waar de brand was wordt het pad zeer moeilijk begaanbaar doordat het diepe geulen kreeg door de regen die naar beneden stroomde. Nog wat verder liggen verbrande bomen over het pad, ze zijn omgewaaid of omgehakt en versperren de doorgang.
Met wat moeite raken we erover of er onderdoor tot we aan een zeer grote boom komen die alles verspert tot tegen de berghelling. We denken eraan om tegen de berghelling aan te lopen tot we de versperring voorbij zijn en mijn man gaat even kijken of het te doen is. Als hij wat hoger staat ziet hij bomen liggen zover hij kan kijken en tegen de berghelling aanlopen zou alleen goed zijn om onze benen te breken.
Nu is het de vraag hoe hij veilig terug van de berghelling geraakt, het is steil en de stenen brokkelen fel af. Gelukkig heb ik mijn wandelstok bij en ik ga hem een beetje tegemoet tot ik hem van ver mijn wandelstok kan aanreiken zodat hij toch enige steun heeft bij het afdalen.
Er is geen denken aan om onze wandeling hier verder te zetten en teleurgesteld keren we terug. 

Waar we aan het begin van onze wandeling afdaalden moeten we nu natuurlijk terug omhoog en daarna nemen we het pad langs waar we planden om terug te komen. Op de plaats waar we wisten dat de mini-orchideetjes stonden, zien we er zóveel zoals we nog nooit bij elkaar gezien hebben, het zijn er beslist meer dan duizend.
Als we bijna aan de asfaltweg van Keri naar Agalas komen, gaan we eerst onze boterhammetjes opeten. Daarna volgen we het asfalt tot aan het pad dat naar de mooiste olijfgaarden loopt die we ooit zagen. Tenminste tot voor de zware brand, want de eeuwenoude olijfbomen zijn toen allemaal verwoest en we kunnen ze nu nog enkel op onze foto's zien.
Bijna bij de olijfgaarden gekomen komt er een plaatselijke boer aangereden en stopt bij ons. Hij vertelt in het Grieks dat er een brand was en dat het pad verspert is, wat we ondertussen via de andere kant al gemerkt hebben. Maar we willen de olijfgaarden nog eens zien en wandelen dus nog een stuk verder, tot we teleurgesteld omkeren, het zijn nu olijfgaarden zoals alle andere. Op de plaatsen waar we de laatste keer de eeuwenoude bomen zwart verbrand zagen staan, zien we nu grote gaten met nog wat overblijvende verbrande boomwortels erin. 
Deze wandeling kan afgevinkt worden van ons lijstje en we keren terug via dezelfde weg richting ons vertrekpunt. Het deel van de wandeling aan de overkant van de asfaltweg doen we niet meer want ook dat is verwoest door de brand en wie weet wat vinden we daar nog.
Door de versperring hebben we nu elk pad dubbel gelopen, maar gelukkig zagen we de vele mini-orchideetjes en nog veel meer andere wilde bloemen en dat maakt alles goed.

Onderweg naar huis komen we net als op de heenweg zeer veel watertrucks tegen. Het eiland kampt al maanden met een groot waterprobleem door wanbetalingen van elektriciteit, waarvan ik het exacte niet weet. Daardoor heeft men de watertoevoer afgesneden en zit men vooral in de bergdorpen zonder water.
In Volimes en omstreken heeft men al meer dan twee maanden geen water meer gekregen en overal is men aangewezen op het water dat door de trucks wordt geleverd. Door de hoge kosten voor diesel vragen de eigenaars van de trucks nu veertig euro voor een levering in plaats van de twintig euro in het verleden. 
Tot een week geleden was er bij ons geen probleem met het water, maar vorige week kregen wij ook dagenlang geen druppel meer. Gelukkig hebben wij een voorraadton maar als er niets bijkomt zakt dat peil zeer snel, bijgevolg moesten we zeer spaarzaam omspringen met het water. Maandag kwam er druppelsgewijs weer wat in de ton, maar het wordt niet iedere dag bijgevuld zodat we het zeer goed in de gaten moeten houden. 
Benieuwd hoe ze dat gaan oplossen als het toeristische seizoen echt van start gaat. De eerste chartervluchten uit Engeland en Nederland zijn al aangekomen...

Daar konden we nog over en onderdoor 

Ophrys Ferrum-equinum of Hoefijzerorchidee

Ophrys Bombyliflora, één van mijn lievelingetjes
Een piepklein orchideetje van amper 1 centimeter

Ophrys Tenthredinifera

En nog eens van heel dichtbij

Serapias Lingua of Tongorchis

Ophrys Lutea of Gele Orchis

Crepis Rubra of Roze Streepjeskruid

Onze wandeling

Het hoogteprofiel en de afstand

2 april 2022 - Een wandeling naar de duinen en het strand en minder goed weer

Na onze laatste wandeling liet het weer zich niet van zijn beste kant zien voor wat wij van wandelweer verwachten. Meestal was het bewolkt met de zon die er af en toe tussendoor kwam. De temperaturen zaten de laatste week wel tussen 18 en 20°, maar in de wind bleef het toch fris aanvoelen.  

Dinsdag begon heel grijs en rond 14.00 kwamen er blauwe gaten in de bewolking en begon de zon te schijnen. Dat was het moment dat we alles lieten voor wat het was en we onze wandelschoenen aantrokken.
Ver konden we op dat uur niet meer gaan wandelen, maar even tot in de duinen en naar het strand wandelen zagen we wel zitten. 
We vertrokken langs de rivier en gingen aan de hoofdbaan de duinen in. De wind kwam vanaf de zee en zelfs bij ons huisje - op anderhalve kilometer - konden we de golven horen en dat werd luider naarmate we dichterbij kwamen in de duinen. 
Het lange strand was verlaten, op een wandelaar met zijn hond na en ook al was het er zo goed als windstil, het verbaasde ons dat er zo'n grote golven waren. Soms kwamen de golven heel ver over het strand gespoeld en konden we best achteruit gaan als we geen natte voeten wilden krijgen.
Na een tijdje over het strand te hebben gelopen keerden we langs een ander pad in de duinen terug naar de hoofdbaan. Van daar wandelden we langs het pad aan de landingsbaan van de luchthaven en de go-carts terug naar ons huisje. 
Een wandeling van een tweetal uurtjes die ons goed deed, maar waar ik vermoeider van werd dan van onze laatste wandeling in de bergen van Loucha en Gyri. Wandelen door het zand van de duinen vermoeid mij altijd heel erg en op het strand konden we door de grote golven ook niet op het vaste zand lopen.
Als het zand echt mul geworden is door de droogte en de hitte in de zomer, zijn deze wandelingen al enkele jaren niet meer voor mij weggelegd, daarom geniet ik er in het voorjaar nog van.  

Donderdag was het alweer zwaar bewolkt en in de namiddag stak er een storm op, die dondernacht nog erger werd en me een redelijk slapeloze nacht bezorgde door het blazen van de wind. 
Vrijdag hing er zo'n dik wolkenpak dat er geen enkele berg meer te zien was en er zelfs werd gewaarschuwd voor smog. In de late namiddag werd het wat beter, maar de bergtoppen bleven in een dik wolkendek zitten. 
Met de wind kwam er de laatste dagen Saharazand mee en dat hebben we geweten, alles kreeg een bruine laag.
Vandaag staat er nog een goed voelbare wind en begon de dag grijs, maar stilaan kwam de zon toch al regelmatig piepen, tot het even na de middag weer helemaal ging dichttrekken...

De eerste Mimosa begint te bloeien langs het pad naar de duinen

Zicht op zee en de Skopos van Vasilikos vanuit de duinen

Grote golven met helemaal op de achtergrond Gerakas

Een vogel komt even kijken of er wat voor hem is aangespoeld met de golven

Romulea Bulbocodium in het zand

Ophrys Sphegodes of spinnenorchidee in de duinen

Een Freesia langs de weg